فرزندتان با ظاهرش مشکل دارد؟

تا به حال شده فرزندتان از اینکه قد کوتاه یا بلندی دارد یا اینکه موهایش کم‌پشت است یا بینی بزرگی دارد یا عینکی است به شما گله کند؟ بسیاری از این ویژگی‌ها ذاتی است و گرچه برای برخی درمان‌ها و روش‌های پیشگیری وجود دارد، اما باید واقعیتی را پذیرفت و با آن کنار آمد. اگر این مهارت مهم را به بچه‌ها نیاموزید قطعا او در کنار آمدن با دیگر واقعیت‌های زندگی‌اش مشکل خواهد داشت. آیا می‌دانید چطور باید به فرزندتان کمک کنید ظاهرش را آنگونه که هست، بپذیرد؟

فرزندتان با ظاهرش مشکل دارد؟
در آغاز بیایید ببینیم کدام کودکان خود را با دیگران مقایسه می‌کنند. كودكان 6 ساله خودمحور هستند، یعنی فقط از زاویه دید خود به دنیا نگاه می‌كنند. اما بعد از اتمام 6 سالگی و مخصوصا با ورود به نوجوانی، دید او برعكس می‌شود، یعنی تمام وقت فكر می‌كند تماشاگر خیالی دارد و تلاش می‌كند از زوایه دید دیگران به خود نگاه كند. نوجوان در واقع به دنبال این است که خود را مثل دیگران نشان ‌دهد تا كانون توجه و به‌زعم خود زیباتر شود و چیزی برای ارائه به اجتماع داشته باشد.

مانع تشدید خودزشت‌انگاری نوجوان ‌شوید
همه انسان‌ها در نوجوانی احساس می‌كنند به نوعی زشت‌تر از دیگران هستند، مثلا پیشانی كوتاهی دارند، دماغشان بزرگ است، قد كوتاهی دارند و... این موضوع کاملا طبیعی است. نوجوان با تفكر «احساسی» چهره خود را از دید دیگران ارزیابی می‌كند مثلا چون فکر می‌کند دماغش بزرگ است، احساس می‌کند دیگران هم آن را بزرگ می‌بینند. از سوی دیگر، در نوجوانی پدیده‌ای به نام «انتشار» وجود دارد. یعنی وقتی در یك جمع فردی از احساسی صحبت می‌كند، ناخودآگاه نوجوان هم متوجه همان احساس در خودش می‌شود. چیزی شبیه خود بیمارانگاری. از اینها مهم‌تر، واكنش‌هایی است كه اطرافیان نوجوان به چهره و اندامشان نشان می‌دهند. مثلا رفتار مادری كه مرتب روبروی آینه می‌ایستد و خود را ورانداز می‌كند یا در صحبت با دیگران مدام به فكر عمل‌های زیبایی است، الگوی بدی برای نوجوان است.

با نوجوان صحبت کنید
به نظر می‌رسد اولین كاری كه می‌توانیم انجام دهیم، آموزش پذیرش ویژگی‌های ذاتی به فرزندمان است. برای این منظور باید اعتمادبه‌نفس نوجوان را با بیان ویژگی‌های مثبتی كه دارد، تقویت كنیم. البته لازمه‌اش این است که خودمان به اندازه کافی اعتمادبه‌نفس داشته باشیم. برخورد والدین با نوجوان نیز مهم است. وقتی نوجوان می‌گوید ناراحت است كه چه دماغ بزرگی دارد، به‌عنوان والدین چه رفتاری با او داریم؟ چقدر حوصله داریم با این مساله علمی برخورد كنیم؟ آیا وقت می‌گذاریم تا به نوجوان توضیح دهیم همه افراد در این سن خودزشت‌انگاری دارند و 3-2 سال بعد این تفكر كاملا از بین می‌رود؟ چقدر عكس‌‌های دوران نوجوانی خودمان را به فرزندمان نشان می‌دهیم و در مورد احساساتمان در آن زمان صحبت می‌كنیم؟ بهترین کار قبل از قضاوت و ارائه راه‌حل، همفكری و هم‌حسی با نوجوان است. فراموش نكنید وقتی نوجوان با یك سوال، با یك گره و ناراحتی به والدین مراجعه می‌كند، معنی‌اش این نیست كه پاسخ را نمی‌داند، قصدش این است كه اطلاعاتش را با شما تبادل كند یا می‌خواهد واكنش‌های گفتاری و رفتاری شما را در مورد ناراحتی‌اش بسنجد. آیا رفتار شما با لبخند و روی گشاده و همراه با پذیرش است یا برعكس؟

تقویت‌کننده‌های درونی را جایگزین کنید
هیچ‌كس كامل نیست. همه ما عیب‌هایی داریم که گاهی باعث می‌شوند روی آنها تمرکز کنیم و از موفقیت جا بمانیم اما باید یاد بگیریم تقویت‌كننده‌های درونی داشته باشیم. شاید از بیرون مورد توجه نباشیم اما باید خود را قبول داشته باشیم. اگر فرزند شما هوش ریاضی خوبی دارد، خوب پیانو می‌زند، ارتباط‌های اجتماعی قوی دارد و... باید این مسائل را مرتب به او یادآوری كنید تا بیاموزد در زندگی داشته‌هایش را ببیند و بشمرد و از یادآوری آنها لذت ببرد. نوجوانان به دلیل توجه انتخابی که دارند، دست روی عیوبشان می‌گذارند. به فرزندتان یاد دهید زیاد به خودش آفرین بگوید: «آفرین به خودم كه مرتب و منظم هستم»، «آفرین به خودم كه همین‌طور كه هستم، خودم را قبول دارم و با اینكه فلان نقص ظاهری یا عضوی دارم، این فكر عاملی برای جدایی‌ام از جامعه نیست» و...

اگر نقص ظاهری فرزندتان آشکار است...
گاهی نوجوان عیبی آشكار دارد. اگر این عیب قابل‌‌رفع كردن است، باید آن را برطرف كرد. اگر نیست، باید واقعیت را به او فهماند. اجازه بدهید نوجوان به خاطر عیبی که دارد و فهمیده نمی‌توان برای آن کاری کرد، حتی گریه كند. اگر امید واهی به او بدهید، ممكن است به بیراهه برود؛ مثلا باور کند که با خوردن فلان قرص بدون محدودیت سنی روزی 3 سانت‌ به قدش اضافه می‌شود و... انسان به‌صورت طبیعی و خداداد خودش مشكلاتش را انكار می‌كند و تبلیغات كذایی معمولا از این میل سوءاستفاده می‌كنند.

 

منبع:salamatiran.com

ویدیو مرتبط :
چگونه از سمعک فرزندتان نگهداری کنید

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آیا کودک شما در یادگیری مشکل دارد؟

بسیارند کودکانی که ظاهری طبیعی دارند، رشد جسمی و قد و وزنشان حاکی از بهنجار بودن آنان است. هوششان کمابیش عادی است، به خوبی صحبت می‌کنند، مانند سایر کودکان بازی می‌کنند و مثل همسالان خود با سایرین ارتباط برقرار می‌کنند، در خانه نیز خود یاریهای لازم را دارند و کارهایی را که والدین به آنان واگذار می‌کنند به خوبی انجام می‌دهند و از رفتار و اخلاق عادی برخوردارند.

لیکن وقتی به مدرسه می‌روند و می‌خواهند خواندن و نوشتن و حساب یاد بگیرند دچار مشکلات جدی می‌شوند.

بیش از یک قرن است که متخصان علوم تربیتی و روانشناسی و گفتار درمانی در پی تشخیص و درمان مشکلات این قبیل کودکان بوده‌اند.

 

 

 

 

بیش از شصت تعریف برای اختلالات یادگیری وجود دارد که معروفترین آنها عبارتست از:

اختلال در یک یا چند فرآیند روانی پایه به درک یا استفاده از زبان شفاهی یا کتبی مربوط می‌شود و می‌تواند به شکل عدم توانایی کامل در گوش کردن ، فکر کردن ، صحبت کردن ، خواندن ، نوشتن ، حجمی کردن یا انجام محاسبه‌های ریاضی ظاهر شود.

 

این اصطلاح شرایطی چون معلولیتهای ادراکی ، آسیب دیدگیهای مغزی ، نقص جزئی در کار مغز ، ریس ‌لکسی یا نارسا خوانی و آفازیای رشدی را در بر می‌گیرد. از سوی دیگر ، اصطلاح یاد شده آن عده را که اصولا بواسطه معلولیتهای دیداری ، شنیداری یا حرکتی همچنین عقب ماندگی ذهنی یا محرومیتهای محیطی ، فرهنگی یا اقتصادی به مشکلات یادگیری دچار شده‌اند را شامل نمی‌شود.

 

 

علل بروز اختلالات یادگیری

ثابت شده است که علل بروزی اختلالت یادگیری نسبتا مهم است. با این حال در پژوهشهای مختلف تاثیر عوامل زیر در بروز این اختلالات مورد تائید بوده‌اند. هر چند همواره تاثیر متقابل عوامل مورد نظر بوده است.

 

عوامل فیزیولوژیک موثر در بروز اختلالات یادگیری

بسیاری از متخصصان بر این باورند که علل اساسی و عمده ی اختلالات یادگیری آسیب دیدگی مغزی شدید یا جزئی و صدمه وارده به دستگاه عصبی مرکزی است.

 

عوامل موثر در بروز اختلالات یادگیری

شواهدی در دست است که نشان می‌دهد اختلالات یادگیری احتمالا در برخی خانواده‌ها بیش از دیگران دیده می‌شود. مطالعات انجام شده بر روی دوقلوها به گونه‌ای حاکی از نشانه‌های عمل ژنتیکی است. واکر ، "کول" و "ولف" به الگوهای خانوادگی پی برده‌اند که با اختلالات یادگیری پیوند دارند.

 

عوامل بیوشیمیایی موثر در بروز اختلالات یادگیری

گفته شده است که اختلالات گوناگون متابولیکی در حکم عواملی هستند که موجب اختلالات یادگیری می‌شوند. برخی از عوامل بیوشیمیایی که در ارتباط با اختلالات یادگیری از آنها نام برده شده است عبارتند از: هایپوگلیسمی ، عدم توازن استیل کولی نستروز و کم کاری تیروئید.

 

 

 

عوامل پیش هنگام و قبل از تولد در بروز اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری برخی کودکان می‌تواند بواسطه مشکلاتی باشد که پیش از تولد ، هنگام تولد و بلافاصله بعد از تولد وجود داشته است.

 

از جمله عوامل پیش از تولد عبارتند از:

 

* عدم تناسب نوع خون مادر با جنین

 

* اختلالات در ترشحات داخلی مادر

 

* قرار گرفتن در برابر اشعه

 

* استفاده از دارو

 

 

از عوامل هنگام تولد می‌تواند به مواردی چون:

 

* کم وزنی هنگام تولد

 

* آسیب وارده بر سر

 

* آمدن جفت پیش از نوزاد

 

* تولد با پا ، اشاره کرد.

 

 

از عوامل بعد از تولد عبارتند از:

 

* مسمومیت سرب

 

* نارساییهای تغذیه‌ای

 

* محرومیتهای محیطی و ...

 

 

عوامل آموزشی موثر در بروز اختلالات یادگیری

به عقیده برخی متخصصان تدریس ناکافی و ناصحیح می‌تواند در بسیاری از اختلالات یادگیری عامل به حساب بیاید. به نظر می‌رسد که شماری از کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری مرکز تحت آموزش کافی و مناسب قرار نگرفته‌اند.

 

 

 

 

انواع اختلالات یادگیری

کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ممکن است در یکی یا چند مورد از زمینه‌های زیر دچار مشکل باشند: اختلال در زبان گفتاری ، اختلال در زبان نوشتاری ، اختلال خواندن و اختلال در حساب. به عبارتی ممکن است کودکی در همه زمینه‌های فوق به جز یک زمینه عملکرد خوب و مناسبی داشته باشد، ولی در یک زمینه دچار مشکل شود و به این ترتیب همپوشیهای مختلفی در زمینه‌های یاد شده ممکن است اتفاق بیافتد.

 

 

درمان اختلالات یادگیری

هر چند اختلالات یادگیری اصولا مساله‌ای آموزشی است، اما از چندین جنبه مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. بسیاری تلاشها در این زمینه آشکار از فرضیه نقص جزئی در مغز سود می‌جویند و بدین ترتیب می‌کوشند تا با ارزیابی مسائل فرض شده مربوط به این نقص زیستی مشکل را برطرف کنند. از جمله شیوه‌های درمانی رایج بر این اساس می‌توان به درمان رایج بر نگرشهای "ادراکی" - "حرکتی" اشاره کرد.

 

 

در این شیوه تلاش می‌شود تا موقعیتهایی برای کودک فراهم شود تا بتواند اطلاعاتی را از محیط دریافت دارد، به یکدیگر ارتباط دهد و آنها را دریابد. استفاده از روروک ، بازیهایی برای آموزش حرکت ، تمرینات روی تخته سیاه برای رشد هماهنگی حرکت و ادراک دیداری ، حل معما در این شیوه کاربرد دارد.

 

 

از روشهای درمانی دیگر می‌توان به روش "دیداری" - "حرکتی فراستیگ" و شیوه‌های رفتاری اشاره کرد. برخی از متخصصان حرفه پزشکی نیز معتقدند باید به این دسته کودکان دست کم به طور آزمایشی دارو تجویز کرد. با این حال درباره تاثیرات دارو درمانی روی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری مطالعات انجام شده بسیار اندک است. "مگا ویتامین درمانی" اولین بار توسط کوت برای درمان این اختلالات پیشنهاد شد که به استفاده از ویتامینها تا حداکثر یک هزار برابر میزان مورد نیاز بدن گفته می‌شود.

 

 

از سوی دیگر در نظر گرفتن امکانات آموزشی ویژه برای کودکان مورد توجه قرار گفته است مثلا استفاده از اتاق مرجع یا کلاسهای ویژه. با این حال مساله جای دهی مبتلایان به اختلالات یادگیری در کلاسهای مختلف هنوز مورد بحث بسیاری از متخصصان آموزش و پرورش است.

 

رشد