یک قالی چگونه بافته می شود

برای بیشتر ما این موقعیت پیش آمده که برای خرید فرش به فرش فروشی مراجعه کنیم. مدل و طرح و نقش فرش را می پسندیم و بعد از کمی چانه زدن آن را خریداری می کنیم یا این که به توافق نمی رسیم و از مغازه خارج می شویم؛ اما در این گزارش قصد نداریم از بازار فرش برایتان بگوییم، بلکه می خواهیم چگونگی رسیدن فرش به مغازه فرش فروشی را تشریح کنیم.

 

این که چه وسایلی برای تهیه یک فرش نیاز است و چگونه مورد استفاده قرار می گیرد؛ مسائلی که شاید تاکنون درباره آن نشنیده یا کمتر شنیده باشید.

 

 

وسایل مورد نیاز برای بافت فرش
این که برای بافت فرش چه لوازمی نیاز داریم بسیار اهمیت دارد. دار قالی، دفه، شانه، کاردک، قیچی، چله، کوجی، سک و سیخ پود کشی از لوازم مورد نیاز بافت قالی است.

از دار قالی شروع می کنیم. فرش معمولا روی چارچوبی به نام دار قالی بافته می شود و اندازه این دار قالی بستگی به متراژ فرش دارد و به همان نسبت بزرگ و کوچک است. معمولا دارهای فرش در دو نوع افقی و عمودی وجود دارند. بافت فرش به طور معمول در دارهای عمودی انجام می شود، اما برخی مناطق مانند ترکمن صحرا به بافت فرش روی دارهای افقی معروف هستند. در گذشته دارهای قالی چوبی بود و به وسیله چند تیر در گوشه ها، این دار به هم متصل می شد اما هم اکنون این دارها جای خود را به دارهای فلزی داده اند و به وسیله پیچ و مهره به هم متصل هستند.

 

همه دارهای قالی باید زاویه نود درجه داشته باشند و درغیر این صورت بافت فرش کج پیش می رود و به قول معروف بار کج به مقصد نمی رسد و این فرش را کسی خریداری نمی کند. دارهای عمودی فضای زیادی اشغال نمی کنند و در گوشه ای از اتاق هم می توانند قرار بگیرند، اما دارهای افقی فضای زیادی اشغال می کنند. البته افرادی که روی دارهای افقی کار می کنند زودتر از قالیبافان دار عمودی دچار مشکل کمر و چشم می شوند. به این دلیل که نحوه نشستن و همچنین بافت آنها استاندارد نیست. معمولا افرادی که بافت قالی را شغل خود می دانند اتاقی برای کار در نظر می گیرند تا رفت و آمد در فضای مربوط کمتر صورت گیرد.

 

دفه یا دفتین
این وسیله نام های زیادی دارد و هر گویش و منطقه ای آن را به زبان خود تلفظ می کرده و اکنون به نام دفه، دفتین، کرکیت، کلوزار و دستوک معروف شده، اما بیشتر این وسیله را به نام دفه می شناسند و این نام عمومیت پیدا کرده است. دفه یکی از وسایلی است که برای قالیبافی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد و وظیفه این وسیله فلزی سر شانه ای، کوبیدن گره های فرش است. در نظر اول اگر این وسیله را در دست بگیرید متوجه می شوید بسیار سنگین است و کار با آن راحت نیست.

 

دفه انواع مختلفی دارد. دفه های بزرگی که باید با دو دست کوبیده شود و دفه های سبک یکدستی. البته هر دو یک کار انجام می دهند، اما این که هر کدام کجا مورد استفاده قرار می گیرد اهمیت دارد. به طور معمول زمانی که بافت قالی به نیمه یا ۵۰ درصد رسید از دفه دو دستی استفاده می کنند. به این دلیل که پرزهای فرش دیگر اجازه ورود دفه یکدستی را که گره به درون تار بفرستد ندارد و دفه های سبک توانایی این کار را ندارند. پس باید از دفه های بزرگ دودستی استفاده شود تا این گره ها زیر تار و پود فرش قرار گیرند.

 

 

اِرش یا چله
بعد از این که دار قالی تهیه شد، برای بافت آن باید کاری مهم انجام داد که چله نام دارد. چله نخ هایی است که روی دار قالی نصب می شود. برخی افراد تنها به شغل چله کشی مشغول هستند و از این راه نان درمی آورند. پس باید برای شروع بافت قالی ابتدا چله را روی دار قالی نصب کنید. چله تارهای تشکیل دهنده قالی یا فرش است که هر نخ پود از زیر آن به صورت یکی در میان عبور می کند تا نقش فرش را رقم بزند.

 

چله فرش مهم ترین بخش آن است، به این دلیل که اگر خوب این تارها روی دار قالی نصب نشود ، فرش آن ظرافت لازم را نخواهد داشت. هر چه چله فرش کشیده تر و محکم تر باشد نتیجه کار بهتر خواهد بود. چله ها دارای نمره و لا هستند. هر یک از این درجه و نمره ها با توجه به رج شمار یا مسیر رگ مانند فرش انتخاب می شود و مورد استفاده قرار می گیرد. چله معمولا از پشم، پنبه و ابریشم تهیه می شود که هر کدام از آنها دارای نمره و لای متفاوت است. اکنون نخ چله بیشتر از پنبه تهیه می شود در حالی که قبلا ابریشم و پشم بیشتر مورد استفاده بوده است.

 

آرقاچ یا پود
نخ های افقی که به صورت یکی در میان از زیر و روی تار قالی به صورت رگ یا همان رج قالیبافی رد می شود پود نام دارد. نخ های پود هم مانند تار اکنون از نخ پنبه تهیه می شود. این پود ها بعد از هر گره فرش به وسیله دفه کوبیده می شود تا جایی که یک رج به صورت کامل تمام شود و قالیباف سراغ رج بعدی برود.

 

کوجی، کاردک، قیچی
کوجی به میله کمکی پایه دار قالی گفته می شود و تا تمام شدن فرش روی دار باقی می ماند و بعد از بریدن چله برای درآوردن فرش آن را هم از کنار دار بر می دارند. قطر این میله بین چهار تا شش میلی متر است. دلیل استفاده از این وسیله محکم کردن تارهای قالی و همچنین انسجام بخشیدن به فرش است. کاردک یا کثر برای بریدن سر خامه های اضافی بعد از گره زدن مورد استفاده قرار می گیرد.

 

خامه همان اضافه نخ هایی است که روی قالی بعد از گره زدن باقی می ماند. دسته این وسیله ممکن است چوبی یا فلزی باشد. دسته های چوبی ظاهر شیک تری دارند، اما عمر دسته فلزی ها بیشتر از دسته های چوبی است. قیچی هم یکی از ملزومات قالیبافی است. قیچی قالیبافی با قیچی های دیگر از نظر شکل و شمایل کمی متفاوت است. دسته این قیچی ها با محل برش آن فاصله دارد. دلیل این فاصله سهولت در بریدن پرزهای اضافی فرش است.

 

شروع بافت فرش
بعد از این که همه این وسایل را تهیه کردیم تازه اول راه است. همان طور که در ابتدای گزارش گفته شد برای بافت قالی باید روی دار قالی چله کشیده شود. بعد از چله کشی باید نقشه را روبه روی خود قرار دهیم تا بدانیم به چه طریقی پیش برویم. به طور معمول فرش از یک گوشه بافته می شود و عرض آن تکمیل می شود که به اصطلاح رج نامیده می شود.

 

هر رج از تار و پود به صورت زیر و رو تشکیل می شود و یک نقش را می آفریند. بعد از اتمام هر رج روی هر کدام از تار و پود ها باید گره زده شود و با دفه روی آن می کوبند تا این گره محکم شود. این کار تا پایان بافت فرش ادامه خواهد داشت. زمانی که فرش به قول معروف به اندازه چهار انگشتی رسید باید قیچی شود و پرزهای اضافی آن گرفته شود تا این پرزها جلوی گره های جدیدتر را نگیرد و این کار را نیز با قیچی مخصوص انجام می دهند.

 

 

نقشه خوانی
نقشه خوانی فرش به این گونه است که افراد طرح شطرنجی فرش را رو به روی خود قرار می دهند و این طرح ها همیشه یک سانتی متر در یک سانتی متر در نظر گرفته می شود. نقشه خوان که معمولا کنار بافنده قرار می گیرد و نقشه را با صدای بلند می خواند به بافنده می گوید که در فاصله چند گره از رنگ خاصی استفاده کنده و چند گره بعد رنگ دیگری را به کار ببرد. بعد از بافت هر یک سانتی متر به این روش باید دوباره به نقشه مراجعه کرد و دوباره برای رج یا سانتی متر بعدی از آن بهره گرفت.

 

رنگ های طبیعی در فرش
برخی بافندگان فرش برای جلوه بهتر فرش خود از رنگ های طبیعی استفاده می کنند. اکنون قصد داریم چگونگی تهیه نخ طبیعی را شرح دهیم. رنگ های طبیعی از میوه هایی مانند انار و انجیر و میوه های دیگر به دست می آید. پوست گردو نیز یکی از میوه هایی است که برای تهیه رنگ از آن استفاده می کنند. پوست این میوه ها در دیگ های مخصوص رنگ دهی به نخ جوشانده می شود و بعد از پخته شدن مغز نخ، به آن تثبیت کننده می زنند تا بعد از مدتی رنگ فرش تغییر نکند.

 

البته برخی تولیدکنندگان نیز از رنگ های گیاهی استفاده می کنند. گیاه روناس برای تهیه رنگ نخ بیشترین استفاده را دارد و آن را در دیگ مخصوص با کرک یا ابریشم مخلوط می کنند. بعد از پخته شدن کامل آن بخشی از آن را از دیگ خارج می کنند تا مشاهده شود که مغز آن پخته است یا خیر. میزان رنگ به اندازه جوشیدن نخ در دیگ بستگی دارد و هر چه رنگ قرار است سیرتر باشد باید بیشتر جوشانده شود. در این میان رنگ هایی هم وجود دارد که به رنگ های آماده معروف است و اغلب از چین وارد کشور می شود. طریقه رنگرزی آنها نیز به همان روش جوشاندن در دیگ است، اما این کجا و آن کجا... .

منبع:aftabir.com

ویدیو مرتبط :
غذاهای بافته شده

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

قالی زربفت جوشقان

 

 

● موقعیت جغرافیایی

جوشقان منطقه ای است کوهستانی که در کوهپایه های کوه کهرود در جنوب کاشان و در ۱۰۸ کیلومتری شمال غربی اصفهان و مشرف بر شاهراه تهران اصفهان، دردره کوه ورغانه واقع شده است. در فرهنگ آبادیهای ایران نام چندین محل را تحت عنوان جوشقان می یابیم. تشابه اسمی این محل با دیگر مناطق که تولیداتی با خصوصیات جوشقان را ندارند، سبب شده تا از نظر اجتناب از سردرگمی با افزودن کلمه قالی از آن تحت عنوان جوشقان قالی یاد شود.

 

● سوابق تاریخی

گر چه بافت قالیهای ابریشمی در جوشقان از سالهای قبل از سلطنت صفویان متداول بوده است، با این حال جهت ذکر سوابق مستند تاریخی از بافت قالی در جوشقان به فرمانی که در سال ۹۵۰ هجری از طرف شاه طهماسب صفوی مبنی بر دستور العمل جامعی برای پذیرایی از محمد همایون پادشاه هندوستان به عنوان حاکم خراسان صادر شده اشاره می شود: " در این فرمان درباره تقدیم هدایای مخصوص به همایون شاه، از قالیچه های مخمل دوخوابه طلاباف و سه زوج قالی دوازده ذرعی کوشکانی (جوشقانی) نام برده می شود. علاوه بر مورد فوق، نمونه های متعددی از صدور قالی جوشقان به نقاط دیگر جهان در دست می باشد بطوریکه ابوالفضل غلامی در آئین اکبری جوشقان را یکی از چهار مرکزی می شمارد که از آنجا به دربار هند قالی فرستاده می شد. اسکندر بیک ترکمان نیز در عالم آرای عباسی از قالیهای ابریشمی زربفت کار جوشقان و کرمان که سفیر عثمانی به دریافت آنها نایل آمده، نام می برد.

پرفسور آرتور اوپهام پوپ، جوشقان را محل استقرار کارگاههای سلطنتی بافت قالی می داند، که به وسیله شاه عباس بنا شد. وی عقیده دارد قالیهای زربفتی که اشتباهاً آن را لهستانی خوانده وحتی قالی معروف به گلدانی، در جوشقان بافته شده اند. البته این نظریه مورد قبول هیچ یک از صاحب نظران نیست، تنها H. Hildebard بر این نکته که جوشقان بر اساس رسوم سنتی به واسطه داشتن آب و هوای مناسب در طول تابستان محل استقرار و پذیرایی کارگاه های سلطنتی بوده است، تأکید دارد. تنها نکته مثبت در گفتار پرفسور پوپ که براساس آن این عقیده را ابراز داشته نام نعمت الله جوشقانی بر بالای قالیچه ای در آرامگاه شاه عباس در قم است که آن نیز تنها تأکیدی برمحل تولد بافنده آن است. و وجود هیچ کارگاه شاهی را در جوشقان ثابت نمی کند.

 

● ساختار

گاهاً انتساب قالیهای سایر مناطق به جوشقان، موجب اختلاط و ابهام در بررسی قالی جوشقان می شود. لذا برای شناخت و تشخیص هویت قالی ها، تکنیک بافت قالیها می توانند نشانه های محرزی در اختیارمان بگذارند، گره های این فرشهای قدیمی به جای دربرگرفتن دو رشته تار، چهار رشته تار را (گره جفتی) در بر می گیرند.

بررسی قالیهای متأخرتر آسانتر است، چرا که این قالیها پس از گذشت سالها بدون هیچ وقفه ای طرحهای هندسی خود را حفظ کرده اند. در اکثر مواقع، در مرکز زمینه یک ترنج لوزی شکل را می بینیم که در بالا و پائین آن دو عدد گل نوک تیز وجود دارند که به طرف ریشه ها کشیده شده اند. با اینحال باید متذکر شد که قالیهای قدیمی از ظرافت و نظم بیشتری بهره مندند.

در شهر جوشقان، علاوه بر قالیهایی که به قالیهای جوشقان موسوم اند و موضوع اصلی این گفتار می باشند قالیهای دیگری نیز تولید می گردد که هر چند از لحاظ نقش، شبیه قالیهای جوشقان هستند ولی از کیفیت پائین تری برخوردارند. جهت شناختن این قالیها میتوان ازدو طریق زیر عمل کرد:

▪ اولاً: از طریق بافت درشت ترشان (۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ گره در دسی متر مربع و گاه از گره جفتی نیز استفاده می کنند).

▪ ثانیاً: از طریق استفاده از پشم دباغی، می توانیم تفاوت آنها را تشخیص دهیم. سطح پرزها غیر شفاف است و بدون نظم قیچی شده است و اکثراً رنگ پریده تر است. پشت این قالیها دارای رنگ آبی ویژه ای است که حاصل استفاده از پرزهایی به این رنگ است، این پودها از پودهایی که در قالیهای معمول به کار می رفتند ضخیم تر است. به طور معمول اندازه این قالیها، کوچک یا متوسط است. مثلاً ۱۰/۱ ۵۰/۱ یا ۲۷۰ ۶۰/۳ سانتیمتر

دارهای مورد استفاده در جوشقان، دارای ساختمانی پیچیده تر از کاشان است و برخلاف نطنز معمولاً یک جفت قالیچه دو ذرعی را روی یک دار و پهلوی یکدیگر می بافند با این حال، دارهای قالیچه نیز به کار می رود.

در قالیهای جوشقان از سه پود استفاده می شود و ظرافت آنها از ۱۵ تا ۳۰ رج در نوسان است. قالیهای جوشقان دارای ساختاری سخت و مقاومند که آنرا می بایست مرهون تعداد بیشمار گره فارسی(۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ گره در هر دسیمتر مربع) دانست. در بعضی قالیها نیز گره جفتی به کار می رود.

متداولترین ابعاد، ابعاد متوسط و کوچک است.تار و پود قالیهای جوشقان از پنبه است و پرز از پشم ظریف بوده و به اندازه متوسط قیچی می شود.

● طرحهای رایج

قالیهای جوشقان تقریباً از ویژگیهای همانندی برخوردار هستند زیرا در طی چندین دوره نقوش شکسته، از نظر طرح و ترکیب یکسان باقی مانده اند. در بیشتر موارد ترنج لوزی شکل که گاه درابتدا و انتها نقشی پنجه مانند را به همراه دارد، مرکز قالی را زینت می دهد. محیط ترنج را اغلب خطوطی دندانه ای شبیه به اره در بر می گیرد و در درون لوزی و در مرکز آن، در گرداگرد گلی چهار پر، لوزیهای کوچکتر قرار دارند.

نقش قالیهای جوشقان یا همچون قالی های کردستان و ورامین شبیه نقش میناخانی است یااینکه دارای نوعی شبکه تزئینی لوزی شکل هستند که در بین هر یک از چشمه های لوزی شکل آن، ترنجهای کوچک هشت ضلعی قرار دارد و نقش گلی نیز در مرکز آن است که تقریباً به محیط این ترنج می چسبد. متن قالی متشکل از گلهای متنوع و ریزی است که در درون این شبکه قرار گرفته اند در خلال این نقوش، شاخه های پر شکوفه، گلهای چهار پر و درختهای بید مجنون در شکلی تجریدی در قالبی لوزی شکل، ارتباطی منطقی را بین نقوش مختلف پدید می آورند. در بسیاری از مواردترنجهایی با محیط های متفاوت را همین گونه تزئین می بخشند.

نقش حاشیه ها برخوردار از گلهای نخل گونه و نقوشی نیمه هندسی در گردشی آشفته است که پهلو به پهلوی یکدیگر و با استفاده از برگهای تجریدی و شاخه های پر گل، نقش اساسی را در تزئین قالیها دارند.

نقوش دیگری که دردرون ترنجها استفاده می شود، گلهای چهار برگ، گلهای ساده به شکل چلیپا و نقوش استلیزه شده هستند. نقوش دندانه دار، طرازهای ذوذنقه ای (که مخصوص قالیهای سرابند است) و سایر طرازهایی که ویژه قالیهای خراسان است در حاشیه ها دیده می شود.

 

● رنگبندی

شنگرفه رنگ در قالیهای جوشقان، به صورت لکه ها و توده های کوچک پخش شده و چنین به نظر می رسد که این رنگها به صورت لکه هایی در زمینه قالی ترشح شده و آنرا آلوده کرده اند. در روی زمینه قالی که به رنگ آبی تیره یا قرمز یا سفید است، هر کدام از لوزیها، دارای رنگ خاصی می باشند. در این مجموعه گیاهان زیبا و استلیزه شده و با صلابت و به رنگهای سرخ آجری (شنگرفی)، خرمائی، سبز کهنه، آبی، سفید، زرد دیده می شود..عمده رنگهای کاربردی در قالیهای جوشقان صورتی، نارنجی، بید مشکی، سبز و آبیمی باشد.. مقدم بر حاشیه اصلی حاشیه ای تک رنگ، به رنگ آبی و قرمز روناسی را نیز در قالیهای جوشقان می بینیم.

 

● رنگرزی

رنگهای بکار رفته در قالی جوشقان که تماماً رنگهای طبیعی و گیاهی هستند بسیار با دوام بوده و نکته قابل ذکر در این میان این است که رنگ زرد را بوسیله برگ مو به دست می آورند نه به وسیله اسپرک.

- ابعاد

- توزیع جعرافیایی

- وضعیت فعلی

منبع:aftab.ir