امام زاده ابراهیم (ع)

 

امام زاده ابراهیم(ع) و امام زاده اسحق(ع) و خواهرش خیرالنسا (ع)

 

وجود دو بقعه امام زاده ابراهیم و امام زاده اسحق در شهرستان شفت این شهرستان را در زمره یکی از شهرستانهای زیارتی و ساحتی گیلان و حتی کشور تبدیل کرده است .که هر ساله بویژه در فصل تابستان پذیرای صدها هزار زائر و گردشگر از گوشه و کنار کشور می باشد.

 

امام زاده ابراهیم (ع) از فرزندان امام موسی (ع) و برادر اما رضا (ع) می باشد که مرقد مطهر آن بزرگوار در 30 کیلو متری شفت و در دهستان چوبر در یک منطقه زیبای ییلاقی در دامنه کوه اسلار و ونی قرار دارد که دارای یکصد خانوار ساکن و ششصد خانوار فصلی می باشد

 

 

 

 

در سال 206 قمری عده ای از امام زادگان و سادات از جمله آقا سید جلال الدین اشرف و امام زاده هاشم به قصد خونخواهی آقا امام رضا(ع) از مدینه به شهر قم مهاجرت می نمایندو سپس به قزوین و طبرستان و گیلان مهاجرت می نمایند سرخاب حاکم قزوین به تعقیب آنها پرداخته و امام زادگان نیز با آنها مبارزه می کردند تا اینکه در مصافی آقا سید جلال الدین و امام زاده هاشم به شهادت می رسند و بقیه راهی جنگلها می شوند.

 

امام زاده ابراهیم به همراه برادش اسحاق و خواهر کوچکش خیرالنسا راهی شفت می شوند. و در دوراهی چوبر از هم جدا می شوند .در تعقیب امام زاده ابراهیم به همراه پیر مردی برای گذر از منطقه در دام پیر زنی گرفتار و و با زهر آن ملعون به شهادت می رسند که مقبره آن پیر مرد به بابا رکاب مشهور است و در سر راه مرقد امام زاده ابراهیم قرار دارد .و امامزاده اسحاق و خواهر گرامیش نیز با تعقیب دشمنان در منطقه ییلاقی سیاه کوه در فاصله چند کیلومتری از بقعه امام زاده ابراهیم به شهادت می رسند و مرقد این دو بزرگوار نیز زیارتگاه عاشقان و دلسوختگان آن حضرت است

امام زاده ابراهیم(ع)همچون نگینی در شهرک چوبی پرتو افشانی می کند که با ویژگیهای منحصر به فرد برای هر زائری جذاب و دیدنی است....

 

 

 

ویدیو مرتبط :
شاه زاده ابراهیم،شازده ابراهیم، امام زاده ابراهیم

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با بقعه امام زاده صالح

 

 

 

 

امامزاده صالح نام آرامگاهی در محله تجریش تهران است.این آرامگاه را منسوب به صالح پسر امام موسی کاظم (ع) می‌دانند. صحن و حیاط این بقعه گورستان عمومی بود و در بیست سال اخیر اثر گورها را از بین برده‌اند و فقط تعداد محدودی از سنگ قبرها را باقی گذاشته‌اند.

 

از جمله سنگ قبر محمدولی خان تنکابنی (سپهسالار اعظم). گفته می‌شود که سر این امام زاده در این آرامگاه مدفون است و بدن وی نیز در آرامگاهی با نام مشابه (واقع در میدان عالی قاپو اردبیل) آرمیده‌است.

بنای بقعه اصلی شامل ساختمان چهارگوش بزرگ و مستحکمی با دیوارهای قطور است و فضای درونی آن تقریبا ۵٫۶ متر مربع مساحت دارد. وضع طاق‌نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم است.

گنبد کاشی کاری شده بقعه در سال ۱۳۳۸ در آخرین سال عمر حسن فداکار با هزینه شخصی تعمیر و کاشی کاری مجدد شد.

محوطه امامزاده صالح پیش از تغییر فضای خیابانی تجریش، محوطه‌ای کاملا محصور شده همچون دیگر زیارتگاه‌های ایران بوده‌است ولی امروزه از حصار دیوارها خارج شده‌است.

بقعه و بارگاه و صحن گسترده امامزاده صالح (ع) به مساحت سه هزار متر مربع یکی از بزرگترین و باشکوه ترین امامزاده های ایران است.

امام زاده صالح (ع) بر اساس کتیبه بالای سردر صحن و زیارتنامه از فرزندان بلافصل حضرت امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) معرفی شده است.

این امامزاده، نه تنها در تهران بلکه در ایران و حوزه‌های شیعه نشین جهان که هر سال تعداد زیادی از مشتاقان را از گوشه و کنار ایران، عراق، پاکستان، افغانستان و لبنان به خود می‌طلبد، شهرت دارد.

بنای اصلی و اولیه بقعه به صورت چهارگوش و مربع شکل بزرگ و باشکوهی است که فضای درونی آن ۴۲۲ هزار و ۵۰ متر مربع وسعت داشته و دارای دیوارهای قطوری است که با توجه به وضع طاق نماها از نظر سبک و شیوه معماری به بناهای دوران ایلخانی همانند و به احتمال زیاد در سده هفتم و هشتم هجری و قدیم تر ساخته شده است.

گنبد شلجمی شکل آن با کاشی‌های زیبا پوشیده شده است. این گنبد در سال ۱۳۲۳ شمسی به همت حسن فداکار تعمیر و کاشیکاری آن به صورت اولیه تجدید شده است.

احداث گنبد کنونی همراه با تزیینات و مقرنس کاری و نقاشی های ظریف و اصلاحات داخل حرم، تعمیرات و پاره ای الحاقات و به طور کلی استحکام بخشی را به هاکو میرزا ملقب به بهادرخان پسر حسنعلی میرزا شجاع السطنه و نوه فتحعلی شاه نسبت داده اند.

بنا به شواهد در امامزاده صالح کتیبه ای به سال ۷۰۰ قمری وجود داشته که ظاهرا در تعمیرات و تغییر مدخل بنا از میان رفته است که بنا بر آن همزمان با پادشاهی غازان خان نخستین ایلخان مسلمان مغول و مروج اسلام در میان مغولان بوده است.

در داخل حریم وسیع امامزاده صالح صندوقی چوبین وجود دارد که احتمالا به دوران اواخر صفوی یا افشار تعلق دارد و ضریح ممتاز نقره‌ای آن که اضلاع شرقی و شمال شرقی و غربی آن دارای محفظه مشبک مزین به نقره و ضلع جنوبی آن مشبک چوبی است از وقفیات مرحوم آقای میرزا سعیدخان وزیر امور خارجه اواخر قاجار است.