اگر کودک شما صحبت دیگران را قطع می‌کند

 

 

فرض کنید تلفنی صحبت می‌کنید و مکالمه مهمی هم دارید و کوچولوی شما وسط حرف‌تان می‌پرد و آب می‌خواهد یا سوالی می‌پرسد و یا اجازه می‌خواهد که برود و بازی کند. شما در ابتدا به او پاسخ نداده و به مکالمه خود ادامه می‌دهید. کم‌کم صدای کودک شما تغییر می‌کند. نق‌زدن را آغاز می‌کند و شاید هم جیغ بکشد و گریه کند تا سرانجام تسلیم شوید و از مخاطب خود بخواهید یک دقیقه گوشی تلفن را نگه دارد.

 

آیا این مساله برای شما اتفاق افتاده است؟

شما احتمالا از این رفتار کود‌ک‌تان خوش‌تان نمی‌آید ولی بهتر است بدانید خودتان موجب ایجاد آن شده‌اید؛ به دو دلیل، اول اینکه روش درست قطع کردن صحبت دیگران را به کودک نیاموخته‌اید و دوم اینکه به او نشان نداده‌اید که به نیازش توجه دارید و احساس‌اش را درک می‌کنید اما الان کار دارید. آموزش این مساله کار چندان ساده‌ای نیست چون نیازمند حفظ خونسردی ما والدین است.

 

بهتر است در صورت امکان، وقتی کودک کاری با ما دارد فورا پاسخ‌اش را بدهیم تا وادار نشود بیش از حد لازم منتظر بماند و در نتیجه کار ناشایستی انجام دهد. بهتر است هر کدام از ما برای اینکه به کودک‌مان نشان دهیم متوجه او شده‌ایم و می‌دانیم با ما کار دارد، علامتی را در نظر بگیریم. البته داستان به این سادگی هم نیست. اما به هر حال باید با تمرین به بچه‌ها بیاموزیم وقتی با کسی کار دارند، چه طور توجه او را به سوی خود جلب کنند و چه زمانی برای صدا کردن او مناسب است و یا چه طور باید صبر کنند تا زمان مناسب فرا برسد.

 

از وقتی بچه ام زبان باز کرد به او فهماندم که به محض اینکه بتوانم، پاسخ‌اش را می‌دهم. در ابتدا، همراه با علامت دست و با اشاره نشان دادم که او را دیده‌ام و حرف‌اش را شنیده‌ام و حالا که بزرگ‌تر شده دستم را به علامت یک بلند می‌کنم و می‌گویم: «یک دقیقه صبر کن!» سپس سعی می‌کنم واقعا در عرض یک یا دو دقیقه به درخواست‌اش گوش کنم و از اینکه صبر کرده است بسیار تشکر ‌کرده و او را تحسین می‌کنم. به تازگی به او یاد داده‌ام وقتی می‌خواهد وسط حرف کسی بپرد یا وقتی مشغول صحبت با دیگران هستم و با من کاری دارد از واژه «ببخشید!» استفاده کند.

 

من و پدرش هم به صورت نمایشی سعی می‌کنیم الگوسازی کنیم. مثلا وقتی پدرش با آرین مشغول بازی است، من وارد می‌شوم و می‌گویم: «ببخشید صحبت شما را قطع می‌کنم» و از این قبیل سناریوها. نکته مهم دیگر که باید آن را به مرور و با تشویق آموزش دهیم تمرین مهارت صبر کردن و منتظر ماندن است. آرین حتی چند لحظه هم نمی‌توانست منتظر بماند و تا می‌دید که کار دارم بدتر می‌کرد و مدام حرف‌اش را تکرار می‌کرد اما حالا یاد گرفته صبر کردن پاداش دارد و برای طول مدت انتظار از راه‌حل‌های سرگرم کننده پیشنهادی‌ام استفاده می‌کند. «آرین جان بیا برگ‌های کاهو را جدا کن تا سالاد را آماده کنم و غذا بخوریم» این سرگرمی کمک می‌کند متوجه طول مدت انتظار برای آنچه می‌خواهد نشود و من هم به کارهایم برسم.

 

 

 

 

 

ویدیو مرتبط :
قطع صحبت های یکی از زلزله زدگان در شبکه خبر

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

صحبت کودک را قطع نکنید

 

 

 

مهارت های کلامی در میان کودکان بسیار متفاوت است، برخی کودکان دیرتر از بقیه صحبت کردن و یادگیری لغات را آغاز می کنند و پسرها اغلب دیرتر از دخترها مهارت های کلامی را کسب می کنند. در سن یک سالگی بیش تر کودکان می توانند جملات ساده را درک کرده و چند کلمه منفرد را نیز به زبان آورند.

 

 

در دو سالگی دستورات ساده ای مانند «عروسک را به من بده» درک می شوند و در سه سالگی بیش تر کودکان قادرند جملات ساده را به کار برند. اگرچه تلفظ کودک در سه سالگی کاملا واضح می شود ولی برخی صداها مانند «ژ» و «ث» ممکن است تا ۷ سالگی هم به خوبی تلفظ نشوند.

 

سیر تکامل طبیعی صحبت کردن در کودکان عبارت است از بیان نخستین کلمه معنادار مانند «مامان» در ۱۲ ماهگی، بیان جملات سه کلمه ای ساده (شامل فاعل، فعل و مفعول) در دو سالگی و دانستن نام کامل خود و بیان کلمه من در ۳۰ ماهگی. تاخیر در آغاز صحبت کردن، واضح نبودن کلمات ادا شده، نقص در تلفظ یا لکنت زبان و مشکلات شنوایی از جمله مواردی است که می تواند روی تکلم کودک تاثیر گذارد و اگر به هنگام درمان نشوند می توانند علاوه بر مشکلات تکلم، موجب مشکلات رفتاری و تحصیلی در کودک شوند.

لکنت زبان و با فشار صحبت کردن نیز در سنین دو تا چهار سالگی شایع است و معمولا نیازی به درمان ندارد. با تشویق کودک به صحبت کردن، این مشکلات گفتاری در بیش تر کودکان رفع می شوند. به هر حال صرف نظر از سن کودک توصیه می شود در رویارویی با این مشکلات با پزشک مشورت شود وممکن است لازم باشد برای آموزش راهبردهای بهبود گفتار به گفتار درمان گر مراجعه شود.

 

 

همچنین تاخیر در درک کلام و زبان ممکن است ناشی از مشکلات شنوایی یا تاخیر تکامل کلی در کودک باشد. در این موارد باید به پزشک مراجعه و شنوایی و تکامل کودک ارزیابی شود. تشویق کودک به صحبت کردن همیشه می تواند موثر باشد. برای تحریک و تشویق کودک به صحبت کردن از بدو تولد به صورت مکرر با کودک صحبت کنید. هنگام صحبت کردن با کودک به چشمان او نگاه کنید و با او ارتباط چشمی برقرار کنید. آرام صحبت کنید تا کودک فواصل میان کلمات را به خوبی درک کند.

 

هنگام صحبت حرکاتی انجام دهید تا کودک متوجه رابطه میان کلمات با اشیاء واقع شود. از کتاب های ساده و اشعار کودکانه برای افزایش دامنه لغات کودک استفاده کنید. اجازه دهید فرزندتان مدتی را با دیگر کودکان و بزرگسالان بگذراند و با آنها صحبت کند، هیچ گاه صحبت کودک را قطع نکنید.