بازیگری که همه را به تحسین واداشت

 

 

 

بازی مایکل شین در نقش هملت در اجرای جدید نمایشنامه ویلیام شکسپیر منتقدان و تماشاگران را به تحسین واداشت.

به گزارش خبرآنلاین، از مدت‌ها قبل بسیاری منتظر اجرای «هملت» با بازی شین در نقش اصلی بودند و اجرای افتتاحیه نمایش در سالن یانگ ویک در لندن از سوی منتقدان «یک پیروزی» توصیف شد.

هرچند بازی شین بسیار تحسین شد، اما خود نمایش واکنش‌های مختلفی از سوی منتقدان به همراه داشت، این درحالی است که مکان اجرای جدید نمایشنامه یک آسایشگاه بیماران روانی است.

تماشاگران نمایش برای رسیدن به صندلی‌های خود نیز از راهروهای پیچ در پیچ یک آسایشگاه روانی عبور کردند!

نشریه «تایمز» به این نمایش از پنج ستاره چهار ستاره داد و بازی شین را «نقش‌آفرینی بسیار تاثیرگذار» توصیف کرد و لیبی پروز، منتقد این نشریه در ادامه نوشت: «هملت این اجرا موهای آشفته دارد و آسیب‌پذیر است و البته خطرناک، این هملت حتی در لحظات خاموشی هم جذاب است.»

کارگردان این نمایش یان ریکسن است که برای اولین بار نمایشنامه‌ای از شکسپیر را روی صحنه می‌برد. در اجرای او چراغ‌های امنیتی، لامپ‌های کم‌نور و درهای آهنی جلوه بسیاری دارند.

شخصیت‌های نمایش با دست و پای بسته وارد راهرو اصلی آسایشگاه (محل اجرای نمایش) می‌شوند، پرستاران از پشت پنجره‌های حفاظ‌دار آن‌ها را تماشا می‌کنند. این گوشه‌ای از تغییرات ریکسن در شروع نمایش است.

صحنه پدیدار شدن شبح پدر هملت در نمایشنامه نیز در اجرا تغییراتی کرده و بسیار نو و ترسناک شده است، در زمان اجرای این صحنه تمام سالن و صحنه نمایش در تاریکی محض فرو می‌رود و ظاهر شدن روح پدر هراسناک است.

جیمز کلاید در نقش کلادیوس، سلی دکستر در نقش گرترود و مایکل گولد در نقش پولونیوس دیگر بازیگران این نمایش هستند.

اما مایکل شین تنها بازیگر تحسین‌شده این اجرا نیست. وینت رابینسن هم در نقش افلیا که جنون و دیوانگی خود در انتهای نمایش را با اجرای ترانه‌ای نوشته پی.جی. هاروی به نمایش می‌گذارد مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.

 

پوستر نمایش

آلن پالمر، منتقد «میرور» درمورد نمایش نوشت: «پیروزی و موفقیت مایکل شین در اجرای نقش شاهزاده دانمارک مثال‌دنی است. او جنون این شخصیت را به شکل بیماری دچار پارانویا به نمایش می‌گذارد و از بازی او می‌توان نتیجه گرفت که تمام این اتفاقات در ذهن شخصیت گذشته است.»

پل تیلور که به نمایش چهار ستاره داده است درمورد بازی شین نوشت: «این بازیگر جنب و جوش خطرناک و نبوغ طنزآمیز لازم برای اجرای نقش را دارد.»

مایکل بلینگتن، منتقد «گاردین» به این نمایش سه ستاره از چهار ستاره داد و بازی شین را «چشم‌نواز» توصیف کرد، اما درمورد خود نمایش نوشت: «مضمون فانتزی‌های فرویدی یک بیمار در آسایشگاه» در این اجرا برای نجات و موفقیت نمایش کافی نیست و ادامه داده است: «همه ما هملتی که شاهزاده نباشد در اجراها و اقتباس‌های دیگر دیده بودیم، ریکسن شاهزاده‌ای که هملت نیست را به ما نشان می‌دهد.»

چارلز اسپنسر، منتقد «تلگراف» که به نمایش دو ستاره از پنج ستاره داده است، نوشت: «با دیدن اجرا و کارگردانی ریکسن احساس کردم فریب خورده‌ام. حیف مایکل شین و زحمات بسیارش برای این نقش‌آفرینی. او حتما یکی از سه بازی برتر تاریخ دنیای نمایش در نقش هملت را ارئه داده است.»

چهره‌های مشهوری چون کریستن اسکات توماس، ریچل مک‌آدامز، کارتین تیت، جیسن اورنج و لیلی کول به تماشای اجرای نخست این نمایش نشستند.

نقش هملت یکی از دشوارترین نقش‌های دنیای نمایش برای یک بازیگر است. در سال‌های اخیر دیوید تننت، جود لاو، جان شیم و روری کینر این نقش را ایفا کرده‌اند که بازی جود لاو در این نقش یکی از بهترین اجراها شناخته می‌شود.

یان ریکسن نمایش‌های «خیانت» هارولد پینتر و «ساعت بچه‌ها» را روی صحنه برده است. شین بازیگر محبوب منتقدان در فیلم‌های «یونایتد نفرین‌شده»، «ملکه»، «فراست/نیکسن» و این اواخر «پسر زیبا» بازی کرده است.... / khabaronline.ir

ویدیو مرتبط :
آیاتی که مردم را به شگفتی واداشت

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بازگشت کمدین معروف به دنیای سینما + بازیگری که در کن تماشاگران را به تحسین واداشت

«مکس رز» اولین فیلم جری لوییس در 18 سال گذشته پنجشنبه شب در شصت و ششمین دوره جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد.

بازیگر و کمدین کهنه‌کار در این فیلم نقشی دراماتیک دارد، اما با حضور در نشست مطبوعاتی فیلم خود نشان داد که هیچ یک از استعدادهای خود را در نقش یک دلقک از دست نداده است.

جری لوییس 87 در تمام مدت نشست با شوخی‌های خود درمورد میزان دستمزدش در فیلم «مکس رز» (Max Rose)، دوران کاری پرفراز و نشیب‌اش و دین مارتین همبازی سابق‌اش که سال 1995 درگذشت، همه را خنداند.

لوییس در کنار مارتین در دهه‌های 1940 و 1950 ابتدا در تلویزیون و بعدها در سینما به شهرت رسید.

وقتی از لوییس درباره مارتین سئوال کردند، او پاسخ داد: «وقتی رسیدم اینجا و دیدم او نیست، متوجه شدم یک جای کار ایراد دارد.»

این دو گروهی دونفره تشکیل داده بودند که در آن مارتین نقش آدمی مرتب و منظم را بازی می‌کرد و لوییس در قالب یک کمدین اسلپ‌استیک فعال بود. آن‌ها در 1956 به تندی از هم جدا شدند و کار خود را به تنهایی ادامه دادند.

لوییس در «مکس رز» به کارگردانی دانیل نوا فیلمساز آمریکایی نقش یک پیانیست جَز پا‌به‌سن‌گذاشته را بازی می‌کند که متوجه می‌شود شاید همسرش که 65 سال است با او زندگی می‌کند، به او وفادار نبوده و به این فکر می‌افتد که نکند زندگی آن‌ها بر پایه یک دروغ بنا شده است.

«مکس رز» اولین فیلم لوییس پس از «Funny Bones» در سال 1995 است، فیلمی که به گفته خودش نتوانست در آن بازی نکند، چون بهترین فیلمنامه‌ای را داشت که در 40 سال گذشته خوانده بود. «مکس رز» اولین بار در دنیا در کن روی پرده رفت، هرچند نه در بخش مسابقه.

لوییس گفت: «نکته فوق‌العاده درمورد فیلمنامه این است که موضوع آن درباره آدم‌های سالخورده‌ای است که دور انداخته شده‌اند.»

او ادامه داد: «این یک پروژه کاملا متفاوت برای دلقکی دیوانه است که 60 سال است این کار را انجام می‌دهد، اما در عین حال فیلمی فوق‌العاده است که خیلی‌ها از دیدن آن لذت می‌برند.»

جری لوییس در جشنواره فیلم کن

لوییس بی‌آنکه کوچک‌ترین اشاره‌ای به بازنشستگی کند، با اشاره به فیلم «پروفسور دیوانه» خود تولید 1963 و بازی در فیلم «سلطان کمدی» ساخته مارتین اسکورسیزی در 1983، گفت با غرور به گذشته‌اش نگاه می‌کند.

او در عین حال به فیلمی اشاره کرد که به خاطر آن متاسف است، فیلمی که هیچ‌گاه روشنایی روز را نخواهد دید. منظور لوییس فیلم «روزی که دلقک گریه کرد» بود که او در 1972 کارگردانی و خود در آن بازی کرد. او در این فیلم نقش یک دلقک سیرک را بازی کرد که در یک اردوگاه کار اجباری نازی‌ها زندانی است. این فیلم در سوئد فیلمبرداری شد.

لوییس گفت: «فیلم خیلی بدی بود. بد بود چون من جادوی خود را از دست داده بودم. هیچ وقت این فیلم را نخواهید دید، هیچ‌کس آن را نخواهد دید، چون ضعیف بودن آن باعث خجالت من است.»

لوییس زمانی در اظهار نظری جنجالی گفت به نظرش کمدین‌های زن اصلا بامزه نیستند. لوییس سال‌هاست به خاطر این حرف مورد انتقاد قرار دارد.

او در جشنواره کن همچنان بر موضع خود پافشاری کرد و گفت: «کمدین زن محبوب من چه کسانی هستند؟ کری گرانت و برت رینولدز!»

یکی دیگر از فیلم‌هایی که در یکی دو روز اخیر توجه تماشاگران در جشنواره فیلم کن را جلب کرده، «همه چیز از دست رفته» (All Is Lost) با بازی رابرت ردفورد کارگردان و بازیگر آمریکایی بود.

ردفورد 76 ساله در این فیلم که اولین بار در دنیا چهارشنبه در کن در بخش خارج از مسابقه روی پرده رفت، نقش مردی را بازی می‌کند که سوار بر یک قایق تفریحی در اقیانوس هند برای بقا مبارزه می‌کند.

رابرت ردفورد در صحنه‌ای از فیلم «همه چیز از دست رفته»

بجز یک نریشن کوتاه در ابتدای فیلم و چند فریاد از روی خشم، ردفورد که تنها بازیگر «همه چیز از دست رفته» است، در تمام یک ساعت و چهل و پنج دقیقه مدت فیلم، دیالوگی ندارد.

ردفورد به خبرنگاران حاضر کن گفت از چالش تک بودن و تنهایی و نداشتن دیالوگ لذت برده است.

او گفت: «به ارزش سکوت در فیلم باور دارم. در زندگی هم چنین باوری دارم، برای اینکه اطرافمان همیشه حرف هست، شاید خیلی بیش از آنچه باید باشد.»

بازی ردفورد در فیلم مورد تحسین منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. «همه چیز از دست رفته» را جی. سی چاندور کارگردانی کرده است. این دومین فیلم او پس از «Margin Call» است.  

ردفورد در 1981 برای فیلم «مردم عادی» برنده اسکار بهترین کارگردانی شد و در 1995 نیز برای فیلم «مسابقه پرسش و پاسخ» نامزد دریافت جوایز بهترین فیلم و کارگردان بود. او سال 1974 هم برای فیلم «نیش» نامزد اسکار بهترین بازیگر شد. ردفورد سال 2002 یک جایزه افتخاری اسکار را دریافت کرد.

شصت و ششمین جشنواره فیلم کن 15 مه (25 اردیبهشت) با درام «گتسبی بزرگ» به کارگردانی باز لورمان آغاز شد و 26 مه (5 خرداد) با تریلر فرانسوی «زولو» ساخته ژروم سال به پایان می‌رسد.
منبع:khabaronline.ir