ویشکا!دماوند را بالا رفته‌ای!... / دوست ندارم بی‌خودی شلوغ کنم

 

اخبار فرهنگی - ویشکا!دماوند را بالا رفته‌ای!... / دوست ندارم بی‌خودی شلوغ کنم

بازیگر سینمای ما حالا مشغول بازی در نمایش «ملکه زیبایی لی‌نین» است؛ نمایشی که اولین حضور ویشکا آسایش را در تئاتر رقم می‌زند.

این بازیگر خوش برخورد عصر یک روز زمستانی پاسخگوی سوالات ایسنا بود.

گفت‌وگوی ایسنا در فضایی بسیار دوستانه و شاد انجام شد و ویشکا آسایش از اولین تجربه بازی‌اش در تئاتر گفت و از علاقه‌اش برای اجرای نمایشی برای کودکان.

او در آغاز این گفت‌وگو درباره اولین حضور در تئاتر یادآور می‌شود: «این قضیه به دو، سه سال پیش برمی‌گردد که سر فیلم «ورود آقایان ممنوع» بودم و همراه با همسرم به تماشای نمایش «کالیگولا» کار همایون غنی‌زده رفتیم و بعد از مدت‌ها خیلی تحت تأثیر قرار گرفتیم و تا مدت‌ها درباره این تئاتر با یکدیگر صحبت می‌کردیم، آن زمان شناخت کاملی هم از کارگردان نمایش نداشتیم.

 

تقریبا همان زمان‌ها بود که برای اولین‌بار فکر کردم دلم می‌خواهد تئاتر کار کنم اما قبل از «ورود آقایان ممنوع» اصلا دوست نداشتم در تئاتر بازی کنم، پیشنهاد هم داشته‌ام.»

ویشکا آسایش برای عدم علاقه‌اش به بازی در تئاتر دلایل متفاوت و البته بامزه‌ای دارد و در توضیح این دلایل می‌گوید:«دلایل مختلفی بود؛ هم خجالت، هم از صدای خودم بدم می‌آمد!

 

هم سبک تئاترها را دوست نداشتم اما «کالیگولا» در من جرقه‌ای زد و در کنارش «ورود آقایان ممنوع» و گرفتن سیمرغ باعث شد بخش دیگری از زندگی کاری‌ام برایم روشن‌تر شد، اینکه از حرفه‌ام چه می‌خواهم! در این فاصله که دوستان متوجه علاقه من به بازی در تئاتر شده بودند پیشنهاداتی ارایه کردند اما هیچ پیشنهادی آن‌قدر توجه‌ام را جلب نکرد تا اینکه سال گذشته از طرف رامبد جوان برای بازی در نمایش «کلفت‌ها» که قرار بود توسط آقای غنی‌زاده، کارگردانی شود، دعوت شدم.»

او ادامه می‌دهد: « سه هفته‌ای تمرین کردیم که خیلی هم هیجان انگیز بود ولی متأسفانه کار به اجرا نرسید، اما این در گلویم گیر کرد که حتما باید با آقای غنی‌زاده کار کنم و خوشبختانه با نمایش «ملکه زیبایی لی‌نین» این اتفاق افتاد.»

بازیگر فیلم «ساحره» 23 شهریور در راه صعود دماوند با پیشنهاد بازی در نمایش «ملکه زیبایی لی‌نین» روبرو شد، کمی فرصت خواست و درست زمانیکه دماوند را صعود کرد، پذیرفت که در اولین تئاتر زندگی‌اش بازی کند؛ همزمان شدن این دو اتفاق خاطره خوشایندی در ذهن اوست که خودش این‌گونه توضیح می‌دهد: «وقتی قله صعود شد آن بالا حس خیلی درجه یکی داشتم و با خودم گفتم اگر این کار را کردی، کار سخت‌تر هم می توانی بکنی.»

آسایش درباره معیارهایش برای پذیرفتن پیشنهادهای تئاتری می‌گوید: «همیشه از تئاتر بازی کردن ترسی داشتم، برایم خیلی مهم بود آن را از بین ببرم، یک چالش بود که بتوانم بخوبی از عهده انجام کاری بربیایم که تا به حال آن را تجربه نکرده‌ام.

 

کلا هم آدمی نیستم که از دست گرمی شروع کنم، دوست دارم یکباره سراغ سخت‌ترین کار بروم، کار هر چه سخت‌تر، جذاب‌تر و در این وضعیت بیشتر خودم را به جلو هل می‌دهم. کار با آقای غنی‌زاده شامل 4 ماه تمرین هر روزه و بسیار فشرده بود و با اینکه سخت‌ بود، پذیرفتم. متن را خیلی دوست داشتم و به شدت طرفدار مارتین مک دونا هستم. همه این‌ها باعث شد این پیشنهاد را پذیرفتم. »

اولین اجرای نمایش که به صحنه رفت، ترس ویشکا آسایش هم ریخت. درباره تجربه اولین شب اجرا می‌گوید: «شب اول واقعا داشتم سکته می‌کردم. البته شب قبل از اجرا، یکی دو تن از دوستان خیلی خوبم حسابی دلگرمی دادند و گفتند برو از کارت لذت ببر! همه این حرف‌ها باعث شد با دو نفس عمیق، گفتم «ویشکا! دماوند را بالا رفته‌ای! این را هم می‌توانی!»

او که در نمایش «ملکه زیبایی لی‌نین» نقش «مورین» را بازی می‌کند، بازی در تئاتر را بسیار سخت‌تر از سینما می‌داند و ادامه می‌دهد: «تئاتر واقعا سخت‌تر است! از همه نظر، به تئاتری‌ها تعظیم می‌کنم! می‌دانستم سخت است اما نه این‌قدر! به همان نسبت چالش‌اش بیشتر است چون این امکان را می‌دهد، نقشی را پیدا کنی، در تمرین‌ها و موشکافی‌ کنی، مدام جزئیات بیشتری بدست آوری.

 

در سینما کی می‌توانم فرصت بازی در چنین پروژه و چنین نقشی را پیدا کنم؟ بازی‌ام در این نمایش برایم یک شانس است و یکی از دوستانم می‌گفت؛ خدا ترا خیلی دوست داشته! یکی از دلایل کم‌کاری‌ام در سینما این است که نقش‌هایم برایم جذابیتی ندارند. بازی کردن برایم صرفا این نیست که بازی کنم. دوست دارم نقش را پیدا کنم، برایش زحمت بکشم و آن را دوست داشته باشم.»

آسایش بعد از این تجربه دوست دارد باز هم تئاتر را تجربه کند و ادامه می‌دهد: «از این تجربه بسیار لذت بردم و واقعا برایم یک کلاس آموزشی بود، همیشه دوست دارم پیشرفت کنم، درجا زدن را دوست ندارم. بازی در این تئاتر باعث شد نه تنها در حوزه بازیگری که در حوزه معلومات، نوع نگاه‌های دیگری به پدیده‌ها، کلاس آموزشی خیلی خوبی برایم بود.

 

بنابراین حتما دوست دارم باز هم در تئاتر بازی کنم اما حتما باید متن و کار خوبی باشد چون دوست ندارم فقط بی‌خودی شلوغ کنم که من تئاتر بازی می‌کنم، شلوغ کردن را دوست ندارم. دلم می‌خواهد کارم را به درستی انجام دهم. برایم مهم است چه اتفاقی در زندگی خودم می‌افتد و از آن تجربه راضی باشم. نمی‌خواهم حالت کارمند مدل داشته باشد. همیشه وقتی کاری می‌کنم نتیجه‌اش برایم مهم است یا نمره 20 یا اخراج و تنبیه!»

او که علاقه‌مند به نمایش‌های امیررضا کوهستانی است، از مدرن‌تر شدن سبک نمایش‌ها خوشحال است.

ویشکا آسایش در ادامه این گفت‌وگو با ایسنا از علاقه‌اش برای اجرای نمایش برای کودکان سخن می‌گوید و وقتی انگیزه او را می‌پرسیم پاسخ می‌دهد: «چون خودم یک پسر 8 ساله دارم و چند بار او را به تئاتر بردم اما کیفیت تئاترهای بچه‌ها خیلی پایین بود. خیلی حیف است. چرا نباید تئاتر کودکان در حد واندازه تئاتر بزرگسال با کیفیت بالا و در سالن‌های مناسب اجرا شود؟!

 

بچه‌ها خیلی باهوش هستند اما متأسفانه کار برای بچه‌ها را خیلی ساده می‌گیرند؛ در حالی که بچه‌ها خیلی خوب می‌فهمند و مخاطب تئاتر کودک، تماشاگر "گوگوری مگوری" نیست»

نمایش «ملکه زیبایی لی‌نین» نوشته مارتین مک دونا است که با ترجمه حمید احیا و کارگردانی همایون غنی‌زاده به صحنه می‌رود. سعید چنگیزیان، مهدی کوشکی و همایون غنی‌زاده دیگر بازیگران هستند که در این نمایش بازی می‌کنند.

این اثر نمایشی هر شب تا ساعت 20 و 30 دقیقه در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر به صحنه می‌رود.

ویشکا آسایش در پایان این گفت‌وگو همه را دعوت کرد تا به تماشای این نمایش بیایند و نظراتشان را هم بگویند.

اخبار فرهنگی - ایسنا

 

ویدیو مرتبط :
تو را به جای همه کسانی که دوست ندارم، دوست می دارم

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

داوود رشیدی: دوست ندارم نقش پدر بزرگ را بازی کنم

 

 

 

داود رشیدی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که امسال در پانزدهمین جشن سینمای ایران تجلیل می شود، تاکید کرد در بازیگری کم فروشی نمی کند و در هر نقشی برای درست بازی کردن تلاش می کند.

داود رشیدی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در سال ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. او تحصیلات متوسطه را (بدلیل فعالیت های دیپلماتیک پدرش) در ترکیه و پاریس به پایان رساند و تحصیلات دانشگاهی را در ژنو ادامه داد. (فارغ التحصیل کنسرواتور ژنو در رشته کارگردانی و بازیگری تئاتر و لیسانس حقوق سیاسی از دانشگاه ژنو).

وی در سال ۱۳۴۳ به تهران آمد و در اداره تئاتر آن زمان وابسته به وزارت فرهنگ و هنر استخدام شد. سپس گروه تئاتر امروز را پایه گذاری کرد که بازیگرانی مانند پرویز فنی زاده، داریوش فرهنگ، مهدی هاشمی، فهیمه راستکار، سیاوش طهمورث، مرضیه برومند و.... به عضویت در این گروه درآمدند.

در سال ۱۳۵۲ از اداره تئاتر به تلویزیون ملی ایران رفت و در سمت مدیریت گروه نمایشات و سرگرمی های آن سازمان (شامل: سریال ها، مسابقات، تئاترهای تلویزیونی) مشغول به کار شد. رشیدی از سال ۱۳۵۰ با فیلم سینمایی "فرار از تله" وارد عرصه بازیگری سینما شد و علاوه بر بازیگری و کارگردانی در سینما، تلویزیون و تئاتر به تهیه کنندگی سینما نیز روی آورد.

او در سینما با کارگردانان مختلفی همچون مرحوم علی حاتمی، کیومرث پور احمد، داریوش فرهنگ، خسرو سینایی، علیرضا داوود نژاد و... همکاری داشته است. همچنین در مجموعه های تلویزیونی موفقی چون "هزاردستان" و.... نیز به ایفای نقش پرداخته است. وی در کنار بازیگری در حوره تئاتر کارگردانی نیز می کند و هم اکنون نمایش "آقای اشمیت کیه" به کارگردانی وی در تماشاخانه سمندریان اجرا می شود.

خانه سینما در پانزدهمین جشن خود قصد دارد در روز ۲۱ شهریورماه همزمان با روز ملی سینما در ایوان شمس مراسم نکوداشت وی را برگزار کند. به این بهانه با این بازیگر و کارگردان پیشکسوت گفتگویی انجام دادیم.

شما سال ها است در خانه سینما ریاست انجمن بازیگران را برعهده دارید و عضوی از خانه سینما محسوب می شوید. از اینکه پس از گذشت سال ها فعالیت مستمر در حوزه سینما، تئاتر و تلویزیون امسال قرار است از شما تقدیر شود، چه احساسی دارید؟

داود رشیدی: خیلی خوشحالم و برایم غرور انگیز است. من خودم از این ماجرا خبر نداشتم و حدود ۱۵ روز پیش در جریان این موضوع قرار گرفتم. بعضی از همکاران به دنبال مطرح شدن هستند اما من هیچ وقت دنبال چنین مسائلی نبودم. خانه سینما نیز بدون اینکه من در جریان باشم چنین تصمیمی گرفتند و برای من جای خوشحالی دارد.

این تجلیل برای من متفاوت است. زیرا احساس می کنم توسط کسانی تقدیر می شوم که از خانواده بزرگ من هستند. ما با هم بزرگ شدیم و دوره های مختلف با یکدیگر همکار بودیم. جایگاه این مراسم برای من فرق می کند. شاید انجمن های دیگری چنین تقدیری از من انجام دهند اما معتقدم خانه سینما خانواده من است. ما همه طی این سال ها در خانه سینما یک هدف را دنبال کردیم و همه به خاطر سینما و تمام کسانی که در آن کار می کنند، راهمان را ادامه دادیم. تاثیر این هدیه برای من بسیار زیاد است.

* چقدر حضور در سینما، تئاتر و یا تلویزیون برای شما تفاوت دارد و کدام یک از اهمیت بیشتری برخوردار است.؟

من چند سال است که به عنوان بازیگر در سینما کار نمی کنم اما سال ها است در خانه سینما ریاست انجمن بازیگران را دارم. ابتدا من حرفه تئاتر را دنبال می کردم. اما برای من به عنوان یک بازیگر مدیوم، سینما، تلویزیون و تئاتر فرق نمی کند. حرفه من بازیگری است. فقط مدیوم این هنرها است که با یکدیگر متفاوت است و نباید این موضوع در بازی هیچ بازیگری تاثیر بگذارد.

*وقتی در یک مجموعه تلویزیونی بازی کردید، ممکن بوده احساس کنید که به دلیل مدیوم این رسانه کم فروشی کنید و کمتر برای رسیدن به یک نقش هزینه کنید؟

من هرگز چنین کاری انجام ندادم. به این موضوع اعتقادی ندارم و بعید می دانم بازیگران دیگر هم چنین کاری انجام دهند. ممکن است حتی بازیگران در مجموعه و یا فیلم های تلویزیونی دستمزد کمتری از سینما بگیرند ولی مطمئن هستم از بازی خود کم نمی گذارند. آنها با تمام توان خود در هر مدیومی برای رسیدن به نقش تلاش می کنند.

* در کارنامه پربار سینمایی شما حضور در بیش از ۳۵ فیلم دیده می شود. کدامیک برای شما جایگاه مهمتری دارد؟

من قطعا درهر کاری که حاضر شدم و یا نقشی را قبول کردم با انتخاب و دقت خودم این کار را انجام دادم. به تک تک آنها علاقمندم. اما خاطرات خوبی از همکاری با کیومرث پوراحمد و مرحوم علی حاتمی دارم.

* در سال های اخیر کمتر در سینما بازی می کنید و بیشتر حضورتان در تئاتر و یا تلویزیون است.

واقعیت این است که برای فیلم های سینمایی بیشتر نقش های یک پیرمرد که دو تا سه سکانس در فیلم بازی دارند، به من پیشنهاد می شود. اصلا علاقه ندارم در چنین نقش هایی حضور یابم. شاید برخی دیگر از هم نسلان من چنین نقش هایی را قبول کنند که حضور مستمر داشته باشند و به نوعی فراموش نشوند، اما من به این نقش ها علاقمند نیستم.

بیشتر دوست دارم نقشی به من در سینما پیشنهاد شود که با آن درگیر شوم. با کارگردان مدام برای نقش وارد بحث شوم و در آخر کاری که نتیجه خوبی در بر داشته باشد. اما به خاطر سن و سالی که دارم چنین پیشنهادی به من نمی شود. از اینکه بخواهم در نقش یک پدربزرگ خیلی کوتاه در فیلمی ظاهر شوم تا فقط جا پر کنم پرهیز می کنم.

* با این وجود ترجیح دادید از فضای سینما دور نباشید و کارهای صنفی را دنبال کنید.

حدود ۲۰ سال است که من مدیریت انجمن بازیگران سینمای ایران را برعهده دارم. به غیر از یک دوره دوساله و تغییراتی که پیش آمد در تمام این مدت من در این بخش حضور داشتم و به لطف شورای مرکزی توانستیم کارها و خواسته های بازیگران را تا جایی که در توان ما است دنبال کنیم..... / مصاحبه : خبرگزارى مهر