پـــول ای جانــم فدای اســـم تـــو(شعر طنز)

 

 من فدای ریــز ریـز جــسم تــــو
درد ملت را دوایـــی پـــول جــــان

 

تورئیس هر کجــایی پول جــــان
با تـــو آدمها عجب خـــــر میشوند

 

پارسایـــان دزد ماهر می شونــد
ظلم بـر بیـچــاره ومسکیــن کننـــد

 

هر غلــط از کینه و از کیــن کنند
گوئیا که نــــه خــدایی هست ونـــه

 

چاه دنیـا را سر انجــامی و تـــه
راستی اسمـــت دهــــان پر میــکند

 

هر کسی را او زبــان برمیـــکند
پیر مـــرد شصت سالـــــه یا جوان

 

دختــران مــاه روی و هم زنــان
پیش تــــو انهــــا همه کـــم آورنـد

 

نازهــــا بهرت به منت می خرند
بازگو جیــــب مـــــن مسکین چــــرا

 

گشته خــالی از تو ای پول وپلا
نکنـــد که جــیب من بـــو می دهــد

 

کز نبود تو هیا هـــو می دهــد
البتــه چــرک کـف دستی تو پـــــول

 

پول جان فرما دعایم را قبـــول
من کثیـــف و چــرک آلوده شـــــوم

 

از تو مشکی گردم و دوده شوم
عزتــم آنگــه فــــــراوان می شـود

 

زنــدگی ام به چه اسان می شود
مسجد و میخــانه هر دوجـای مـــن

 

زاهـــد و ساقی به پیش پای من
میکنم لعنـــت به شیـــطان ای خــدا

 

من نخواهم ظلـم بر خلـــق تــو را
پول اگرچــه نــاز و نعمت می دهــد

 

آدمیـت را نـه ثـــروت می دهـــد
جان به تن داده شرف سیروس جان
نـــی لباس و تیــپ های انچنـــان

منبع:ariaeyan.com

ویدیو مرتبط :
✿محمدرضا مشیری-تـــو فـقــط تـــو✿♫ ♪ ♪

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

شعر طنز ماه رمضان

 

 

 

 

سحرگاهان به قصد روزه داری// شدم بیدار از خواب و خماری

برایم سفره ای الوان گشودند// به آن هر لحظه چیزی را فزودند

برنج و مرغ و سوپ وآش رشته// سُس و استیک با نان برشته

خلاصه لقمه ای از هرچه دیدم// کمی از این کمی از آن چشیدم

پس از آن ماست را کردم سرازیر// درون معده ام با اندکی سیر

وختم حمله ام با یک دو آروغ// بشد اعلام بعداز خوردن دوغ

سپس یک چای دبش قند پهلو// به من دادند با یک دانه لیمو

خلاصه روزه را آغاز کردم// برای اهل خانه ناز کردم

برای اینکه یابم صبر و طاقت// نمود م صبح تا شب استراحت

دوپرس ِ کلّه پاچه با دو کوکا// کمی یخدر بهشت یک خورده حلوا

به افطاری برایم شد فراهم// زدم تو رگ کمی از زولبیا هم

وسی روزی به این منوال طی شد// نفهمیدم که کی آمد و کی شد

به زحمت صبح خود را شام کردم// به خود سازی ولی اقدام کردم

به شعبان من به وزن شصت بودم// به ماه روزه ده کیلو فزودم

اگرچه رد شدم در این عبادت// به خود سازی ولیکن کردم عادت

خدایا ای خدای مهر و ناهید// بده توش و توانی را به« جاوید»

که گیرد سالیان سال روزه// اگرچه او شود از دم رفوزه