اگر والدینتان بیماریهای روانپزشکی دارند1

 

اغلب در مورد نقشهای خانوادگی سردرگمی وجود دارد و کودکان بخش زیادی از مسئولیت‌های والدین از قبیل مراقبت از خواهر یا برادر کوچکتر و انجام تکالیف خانگی را به عهده می‌گیرند . آنها حتی ممکن است مسئولیت مراقبت و ارضای نیازهای عاطفی و جسمانی والدین شان را نیز به عهده داشته باشند.

 

در این شرایط کودکان اغلب از مراقبت والدین و برآوردن نیازهایشان محروم هستند‌. اغلب آنها از صحبت در مورد وضعیت‌شان با دیگران با دیگران دچار شرم می‌شوند ودر نهایت از بستگان و دوستانی که می‌توانستند برای آنها حمایت کننده باشد‌‌، دوری می‌جویند. این بچه‌ها که از بیان نیازهایشان حتی به خودشان ناتوان هستند، بطور مکرر احساس انزوا و تنهایی می‌کنند

بیمار ممکن است مشکلات اضافی نیز به مانند والدین شان داشته باشند. از قبیل موارد زیر:

 

 

مشکلات ارتباطی :

- اشکال در آغاز ارتباط و تجربة احساس تنهایی

- اشکال در روابط عاشقانه

- اشکال در حفظ دوستان

- اشکال در اعتماد به خود و دیگران

- اشکال در متعادل کردن روابط صمیمی ( وابستگی افراطی یا اجتناب افراطی )

- اشکال در ایجاد تعادل بین مراقبت از خود و مراقبت از دیگران

 

 

مشکلات عاطفی:

- احساس گناه، رنجش

- شرم و خجالت

- افسردگی

- ترس از به ارث بردن بیماری روانی والد

- ترس از رو شدن اسرار توسط دوستان

- ناتوانی در ابراز سازنده خشم، انفجار خشم یا سرکوب خشم

- سردرگمی در مورد هویت خویش

- نگرش منفی به خود

- ناتوانی در مواجهه با زندگی مگر بصورت نامنظم و بحرانی

- مسئولیت افراطی یا بی‌مسئولیتی در بسیاری از مسائل زندگی از قبیل تعهدات، هزینه،روابط و غیره.

- افکار‌، نگرشها و رفتارهای خود تخریب‌گر از قبیل " من کسی نیستم، من ارزشی ندارم، تلاش بی فایده است...."

- نگرشهای خود تخریب‌گرانه در مورد یکسان دانستن موفقیت با احساس ارزشمندی، از قبیل " من فقط زمانی ارزشمندم که چیزی را به بهترین وجه انجام داده باشم و در مدرسه، شغل یا روابطم بهترین باشم. اما اگر شکست خوردم ارزشی نخواهم داشت و این وحشتناک است."

 

اگر شما بعضی از این مشکلات را دارید، مطمئن باشید که تنها نیستید. بازشناسی این امر که این احساساست و رفتارهای مشکل‌زا به شما در مقابله با سالهای آسیب‌زای کودکی کمک خواهند کرد، برایتان مفید است. بازشناسی این موضوع که آنها انتخابهای زندگی شما به عنوان یک بزرگسال را محدود کرده‌اند، نقطه شروعی برای کاوش شیوه‌های پاداش دهنده و کارکردی روابط است.

 

 

چطور می توانید به خودتان کمک کنید:

۱- این موضوع که شما یک والد دچار بیماری روانی دارید را به رسمیت بشناسید و از تاثیرات آن بر خودتان آگاه باشید.

ـ احساسهای غیر قابل قبول قبلی از قبیل خشم، شرم، گناه و غیره را بشناسید.

ـ حالت سوگ ناشی از عدم دریافت حمایت والدین را تجربه کنید.

ـ به خاطر داشته باشید که شما مسئول ایجاد مشکلات والدتان و یا تثبیت وضعیت او نیستید.

 

۲- راههایی جدید برای مراقبت از خود ایجاد کنید .

ـ نیازهای قانونی خود را شناخته و از آنها محافظت کنید.

ـ فشارزاهای زندگی خود را بشناسید و راههای اداره کردن آن را یاد بگیرید.

ـ افکار مثبت را جایگزین افکار منفی کنید. از قبیل: من آدم ارزشمندی هستم و این حقیقتت ربطی به موفقیت‌ها و ناکامی‌های من ندارد. زندگی من بالا و پایین دارد اما ارزش من تغییر نمی‌کند.

 

۳- شیو ه‌هایی جدید برای ارتباط با دیگران ایجاد کنید.

ـ الگوهای ارتباطی قدیم و ناسالم خانوادگی را بشناسید و روشهایی جدید در ارتباط با والدین و سایر اعضای خانواده را تمرین کنید.

ـ مشکلات ارتباطی موجود خود را بشناسید و شیوه‌های جدید ایجاد رابطه با دیگران را یاد بگیرید.

ـ ثبات خود در روابط را ارزیابی کرده و از آن لذت ببرید. توجه کنید که روابط با بحران یا وابستگی مشخص نمی‌شود.

 

 

در مورد بیماری والدین تان به خود آموزش دهید

 

این موضوع در فهم اینکه والدینتان با چه مشکلاتی مواجه هستند وچه چیزی باعث آن مشکلات شده است ، به شما کمک خواهد کرد. این امرهمچنین به شما در تسکین احساساتی از قبیل گناه، ‌رنجش، ‌شرم و خجالت کمک خواهد کرد.

 

 

با یک متخصص بهداشت روانی مشورت کنید

یک مشاور به شما کمک می کند تا بفهمید که بیماری والدتان چه تاثیری بر زندگی شما دارد. همچنین مشاور به شما در یادگیری روشهای سالم ارتباط با دیگران و برآوردن نیازهایتان کمک می کند.

 

با یک گروه حمایتی ارتباط برقرار کنید

یک گروه حمایتی که با وضعیت ویژه شما هماهنگ باشد به کاهش احساس تنهایی‌تان کمک می‌کند. بویژه زمانی جستجوی چنین حمایتی مفیدتر است که اعضای خانواده مشکل را قبول نداشته و یا در بازشناسی آن اکراه دارند.

 

 

 

ویدیو مرتبط :
فیلم روانپزشکی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

گلو درد یکی از بیماریهای شایع

گلودرد معمولاً نشانه‌اي از وجود عفونت در مجراي تنفسي است شيرخواران و اطفال كوچك طبيعتاً نمي‌توانند احساس درد و جراحت گلويشان را بيان كند اما شما از طريق دشواري بلع، آنرا خواهيد فهميد.

گلودرد غالباً بر اثر ورم لوزه‌ها (Tonsillitis) پديد مي‌آيد. ورم لوزه‌ه را يك باكتري به اسم استرپتوكوك ايجاد مي‌كند. علاوه بر اين، ويروسهاي سرماخوردگي يا آنفلوآنزا مي‌توانند مسئول اين دردها باشند. همچنين گلودرد ممكن است بدليل التهاب در مناطق ديگر نظير ورم حنجره Laryngaitis بوجود آيد. گلو درد بهمراه تورم غده‌هاي گردن نيز ديده ميشود. (مثلاً در اوريون)

آيا خطرناك است؟

بيشتر گلودرده خطرناك نيستند. اما چنانچه كودك شما نسبت به باكتري استرپتوكوك حساسيت داشته باشد و مبتلا به عفونت استرپتوكوكي در گلو باشد ممكن است در جاهاي ديگر بدن تأثير بگذارد. از عوارض خطرناك احتمالي آن مي‌توان ورم كليه Nephritis و تب روماتيسمي را نام برد.

ابتدا چه كار بايد بكنيد؟

1- اگر گلوي كودكتان درد مي‌كند و ي عمل بلع را به دشواري انجام مي‌دهد و از خوردن غذا سرباز مي‌زند گلوي او را زير نور كافي نگاه كنيد براي اينكار سر وي را به عقب برده با دست يك قاشق تميز زبان وي را به پائين فشار دهيد و از او بخواهيد يك آ طولاني بگويد. اين عمل، گلوي او را در معرض ديد شما مي‌گذارد بطوريكه اگر ورمي در كار باشد مي‌توانيد آنرا ببينيد.

2- براي پيدا كردن غده‌هاي متورم، با انگشت اطراف گردن و زير چانه او را لمس كنيد. غده‌ها مانند نخودهاي بزرگي در زير پوست لمس خواهند شد.

3- براي آگاهي از تب، دماي وي را اندازه بگيريد.

4- از آنجا كه گلودرد عمدتاً ناشي از عفونت است تا زمان مراجعه به دكتر، كودك را از رفتن به مدرسه باز داريد.

آيا مشورت با دكتر لازم است؟

بلافاصله به دكتر مراجعه كنيد زيرا عفونت استرپتوكوكي گلو بايد فوراً درمان شود تا از بروز عوارض ناگوارتر جلوگيري بعمل آيد.

دكتر چه اقدامي انجام خواهد داد؟

دكتر، براي تعيين علت گلودرد به معاينه كودك شما خواهد پرداخت، اگر علت آن باكتري استرپتوكوك است دكتر به تجويز آنتي بيوتيك خواهد پرداخت.

شما چه كمكي مي‌توانيد بكنيد؟

گلو درد كودك را با نوشيدني‌هاي خنك يا شربت ليموي داغ تسكين دهيد. به كودك مايعات فراوان بدهيد. اگر بخاطر گلودرد نمي‌تواند چيزي را راحت قورت دهد تا آنجا كه ممكن است غذاهايي را كه به او بدهيد آبكي كنيد.