من از جکی چان خشن‌تر هستم!

روزنامه بانی فیلم: دانی یل وو که ۴۲ ساله و هنگ کنگی تبار و متولد شهر برکلی در ایالت کالیفرنیای آمریکا است و دوران کودکی و رشدش را هم در شهر اوریندای کالیفرنیا گذراند، یک بازیگر، تهیه کننده و کارگردان فیلم‌های سینمایی و البته استاد در هنرهای رزمی است و این ویژگی آخر است که وی را به هالیوود هم کشانده و بازیگر فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی در آنجا کرده است.

 خود وی می‌گوید عشق‌اش به هنرهای رزمی و مبارزات شرق آسیایی زمانی شروع شد که حرکات جت لی را در فیلم «معبد شائولین» و نمایش دانی ین را در فیلم «میمون آهنی» دید و پیرو آن به آموختن و تمرین ووشو از سن ۱۱ سالگی پرداخت. الگوی او در دوران کودکی هم جکی چان بود که دیگر هنرمند رزمی معروف شرق آسیا و یک هنگ کنگی سرشناس دیگر سینمای جهان و البته خوشروترین و کمیک‌ترین فرد بین این مبارزان اغلب اخمو است! دانی یل وو که می‌گوید جکی چان با او آشنایی و رفت و آمد دارد و وی را چیزی همچون پسر خود نامیده است. حین درس آموزی در دانشگاه اوره گون آمریکا و تاسیس باشگاه ورزشی آنجا در کلاس‌های فیلم و سینمای آن دانشگاه هم شرکت و در این زمینه نیز کسب اطلاعات کرد و از کارهای قدمایی مثل اکیرا کوروساوا ژاپنی و نوگراهایی چون لوک بسون فرانسوی لذت برد.


«وو» وقتی در سال ۱۹۹۷ به هنگ کنگ برگشت، لزوماً قصد ورود به دنیای هنرپیشگی را نداشت اما به توصیه خواهرش وارد این حرفه شد و اولین تجربه‌اش در این زمینه همکاری با یون فان یکی از کارگردانان نام آشنای کشورش و بازی در فیلمی از وی به نام «بیشونن» در سال ۱۹۹۸ بود. مشکل او در آن زمان عدم آشنایی با زبان موسوم به کانتونسه ـ با ریشه‌های کاملا چینی ـ در هنگ کنگ به سبب تولد و بزرگ شدنش در آمریکا بود ولی او بعد از «بیشونن» نقش اول فیلم «شهر شیشه‌ای» کار میبل چیونگ دیگر سینماگر کشورش را نیز بازی کرد و همین طور رلی دوم و مکمل را در فیلمی به نام «جوان و خطرناک» و اینها سبب شد نامزد جایزه برترین جوان تازه وارد سینمای هنگ کنگ شود.

اولین فیلم بلند سینمایی که وو ستاره آشکار آن تلقی شد، کاری بود به نام «کریدور شبانه» ساخته جولی ین لی و محصول ۲۰۰۳ و او در آن فیلم یکی از تهیه کنندگان هم بود و در سال ۲۰۰۶ وی اولین فیلمش را هم به عنون سناریست و کارگردان در اثری سینمایی به نام «حاکمان بهشتی» تجربه کرد. ۱۰ سال بعد از آن تاریخ «وو» یک بار دیگر با بازی در سریال تلویزیونی رزمی «درون سرزمین‌های بد» و بازی در رل موسوم به گول دان در فیلم سینمایی «ابزار جنگ» مطرح شده است. ویژگی مهم «درون سرزمین‌های بد» انتقال حس‌ها و روند حقیقی هنرهای رزمی به مدیوم تلویزیون است و دانی یل وو که پیشینه بازی در فیلم‌های موفق هنگ کنگی «داستان جدید پلیس»، «Rob – B – Hood» و «زودیاک چینی» و هنرنمایی در کنار جکی چان معروف در این آثار سینمایی را دارد و در «خانه خشم» و «قهرمان تای چی» ساخته استیفن فونگ نیز شرکت کرده است، جلوه‌ای کامل از این هنرها را در این مجموعه ارائه می‌دهد. وو که به زودی فیلم سینمایی «ابزار جنگ» او نیز اکران عمومی می‌شود، درباره این آثار و فیلم‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

فیلم‌های محبوب هنگ کنگی‌تان پیش از آنکه خودتان به مهره‌ای موفق در این سیستم تبدیل شوید، کدام آثار بوده‌اند؟

ـ یکی از آنها «معبد شائولین» است که از قضا اولین فیلم بلند جت لی هم به حساب می‌آید. همین فیلم علاقه مرا به هنرهای رزمی موجب شد و من را به طرفدار سرسخت جت لی و جکی چان تبدیل کرد. دیگر فیلم محبوبم از آن ایام فیلم «روزی، روزگاری در چین» است و در آن نیز جت لی بازی دارد و کارگردان، تسویی هارک معروف است. حسن این فیلم‌ها، صحنه‌های اکشن آنها و پیوند درست آنها با بافت داستانی فیلم‌ها است.

شما همیشه معتقد بوده‌اید که قدری (حدود ۱۵ درصد چربی) برای بدن ورزشکاران رزمی الزامی است ولی فیلم‌های اکشن سه چهار دهه اخیر سرشار از قهرمانان عضلانی و ترکه‌ای است و کسانی که هیچ اضافه وزنی ندارند.

ـ برای این که توان جسمانی کافی داشته باشید، باید از ذخایر انرژی لازم بهره ببرید. فقط ۵، ۶ درصد چربی در بدن‌تان برای این مهم کفایت نمی‌کند و با این میزان انرژی، بسیار زود از صحنه خارج خواهید شد. اگر من روی داشتن وزن کافی ـ و نه حداقل ـ این قدر بحث و تاکید می‌کنم، از همین دیدگاه است. این یک کار الزامی و مفید است.

در سیزون جدید مجموعه «درون سرزمین‌های بد» چه میزان جنگ‌ها و هنرهای رزمی مشاهده خواهد شد؟

ـ این فصل از سریال سرشار از چنین تقابل‌هایی است و یکی از افراد حاضر در این سری برنامه‌ها کانگ لی است که من به مدت ۲۰ سال با وی مراوده داشته‌ام. به واقع با حمایت من بود که وی به این سریال راه یافت و نقشی مهم نیز به وی واگذار شده است. قصه اصلی این فصل از مجموعه تلاش مبارزان برای دستیابی به کاراکتر بد قصه و دستگیری اوست که رل وی را ام کی آرامیس بازی می‌کند و نقش و وظیفه من نیز حمایت از این کاراکتر و ممانعت از به دام افتادن وی است. آنچه به لحاظ هنرهای رزمی در این سیزون از مجموعه می‌بینید، چیزی است که پیشتر ندیده‌اید.


در فیلم‌های رزمی هنگ کنگی گاه ۸ روز صرف گرفتن یک سکانس رزمی شده است. آیا همین روال و گرفتن یک اپیزود از یک مجموعه تلویزیونی در ۸ روز امکان پذیر و عقلایی است؟

ـ سرعت در ساخت یک فیلم یا سریال و مدت زمانی که برای تهیه و ارائه آن تعیین شده، نقش مهمی در این قضایا و تعیین تعداد روزهای تهیه یک سکانس یا ماجرای خاصی دارد. اکثر صحنه‌هایی که در فیلم‌های اکشن و یا لااقل فیلم‌هایی که من در آنها شرکت داشته‌ام گرفته شده، با فاکتور سرعت همراه بوده‌اند و همین مسئله و مهلتی که تعیین شده در نوع شکل گیری فیلم بیشترین سهم را داشته است. بر این اساس در سریال که باید هر هفته یک اپیزود آن از تلویزیون پخش شود، جایی برای این دست و دلبازی‌ها و طول دادن‌ها و خاصه خرجی‌ها نیست.

این سریال چقدر با فیلم‌هایی که تابحال با مشارکت جکی چان ساخته‌اید، متفاوت بوده است و آیا شباهتی بین آن و کارهای استیفن فونگ می‌یابید؟

ـ من و تعدادی از کارهای سالهای اخیرم از جکی چان و فیلم‌های او تاثیر پذیرفته‌ایم زیرا خود من دست کم به مدت ۱۰ سال توسط این هنرمند مدیریت و کارهایم به وسیله او هدایت می‌شد و فعالیت‌های استیفن چونگ نیز مثل من مدتی توسط جکی چان مدیریت می‌شد. روش‌های کار و تم‌ فیلم‌های ما با آثار جکی چان هم مشابه و هم متفاوت است. تفاوت عمده بین ما و جکی چان، میزان و شدت خشونت در فیلم‌هایمان است. چان از خون ریزی و شدت و غلظت درگیری‌ها خوشش نمی‌آید و دوست دارد همه چیز ملایم باشد اما ما از این برخوردها و رویدادهای تند و خشن لذت می‌بریم.

از شرکت خود در فیلم سینمایی «ابزار جنگ» و ویژگی‌های آن بگویید.

ـ باید متذکر شوم که چهره مرا به طور عادی و با روال فیلم‌های معمول در این اثر سینمایی نخواهید دید زیرا صورت مرا با سیستم موشن کپچر به صورت یکی از موجودات غیر انسانی در آورده‌اند. روش‌های کار و مبارزه در این فیلم بسیار متفاوت با چیزی است که «درون سرزمین‌های بد» دیده‌ایم و برای من مدتی طول کشید تا با روش‌های کار و ثبت تصاویر در این فیلم آشنا شوم و مجبور شدم مدتی بر اساس شکل و فرم و روش‌های فنی این فیلم تمرین کنم. من فقط می‌توانم مجدداً تاکید کنم که تکنولوژی ساخت فیلم‌ها واقعاً پیشرفت کرده‌اند و تصاویری هم که از کاراکتر من در این فیلم گرفته شده، واجد و نشانگر این پیشرفت است.

نظرتان درباره روش‌های کاری دانکن جونز کارگردان این فیلم چیست؟ آیا او شخصا هم ابداعات زیاد و جالبی را در این فیلم داشته است؟

ـ فکر می‌کنم که چنین مواردی از او سر زده است. پیشتر هم گفتم که وی و گروه همکارانش در قسمت‌های فنی کار کرده‌اند که خلق هر نما و شکل و فرمی از آدم‌ها و بازیگران در این فیلم امکان پذیر باشد و کاراکترها و موجودات موسوم به Orc جلوه زیادی داشته باشند. دسته بندی او بین آدم‌ها و کاراکترها و موجودات نیز جالب و به سادگی عده‌ای را خوب و مثلا بقیه را ارک‌های بد نامیده است و این را با تصویر سازی‌های لازم فنی و چهره سازی‌های ضروری در کامپیوتر انجام داده است. این فیلمی است که از این بابت نظرهای بسیاری را جلب می‌کند.