اولین نمایش فیلم برف روی شیروانی داغ

«سیروس الوند» كه اولین فیلمنامه محمدهادی كریمی را در سال 76 با نام «ساغر» و«رستگاری در 8:20» را در سال 83 كارگردانی كرده است، یادداشتی را برای فیلم«برف روی شیروانی داغ» و محمد هادی كریمی نوشت.


متن یادداشت سیروس الوند كه نسخهای از ان در اختیار ایلنا قرار گرفته است بدین شرح است :

من فیلمنامه های متعددی از محمد هادی كریمی خوانده ام.زمانی شاید اولین كارگردانی بودم كه «هادی» فیلمنامه اش را به اومی داد تا بخواند ونقطه نظری اگر دارد ارائه كند.دوتا از فیلمنامه هایش: ترانه های تنهایی(ساغر) و رستگاری در 8:20 را كاركرده ام كه هردو از متفاوت ترین فیلم های من است.

فیلمنامه مارال هم از نمونه های درخشانی بود كه دوست داشتم بسازم اماشانس یار من نبود.فیلمنامه آدمكش را هم اگر به دستم می رسید قطعا می ساختم چرا كه ظرفیت های سینمایی فوق العاده ایی داشت.موضوعی به ظاهر جنایی ولی در باطن روانشناسانه كه در خلق شخصیت های چندلایه ، و غیر قابل پیش بینی موفق و موثر عمل كرده بود.خصوصیت اصلی «هادی» در فیلمنامه نویسی تنوع موضوع و تم است.

او جرات ورودبه عرصه های گوناگون و متفاوت را دارد، عناصر اصلی كار او در درجه اول تحقیق و بعد شخصیت سازی است. او بیش از همه همكارانش ازكلیشه ها وموضوعات تكراری و نخ نما شده كه گاها امتحان پس داده و مورد قبول هم واقعشده پرهیز می كند واتفاقا به حوزه هایی قدم می دهد كه چندان سابقه روشنی در خصوص جلب تماشاگر ندارد از سوی دیگر كمتر دیده ام به خاطر واهمه ازممیزی و یا خوش آمد مسئولین سینمایی خود را سانسور كند و یا قصه اش را به ریا ودورویی و دروغ گویی آلوده كند تا كارش زودتر سروسامان بگیرد.

هادی نجیب نگاه می كند و نجیبانه می نویسد از همین رو نوشته هایش حتی زمانی كه در بحث و درون خود حرف و حدیثی بحث برانگیز و یا خدایی ناكرده تحریك آمیزدارد او در عمل به گونه ایی می نویسد كه جان مایه داستان نه تنها از بین نمی رود و یا مخدوش نمی شود كه با قالب و ظرفی كه نویسنده برگزیده به تاثیری مضائف و پاكیزه دست میابد.وقتی هادی دست به كارگردانی زد من چندان مسر خوش و موافقی نداشتم.
تصور می كردم عرصه تازه برای هادی كریمی عرصه چندان شناخته شده ای نیست ومی هراسیدم كه فیلمنامه نویسی درجه یك به فیلمسازی معمولی و درجه سه تبدیل شود و هادی سینمای ایران را از بركت قصه های تازه اش محروم كند وفیلم های دسته چندمی به آمار بی خاصیت تولیدات سالانه اضافه كند.

فیلم های اولیه اش را ندیده ام.سروشكل فیلم ها من را چندان به تماشا راغب نكرد شاید هم نگرانی از بابت دیدن یك فیلم بد از یك نویسنده خوب در این عدم رغبت تاثیر گذاشت.

اما خوشبختانه فیلم تازه هادی كریمی را دیدم و دوبار هم دیدم «برف روی شیروانی داغ» همه آن خصوصیات برجسته و مثال زدنی هادی را در مقام یك فیلمنامه نویس دارد و در عین حال در بسیاری از لحظات ،میزانسن ها،بازیهای قابل قبول ودوست داشتنی همه بازیگران،بیان تصویری و ارائه بصری اتفاقها و گفتگوها،در ارائه ضریف و زیركانه تم و نه تحمیل آن،با كارگردانی كاربلد و معتمد به نفس روبرو هستیم كه با سومین فیلمش در مكانی می ایستدكه بسیارانی با خیل فیلم های خوب و بد از رسیدن به آن نقطه عاجز مانده اند.كارگردان،فاصله حضور بازیگر قدری همچون شهاب حسینی را با بازیگر تازه كم كار و نوجوانش به حداقل رسانده است.


دوربین به آنكه به خواست فیلمنامه در اكثر لحظات درون یك خانه پروبال میزند اما اسیر این محدوده نیست فیلمساز به گونه ایی عمل كرده كه ما درمقام تماشاگر گویی شهری را در چارچوب یك خانه و شمار بسیاری از مردم رادر میان چند نفر ساكنان موقت آنجا دیده ایم .«برف روی شیروانی داغ» برای هادی كریمی یك خیز بلند و برای ما یك حادثه شیرین و قابل اعتنا سینمایی است.برای فیلمساز با جرات و نجیبش آرزوی گام های بلندتر و شجاعانه تری دارم و در انتظار تماشای كار بعدی او مشتاقانه می مانم.

منبع : ایلنا