بین عقد شرعی تا عروسی چه باید کرد؟

 

دوران نامزدی

 

برادر من، خواهر من، اصلاً این جوری نیست: صرفاً یک تشابه لغوی باعث این اشتباه شده. نامزد بازی که میگن این نیست ، دوره نامزدی را برای این گذاشته اند که شما وقت کافی برای سایاندن پاشنه کفش های آهنی جهت تکمیل جهیزیه، تهیه مسکن، استحکام جایگاه شغلی، تامین مخارج عروسی، خرید های لازمه، انتخاب تالار و تهیه لیست مهمان ها داشته باشید و لاغیر. پس وقت تان را الکی تلف نکنید. این دوره بهترین زمان برای تمرین آینده است. می توانید تمام برنامه های رویایی را که حتی ممکن است بعداً تصمیم تان درباره اش عوض شود، با هم در میان بگذارید؛ مثلاً این که قرار است در یک دشت پر از گل، روی بالش ابر دراز بکشید و مثل قناری ها چه چه بزنید و خانه ای بسازید، در و دیوارش همه نور.

 

خیلی کار دارید

 

پسرها اگر تا به حال انگشتر نداشته اند باید تمرین کنند، چون باید حلقه را تا آخر عمر تحمل بفرمایند؛ باید کار کردن زیاد را یاد بگیرند چون بار زندگی به طرز ناجوانمردانه ای سنگین است؛ باید عادت کنند بدون اما و اگر، هر شب آشغال را دم در ببرند دختر خانم ها هم بالاخره باید کمی آشپزی و خانه داری در حد پختن نیمرو، پاک کردن سفره راضی کردن شوهر برای صرف غذا در رستوران، لباس شستن و اتو زدن بیاموزند.

 

به پدر و مادر همسرتان زیاد سر بزنید فکر نکنید با یک «مامان» و «بابا» گفتن ساده، کار حل است این کلمات در امتحان سطح بندی حتی در سطح مقدماتی هم قرار نمی گیرند. «مامان جون» و «بابا جون» کمی بهتراست.

 

ارزان باشید

 

کسانی به شما خواهند گفت که پول اصلاً مهم نیست و مهم، تفاهم و عشق و صفا و این جور مسائلی است که کی دیده و کی داده و کی گرفته لازم نیست این افراد را تا جایی که جا دارد بزنید، اما گول شان را هم نخورید. این افراد از سه حالت خارج نیستند: یا از اقوام و آشنایان و کارفرمایان هستند و می ترسند ازشان پول بخواهید؛ یا مریضی خاصی دارند و کتاب های ادبیات و حکمت و داستان های پریان زیاد می خوانند؛ یا این که اصلاً توی باغ تشریف ندارند، گرم اند و هنوز حالی شان نیست. تفاهم و عشق و صفا چیز خوبی است، اما خدا وکیلی خیلی هم خرج بر می دارد.

 

کم خرج کنید ولی خوب معمولاً یک شاخه گل لاله از یک دسته گل گلایل ارزان تر و خوشحال کننده تر است. گفتن این که «شما خودتان از همه گل ها بهتر هستید، رویم نشد برای تان گل بخرم» خیلی ساده تر هم هست، اگر چه نامزدی است.

 

پول جمع کنید

 

تا خود شب عروسی، هر دو مواظب باشید که پول تو جیبی تان قطع نشود. پدر محترم را نسبت به سهمی از مخارج عروسی که قرار است بپردازند آگاه فرمایید. این را البته بیشتر به آقا پسرها باید گفت، ولی اگر دانشجوید، نهار و شام تان را توی سلف بخورید. از دور و بری ها هر چه می توانید پول بکنید می توانید در منزل یا سر کار یک «صندوق کمک های مردمی برای ازدواج اینجانب» تعبیه نمایید. منزل پدری و پدربزرگ را تجدید دکوراسیون نموده. هر چیز غیر لازم قابل فروشی می بینید بفروشید و از قالیچه زیر پای پدربزرگ و چرخ خیاطی کهنه ننه هم نگذرید که ظریفان گفته اند:

 

این، نقدینگی خالص زوج در بدو ازدواج است که میزان خوشبختی شان را رقم می زند

 

پاچه بخارانید

 

پاچه خواری اصولاً در امر مقدس ازدواج،  کار مردانه ای است. کسانی به شما خواهند گفت در رابطه با فامیل همسرتان سعی کنید خودتان باشید؛ نیازی به تظاهر و دورویی نیست و حق مسلم شماست که از ته دل دوست شان نداشته باشید افرادی که این حرف ها را می زنند خیر شما را نمی خواهند این افراد اصلاً چه می فهمند؟ ولی لااقل در مرحله فعلی در شرایطی نیستید که بخواهید ماهیت واقعی تان را نشان بدهید و دعوای قدیمی عروس- مادرشوهر یا داما- مادرزن را یکسره کنید برای این کار وقت زیاد است و تازه اگر اندکی مثلاً شش ماه صبر کنید، آن وقت خوراک لازم برای یک دعوای جانانه را هم در اختیار خواهید داشت.

 

سعی کنید با اولین (و آخرین) هدایایی که برای خانواده محترم همسر می خرید، دلشان را تا اطلاع ثانوی به دست آورید. هیچ هدیه ای جای کریستال و طلا (البته حتماً همراه گل) برای مادر و جوراب و زیر پوش و پیچ گوشتی و فوق فوقش کیف پول (حتماً بدون گل) برای پدر همسرتان را نمی گیرد از خریدن خوراکی مثل بستنی، میوه های نوبرانه و شیرینی غفلت نکنید؛ همه آدم ها از ناحیه شکم آسیب پذیر هستند؛ مخصوصاً اگر قبلاً فهمیده باشید که چه هله هوله هایی دوست دارند برادران و خواهران همسرتان به خصوص اگر کم سن و سال تر باشند، بهترین و امن ترین محل برای سرمایه گذاری بلند مدت در این راستا هستند.

 

از دایی جان، عموجان، خاله جان و دایی زاده جان همسرتان که به ترتیب فاضل ترین، مهربان ترین، شیرین ترین و گرم و دوست داشتنی ترین موجوداتی هستند که حتی نمی توانسته اید خوابش را دیده باشید، مدام تعریف کنید

 

به پدر و مادر همسرتان زیاد سر بزنید فکر نکنید با یک «مامان» و «بابا» گفتن ساده، کار حل است این کلمات در امتحان سطح بندی حتی در سطح مقدماتی هم قرار نمی گیرند. «مامان جون» و «بابا جون» کمی بهتراست. دست و صورت شان را زیاد ماچ کنید ازشان هی الکی تشکر کنید به مصائبی که حین بارداری و زایمان و دوره پوشک همسرتان کشیده اند، به دقت گوش کنید و حتی گاهی سری تکان بدهید الکی بهشان تلقین کنید مریضند و بعد برایشان وقت دکتر بگیرید. میز شام را بچینید و جمع کنید و ظرف ها را هم بشویید آن تنها غذا یا دسر یا سالادی را که بلدید، برایشان درست کنید و هزار تا پاچه خواری دیگر که ندای قلبتان خودش به شما یاد خواهد داد. از دایی جان، عموجان، خاله جان و دایی زاده جان همسرتان که به ترتیب فاضل ترین، مهربان ترین، شیرین ترین و گرم و دوست داشتنی ترین موجوداتی هستند که حتی نمی توانسته اید خوابش را دیده باشید، مدام تعریف کنید.

منبع: تبیان

ویدیو مرتبط :
ازدواج سفید ، زندگی مشترک بدون عقد شرعی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

فاصله مناسب بین عقد تا عروسی

خانواده های سنتی اعتقادی به طولانی شدن عقد ندارند اما این روزها خانواده های زیادی را می بینید که ترجیح می دهند بین عقد و عروسی فرزندانشان چند ماه فاصله باشد تا در این زمان هم عروس و داماد شناخت بیشتری نسبت به یکدیگر پیدا کنند و هم به وضعیت با ثبات تری برسند و مقدمات مراسم ازدواجشان را فراهم کنند.

 

اما در جایی که صحبت درباره فاصله مناسب بین عقد تا عروسی است، همسران جوان و والدین باید به چند نکته توجه داشته باشند.

1- اگر زوج آشنایی قبلی خوبی ندارند، باید این فاصله بیشتر باشد تا شناخت ها کامل تر شود. منظور آن است که دختر و پسر بتوانند در این مدت توانمندی ها، سلیقه ها، نقاط قوت، آداب و اعتقادات همدیگر را بشناسند. اما اگر به واسطه رفت و آمدهای فامیلی و خانوادگی و یا صحبت هایی که خود زوج پیش از ازدواج با هم داشته اند با همدیگر آشنایی دارند، مناسب نیست که این فاصله زیاد باشد، به خصوص اگر دو نفر با هم مشکلی ندارند.

2- طولانی شدن دوران عقد و ادامه پیدا کردن آن بعد از آن که دختر و پسر از همدیگر مطمئن شدند آسیب زا است و ممکن است ایجاد مشکل کند. بخشی از شناخت را باید به زمان زیر یک سقف رفتن تان موکول کنید. در غیر این صورت نه تنها جذابیت خود را برای همسرتان از دست می دهید، بلکه حوصله خانواده ها را هم سر می برید و باعث می شوید دلخوری های کوچک آتش های بزرگی را برپا کند.

به طور کلی اگر بخواهیم حدود زمانی مناسب برای فاصله عقد تا عروسی را بگوییم، می توان گفت شش ماه تا یک سال، زمان مناسبی است. البته این محدوده قطعی نیست و نمی توان گفت که برای همه افراد مناسب است، اما حدود مناسب همین قدر است

3- موضوع دیگر اینکه زمانی که افراد انتخاب درستی داشته اند و خودشان هماهنگی دارند و شبیه هم هستند، در این شرایط بهتر است فاصله کم باشد و عروسی را به تأخیر نیندازند. در انتخاب درست مهم آن است که فرد در زمان انتخاب، تشابه را رعایت کند.

متاسفانه برخی افراد تصور می کنند که تفاوت داشتن با همسر خوب است. در حالی که در یک انتخاب مناسب همسران باید با هم شباهت هایی داشته باشند. البته در بحث شباهت، چند مورد بسیار اهمیت دارد. چیزی که فرهنگ ما روی آن بسیار تأکید دارد، تشابه اعتقادی است. در صورتی که چنین موضوعی وجود نداشته باشد، بعدها می تواند مشکل ایجاد کند.

یادمان باشد در زوج ها دو مورد ایجاد مشکل می کند؛ یکی تفاوت های جدی اعتقادی و دیگری هم نظرهایی که اطرافیان در مورد این انتخاب دارند. در صورت وجود چنین مسائلی، طولانی شدن فاصله عقد تا عروسی هم کمک چندانی نمی کند.

4- به طور کلی اگر بخواهیم حدود زمانی مناسب برای فاصله عقد تا عروسی را بگوییم، می توان گفت شش ماه تا یک سال، زمان مناسبی است. البته این محدوده قطعی نیست و نمی توان گفت که برای همه افراد مناسب است، اما حدود مناسب همین قدر است.

منبع: سپیده دانایی