استفراغ چه زمانی خطرناک می‌شود؟

یکی از عوارض استفراغ های مکرر از دست دادن آب بدن می باشد

 

بر‌اساس تعاریف علمی، استفراغ خروج با فشار محتویات درون معده از راه دهان و گاهی از راه بینی به بیرون است که این می‌تواند غذای خورده شده یا سایر مواد داخل دستگاه گوارش مثل زردآب (صفرا) باشد. همچنین ممکن است به دلایل دیگری مثل بارداری، خوردن غذای فاسد، واکنش مغز به علت وجود تومور و استرس‌ عصبی اتفاق بیفتد. تهوع حالتی است که پیش از استفراغ در بیمار ایجاد می‌شود. البته تهوع و استفراغ هر کدام می‌تواند به‌طور مستقل رخ دهد، اما معمولا با یکدیگر مرتبطند. به‌طور کلی، تهوع منجر به ایجاد استفراغ می‌شود و با رنگ‌پریدگی، تعریق و احساس گرگرفتگی بروز می‌کند. همچنین آروغ زدن، انقباض مکرر عضلات دیافراگم و دیواره شکم است که اغلب به استفراغ منجر می‌شود یا می‌تواند با استفراغ همراه باشد.

 

اشتباه نگیرید
استفراغ با قی‌کردن (برگشت غذا) که غذای هضم شده از راه مری به دهان برمی‌گردد، اما بدون فشار است و منجر به جهیدن به بیرون نمی‌شود، فرق دارد. در عین حال تهوع و استفراغ یک واکنش محافظتی در پاسخ به عوامل متعددی هستند که طیف وسیعی از اختلالات خوش‌خیمی تا شرایط اورژانسی را شامل می‌شود.

 

چرا استفراغ می‌کنیم
استفراغ به‌دلایل مختلف اتفاق می‌افتد. از جمله علت‌های مرکزی بروز استفراغ می‌توان به حاملگی (اول صبح‌ها)، مصرف برخی داروها، عفونت‌های حاد به‌ویژه در بچه‌ها، اورمی، هایپرکلسمی و از علل رفلکسی به آپاندیسیت، کوله سیستیت، پانکراتیت، گاستریت حاد، زخم گوارشی بلافاصله بعد از خوردن غذا، انسداد روده کوچک یا بزرگ و آشالازی (استفراغ چند ساعت بعد غذا و حاوی تکه‌های هضم نشده مواد غذایی) اشاره کرد. از طرفی افزایش فشار داخل مغز، مشکلات گوش، آسیب به سر، میگرن، بیماری حرکت، بدخیمی وسیع، تصاویر و بوهای زننده را نیز در بروز استفراغ نمی‌توان نادیده گرفت.

 

و اما درمان استفراغ
در صورتی که استفراغ ادامه داشته باشد، احتمال بروز عوارض خطرناکی همچون دهیدراسیون (از دست دادن آب بدن) وجود دارد. بنابراین باید درمان را جدی بگیرید. بسیاری از استفراغ‌ها به صورت حاد و خود محدودشونده هستند و علت بروز آنها به راحتی با معاینات بالینی بیمار تشخیص داده می‌شود. در حالی که تهوع مزمن و استفراغ بیشتر از یک ماه برای پزشکان یک چالش تشخیصی و درمانی به حساب می‌آید.

 

البته بسیاری از موارد تهوع و استفراغ نیازی به درمان ندارد و فقط باید رژیم غذایی تغییر کند و وضعیت مایعات بدن کنترل و براساس شدت علائم، داروهای ضد استفراغ به صورت خوراکی، تزریقی و مقعدی تجویز ‌شود. گاهی هم داروها تخصصی تر است که بیمار برای جلوگیری از تهوع و استفراغ ناشی از شیمی‌درمانی و رادیوتراپی باید آنها را مصرف کند، اما نکته مهم اینجاست که در صورت بروز تهوع و استفراغ نباید خودسرانه دارو بخورید؛ چون این حالت می‌تواند نشانه بیماری خاصی باشد و دارو فقط مشکل را بدتر و عوارضی مثل گیجی ایجاد می‌کند. استفراغ را یک موضوع بی‌اهمیت ندانید و برای بررسی علت آن و درمان اصولی به پزشک مراجعه کنید.
منبع:salamatnews.com

ویدیو مرتبط :
تاب خوردن خطرناک یوسف زمانی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چه زمانی بعد از رفتار خطرناک بایستی آزمایش اچ. آی. وی. داد؟

چه زمانی بعد از رفتار خطرناک بایستی آزمایش اچ. آی. وی. داد؟     
اگر شما در ایران زندگی می کنید:
• اولین آزمایش ۸ هفته بعد از رفتار خطرناک
• تکرار آزمایش ۶ ماه بعد از رفتار خطرناک
در ایران معمولاً دسترسی به آزمایش استاندارد اچ. آی. وی. ( HIV ELISA ) سهل تر است . این نوع آزمایش در ایران برای بار اول ۸ هفته بعد از رفتار خطرناک به مراجعه کنندگان توصیه می شود. ولی به دلیل اینکه سرعت و میزان تولید پادتن خون در بدن افراد متفاوت است و برای انجام آزمایش دقیقی که بتوان به نتیجه آن استنتاج کرد و جواب قطعی را ارائه داد، ۶ ماه بعد از رفتار خطرناک بایستی که آزمایش تکرار شود.
اگر شما در اروپا و یا آمریکای شمالی زندگی می کنید:
• اولین آزمایش ۲ هفته بعد از رفتار خطرناک
• تکرار آزمایش ۱۲ هفته بعد از رفتار خطرناک
در کشورهای اتحادیه اروپا و آمریکای شمالی معمولاً به دلیل دسترسی سهل تر به روش تست (HIV PCR) اولین آزمایش ۲ هفته بعد از رفتار خطرناک توصیه می شود. این روش دو هفته بعد از ورود ویروس قادر به جستجو و ردیابی مستقیم ویروس در خون می باشد.

اطمینان به این تست تنها ۹۵ درصد است. بنابراین برای دفعه دوم ۱۲ هفته بعد یک تست (HIV ELISA) نیز توصیه می شود که میزان پادتن (آنتی بادی) ها یی که خون شخص آلوده برعلیه ویروس اچ. آی. وی. تولید کرده است را اندازه گیری می کند.

منبع:aftabir.com