فرهنگ و هنر
2 دقیقه پیش | تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالستشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس | برگزاری مراسم عروسی | باغ عروسی تشریفات ۵ ستاره بهبود با مدیریت بهبود اصلانی صاحب سبک در اجرای دیزاین های ژورنالی و فانتزی ، اجرا ... |
2 دقیقه پیش | خواندنی ها با برترین ها (81)در این شماره از خواندنی ها با کتاب جدید دکتر صادق زیباکلام، اثری درباره طنز در آثار صادق هدایت، تاریخ فلسفه یونان و... آشنا شوید. برترین ها - محمودرضا حائری: در این شماره ... |
امپراتور عباس کیارستمی
اخبار فرهنگی - امپراتور عباس کیارستمی
من جایزه كم نگرفتهام ولی این جایزه با تمام آنها متفاوت است نخستین دلیلش این است كه من همیشه در زمان دریافت جایزه از مجامع بینالمللی تنها بودم و امروز برای نخستین بار یك جایزه مهم جهانی را در شرایطی میگیرم كه دوستانم كنارم هستند. بهویژه بهمن پسرم كه در اینجا حضور دارد و این نخستین بار است كه شاهد جایزه گرفتن من است بلكه پدرش را باور كند
كیارستمی میگوید امشب فقط دوستانم را دعوت كردهام و عجیب اینكه در این جمع كوچك 30 نفره هیچ فیلمساز ایرانی از نسل او را نمیبینم.
اینجا- اقامتگاه سفیر كبیر ژاپن- همهچیز ایرانی است. همهچیز به جز چهره میزبانان. وقتی از سفیركبیر تا كارمندان و كسانی كه مسوول پذیرایی از میهمانان هستند، فارسی صحبت میكنند، آدم ناخودآگاه یاد نسخه دوبله فیلمهای كوروساوا و اوزو به فارسی میافتد.
مراسم بهشدت رسمی است اما صمیمیت چه در حرفهای سفیر و چه در حرفهای كارگردان سرشناس ایرانی موج میزند. سفیر ژاپن كه در مدتی كوتاه فارسی را یاد گرفته از خاطره تلخ سونامی و جمله امیدواركننده كیارستمی به یك روزنامه فرانسوی میگوید كه قوت قلب مردم كشورش شده است: «من مطمئنم فقط ژاپنیها به خوبی از عهده سونامی برمیآیند.»
محمود دولتآبادی، احمد پوری، فرشید مثقالی، پرویز كلانتری، علیرضا سمیعآذر، نگار اسكندرفر، سیفالله صمدیان، فریار جواهریان، همایون ارشادی، پریوش گنجی، بهمن كیارستمی، فردین خلعتبری، شادمهر راستین، عادل یراقی... از جمله میهمانان این مراسم بودند.
منشی جوان سفارتخانه پشت تریبون میرود و به زبانی كه كمتر ایرانیای با آن آشنا است، متن تقدیر از كیارستمی را میخواند. سكوت و لحن پایان كلامش به میهمانان میفهماند كه نوبت تشویق است. سكوت بعد از صدای كف زدن را صدای كیارستمی میشكند: «قطعا از من انتظار ندارید كه ترجمه كنم». چند ثانیه انتظار كوتاه میهمانان كافی است تا همان مرد جوان متن را به فارسی بخواند:
« نشان افتخار «خورشید تابان، انوار زرین به همراه نقش گل» دولت ژاپن از طرف امپراتور ژاپن به جناب آقای كیارستمی در تاریخ سوم نوامبر 2013 میلادی اهدا میشود.
این نشان افتخار به پاس خدمات ارزشمند و مساعدت در ایجاد تبادلات فرهنگی و تفاهم متقابل بین ایران و ژاپن، ارتقای سطح فیلم در ژاپن و گسترش فرهنگ ژاپن در سراسر دنیا از جمله ایران از طریق فعالیتهای هنری به كارگردان مشهور و چهره جهانی فیملسازی به عباس كیارستمی اعطا شده است.» تقدیرنامه با نشان افتخار توسط سفیر ژاپن «كوجی هانهدا» به عباس كیارستمی اهدا شد.
بعد از این بود كه سفیر ژاپن به عنوان نماینده صدوبیستوپنجمین امپراتور ژاپن «آكی هیتو» پشت تریبون رفت. او از فعالیتهای كیارستمی در كشورش و تاثیر فرهنگی این حضور صحبت كرد و با پایانی كه بر سخنانش گذاشت، نشان داد كه این تاثیر به واقع دو طرفه بوده است. «هانهدا» با تبریك به كیارستمی صحبتهایش را اینگونه شروع كرد:
«از صمیم قلب به جنابعالی این نشان افتخار را تبریك میگویم. همانطور كه شنیدید این نشان ازطرف امپراتور ژاپن به دلیل نقش سازنده آقای كیارستمی در ارتقای هنر سینما اهدا شده است. درباره فعالیتهای هنری و استعدادهای قابل در حوزه فیلم میتوان به ساختن فیلم «آشنایی با آقای كوروساوا» كارگردان سرشناس ژاپنی و برگزاری كارگاههای متعدد توسط ایشان در ژاپن اشاره كرد.
همچنین این كارگردان مطرح سینما در زمینه عكاسی با هنرمندان ژاپنی همكاری مثمرثمر داشته است و فیلم «مثل یك عاشق» كه تمامی بازیگران آن ژاپنی بودهاند در 11 مارس 2011 با وجود سختیهای بسیار پس از زلزله بزرگ در ژاپن فیلمبرداری شد. به عنوان نماینده ژاپن از اینكه ایشان توانستند در آن شرایط سخت به كار در ژاپن ادامه دهند، سپاسگزارم.
آقای عباس كیارستمی در گفتوگو با روزنامه فرانسوی درباره فیلمبرداری پس از ماجرای زلزله، ژاپنیها را تنها قومی دانستند كه میتوانند در مقابل سونامی مقاومت كنند. این جمله او باعث شد من بیشتر به كشورم افتخار كنم. لازم به ذكر است به این نكته اشاره كنم كه فیلمهایی كه ایشان ساختهاند مورد علاقه بسیاری از ژاپنیها قرار گرفته است. از صمیم قلب سلامتی، خوشبختی و سعادت برای آقای عباس كیارستمی آرزو دارم.
من بهتازگی خواندن شعر فارسی را شروع كردهام و بیتی از حافظ كه خیلی دوستش دارم را تقدیم شما میهمانان گرامی میكنم: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم/فلك را سقف بشكافیم و طرح نو دراندازیم»
اغراق نیست اگر بگوییم كیارستمی در میان فیلمسازان جهان دوستان بیشتری دارد تا كشور خودش. دوستی او با «آكیرا كوروساوا» و علاقهاش به سینمای ژاپن از سویی و علاقه مردم ژاپن به فیلم و نگاه این كارگردان ایرانی ریشههای پیوندی است كه عصر شنبه مدالی شد و بر سینه كیارستمی نقش بست. شاید روحیه پركار و خلاق كیارستمی هم در این خویشاوندی هنری بیتاثیر نبوده باشد. كیارستمی درباره علاقهاش به این كشور پر رمز و راز شرقی میگوید:
«من باور نمیكردم ظرف مدت شش ماه آقای هانهدا بتواند به این خوبی فارسی یاد بگیرد و حرف بزند. آیا این دلیل كافی نیست برای بیشتر دوست داشتن یك ملتی كه اینقدر سختكوشاند و با مسوولیتی كه دارند، فكر میكنند باید زبان كشوری كه در آن زندگی میكنند را بفهمند و با آن حرف بزنند. من دلایل زیادی دارم كه چرا در كشور ژاپن فیلم ساختم و چرا ژاپن را دوست دارم و این اتفاق یك نمونهاش است. این جمله كه میگویم تعریف از خود نیست، من جایزه كم نگرفتهام ولی این جایزه با تمام آنها فرق دارد.»
آخرین حرفهایی كه عباس كیارستمی پشت تریبون میزند با لبخندهای میهمانان و گاه با صدای بلند خندهها همراهی شد.
«اما چرا این جایزه برایم از همه جوایزی كه دریافت كردهام، مهمتر است: نخستین دلیلش این است كه من همیشه در زمان دریافت جایزه از مجامع بینالمللی تنها بودم و امروز برای نخستین بار یك جایزه مهم جهانی را در شرایطی میگیرم كه دوستانم كنارم هستند. بهویژه بهمن پسرم كه در اینجا حضور دارد و این نخستین بار است كه شاهد جایزه گرفتن من است. بلكه پدرش را باور كند. (خنده) .
از همه شما كه در این شادی كنار من بودید سپاسگزارم. از سفیر كبیر ژاپن تشكر میكنم و یادی از سفیر كبیر پیشین ژاپن جناب آقای «كیم ایجی كمانو» كه دیگر در اینجا نیست، ضرورت دارد. ایشان یكی، دو سالی است كه از این سفارت رفتهاند اما در آن دوران ارتباط بسیار خوبی با ما داشتند. در آخر فقط میتوانم بگویم كه چه شب خوبی است امشب در كنار شما.»
در شمالیترین منطقه تهران، در اقامتگاهی به غایت ایرانی-ژاپنی شب رو به پایان است و میهمانی در فضایی منحصر به آداب و غذاهای ژاپنی به آخر میرسد. جمعهای كوچك در هر گوشهیی گرم صحبت هستند. عباس كیارستمی در كنار دوستانش طعم نخستین جایزهیی كه در كنار آنان گرفت را مزمزه میكند. شب به پایان رسیده و كیارستمی سفرش را از كامرانیه با نشانی از امپراتور ژاپن به سمت خانهاش در چیذر آغاز میكند.
برای جهان كیارستمی كلاه از سر برمیدارم
نگار اسكندرفر
عباس كیارستمی در آن شب میهمانی خوشحال بود. این را به زبان آورد و اگر هم نمیگفت میشد فهمید كه از بودن در كنار دوستان و خصوصا پسرش بهمن خوشحال است. در همه این سالهایی كه كیارستمی را میشناسم و با او كار كردهام خاطره آن میهمانی بیش از دیگر روزهایی كه او را دیدم به یادم خواهد ماند. خوشحالی و آسودگیاش را عمیقا احساس میكردم.
قطعا این شادی برای گرفتن مدال و تقدیرنامه نبود، كه در كارنامهاش جایزه و تقدیر كم نیست. با بهمن راهی خانه شدیم و به او همین را گفتم كه چقدر حضور تو در آنجا برایش دلپذیر بود و از كشف این احساس در پدرش دلم لرزید. كیارستمی جهان خودش را دارد و اگر زیر و بم این جهان را هم نشناسم این را به یقین میگویم كه هیچكس نمیتواند مدعی شناخت كامل او باشد. كیارستمی خودش است، خودش با جهان اختصاصی خودش. سینمای او، عكسهای او، حرفهایش و نگاهش به جهان خاص خود اوست. كار نمیكند كه جایزه بگیرد. كار نمیكند كه تایید بگیرد.
بیهیچ چشماندازی جهان خودش را تصویر میكند. جهانی كه رنجها هم در آن زیبا میشوند. نمیدانم میخواهد از تنهاییاش فرار كند، با آن بجنگد یا آن را تكثیر كند و برایش شریك بیابد. زیباییشناسی او تلخترین چهرهها را، تلخترین روزها را هم جوری نشانمان میدهد كه دوستداشتنی باشد. كیارستمی دوستداشتنی است. از آن كسانی است كه برای دوست داشتنش دلیل زیادی لازم نیست.
همین كه خودش است، همین كه نمیشود شناختش جز از طریق همان تصویری كه از جهان خود میدهد، همین كه كارش را با هوشمندی تمام و بدون هراس از تایید دیگران انجام میدهد، همین كه از تنهایی خودش نمیترسد و با آن زندگی میكند، همینها كافی است تا هر لحظه كه به یاد او میافتم به احترام جهانی كه ساخته كلاه از سر بردارم.
کارهای كیارستمی تكرار نشدنی و مختص او است
محمود دولتآبادی
عباس كیارستمی به بخش عمدهیی از توقعات فرهنگی ملت ما جامه عمل پوشانده است و توانسته افتخارات ماندگاری را برای ملت و كشور ایران كسب كند به دلیل اینكه مردم كشور ما فرصت كمی برای حضور در فضای عمومی دارند، كسب افتخاراتی همچون افتخارات كیارستمی در عرصه جهانی برای مردم ما لازم و ضروری است. همچنین این افتخارات برای تكتك اهالی فرهنگ ایران حایزاهمیت است.اما آنچه برای من ورای این افتخارات اهمیت دارد كاراكتر و منش منحصر به فرد عباس كیارستمی است كه همراه است با طمانینه، سكون و سكوتی كه خاص شخصیت و سلوك حرفهیی او است.
كارهای كیارستمی تكرار نشدنی و مختص او است ممكن است در مورد پارهیی از فیلمهایش انتقاداتی داشته باشم بهخصوص درباره نحوه نگاه اوبه ادبیات كهن و آثار شعرای بزرگ ایران ولی هرگز در باب اینكه عباس كیارستمی شخصیتی ممتاز در هنر تصویری ما است شك نداشتهام و در همین جا میخواهم به همه جوانان ایران تبریك بگویم و بحق باید به حضور چنین هنرمندی در كشورمان افتخار كنیم و از او بیاموزیم كه چگونه میتوان یك عمر بدون هیاهو كار كرد و با استمرار و پشتكاری ستودنی به خلق آثار هنری و كار كردن در عرصه هنری پرداخت.
افتخارات فرهنگی را در سایه قرار ندهیم
پرویز كلانتری
در چنین مواقعی هر ایرانی خودش را در این افتخار سهیم میداند. همان طور كه وقتی در عرصههای ورزشی و دیگر عرصههای ملی افتخاری كسب میشود، همه ملت ایران خوشحال میشوند. نشانی كه امشب عباس كیارستمی دریافت كرد، نشانی باشكوه و معتبر است كه از سوی ملت ژاپن دریافت شده است و همه ما احساس غرور میكنیم.
شرایط عجیبی داریم، در حالی كه هنرمندان ما همچون عباس كیارستمی چنین افتخاراتی را به دلیل هنر و سختكوشیشان كسب میكنند اما فضای عمومی جامعه ما مواجهه مستقیم و رودررویی با آثار این هنرمندان ندارد، این همان بخشی است كه خلأ بین مردم و هنرمندان را به وجود میآورد و به هر روی احساس ناخوشایند ایجاد میكند. در این خلأ رسانهها میتوانند موثر باشند و فاصله مردم و هنرمندان و آثارشان را كم كنند.
چنین اتفاقات فرهنگی همچون نشان كیارستمی را میتوان به بهترین وجه در رسانهها انعكاس داد و سعی كرد تا مجامع بینالمللی را هرچه بیشتر متوجه چنین رخدادهای باارزش فرهنگی كرد. به خصوص در زمانهیی كه بسیاری در خارج از ایران سعی دارند تا تصویری غیرمنصفانه را از ایران ارائه و میخواهند ارزشهای فرهنگی ما را تقلیل دهند. بنابراین نباید بگذاریم چنین مفاخری در سایه بماند.
اخبارفرهنگی - اعتماد
ویدیو مرتبط :
دست نوشته ای که اجازه نداد عباس کیارستمی در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شود سینمای ایران کیارستمی را
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
نشان «امپراتور» بر سینه عباس کیارستمی
عصر روز 23 آذر ماه ساعت 7 شب در باغ سفارت ژاپن در كامرانیه تعدادی از مهمترین هنرمندان و نویسندگان ایرانی گرد هم آمده بودند تا نشان افتخار «خورشید تابان، انوار زرین به همراه نقش گل» ممهور به مهر امپراتور ژاپن به عباس كیارستمی اهدا شود.
عصر روز 23 آذر ماه ساعت 7 شب در باغ سفارت ژاپن در كامرانیه تعدادی از مهمترین هنرمندان و نویسندگان ایرانی گرد هم آمده بودند تا نشان افتخار «خورشید تابان، انوار زرین به همراه نقش گل» ممهور به مهر امپراتور ژاپن به عباس كیارستمی اهدا شود. كیارستمی میگوید فقط دوستانم را دعوت كردهام و عجیب اینكه در این جمع كوچك 30 نفره هیچ فیلمساز ایرانی از نسل او را نمیبینم.
اینجا- اقامتگاه سفیر كبیر ژاپن- همهچیز ایرانی است. همهچیز به جز چهره میزبانان. وقتی از سفیركبیر تا كارمندان و كسانی كه مسوول پذیرایی از میهمانان هستند، فارسی صحبت میكنند، آدم ناخودآگاه یاد نسخه دوبله فیلمهای كوروساوا و اوزو به فارسی میافتد. مراسم بهشدت رسمی است اما صمیمیت چه در حرفهای سفیر و چه در حرفهای كارگردان سرشناس ایرانی موج میزند. سفیر ژاپن كه در مدتی كوتاه فارسی را یاد گرفته از خاطره تلخ سونامی و جمله امیدواركننده كیارستمی به یك روزنامه فرانسوی میگوید كه قوت قلب مردم كشورش شده است: «من مطمئنم فقط ژاپنیها به خوبی از عهده سونامی برمیآیند.»
محمود دولتآبادی، احمد پوری، فرشید مثقالی، پرویز كلانتری، علیرضا سمیعآذر، نگار اسكندرفر، سیفالله صمدیان، فریار جواهریان، همایون ارشادی، پریوش گنجی، بهمن كیارستمی، فردین خلعتبری، شادمهر راستین، عادل یراقی... از جمله میهمانان این مراسم بودند.
منشی جوان سفارتخانه پشت تریبون میرود و به زبانی كه كمتر ایرانیای با آن آشنا است، متن تقدیر از كیارستمی را میخواند. سكوت و لحن پایان كلامش به میهمانان میفهماند كه نوبت تشویق است. سكوت بعد از صدای كف زدن را صدای كیارستمی میشكند: «قطعا از من انتظار ندارید كه ترجمه كنم». چند ثانیه انتظار كوتاه میهمانان كافی است تا همان مرد جوان متن را به فارسی بخواند:
« نشان افتخار «خورشید تابان، انوار زرین به همراه نقش گل» دولت ژاپن از طرف امپراتور ژاپن به جناب آقای كیارستمی در تاریخ سوم نوامبر 2013 میلادی اهدا میشود. این نشان افتخار به پاس خدمات ارزشمند و مساعدت در ایجاد تبادلات فرهنگی و تفاهم متقابل بین ایران و ژاپن، ارتقای سطح فیلم در ژاپن و گسترش فرهنگ ژاپن در سراسر دنیا از جمله ایران از طریق فعالیتهای هنری به كارگردان مشهور و چهره جهانی فیملسازی به عباس كیارستمی اعطا شده است.»
بعد از این بود كه سفیر ژاپن به عنوان نماینده صدوبیستوپنجمین امپراتور ژاپن «آكی هیتو» پشت تریبون رفت. او از فعالیتهای كیارستمی در كشورش و تاثیر فرهنگی این حضور صحبت كرد و با پایانی كه بر سخنانش گذاشت، نشان داد كه این تاثیر به واقع دو طرفه بوده است. «هانهدا» با تبریك به كیارستمی صحبتهایش را اینگونه شروع كرد:
«از صمیم قلب به جنابعالی این نشان افتخار را تبریك میگویم. همانطور كه شنیدید این نشان ازطرف امپراتور ژاپن به دلیل نقش سازنده آقای كیارستمی در ارتقای هنر سینما اهدا شده است. درباره فعالیتهای هنری و استعدادهای قابل در حوزه فیلم میتوان به ساختن فیلم «آشنایی با آقای كوروساوا» كارگردان سرشناس ژاپنی و برگزاری كارگاههای متعدد توسط ایشان در ژاپن اشاره كرد. همچنین این كارگردان مطرح سینما در زمینه عكاسی با هنرمندان ژاپنی همكاری مثمرثمر داشته است و فیلم «مثل یك عاشق» كه تمامی بازیگران آن ژاپنی بودهاند در 11 مارس 2011 با وجود سختیهای بسیار پس از زلزله بزرگ در ژاپن فیلمبرداری شد. به عنوان نماینده ژاپن از اینكه ایشان توانستند در آن شرایط سخت به كار در ژاپن ادامه دهند، سپاسگزارم.
آقای عباس كیارستمی در گفتوگو با روزنامه فرانسوی درباره فیلمبرداری پس از ماجرای زلزله، ژاپنیها را تنها قومی دانستند كه میتوانند در مقابل سونامی مقاومت كنند. این جمله او باعث شد من بیشتر به كشورم افتخار كنم. لازم به ذكر است به این نكته اشاره كنم كه فیلمهایی كه ایشان ساختهاند مورد علاقه بسیاری از ژاپنیها قرار گرفته است. از صمیم قلب سلامتی، خوشبختی و سعادت برای آقای عباس كیارستمی آرزو دارم.
من بهتازگی خواندن شعر فارسی را شروع كردهام و بیتی از حافظ كه خیلی دوستش دارم را تقدیم شما میهمانان گرامی میكنم: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم/فلك را سقف بشكافیم و طرح نو دراندازیم»
اغراق نیست اگر بگوییم كیارستمی در میان فیلمسازان جهان دوستان بیشتری دارد تا كشور خودش. دوستی او با «آكیرا كوروساوا» و علاقهاش به سینمای ژاپن از سویی و علاقه مردم ژاپن به فیلم و نگاه این كارگردان ایرانی ریشههای پیوندی است كه عصر شنبه مدالی شد و بر سینه كیارستمی نقش بست. شاید روحیه پركار و خلاق كیارستمی هم در این خویشاوندی هنری بیتاثیر نبوده باشد. كیارستمی درباره علاقهاش به این كشور پر رمز و راز شرقی میگوید:
«من باور نمیكردم ظرف مدت شش ماه آقای هانهدا بتواند به این خوبی فارسی یاد بگیرد و حرف بزند. آیا این دلیل كافی نیست برای بیشتر دوست داشتن یك ملتی كه اینقدر سختكوشاند و با مسوولیتی كه دارند، فكر میكنند باید زبان كشوری كه در آن زندگی میكنند را بفهمند و با آن حرف بزنند. من دلایل زیادی دارم كه چرا در كشور ژاپن فیلم ساختم و چرا ژاپن را دوست دارم و این اتفاق یك نمونهاش است. این جمله كه میگویم تعریف از خود نیست، من جایزه كم نگرفتهام ولی این جایزه با تمام آنها فرق دارد.»
آخرین حرفهایی كه عباس كیارستمی پشت تریبون میزند با لبخندهای میهمانان و گاه با صدای بلند خندهها همراهی شد.
«اما چرا این جایزه برایم از همه جوایزی كه دریافت كردهام، مهمتر است: نخستین دلیلش این است كه من همیشه در زمان دریافت جایزه از مجامع بینالمللی تنها بودم و امروز برای نخستین بار یك جایزه مهم جهانی را در شرایطی میگیرم كه دوستانم كنارم هستند. بهویژه بهمن پسرم كه در اینجا حضور دارد و این نخستین بار است كه شاهد جایزه گرفتن من است. بلكه پدرش را باور كند. (خنده) . از همه شما كه در این شادی كنار من بودید سپاسگزارم. از سفیر كبیر ژاپن تشكر میكنم و یادی از سفیر كبیر پیشین ژاپن جناب آقای «كیم ایجی كمانو» كه دیگر در اینجا نیست، ضرورت دارد. ایشان یكی، دو سالی است كه از این سفارت رفتهاند اما در آن دوران ارتباط بسیار خوبی با ما داشتند. در آخر فقط میتوانم بگویم كه چه شب خوبی است امشب در كنار شما.»
در شمالیترین منطقه تهران، در اقامتگاهی به غایت ایرانی-ژاپنی شب رو به پایان است و میهمانی در فضایی منحصر به آداب و غذاهای ژاپنی به آخر میرسد. جمعهای كوچك در هر گوشهیی گرم صحبت هستند. عباس كیارستمی در كنار دوستانش طعم نخستین جایزهیی كه در كنار آنان گرفت را مزمزه میكند.
شب به پایان رسیده و كیارستمی سفرش را از كامرانیه با نشانی از امپراتور ژاپن به سمت خانهاش در چیذر آغاز میكند.