از مدرسه رفتن متنفرم، دیگر نمی‌‌‌‌‌‌خواهم آنجا برگردم

بسیاری از کودکان این حرف را می زنند. البته این احساس، چندان طول نمی‌کشد. اما اگر این احساس ماندگار شد، چه؟ مدرسه رفتن هم بخشی از زندگیست و یک حقیقت...

آیا تا بحال این حس را داشته اید؟
بسیاری از کودکان این حرف را می زنند. البته این احساس، چندان طول نمی‌کشد. اما اگر این احساس ماندگار شد، چه؟ مدرسه رفتن هم بخشی از زندگیست و یک حقیقت. مدرسه کمک می کند تا به آینده ای که برای خود متصور شده اید برسید. پس بیایید کمی درباره مدرسه و اموری که در صورت تنفر از مدرسه باید انجام دهیم صحبت کنیم.
 
نشانه های استرس ناشی از مدرسه رفتن
هنگامی که درباره مدرسه رفتن نگرانید، این نگرانی روی جسم شما اثر می گذارد. کودکی که درمورد مدرسه نگران است، ممکن است دچار سردرد یا معده درد شده  و یا احساس سرگیجه بکند.

مشکلات خواب نیز نشانه ای از این استرس است. اگر به اندازه ی کافی نخوابید، در طول روز دچار خستگی و بد خلقی شده  و همین بد خلقی، مدرسه را برایتان غیر قابل تحمل تر می کند.

اگر استرس بر شما حاکم شود، در تصمیم گیری ها مشکل پیدا خواهید کرد. صبح که می خواهید راهی مدرسه شوید، نمی دانید چه بخورید، چه بپوشید و یا چه چیزی برای نهار ببرید. تمایل ندارید به مدرسه بروید؛ پس همه وسایلتان را کنار می گذارید. دیگر قصد ندارید به مدرسه بروید و اتوبوس را هم از دست می دهید. گویا دوباره خانه ماندن بهترین راه است، اما با این کار، فقط رفتن به مدرسه در روز بعد را سخت تر می کنید.
 
چرا برخی از بچه ها از مدرسه متنفرند؟
اگر از مدرسه بدتان می آید، اولین گام اینست که دلیل آن را پیدا کنید. شاید به این خاطر مدرسه را دوست ندارید که یک بچه شرور شما را اذیت می کند یا کسی را که از او خوشتان نمی آید، دائما سر به سر شما می گذارد. شاید هم با معلمتان نمی توانید کنار بیایید. احساس غریبی دارید و از اینکه دوستان زیادی ندارید احساس نگرانی می کنید.

بعضی وقت ها نیز مشکل به کلاس ها و فعالیت های کلاسی مربوط می شود. شاید فعالیت کلاسی آنقدر آسان باشد که شما را کسل کند یا آنقدر سخت باشد که احساس کنید به اندازه دیگرهمکلاسی هایتان باهوش نیستید تا آن را حل کنید. شاید روخوانی برایتان سخت باشد و با این حال مجبورید به دفعات آن را انجام دهید. این مسائل شما را  روز به روز عقب می اندازد و احتمالا هرگز به موفقیت نخواهید رسید.

وقتی بدانید که چرا مدرسه را دوست ندارید، اقداماتی را آغاز می کنید تا شرایط را بهتر کنید.
 
راه حل
فکر خوبیست که درباره مشکل مدرسه رفتن خود با کسی صحبت کنید. مادر، پدر، معلم، بستگان نزدیک یا مشاور مدرسه، کسانی هستند که می توانند به شما در این باره کمک کنند. اگر مشکل، آزار و اذیت جسمی و یا ترساندن شماست، حتما آن را با یک بزرگتر مطرح کنید.

راه دیگر، نوشتن احساسات خود درباره مدرسه در یک دفترچه است. این روش باعث می شود احساساتی که درون تان رخنه کرده خارج شوند. البته باید این دفترچه را از دید دیگران مخفی نگه دارید.

اگر احساس آشفتگی کرده  و فکر می کنید از پس تکالیف تان بر نمی آیید، معلمها و مشاور تربیتی مدرسه حتما به شما کمک خواهند کرد. آنها از شما توقع دارند تا راه یادگیری این مسائل را بپرسید. اگر تمامی مشکلات تان جدی به نظر برسد، مشاور کمک می کند تا آنها را اولویت بندی کنید. اگر به کمک های ویژه نیز احتیاج پیدا کنید، این کمک ها در اختیارتان قرار می گیرد. اجازه ندهید که مشکلات تان بیش از اندازه طول بکشد. مطمئنا فرا گیری یک فصل، آسان تر از آموختن یک کتاب خواهد بود.
 
چگونه درباره مدرسه احساس بهتری داشته باشیم
دفعه بعد که احساس کردید از مدرسه تنفر دارید، این نکات را بکار ببندید:
•هر چیزی را که درباره مدرسه دوست ندارید یادداشت کنید.

•سپس هر چیزی را که در مدرسه از آن لذت می برید بنویسید. ( حتی اگر زنگ تفریح و خوردن نهار باشد؛ همین موارد می تواند شروع خوبی باشد)

•حال، چه تغییراتی می توانید روی لیست " چیزهایی که دوست ندارید" اعمال کنید؟ آیا اگر معلم، شما را برای پاسخ گویی صدا کند، به یاد داشتن انجام تکالیف موجب می شود که حس اعتماد به نفس بیشتری بکنید؟ آیا می توانید راهی برای نشان دادن علاقه و استعدادهای خود پیدا کنید؟ آیا حتی اگر یک دوست جدید هم پیدا کنید، احساس تنهایی کمتری می کنید؟ یا حتی احساس بهتری نمی کنید، اگر کسی را از تنهایی درآورید؟ چه کارهایی برای یافتن دوستان جدید انجام می دهید؟
 
البته همه چیز را هم نمی توانید در این لیست تغییر دهید. شاید آن پسر بچه شرور به این سادگی ها هم دست بردار نباشد یا شاید رو خوانی کردن همیشه یک مشکل باقی بماند؛ اما مهم نیست. به مسائلی توجه کنید که قادر به تغییر آنها بوده  و بتوانید طراوت را در مدرسه خود دوباره ایجاد کنید.
منبع:hamsar.ir
 

ویدیو مرتبط :
می خواهم برگردم به کودکی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نمی خواهم به مدرسه بروم !

والدین ، هیچ گاه اطمینان ندارند که آیا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن کار درستی است یا نه؟ آنها به طور دقیق نمی دانند که آیا کودک ، واقعا احساس ضعف و بیماری کرده یا مثل بسیاری از کودکان که گاهی دلشان نمی خواهد به مدرسه بروند بهانه گیری می کند. در خانه هایی که مدرسه رفتن کودکشان به صورت مشکل در آمده صبحهای زود، مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست.

بعضی از کودکان صبح که از خواب بیدار می شوند، می گویند که به مدرسه نمی رویم و تعداد دیگرشان تمارض به دل درد و سردرد می کنند، یا با آه و ناله اعلام می کنند که حالشان خوب نیست. مهم نیست فرزندتان چگونه حالت اضطراب و نارضایتی خود را نشان می دهد، بلکه آنچه اهمیت دارد این است که شما با دلداری دادن ، اعتماد به نفس او را تقویت کنید؛ اما گاهی اوقات باید علایم فیزیکی را که باعث نشانه های بیماری فرزندتان می شود نادیده بگیرید و بهترین راه اصرار به اصل موضوع است که او باید به مدرسه برود.

به نظر یکی از کارشناسان در این مواقع بهتر است بگویید: «عزیزم تو یک درجه هم تب نداری و چشمانت سرحال و شاداب است. مامان و بابا امروز کارهای مهمی دارند که باید انجام دهند. پس بهتر است به مدرسه بروی تا ما هم به کارهایمان برسیم.» با وجود این ، اگر به فرزندتان به دلیل این که واقعا بیمار است ، اجازه مدرسه رفتن را ندادید، او را مطمئن سازید که روز خوبی در خانه نخواهد داشت. او را در رختخوابش بخوابانید و در ساعات بعدی روز هم ، حتی اگر گفت حالش بهتر است ، اجازه بازی ندهید.

دلایل اضطراب کودکان هنگام رفتن به مدرسه

دلایل متعددی وجود دارد که چرا کودکان 6-5 ساله از رفتن به مدرسه می گریزند، مهمترین و معمول ترین نارضایتی آنها عبارتند از: «من می خواهم فقط در خانه بمانم!» بعضی کودکان در این سن به زمان بیشتری برای سازگارکردن خود با قوانین و محیطهای جدید نیاز دارند. بازگشایی مدارس پس از تعطیلات تابستانی ، به دنیا آمدن خواهر یا برادر، بیماری و یا مرگ یکی از اقوام می تواند باعث اضطراب و دلشوره کودک شود، حتی بچه ای که قبلا این طور نبوده ، ممکن است دچار این اضطراب ها شود.

راه حل:

با فرزندتان درباره آنچه که در روزهای مدرسه انجام می داده صحبت کرده و روی نکات مثبت و جالب توجه تاکید بیشتری کنید. ساعات روز او را طوری برنامه ریزی کنید تا احساس رضایت بیشتری کند. استفاده از وسایل کوچک و جالبی که به طور چشمگیری باعث کاهش اضطراب و تقویت اعتماد به نفسش می شود بسیار موثر است. از قبیل گذاشتن یادداشت هایی در ظرف غذایش ، حیوان کوچک عروسکی یا یک سری عکسهای خودش.

از مدرسه می ترسم!

بعضی کودکان 6 ساله به طور عجیبی از مدرسه می ترسند و به مادرشان می گویند: «من به مدرسه نمی روم و در خانه می مانم» ترس این کودکان ممکن است دلایل متعددی داشته باشد از جمله ترس از سوار شدن سرویس ، دعوا کردن با دوستش ، توبیخ شدن توسط معلم ، قادر نبودن به بستن بندهای کتانی (کفش) یا مسخره کردن او به خاطر عینکش.

راه حل:

با معلم او صحبت کنید و شیوه جدیدی را برای حل مشکل کودکتان پیدا کنید. به عنوان مثال اگر او را مسخره می کنند، به معلمش بگویید تا با بچه های دیگر صحبت کند. اگر از سرویس مدرسه می ترسد با راننده سرویس تماس بگیرید و از او بخواهید که فرزندتان را با اسم صدا کرده و به او خوشامد گوید و اجازه دهد که ردیف جلو بنشیند.

من مثل کودکان دیگر باهوش نیستم

هنگامی که کودکان برای سلامت جسمانی و عقلانی به مراکز سنجش سلامت مراجعه می کنند، اضطراب آنها به طور فزاینده ای زیاد می شود. در این مراکز کودکان 5-6 ساله ای هستند که احساس بدی درباره موفقیتشان در مقایسه با دیگر همکلاسی هایشان دارند.

راه حل:

اگر فکر می کنید که فرزندتان به کمک بیشتری نیاز دارد، به معلمش بگویید به او توجه و کمک بیشتری کند یا یک معلم خصوصی برایش بگیرید. به جای این که سعی کنید خودتان معلم کودکتان شوید همانند یک راهنمای خوب عمل کرده و به آن کاری که فرزندتان خوب انجام می دهد، تکیه کنید. او را مطمئن سازید که در صورت اشتباه انجام دادن کاری هیچ مساله ای پیش نمی آید و تنها انتظاری که از او دارید این است که سعی کند بهترین باشد.

علت نرفتن به مدرسه را دریابید

کشف کنید چه عاملی در مدرسه آنقدر کودکتان را آزار می دهد که از رفتن به آنجا خودداری می کند. با کودک صحبت و او را تشویق کنید تا تمام خبرها و اتفاقاتی را که باعث می شوند او به مدرسه نرود برای شما بگوید، این روش را هم بیازمایید. از کودک بخواهید فهرستی از آنچه در مدرسه مورد علاقه اش است و آنچه را که دوست ندارد با ذکر دلیل برای شما بگوید.

ببینید آیا نشانه هایی از این که کودک از مدرسه رفتن نمی ترسد ولی از ترک خانه واهمه دارد می بینید یا خیر؟ ممکن است شما نتوانید به حل و رفع مشکل بپردازید، ولی می توانید به کودک کمک کنید با احساساتش کنار بیاید. با نشان دادن علاقه تان و درک مسائلش به او اطمینان خاطر بدهید. با دوستان و برادر و خواهرهای کودک صحبت کنید. شما اغلب می توانید با پرسش ، از احساساتش آگاه شوید. گاهی برادر یا خواهر بزرگتر می تواند اطلاعات مفیدی به شما بدهد یا شما را در حل و رفع مساله یاری کند. با معلم کودکتان صحبت کنید. مشکل را با او در میان بگذارید. سرآغاز این رفتار چه آموزشی و چه احساسی باشد، معلم باید از قضیه اطلاع داشته باشد و حتی ممکن است بتواند در حل و رفع آن مشکل کمک بزرگی برای شما باشد.

کودک را به مدرسه و محیط آن علاقه مند کنید

این راهها را برای تشویق کودک به منظور به مدرسه رفتن بیازمایید. با نظری مساعد درباره مدرسه صحبت کنید. روزهایی را که قرار است اتفاق خاصی در مدرسه بیفتد یا برنامه خاصی در مدرسه وجود دارد در تقویم علامت بگذارید، مثلا به کودک بگویید: «این هفته قرار است تمام بچه های کلاستان را برای بازدید از یک ایستگاه آتش نشانی ببرند. فکر می کنی چه چیزهای تازه ای ببینی؟ یادت باشد همه چیز را برای من تعریف کنی».

با دقت کافی وارد عمل شوید

اگر دلیل خاصی برای دوست نداشتن یا احساس ناراحتی فرزندتان نسبت به مدرسه وجود ندارد لازم است که شما کمی هوشیارتر و تیزبین تر باشید. درباره هر کدام از روزهای مدرسه اش با او صحبت کنید و عکس العملش را ببینید. اگر در کشف (یافتن) آنچه که باعث نارضایتی اش می شود به شما کمک کرد، شما نیز در حل این مشکل به او یاری دهید تا به اختیار خود بتواند به خودش کمک کند. همچنین با معلمش درباره روشهایی که ممکن است نظر او را نسبت به مدرسه عوض کند، صحبت کنید. در حقیقت با کار گروهی می توان ، نگرانی کودکان را درباره مدرسه کم کرد از جمله تشویق های معلم ، داوطلب شدن دانش آموزان ، زنگ تفریح برای استراحت و حتی اختصاص دادن ساعتی در هر هفته برای صحبت کردن مدیر مدرسه با شاگردان. بنابراین با استفاده از این روشها کودکان 5 6ساله دیگر احساس نگرانی و اضطراب برای مدرسه رفتن ندارند و روز به روز احساس راحتی و رضایت بیشتری خواهند کرد.

 

منبع:psychologic.persianblog