چگونه اضطراب کودکان را کم کنیم؟

 بسیاری از کودکان امروزی دچار اضطراب و آسیمگی هستند و مسلما برای والدین آنها بسیار دردآور است ببینند فرزندشان از موضوعی ناراحت یا نگران است.

اگر فرزند شما هم این مشکل را دارد، می توانید با راهکارهایی که در ادامه توضیح داده ایم، به آنها کمک کنید.

ابتدا باید به استرس های اخیر او توجه کنید. ببینید ناراحتی و نگرانی کودک در نتیجه چه چیزی بوده است. به طور مثال، رفتن به مدرسه جدید، متولد شدن خواهر یا برادر کوچک تر یا نداشتن رابطه نزدیک با اطرافیان. اگر عادت دارید بالای سر کودک می ایستید و با او صحبت می کنید، بهتر است زانو بزنید تا هم قد یکدیگر شوید و سپس در مورد مشکلاتش از او سوال بپرسید.

شاید فرزند شما مثلا مشکل لوزه دارد و باید عمل شود و این جراحی باعث هراس او شده است و خشم خود را سر مسایل دیگر خالی می کند. یا غمگین و هراسان می شود و در خود فرو می رود.

هنگام کمک به کودکان برای نداشتن استرس، نباید او را مجبور کنید که هنگام صحبت با شما نباید نگران  چیزی باشد. این نوع مکالمه می تواند احوال او را بدتر از پیش کند. بهتر است از روش «شنیدن فعال» استفاده کنید: هنگامی که کودک با شما صحبت می کند مستقیما به او نگاه کنید، حرف های او را درک و سپس به روش خودتان، حرف هایش را برای او تکرار کنید. به طور مثال، «من تصور می کنم قرار ملاقات فردا با دکتر باعث شده تا عصبی بشوی.»

حتما در نظر داشته باشید که شما باید مشکل فرزند خود را درک کنید و هرگز نباید او را تحقیر کنید. در ضمن، باعث افزایش احساس ترس او هم نشوید. به طور مثال، اگر فرزند شما برای ایفای نقش خود در تئاتر مدرسه دچار اضطراب شده است، شما نباید با گفتن اینکه همه والدین بچه ها هم در سالن حضور دارند و او را تماشا می کنند، به ترسش دامن بزنید. یا مثلا هنگامی که عصبی و بی حوصله است از او نخواهید تا دیالوگ نقش خود را برای شما از حفظ بخواند. این کارها این احساس را به کودک منتقل می کنند که شما متوجه شده اید او ترسیده است و این مساله برای کودک چندان خوشایند نیست.

والدین نباید از موقعیت هایی که موجب هراس و اضطراب کودکان می شود، دوری کنند. به طور مثال، برخی از کودکان از عروسک های بزرگی که جلوی فروشگاه ها یا رستوران ها می ایستند و تبلیغ می کنند، می ترسند. مادر و پدر این کودک نباید او را فورا از محل دور کنند، بلکه باید دست فرزند خود را بگیرند و با هم نزدیک آدمی شوند که لباس مثلا خرس یا خرگوش پوشیده است. وقتی کودک در کنار شما باشد و مطمئن شود از او محافظت می کنید با اضطراب کمتری به عروسک نزدیک می شود و شاید پس از چند دقیقه همه نگرانی او از بین برود.

یکی دیگر از روش های مقابله با اضطراب کودکان، حرف زدن در مورد نگرانی ها است. به طور مثال، اگر فرزند شما نخستین روز مدرسه اش است و اضطراب و ترس زیادی دارد، با او در مورد محیط مدرسه صحبت کنید. در مورد اتفاق هایی که ممکن است برای او پیش بیاید حرف بزنید و روش کنار آمدن را نیز به او آموزش دهید. همچنین، به او بگویید در مدرسه دوستان جدید بسیاری پیدا خواهد کرد و لحظه های شادی خواهد داشت.

باید به این نکته توجه داشته باشید که هدف شما کم کردن اضطراب و نگرانی در فرزندتان است و نباید ترس های او را از پایه و اساس سرکوب کنید.

اگر اضطراب کودک شما زیاد است، بهتر است با روانشناس یا پزشک کودکان مشورت کنید.

منبع:bartarinha.ir

ویدیو مرتبط :
کمک به اضطراب جدایی در کودکان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کم رویی نوعی اضطراب اجتماعی

 

کم رويي، نوعي ترس يا اضطراب اجتماعي بوده که بواسطه آن زن يا مرد از مواجه شدن با افراد نا آشنا و ارتباطات اجتماعي گريزان است.ريشه اصلي کم رويي مي تواند در ترس يا اضطراب اجتماعي نهفته باشد.

 

 

اضطراب يک پاسخ طبيعي در مقابل هر نوع تهديد يا فرآيند آگاه کننده و اخطاري به فرد در باره يک خطر يا موقعيت دشوار مي باشد. اضطراب در حد متعادل آن براي بسياري از اعمال و رفتارهاي انسان و تلاش و حرکت و آمادگي براي مقابله با تهديدها و خطرهاي طبيعي و اجتماعي ضروري مي باشد.

 

 

 

 

اما زماني که نگرانيهاي فرد نسبت به مسايل مختلف فزوني مي يابد، دچار اضطرابي مي شود که در نتيجه اعتماد به نفس او کاهش مي يابد، قدرت نگرش واقع بينانه و برقراري ارتباط متقابل با ديگران به حداقل مي رسد و گريز از ارتباطات معمول اجتماعي و دل مشغولي هاي مفرط، شخصيت را فرا مي گيرد.اضطراب اجتماعي، وقوع نوعي ارزيابي شخصي در موقعيتهاي مختلف اجتماعي است. به عبارت ديگر زنان و دختراني که دچار اضطراب اجتماعي مي باشند، از مواجهه با ديگران و از اينکه مورد داوري ديگران قرار گيرند، دچار ترس و واهمه هستند.

 

 

زن يا دختر چنين احساس مي کند که در هر موقعيت، شخص و يا اشخاصي هستند که به محض مواجه شدن با او شخصيت و اعمال و رفتارش را مورد بررسي و کنکاش قرار مي دهند. بنابراين تا حد ممکن سعي دارد از مواجه شدن با ديگران دوري جويد.به عنوان نمونه سخن گفتن براي خانمهاي کارمندي که در جلسات اداري شرکت مي کنند و دچار کم رويي هستند، بسيار دشوار مي باشد. البته ممکن است اکثر افراد در موقعيتهاي اجتماعي خاص دچار اضطراب باشند اما افرادي که کم رو هستند و اضطراب اجتماعي بالايي دارند بيش از اندازه نگران هستند.

 

 

بعضي افراد کم رويي را براي دختران و زنان امري عادي و حتي صفتي مقبول و مثبت تلقي مي نمايند و چنين دختران کم رويي را دختراني باحيا و باعفت مي دانند و حتي آنان را مورد تمجيد و تشويق قرار مي دهند. در حالي که کم رويي پديده اي غير ارادي، ناخوشايند و نشانگر معلوليت اجتماعي است که براي هر دو جنس پسر و دختر امري نامطلوب و نابهنجار مي باشد. بايد توجه داشت که کم رويي يک پديده پيچيده رواني- اجتماعي بوده و علت آن عمدتاً به روابط بين فردي و نحوه تربيت برمي گردد.

 

 

 

عوامل موثر برکمرويي

 

 

خانواده يکي ازمنابع اساسي در ايجاد کم رويي مي باشد. نحوه ارتباطات خانواده و تجارب اوليه پسران و دختران خصوصاً در سالهاي پيش از دبستان و اوايل دبستان نقش اساسي در شکل گيري شخصيت آنان خواهد داشت و الگوي رفتاري بزرگسالان، برنامه هاي تلويزيوني، نحوه و ميزان ارتباطات عاطفي- کلامي و اجتماعي بزرگسالان با دختران و پسران، بيشترين تأثير را در رشد اجتماعي کودکان دارد.

 

 

 

 

انتظارات نا معقول والدين از دختران خود در شرايط مختلف و وادارکردن آنان به انجام رفتارهاي قالبي و تصنعي در موقعيتهاي مختلف اجتماعي همچون در حضور جمع مهمانان و مهمانيها، در کوچه و خيابان، هنگام غذا خوردن و لباس پوشيدن، صحبت کردن و ... سخت گيري بيش از حد و توقعات فراوان و غير ضروري، تنبيه، تحقير و يا برعکس حمايتهاي افراطي و گزاف، از اصلي ترين زمينه هاي رشد معيوب اجتماعي دختران و بروز کم رويي است.

 

 

تعارض و دوگانگي در رفتار والدين و بزرگسالان، موجب کشاکشهاي دروني و در نتيجه، اختلال در رشد طبيعي شده، اضطراب شديد و کم رويي دختران را به همراه خواهد داشت. کم رويي در ميان تک فرزندان و فرزندان اول خانواده بيش از ساير کودکان ديده مي شود. اين مسأله زماني به شکل جدي مطرح مي شود که والدين قادر نباشند زمينه تربيت و رشد اجتماعي مطلوب و هماهنگ کودک را مطابق با نيازهاي عاطفي و اجتماعي او فراهم آورند. فرزند اول يا تک فرزند معمولاً خود را با بزرگترها همانند سازي مي کند و تمايل بيشتري به برقراري ارتباط با بزرگسالان دارد تا نسبت به همسالان.

 

 

مدرسه که محيطي براي پروراندن مهارتهاي اجتماعي و مشوقي براي اجتماعي شدن دختران و گسترش ارتباطات بين فردي آنان مي باشد،گاهي از مواقع به جاي تشويق به برقراري ارتباط، دختراني را الگو و سرمشق ديگران قرار مي دهند که داراي يک معلوليت اجتماعي يعني کم رويي هستند.

 

 

برخي از معلمان معمولاً بالاترين نمره انضباط را به دانش آموزان کم رو مي دهند و از آنان به عنوان شاگرداني مؤدب، ساکت و حرف گوش کن ياد مي کنند! و... زماني که معلمان ، به طور مکرر دانش آموزي را به عنوان فردي ساکت، مؤدب و ... خطاب مي کنند.

 

 

اعمال فشارهاي رواني و اخلاقي، انضباط خشک، تحقير و تهديد، تنبيه و محدوديتهاي شديد و غيرمنطقي، هدايت دانش آموزان به سوي تسليم پذيري محض و رفتارهاي ديکتاتورمنشانه، زمينه هاي اضطراب و کم رويي را در کودکان و دختران تشکيل خواهند داد.

 

 

 

 

 

زن يا دختري که قادر به برقراري ارتباط با ديگران نيست احساس مي کند که از دوستان و نزديکان خود جداست. چنين فردي نمي تواند احساسات خوشايند يا ناخوشايند، اميدها و آرزوهايش را با نزديکانش در ميان بگذارد و پاسخهايشان را دريافت کند. احساس تنهايي، همانند کم رويي يک معلوليت اجتماعي به شمار مي رود. هر کسي در يک شرايط يا موقعيت ويژه ممکن است احساس کند که تنهاست. فردي که مدام اين احساس را داشته باشد به تدريج از ارتباطات بين فردي او کاسته شده و ويژگيهاي افراد کم رو را مي يابد.

 

 

 

علايم کمرويي

 

تشديد ضربان قلب، برافروخته شدن چهره، به هم خوردن آهنگ تنفس، تغيير در تن صدا و ... از علايم فيزيولوژيکي در افراد کم رو مي باشد. دوري جستن از جمع، خجالت کشيدن و به لکنت افتادن، بريده و کم حرف زدن، مضطرب بودن و دستپاچه شدن، ناخن جويدن و با انگشتان خود بازي کردن، با لباس خود ور رفتن، سر را پايين انداختن و زير چشمي نگاه کردن، غرق در افکار خود شدن و بيشتر به خود توجه کردن از ويژگيهاي دختران و پسران کم رو مي باشد.

 

 

کم روها بيشتر تمايل دارند با کوچکتر از خود بازي کنند و سرگرم باشند. آنها سرگرم شدن و بازي کردن با اشياء و لوازم مختلف را به جاي انسانها ترجيح مي دهند.

 

 

با صداي آهسته و غيرطبيعي سخن گفتن، گرفته و نگران بودن، بيزاري شديد از نگاههاي منتقدانه ديگران، ضعف اعتماد بنفس، بي جرأت و شهامت بودن در عين توانمندي و قدرتمند بودن، دوري از دعوت کردن و دعوت شدن توسط ديگران و در نهايت تمايل به تنهايي از ديگر خصوصيات زنان و مردان کم روست.

 

 

 

 

 

غلبه برکمرويي

 

کمرويي بيشتر به روابط بين فردي و اجتماعي بر مي گردد"در نتيجه براي رفع مشکل کمرويي بايد روشهايي رابه کار گرفت تا روابط بين فردي افزايش يافته و ازنظر کيفيت نيزبه سطح قابل قبولي برسد. به طور مثال، چنانچه در دختران و زنان استعداد و هنر خاص و مثبتي موجود است بايد آن را تقويت کرده تا از اين طريق اعتماد به نفسشان بيشتر شود چرا که هر چقدر اعتماد به نفس بالاتر باشد کم رويي کمتر مي شود.همچنين، حضور در مهمانيها، فعاليتهاي فوق برنامه مدارس و دبيرستانها، انجام بازيهاي گروهي(تعاون)مي تواند به از بين رفتن کم رويي کمک نمايد. بيان و گفتار نيک و زيبا نيز در توان بخشي به کم رويي نقش مهمي دارد. چنانچه بدانيم منظور خودمان را چگونه بيان کنيم بري مدت طولاني هرگز کم رو نخواهيم ماند و زماني که ببينيم صحبتهايمان توجه اطرافيان را به خود جلب مي کند، جرأت پيدا مي کنيم.