برای بچه هایمان کتاب بخوانیم

 

 

ثابت شده است آرامش کسانی که اهل مطالعه هستند، بیش از کسانی است که با مطالعه بیگانه اند...

 

ضمنا باید این را هم اضافه کرد که علاوه بر درمان های علمی، شیمیایی و گیاهی امروز، راه درمان دیگری وجود دارد که به آن «کتاب درمانی» می گویند یعنی می توان با ارائه کتاب های مناسب به افراد بر اساس بحران های روحی شان، زمینه دستیابی به آرامش را در آنها ایجاد و پادزهر لازم را برایشان فراهم کرد. پس مطالعه کتاب بسیار مهم است زیرا علاوه بر تغییرات روانی در انسان، تاثیر فیزیولوژیک نیز روی بدن دارد. کسی که کتاب می خواند، معمولا قدرت آنالیز و تحلیل مسایل مختلف را دارد و راحت تر می تواند از پس مشکلات برآید چون کتاب و به خصوص ادبیات داستانی، او را در معرض زندگی ها، صحنه ها و تجربه های متفاوتی قرار می دهد و این مساله به طور ناخودآگاه مهارت خوانندگان را در رویارویی با چالش های مختلف افزایش می دهد.

 

از سوی دیگر، وقتی بیماری های جسمی در فرد تعدد و تداوم پیدا می کند، بحران های روحی روانی او را تشدید می کند و اگر به کل انسان ها نگاه کنیم، متوجه می شویم که این مساله خود می تواند به یک گرفتاری اجتماعی بزرگ تبدیل شود. مقصود این است که تنش های روانی افراد در کنار یکدیگر به مشکلات بزرگ تر اجتماعی تبدیل می شود و جامعه را دچار اختلال و کشمکش های روحی می کند.

 

امروز یکی از رفتارهایی که در اغلب کشورهای پیشرفته جهان به شکل عادت درآمده و هنوز ما ایرانیان به آن نرسیده ایم، این است که یک کتاب بالینی دارند و قبل از خواب آن را می خوانند. مقصود از «کتاب بالینی»، کتابی است که فرد علاقه خاصی به آن دارد و شب ها می تواند فصل یا صفحه ای دلخواه از آن را حتی برای چند بار مرور کند و به این وسیله ذهن و روان خود را از حرکات و اتفاق های پرتنش روزمره جدا کند و او را به خواب ببرد. این شیوه کتابخوانی که تجویزی درمانی محسوب می شود، به اندازه قرص مسکن موثر است و آرامش مورد نیاز را به فرد می دهد. پس انتخاب یک کتاب مورد علاقه برای مطالعه در ساعت های پایانی شب، علاوه بر افزودن بر تجربه ها و آگاهی ها می تواند در تلطیف روحیه و فروخواباندن تنش های درونی موثر و کارآمد باشد.

 

منبع:روزنامه سلامت

ویدیو مرتبط :
بچه هایمان را چطور آرام کنیم؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نامه یک زن خانه‌دار به احمدی‌نژاد: باید به بچه هایمان آموزش دهیم که از ما میوه نخواهند

 

 

روزنامه خراسان در سرمقاله امروز خود نامه یک زن خانه ­دار به رئیس جمهور را منتشر کرده است.

در بخشی از این نامه آمده است:

*من یک زن ایرانی ام. یک زن مسلمان ایرانی. نه معنی راست و چپ را می فهمم و نه کاری به آبی و سبز و قرمز دارم. اصلا اهل سیاست نیستم. من یک زن و یک مادرم که مانند همه زن ها و مادرهای دیگر باید چرخ زندگی ام را بچرخانم.

*روزی که حرف از هدفمندی یارانه ها شد و بر این تصمیم خود اصرار می کردید زیرا معتقد بودید که با نقدی شدن یارانه ها این پول به طور مساوی و بین همه تقسیم خواهد شد. با خود گفتیم ما که خانه های چند هزارمتری ، ویلا ، استخر و جکوزی نداریم که پول مصرف انرژی مان سر از ناکجاآباد درآورد. مانند آدم های پولدار چند تا، چندتا، ماشین چند صدمیلیونی هم نداریم که غصه بنزین آن را بخوریم پس حتما از پول یارانه ها چیزی برایمان می ماند تا اندکی از چاله های زندگی مان را با آن پرکنیم و چه نقشه هایی که برای این یارانه ها نکشیدیم. اما با برداشتن یارانه ها و آزاد شدن قیمت ها آن قدر همه چیز گران شد که وجود این پول اصلا در زندگی ما احساس نمی شود حتی اگر آن مبلغی را که بر کالاها و اجناس افزوده شده حساب کنیم می بینیم که از پول یارانه ها نیز بیشتر است.

* من اقتصاددان نیستم و معنی رشد اقتصادی و تورم تک رقمی را هم نمی فهمم اما می بینم که قیمت گوشت آنقدر زیاد شده که باید به طور کلی از صفحه زندگی مان حذف کنیم باید به بچه هایمان آموزش دهیم که دیگر از ما میوه نخواهند زیرا قیمت آن با پول جیب ما جور در نمی آید و در بعضی موارد اجناس حتی تا صددرصد هم گران شده اند.

آقای رئیس جمهور گرانی های بی حد و حصر کمر مردم را شکسته است. اجاره های بالا داد مردم را درآورده است. قبل از هدفمندی یارانه ها بارها گفتید که با اجرای این قانون سفره های قشر محروم جامعه رنگین تر خواهد شد اما چیزی که ما امروز می بینیم سفره هایی است که هر روز خالی تر می شود. دیگر نمی توانیم سر سفره گوشت بگذاریم زیرا توان خرید آن را نداریم حتی نان خالی را با قناعت باید بخوریم و حالا باید کم کم یادبگیریم که شیر هم نخوریم.

*وقتی مجری برنامه تلویزیون از یک مسئول می پرسد اگر شیر گران شود ممکن است مردم نتوانند آن را بخرند و این موجب می شود شیرها بمانند و دامدار ضرر کند این مسئول می فرمایند اگر چنین شد ما شیرها را تبدیل به شیرخشک می کنیم و آن را صادر می کنیم. این یعنی این که برای ما مهم نیست مردم نتوانند از شیر استفاده کنند برای ما مهم نیست کودکان فقر آهن بگیرند، دچار کمبود کلسیم شوند و یا حتی بمیرند.

* آقای رئیس جمهور درآمد کم و مخارج بالای زندگی هر پدری را نزد فرزندش شرمنده می کند و هزینه های بالای زندگی انسان را به زانو در می آورد. باور کنید همه واقعیت آن چیزی نیست که شما در تلویزیون می گویید و همه چیز را خوب و زیبا جلوه می دهید، واقعیت آن چیزی است که ما با آن دست و پنجه نرم می کنیم.

*من می دانم شما تمام توان و تلاش خود را به کار می برید تا ما بتوانیم راحت تر زندگی کنیم و به عنوان کسی که به شما رای داده هنوز هم شما را حامی قشر محروم و مستضعف جامعه می دانم اما خواهش می کنم هر تصمیمی که می گیرید تمام جوانب آن را بسنجید زیرا عمر ما کفاف آزمون و خطا را به ما نمی دهد و مردم ما به اندازه کافی امتحان خود را پس داده اند..../تحلیل:عصرایران