همقدم با خاطره‌ها در «دیزی سرای طرشت»

دیزی سرای محله ی طرشت دکان کوچکی است اما از سرتاسر تهران و حومه مشتری دارد. مشتری هایی جور وا جور، از دانشجویان دانشگاه شریف گرفته تا کارگران و دوره گردان و کسبه و کارمندان.

شهرفرنگ: دیزی سرای محله ی طرشت دکان کوچکی است اما از سرتاسر تهران و حومه مشتری دارد. مشتری هایی جور وا جور، از دانشجویان دانشگاه شریف گرفته تا کارگران و دوره گردان و کسبه و کارمندان.

فضای دکان در دهه ی چهل خورشیدی جا مانده این را می توان از تصاویر روی دیوار و میز و صندلی و خاصه ادبیات مشتری و مغازه دار فهمید. صاحب دیزی سرا، ناصر خان قهرمانی، محل کسب اش را با همان اصول لوطی منشانه ی قدیم اداره می کند.

سرای زیبای مشیر در شیراز

سرای مشیر یا سرای گلشن از آثار دوره قاجاریه در شیراز است که در انتهای جنوبی بازار وکیل در گوشه شرقی آن قرار گرفته است.این سرا که دارای طرح و نقشه ای دایره ای (هشت گوش) است، توسط میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک احداث شده است.

سر در ورودی سرای مشیر، دارای دو طبقه کاشی کاری شده است ودر زیر آن کتیبه ای کاشی کاری شده با زمینه لاجوردی و خط نستعلیق عبارت سرای گلشن بنای مرحمت پناه حاجی میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک شیرازی را نشان می دهد.

حجره های طبقه یا اشکوب اول، تودرتو می باشد و به وسیله راهرویی به حیاط متصل می شوند. این حجره ها دارای درهای چوبی منبت و مشبکی هستند که از چوب ساج ساخته شده اند.

در وسط حیاط حوض بزرگ هشت ضلعی ای قرار دارد که لبه و پاشویه آن از سنگ های مختلف یکپارچه ساخته شده است و در آن سه فواره وجود دارد. در چهار طرف این حوض، باغچه هایی وجود دارد .

کف پوش سرای مشیر، قطعات کوچک سنگ است. در ضلع شرقی و غربی حیاط، مغازه ها و راهروهایی وجود دارد که در مغازه ها همگی ارسی های چوبی است که با شیشه های رنگی تزیین شده است.معماری این بنا، برگرفته از معماری کاروانسراهای صفوی است.

در زمان پهلوی به دستور فرح دیبا، کاشی های ریخته و درک های فرسوده و شکسته این بنا مرمت شد. این بنا با رنگ زرد و طرح های گلدانی معرف سبک اختلاط است که در زمان قاجاریه رایج شده بود. سازمان میراث فرهنگی، این بنا را در سال 1347 ه.ش . با شماره 424 به ثبت تاریخی رسانید.