هیچ برای «هیچ»، مروری بر اكران فیلم «هیچ»

 

 

 

با گذشت نزدیك به ۱۲ روز از برگزاری جشنواره‌ی فیلم فجر، امروز خبر رسید كه فیلم «هیچ» به كارگردانی عبدالرضا كاهانی به عنوان یكی از فیلم‌های كه حاشیه‌های فراوانی در جشنواره‌ی فجر برای نمایش آن بوجود آمد، سرانجام پروانه نمایش گرفته است.

پیش از آغاز جشنواره و اواخر دی ماه، در پی اعلام نمایش محدود فیلم «هیچ» در جشنواره‌ی فیلم فجر؛ عبدالرضا كاهانی، حضور این فیلم را در جشنواره منوط به صدور پروانه نمایش آن كرد.

كارگردان فیلم «هیچ» در گفت‌وگویی با ایسنا همان زمان گفته بود: موافق حضور فیلم در جشنواره هستم، به شرط آن‌كه قبل از آن پروانه نمایشش صادر شود.

چند روز بعد این كارگردان در گفت‌وگوی دیگری همان زمان اعلام كرد:اگر فیلم «هیچ» در جشنواره به نمایش در می‌آید، تنها به خاطر احترام به منتقدان است، چرا كه هیچ انگیزه‌ی دیگری برای حضور در جشنواره ندارم.

و سرانجام فیلم «هیچ» در سومین روز برپایی جشنواره‌ی فیلم فجر در سالن همایش‌های برج میلاد یك نمایش داشت و پس از پایان نمایش فیلم؛ مناظره‌ی علیرضا سجادپور و عبدالرضا كاهانی درباره‌ی فیلم «هیچ» به یكی از خبرهای داغ جشنواره تبدیل شد.

مدیر كل اداره‌ی نظارت و ارزشیابی كه این بحث را به مناظره تشبیه كرده بود، نبودن «هیچ» را در میان فیلم‌های مسابقه عدم رای كافی هیات انتخاب اعلام كرد و گفته بود: برای نمایش عمومی هم اخلاق خانواده معیار اصلی است. كار پروانه این فیلم انجام شده و موارد اصلاحی مشخص شده است.

عبدالرضا كاهانی كارگردان «هیچ» هم با اشاره به استقبال از فیلم‌اش در تنها نمایش آن خطاب به سجادپور گفت: اگر فیلم مشكل نظارتی ندارد باید بازتاب نمایش را مخاطبان در نظر بگیرند و قضاوت كنند. چرا فیلم در بخش مسابقه نیست و از شما می‌خواهم اگر فیلم مشكل ندارد، نوروز آنرا اكران كنم.

سجاد‌پور در جواب كاهانی اظهار داشت: اكران عمومی فقط به شرط اصلاح است.

كاهانی این نمایش را آخرین حضورش در جشنواره فیلم فجر اعلام كرد و گفت: تا وقتی نگاه دولتی بر جشنواره حاكم باشد وضع همین می‌شود و من در آن شركت نمی‌كنم و اگر هم امسال فیلم‌ام را دادم به دلیل مطرح‌بودن بحث تحریم بود و نمی‌خواستم به چنین شائبه‌ای دامن بزنم.

سجاد‌پور در پاسخ به سوال كاهانی در خصوص علت عدم نمایش فیلم در سینماهای مردمی گفت: چون فیلم در بخش‌های جشنواره حضور ندارد.

درپی همین مناظره؛ چند روز بعد عبدالرضا كاهانی همزمان با برگزاری جشنواره‌ی فیلم فجر خبر داد: با نمایش «هیچ» در سینما «سروش» مخالفت كردم چون خواهان نمایش فیلم برای مردم بودم.

این كارگردان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا،اذعان داشت: علی‌رغم پیگیری‌هایی كه برای نمایش فیلم «هیچ» در سینماهای مردمی جشنواره داشتم، یك نمایش در ساعت ۱۱ شب چهارشنبه در سینما «سروش» برای فیلم گذاشتند.

او در عین حال به دلایل مخالفتش با نمایش فیلم در سینما «سروش» اشاره داشت: علاوه بر این‌كه این سینما در اختیار تهیه‌كنندگان است، یك‌سوم بلیت‌های این سالن برای فیلم «هیچ» در اختیار معاونت سینمایی قرار گرفته كه من با نمایش آن مخالفت كردم و معتقدم معاونت سینمایی با هزار حرف و حدیث و منت یك نمایش برای خودش گذاشته است. درحالی‌كه می‌خواستم فیلم برای مردم كه دیدن آن حق طبیعی‌ آنهاست به نمایش درآید.

او گفته بود: متأسفانه فیلمی كه به گفته معاونت سینمایی پروانه نمایش دارد، مردم علی‌رغم تقاضاهای مكرری كه داشتند آن را در جشنواره ندیدند كه این می‌توانست به رونق جشنواره بسیار كمك كند.

كاهانی با بیان این‌كه «هیچ‌» را حتی برای مهمانان خارجی جشنواره هم نمایش ندادند نیز مطرح كرده بود: باید دید مسوولین جشنواره به دنبال چه هستند. از همین طریق از كسانی كه قرار بود چهارشنبه تماشاگر فیلم باشند عذرخواهی می‌كنم و امیدوارم به زودی در یك نمایش خصوصی فیلم را به نمایش درآورم و شرایط اكران عمومی آن را فراهم كنم.

این كارگردان تأكید كرد: متأسفانه در جشنواره تا جایی كه توانستند به فیلم «هیچ» و عوامل آن ظلم كردند كه هیچ‌وقت آن‌ها را نمی‌بخشم.

وی درباره اكران عمومی این فیلم نیز اظهار داشت: پخش فیلم را به «فیلمیران» سپرده‌ایم و تمام تلاش‌مان را می‌كنیم تا نوروز آن را به نمایش بگذاریم.

كاهانی درباره ممیزی اعمال شده بر فیلم «هیچ» نیز می‌گفت:تعهداتی دادم كه بخش‌هایی از فیلم حذف شود و تعهداتی هم از آقای سجادپور گرفتم كه بخش‌هایی كه به ساختار فیلم لطمه می‌زند حذف نشود.

او اظهار امیدواری كرده بود:تماشاگرانی كه به دنبال دیدن این فیلم در جشنواره بودند به زودی در اكران عمومی آن را ببینند.

و امروز ۱۲ روز پس از پایان جشنواره‌ی فیلم فجر؛ مدیرعامل «فیلمیران» در گفت‌وگو با ایسنا از دریافت پروانه نمایش فیلم «هیچ» خبر داد.

علی سرتیپی كه پخش این فیلم را برعهده دارد، خبر داد:با انجام سه اصلاحیه كوچك در حد دیالوگ پروانه نمایش این فیلم صادر شد و به ما تحویل دادند و به دنبال اكران این فیلم در عید نوروز هستیم.

وی افزود: با توجه به استقبالی كه از این فیلم در تنها نمایشش در جشنواره فیلم فجر شد، پیش‌بینی اكران بسیارخوبی برای آن می‌شود.

در فیلم «هیچ»، مهدی هاشمی، مرضیه برومند، پانته آ بهرام، باران کوثری، صابر ابر، احمد مهران فر، نگار جواهریان، مهران احمدی و نیره فراهانی به ایفای نقش می‌پردازند.

از عوامل تولید«هیچ» نیز می‌توان به کارگردان و طراح صحنه و لباس: عبدالرضا کاهانی، نویسندگان فیلمنامه: کاهانی و حسین مهکام، مدیر فیلمبرداری: مسعود سلامی، مدیر صدابرداری: جهانگیر میرشکاری، طراح چهره پردازی: نوید فرح مرزی، مدیر تولید: طهورا ابوالقاسمی، سرمایه گذار: سلیمان علیمحمد و تهیه کننده:علیمحمد و کاهانی، مدیر برنامه‌ریز: مهران احمدی، دستیار اول کارگردان: دانش اقبا شاوی و عکاس: سینا خاکساری اشاره کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

ویدیو مرتبط :
اكران خصوصی فیلم سینمایی دوربین

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مروری بر فیلم «سعادت آباد»؛ طبخ غذای چینی در محیطی اندوهگین

 

 

سعادت آباد تازه ترین اثر مازیار میری پس از فیلم های موفقی چون"به آهستگی"، "پاداش سکوت"،"کتاب قانون" وسریال پر  بیننده "گاو صندوق "است که در جشنواره فجر سال گذشته مورد تحسین قرار گرفت و سیمرغ بلورین نقش اول زن را صید کرد اما متاسفانه آنطور که باید و شاید در اوایل اکرانش مخاطبان عام خود را راضی نکرده و بر دل آنان ننشسته است.

سعادت آباد تازه ترین اثر مازیار میری پس از فیلم های موفقی چون"به آهستگی"، "پاداش سکوت"،"کتاب قانون" وسریال پر بیننده "گاو صندوق "است که در جشنواره فجر سال گذشته مورد تحسین قرار گرفت و سیمرغ بلورین نقش اول زن را صید کرد اما متاسفانه آنطور که باید و شاید در اوایل اکرانش مخاطبان عام خود را راضی نکرده و بر دل آنان ننشسته است.

البته کلمه عام از آنجا به برخی مخاطبان فیلم اطلاق می شود که اکثرا هنگام خروج از سینما ناراضی بودند و رد رضایت از تماشای "سعادت آباد"را تنها می توان در یادداشت ها و نقد بعضی دوستان یافت. در واقع میری با این اثر در حد و اندازه همیشگی خود ظاهر نشده است و با پرداختن به موضوع خیانت و پنهانکاری که این روزها در سینمای ایران باب شده فیلمی به سبک و سیاق اصغر فرهادی ساخته است.(البته خود این موضوع را کاملا تکذیب کرده است)

میری به عنوان کارگردانی خوش فکر و خلاق پیش از این در "به آهستگی"به قضاوت و پیش داوری های نادرست مردم اشاره کرده بود و نتیجه اش بسیار بهتر از "زندگی با چشمان بسته "صدرعاملی بود که همین موضوع را دستمایه خود قرار داده است.بنابراین نگارنده نمی تواند "سعادت آباد"میری را که تمی فرهادی وار دارد، اثری خاص و فوق العاده بداند.

فیلم برشی کوتاه از زندگی سه زوج است با بازی لیلا حاتمی و حامد بهداد(یاسی و محسن)، مهناز افشار و امیر آقایی(لاله و علی)و هنگامه قاضیانی و حسین یاری (تهمینه و بهرام) . کل فیلم در منزل یاسی می گذرد و این افراد مهمانان جشن تولد شوهرش هستند .با توجه به این که سلیقه عمومی این روز ها طرفدار چنین سبکی شده فیلم نامه نویس کوشیده برای هر کاراکتر رازی بسازد که برای پنهان کردنش تلاش می کند.برگ برنده داستان و عامل کشش آن نیز همین رازهای مگوست اما کسی به قبح راز اشاره ای نمی کند. اینکه لاله پنهان از شوهرش (به خاطر سفر به آلمان) و با همکاری دوستانش اقدام به سقط جنین می کند و همه فکر می کنند علی مرد بدبین و متعصبی است، بهرام که هنوز عشق قدیمش را به یاسی حفظ کرده و از اینکه همسرش بفهمد ابایی ندارد و یا خیانت علنی محسن به زنش قدری فراتر از خطوط قرمزی است که در سینمای ما بدان ها عادت داریم. علنی کردن شرب خمر نیز به خودی خود یکی از سوژه های فیلم است.

داستان "سعادت آباد" کند و کشدار پیش می رود و در صحنه طبخ غذای چینی یاسی در فضایی سنگین و پر استرس، آنقدر تصاویر کسالت بارند که حتی رنگ های شاد و درخشان سبزیجات نیز نمی تواند از ظاهر اندوهبار فیلم بکاهد در صورتی که تجربه نشان داده مخاطب ایرانی شیفته غذاست و حتی در تیتراژ همین فیلم نیز از سکانس های پخت غذا استفاده شده است.پس تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!(که با چه فیلمی رو به رو هستی).

حرکات دوربین نیز طبق گفته خود میری قرار بوده سیال باشد تا آرامش ابتدایی را به هیجان تبدیل کند و همراه بازیگر و فیلمنامه پیش رود.اما از آثار این هیجان جز مختصر تکانی در سکانس کشمکش لاله و شوهرش چیزی نمی بینیم. البته در" سعادت آباد" چند سکانس خوب و قابل ذکر وجود دارد، مثلا صحنه ی شکستن لیوان یاسی و یا آواز خواندن دسته جمعی حین بریدن کیک اما این فیلم هم به مانند بسیاری از آثار اخیر مدیون بازی برونگرای حامد بهداد(مطابق معمول) است و نمی توان توانایی او را در جلب توجه بیننده نادیده گرفت. لیلا حاتمی به عنوان نقطه مقابل او بسیار ساکت،متفکر و درونگراست و "لیلا" مهرجویی را برایمان تداعی می کند در حالی که شخصا بازی هایش را در "بی پولی"،"ارتفاع پست" و "جدایی..."بیشتر می پسندیدم.

مهناز افشار گویی فرصت مناسبی برای بروز کامل استعدادش نیافته چرا که او نیز بازی های بهتر و روان تری در کارنامه اش دارد اما بردن جایزه جشنواره فجر نمی تواند گواهی یک نقش آفرینی فوق العاده باشد و به عقیده نگارنده سیمرغ برای کاراکتر لاله کمی زیادی بود! امیر آقایی اما به نسبت سایرین بازیگر قدر ندیده تری است و توانایی هایش را قبلا در سریال های تلویزیونی و یکی دو فیلم سینمایی اثبات کرده بود. او احساسات علی ،مردی که مورد دروغ، پنهان کاری و خیانت قرار گرفته را به خوبی تصویر می کند و با رفتار پرخاش گرانه اش انتقام کوثره ای که رفقا بر علیه وی به راه انداخته اند را می گیرد. حسین یاری نیز به مدد گریم سنگین ولی متناسبش به خوبی از پس کاراکتر بهرام برآمده گرچه آنهم بیشتر بر حالات فیزیکی و حس گیری اتکا دارد و شخصیت دیالوگ محوری نیست. قاضیانی هم در حد متوسطی ظاهر شده و نمی توان گفت تهمینه برای او حرکت رو به جلویی بوده یا نه.

موسیقی متن به جز همان سکانس شکستن لیوان نمود چندانی در "سعادت آباد"ندارد و جای آن در چنین فضای غم انگیز و پر استرسی خالی است.پایان بندی داستان نیز باز و بر عهده بیننده است اما در حقیقت با به تصویر کشیدن زندگی های مشوش و پر از اختلاف این سه زوج و تنهایی و سردرگمی هر ۶ نفر آنها به خصوص یاسی و لاله، راهی جز طلاق احساسی در فکر بیننده قرار نمی گیرد.

نگارنده خود شخصا از علاقه مندان آثار میری است و امیدوار است به زودی فیلم پر محتواتری از او ببیند چون به نظر می رسد این روابط به قول او حاکم بر طبقه متوسط جامعه و دغدغه های اخلاقی و اجتماعی دارد کم کم جذابیتش را از دست می دهد.... / نقد : خبرگزاری سینمای ایران