نکاتی در مورد صدمات دندانها در کودکان

 

 دوران دبستان برای كودكان دوران پرجنب و جوشی است. به همین میزان، صدمات وارده به سر و صورت كودكان زیاد است. عواملی نظیر زمین خوردن،‌ورزش، سقوط از پله، ضربه به دهان هنگام آب خوردن از شیر آب سبب وارد شدن آسیب سر و صورت می گردد.
از صدمات وارده به ناحیه سر و صورت، وارد آمدن ضربه به دندانهای كودكان بسیار شایع تر است. در تمام سنین ضربه در پسرها شایع تر از دخترها می باشد. عواملی مثل جلو زده بودن دندانهای بالا و باز بودن لب ها هم این امر را تشدید می كند.
 شكستن اجسام سخت
از جمله آسیب های موجود، وارد آمدن فشار زیاد به دندان،‌هنگام شكستن پسته، فندق و ... با دندان می باشد. در صورت شكستن دندان پس از اعمال فشار زیاد روی آن،‌حتماً باید جهت درمان كودك را به دندانپزشك ارجاع داد.
 ضربه
 گاهی در اثر ضربه های خارجی، لبه دندان شكستگی پیدا می كند. شكستگی لبه دندان هر اندازه كه باشد. لازم است جهت ترمیم دندان، كودك را نزد دندانپزشك فرستاد. زیرا بر اثر باز شدن عاج دندان به تدریح مواد آلوده كننده وارد مغز دندان شده و حیات دندان را به خطر می اندازد.
یكی از مسایلی كه در هنگام ضربه به دندانها رخ می دهد،‌ بیرون افتادن دندان از دهان است. در این مواقع حفظ دندان دایمی كودك بستگی به اقدامات صحیحی دارد كه بلافاصله پس از بیرون افتادن دندان انجام می دهیم. متأسفانه تا كنون تعداد زیادی از دندانهای دایمی كودكان در اثر ناآشنایی به این امر از دست رفته است.
دندان را پیدا كنید. برای برداشتن دندان، آن را از ناحیه تاج بگیرید و به ریشه دندان دست نزنید. دندان را با فشار ملایم آب ولرم بشویید. برای شستن دندان روی ریشه نباید دست یا پارچه كشیده شود. در غیر این صورت الیاف نگهدارنده دندان آسیب می بیند.
 اگر محل دندان صدمه زیادی ندیده ، مثلاً فك نشكسته یا لثه پاره نشده باشد، دندان را در حفره خود قرار دهید. برای این كار دقت نمایید سطوح خارجی و داخلی دندان بطور صحیح قرار گیرد. سطح خارجی و داخلی دندان صاف و سطح داخلی یا زبانی گود می باشد. برای تشخیص می توانید از شكل دندانهای مجاور استفاده كنید. در هنگام جاگذاری از دستكاری محل دندان بطور جدی خودداری كنید.
پس از اینكه دندان را در محل خود قرار دادید،‌با انگشت و به ملایمت لبه های لثه را فشار داده و تكه ای گاز یا پارچه تمیز مرطوب روی دندان قرار دهید. سپس از كودك بخواهید كه با فشار دادن دندانهای خود، آن را نگه دارد.
در صورتی كه قادر به قراردادن دندان در محل خود نیستید، دندان را در یك لیوان شیر با آب جوشیده سرد شده قرار دهید. در صورت عدم دسترسی از آب معمولی استفاده كنید همچنین می توان دندان را در دستمال تمیز مرطوبی قرار داد. مهم این است كه دندان به هیچ وجه در محیط خشك نگهداری نشود.
 كودك را هرچه سریعتر به نزد دندانپزشك برده تا دندان را پس از جاگذاری، ‌به دندانهای دیگر ثابت كرده و سپس چندین ماه تحت مراقبت قرار می دهد.
 هر چه زمان بیرون بودن دندان از دهان كمتر باشد و دندان در این مدت مرطوب بماند، در نتیجه درمان رضایت بخش تر است و دندان می تواند دوباره در جای خود محكم شود. بنابراین با مراجعه هرچه زودتر، حتی الامكان در فاصله زمانی كمتر از نیم ساعت، احتمال پیوند دوباره دندان با استخوان(‌توسط الیاف دور دندان ) ‌بیشتر می شود.

منبع:radiosalamat.ir

ویدیو مرتبط :
نکاتی درباره ی کودکان دوزبانه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نکاتی که می شود جایگزین تنبیه کودکان شود

 

 

 

● نکات بیان شده را جایگزین تنبیه کودکان خودکنید.

 

۱) همواره به نیازهای کودک خود توجه کنید(موقعی که در صف منتظر هستید، به کودک وسیله ای بدهید تا بازی کند یا سرگرم شود).

 

۲) به کودک اطلاعات داده و دلایل خود را توضیح دهید(اگر روی دیوار را خط خطی یا نقاشی می کند، برای وی توضیح دهید که چرا فقط از کاغذ برای نقاشی و رنگ کردن استفاده می کنیم).

 

۳) احساس زیربنایی و زمینه ای را در کودکتان جستجو کنید. (اگر کودک شما نسبت به خواهر کوچکترش خشم نشان می دهد و او را کتک می زند، وی را تشویق کنید خشم و حسادت خود را به روش بی ضررتری نشان دهد).

 

۴) محیط را تغییر دهید. اغلب اوقات ایجاد تغییر در محیط آسان تر از تغییر دادن کودک است( اگرکودک شما مرتبا وسایل تزیینی جلوی تلویزیون را جابجا می کند، جای آن وسایل را تغییر دهید).

 

۵) راه های جایگزین بهتر و قابل قبول تری پیدا کنید. به رفتار کودکتان تغییر جهت دهید. مستقیما به او نگویید" این کار ا انجام بده"، بلکه به اوبگویید " کجا می تواند این کار را انجام دهد"( اگر نمی خواهید کودک شما در اتاق پذیرایی توپ بازی کند مستقیما به او نه نگویید، بلکه بگویید این کار را می تواند در حیاط انجام دهد).

 

۶) به او عملا نشان دهید که می خواهید چگونه رفتار کند(اگر بچه شما دمگربه را می کشد، به او نشان دهید چگونه باید یک گربه را نوازش کرد. عملا این کار را انجام دهید و فقط به گفتن اکتفا نکنید).

 

۷) به جای دستوردادن، به وی قدرت انتخاب بدهید. تصمیم گیری به کودک امکان اختیار می دهد ولی فرمان دادن باعث جنگ قدرت میان او و شما می شود (به او بگویید: دلت میخواهد دنداهایت را قبل از پوشیدن لباس خواب مسواک بزنی یا بعد از آن؟ به جای اینکه به او بگویید: برو دندانهایت را مسواک کن).

 

۸) گاهی نیز تخفیف های کوچکی به کودکتان بدهید. ۰چون خسته هستی، می توانی امشب مسواک نزنی).

 

۹) زمانی را برای آماده شدن اختصاصا دهید (اگر قرار است شب به میهمانی بروید، از قبل و به طور مشخص به او بیاموزید که از وی انتظار دارید چگونه رفتار کند. اجرای تقش به صورت بازی می تواند کودک را برای موقعیت های دشوار آماده کند).

 

۱۰) احساس خود را بیان کنید. اجازه بدهیدبچه ها بدانند رفتارشان چه تاثیری بر شما گذاشته است( از جمع کردن خرده نان که برکف اتاق ریخته شده خسته شدم).

 

۱۱) حتی المقدور اجازه دهید پیامدهای طبیعی رفتار کودک رخ دهد. بیش از حد وی را تجات ندهید.

 

۱۲) در موقع لزوم محکم باشید ( اگر کودک شما اصرار دارد هنگام عبور از خیابان دست شما را رها کرده و بدود، محکم دست او را بچسبید و نگهدارید. در عین حال خطران کارش را نیز شرح دهید.)

 

۱۳) کودک خود را بغل کنید. کودکانی که پرخاشگرانه و نامتناسب رفتار می کنند، ازآغوش گرفتن و بغل کردن به روشحمایتی ومحبت آمیز سود می برند. این عمل به آنها فرصت می دهد احساسات حبس شده خود را از طریق اشک رها کنند.

 

۱۴) دقایقی را با کودک خود بگذرانید. زمانی را برای گوش کردن به او، مشارکت در احساسات، بغل کردن و حل تعارضات بگذارید.

 

۱۵) وقتی را برای بازی کردن با او بگذارید. خیلی از موقعیت های تعارض زا را می توان به بازی تبدیل کرد( بیایید در حالی که فکر می کنیم هفت کوتوله هستیم، اینجا را تمیز کنیم. بیا دندان های یکدیگر را مسواک بزنیم).

 

۱۶) خنده و شوخی را جایگزین شدت عمل کنید (اگر کودکتان از دست شما عصبانی است، او را تشویق کنید که خشم خود را از طریق یک بازی جنگی به شما نشان دهد. خنده کمک می کند خشم و احساس ناتوانی وی تخفیف یابد).

 

۱۷) با هم بحث و تبادل نظر کنید( اگر آماده هستید زمین بازی را ترک کنید و کودک شما هنوز می خواهد ادامه دهد، به یک توافق درباره ساعت بازی برسید).

 

۱۸) تعارضات موجود را به صورت دو طرفه و مشارکتی حل کنید. راجع به تعارضاتی که با کودکتان دارید صحبت کنید، نیازهای خود را مشخص نمایید و از وی برای پیادا کردن راه حل کمک بخواهد. قوانین را با هم مشخص کنید وجلسات خانوادگی تشکیل دهید.

 

۱۹) انتظارات خود را تعدیل کنید. بچه های کوچک نیازها و احساسات شدیدی دارند. آنها به طور طبیعی پر سروصدا، کنجکاو و نامرتب، کم طاقت، پر توقع، فراموشکار، ترسو، خودمحور و سرشار از انرژی هستند. سعی کنید آنها را همان گونه که هستند بپذیرید.

 

۲۰) زمانی را برای خودتان کنار بگذارید. در مواردی که شرایط برای شما قابل تحمل نیست اتاق را ترک کنید و برای کسب مجدد آرامش و قضاوت صحیح، هر کاری لازم است انجام دهیر( تلفن به یک دوست، گریه کردن، دوش گرفتن و...).