علایم بیماری اوریون چیست؟

کارگروه پزشکی پرتال جامع وتخصصی کودک: انتقال بیماری بیشتر از طریق تماس مستقیم با بزاق دهان مثلا با بوسیدن بیمار یا از طریق تنفس هوای آلوده به ویروس ناشی از سرفه‌های بیمار است.

اوریون یک بیماری ویروسی
اوریون یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در برخی نقاط جهان است، لذا پیشگیری از بروز بیماری، تشخیص به موقع بیماری و مراقبت صحیح از بیمار، در سپری شدن سیر طبیعی بیماری بدون ابتلا به عوارض خطرناک احتمالی از اهمیت خاصی برخوردار است.

بیماری های ویروسی در فصل بهار شیوع بیشتری می یابند که علت این امر هنوز ناشناخته باقی مانده و باورهایی از جمله اینکه ویروسها در اثر افزایش درجه حرارت یا ازدحام جمعیت و تماس افراد در این فصل گسترش پیدا می کند نادرست است.

اوریون یکی از بیماری های ویروسی بوده که غدد بزاقی فرد را درگیر کرده و علائم اولیه آن مانند سرماخوردگی خفیف از جمله تب، سردرد، بی قراری، بی اشتهایی، ورم بناگوش و لوزه ها و گوش درد است.

بیماری اوریون در سنین 5 تا 10 سال شایعتر است ،  این بیماری در کودکان زیر 2 سال اتفاق نمی افتد و در افراد میانسال نیز نادر است.

ویروس بیماری اوریون از طریق بزاق دهان و تنفس منتقل شده و این بیماری 7 تا 8 روز به طول می انجامد.

اوریون نیازی به درمان و استفاده از دارو ندارد ، در بعضی موارد ممکن است ویروس اوریون باعث مننژیت، ورم لوز المعده و یا اورکیت (ورم بیضه ها) گردد که در این صورت حتماً باید به پزشک متخصص مراجعه نمود.

سردرد شدید همراه با تهوع و استفراغ از نشانه هایی است که باید در بیماری اوریون جدی گرفته شود.

می توان با تزریق واکسن اوریون از ابتلا به این بیماری پیشگیری کرد ، خوردن مایعات گرم، استراحت کافی و جداسازی بیماران از افراد غیر مبتلا می تواند به بهبود بیماری اوریون کمک کند.

بیمار مبتلا به اوریون نیاز به استراحت دارد باید اتاقی برای بیمار در نظر گرفته شود که ساکت باشد تا بیمار در آرامش استراحت کند. تغذیه مناسب و مقوی در این دوره بسیار حائز اهمیت است. هرچند که بیمار در این دوره با بی‌اشتهایی روبرو است، اما باید سعی کرد با حوصله‌ به او غذا داد تا کمتر دچار ضعف سیستم ایمنی بدن شود و بیماری او تشدید نشود.

دارو‌ها باید با آب فراوان مصرف شود. از غذاهای مایع مثل شیر، سوپ، ماست و… استفاده شود تا بلع غذا آسان‌تر باشد. برای برطرف کردن خشکی‌ دهان مایعات فراوان به بیمار داده شود در صورت وجود مشکل در نوشیدن از نی استفاده شود. پرهیز از مصرف میو‌ه‌ها و غذاهای ترش که منجر به تحریک تولید بزاق می‌شوند ضروری است.

از دستگاه بخور و مرطوب کننده فضا برای بهبود سرفه و گلو درد استفاده شود. درجه حرارت بیمار مبتلا به اوریون باید هرچند ساعت یکبار کنترل شود. کودکان تا اتمام دوره سرایت بیماری نباید به مدرسه فرستاده شوند.

نحوه انتقال بیماری چگونه است؟
انتقال بیماری بیشتر از طریق تماس مستقیم با بزاق دهان مثلا با بوسیدن بیمار یا از طریق تنفس هوای آلوده به ویروس ناشی از سرفه‌های بیمار است و یا به طور غیرمستقیم از راه ظروف آلوده به بزاق فرد مبتلا به فرد دیگر منتقل می‌گردد. ویروس از 3-2 روز قبل از تورم تا حدود 9 روز بعد از آن از بزاق دفع می‌گردد. لذا توصیه به خانه ماندن فرد مبتلا و جداسازی ظروف مورد استفاده تا حدود 9 روز پس از شروع علائم بیماری می‌گردد. البته با توجه به دفع ویروس از بزاق قبل از شروع علائم، کنترل کامل بیماری مشکل می‌باشد.

بیشترین زمان شیوع بیماری چه فصلی است؟
علل شایع ابتلا، اواخر زمستان و اوایل بهار می‌باشد که البته در صورت ایجاد اپیدمی، بیماری در تمامی فصول سال دیده می‌شود.

علایم بیماری اوریون چیست؟
علائم بیماری 14 تا 21 روز بعد از تماس و معمولا تظاهرات بیماری خود را به صورت سردرد، گلودرد خفیف، تب بالا، کم اشتهایی، خستگی و درد عضلانی نشان می‌دهد. شایع‌ترین تظاهرات بالینی در افراد را تورم غدد بزاقی (بخصوص غدد بزاقی بناگوش)‌ تشکیل می‌‌‌دهد.تورم غدد بزاقی بناگوشی دردناک هستند و جویدن و غذا خوردن (به دلیل ترشح بزاق)‌ مزید بر علت می‌‌شود.

بیماری اوریون چه عوارضی به دنبال می‌تواند داشته باشد؟
تورم بیضه‌ها (ارکیدیت): این عارضه شایع‌ترین عارضه بیماری در مبتلایان بعد از بلوغ می‌باشد که تا حدود یک سوم افراد بالغ مبتلا به بیماری دچار آن می‌شوند. این عارضه که با تب بالا، درد شدید بیضه‌ها و تورم و قرمزی کیسه بیضه‌ها همراه است در حدود 10 درصد افراد مبتلا باعث مشکلات نازایی می‌گردد. البته این تصور عامه که فرد مبتلا به بیماری اوریون نباید حرکت کند زیرا ممکن است بیضه‌ها متورم شوند از آنجا منشاء می‌گیرد که این عارضه معمولا حدود 10 روز پس از تورم غدد بزاقی ایجاد می‌شود و لذا آن را به حرکت کردن بیمار نسبت می‌دهند که البته مورد قبول نمی‌باشد.

مننژیت: این عارضه شایع‌ترین عارضه اوریون در کودکان می‌باشد به طوری که باعث سردرد، تب شدید و سفتی گردن و استفراغ‌های مقاوم می‌گردد. البته در این کودکان معمولا به محض گرفتن مایع نخاع علائم بیمار کاهش می‌یابد. این عارضه معمولا خوش‌خیم بوده و بدون هیچ عارضه ماندگاری بهبود می‌یابد.

کری: یکی از عوارض مهم اوریون کری عصبی می‌باشد که عمدتا یکطرفه بوده و می‌تواند گذرا و یا دائمی باقی بماند.

تورم غده لوزالمعده (پانکراتیت): این عارضه خوش‌خیم و گذرا گاهی باعث درد شدید شکمی همراه با تب، تهوع و استفراغ شدید می‌گردد که البته معمولا علائم بیمار در عرض 2 تا 3 روز فروکش می‌کند.

درمان اوریون چیست؟
درمان تورم غدد بزاقی در این بیماران محدود به اقدامات علامت درمانی و نگهدارنده می‌باشد که شامل داروی ضد تب و درد مانند استامینوفن یا بروفن و یا استفاده موضعی از کیسه آبگرم و یا سرد بر روی غدد متورم است. بهتر است غذاهای سفت که نیاز به جویدن زیاد دارند و یا غذاهای ترش که باعث ترشح زیاد بزاق می‌شوند، استفاده نشود. داروی ضدویروس خاصی در این بیماران کاربرد ندارد؛ زیرا بیماری خود به خود بهبود یابنده است و آن چنانکه واضح است مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان این بیماری هیچ جایگاهی نداشته و عملی غیرمنطقی می‌باشد.

منبع:pezeshki.mahdportal.ir

ویدیو مرتبط :
درمان بیماری اوتیسم + علایم بیماری - دکتر سید حسن ضیایی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با علایم بیماری گال و درمان آن

بیماری گال یک بیماری پوستی مسری همراه با خارش شدید

 

گال چیست؟

بیماری گال یا جرب (Scabies Disease) یک بیماری پوستی مسری همراه با خارش شدید است، که این خارش، جوش های ریز قرمزرنگی را در پوست ایجاد می کند. این بیماری از هجوم یک انگل به نام انگل گال به بدن ایجاد می شود.

 

انگل مولد بیماری گال، بعد از ورود به بدن فرد، در پوست زندگی می کند و زیر پوست برای خود سوراخ ها و کانال های زیرزمینی را ایجاد می کند.این انگل، حشره بسیار کوچکی ست که   Sarcoptes scabiei  نام دارد.

 

انگل گال بسیار کوچک، کرم رنگ و دارای چهار جفت پا است. گال ماده از گال نر بزرگ تر است. گال ماده پس از نفوذ کردن به لایه های پایین تر پوست و ایجاد کانال، تخم می گذارد .این کرم در طول زندگی خود حدود 40 تا 50 تخم می گذارد .تخم ها بعد از 3 تا 4 روز لارو شده و بعد طی 10 تا 15 روز گال بالغ را ایجاد می کنند. از بین این 40 تا 50 تخم، کمتر از 10 تخم به گال بالغ تبدیل خواهند شد.

 

بیشتر علایم بیماری گال به دلیل پاسخ ایمنی بدن ما به این کرم، بزاق کرم، تخم و مدفوع کرم گال است. متوسط تعداد انگل گال در یک فرد مبتلا به این بیماری 12 تا است. در حالی که در مناطق محروم کودکان مبتلا بالغ بر صد کرم دارند.

 

خارش شدید و بی امان یک علامت غالب ازبیماری پوستی گال است. عامل گال می تواند در همه سنین با همه نوع درآمد و سطح اجتماعی تاثیر بگذارد. حتی افرادی که خود را بسیار تمیز نگه می دارند ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. آلودگی گال بسیار معمول و در سراسر جهان رخ می دهد. برآورد شده است که در سراسر جهان، در حدود 300 میلیون مورد وجود داشته باشد.

 

چگونه بیماری پوستی گال گسترش می یابد؟

تماس جنسی رایج ترین شکل انتقال بیماری گال در میان جوانانی که از نظر جنسی فعال هستند می باشد گسترش گال از طریق تماس نزدیک با فردی که گال دارد و همچنین می تواند توسط حوله مشترک و سایر وسایل شخصی پخش شود. عامل گال اغلب می تواند روی چند عضو خانواده در یک زمان تاثیر گذارد، و حتی می توانید آن را به شخص دیگر منتقل کنید قبل از اینکه شما علائمی داشته باشید. 

 

مکان هایی که انگل گال بیشتر وارد می شود در فضاهای بین انگشتان دست، مچ دست، آرنج، زیر بغل، خط کمربند، پا، کیسه بیضه ها ( در مردان ) و سینه ( زنان ) می باشد. در سالمندان، گال بیشتر در پشت رخ می دهد در نوزادان و کودکان کوچک، دانه ها معمولا در کف دستها و پاها قرار دارد. 

 

نشانه ها و علایم بیماری گال

- خارش پوست، مخصوصا در شب ها: خارش شایع ترین علامت این بیماری است. خارش می تواند آنقدر شدید باشد که فرد را در تمام شب بیدار نگه دارد.

 

- جوش ها، دانه ها و راش های پوستی: بسیاری از بیماران، راش های پوستی را نشان می دهند. این جوش ها معمولا خط ها و راه هایی را روی پوست فرد ایجاد می کند. این خطوط ممکن است به شکل کهیر، گزیدگی های کوچک، گره های زیر پوستی و سفت و یا کورک باشند. برخی افراد فلسی شدن پوست و پوسته شدن و وضعیتی مشابه اگزما را دارند.

 

- زخم و جراحت ها: خارش پوست و خاراندن شدید آن می تواند به زخم و جراحت پوست منجر شود. عفونت عارضه شایع این  زخم های پوستی است.

 

- سخت شدن پوست: زمانی که فرد به نوع شدید بیماری گال مبتلا باشد، خشکی و سخت شدن پوست عارضه قطعی خواهد بود. این مدل بیماری گال را گال نروژی نیز می گویند. در این بیماری، پوست فرد محل زندگی 100 تا 1000 کرم و تخم کرم می شود. حرکت بیشتر این کرم ها در پوست و حفر کانال های زیر پوستی توسط آنها شدت خارش را بیشتر و بیشتر خواهد کرد.

خارش شدید قطعا منجر به خاراندن مداوم خواهد شد. با این خاراندن شدید عفونت راحت تر در پوست فرد توسعه پیدا می کند. خارش مداوم همچنین می تواند به سپسیس (عفونت خون) منجر شود.

 

تشخیص مبتلایان به بیماری پوستی گال چگونه است؟

با وجود تمام علائم بیماری گال، تشخیص این بیماری نیازمند ارزیابی های بالینی و نظر پزشک است.

پزشک بعد از بررسی علائم ذکر شده، از بررسی وجود یا عدم وجود کانال های زیر پوستی برای تشخیص بهتر بیماری استفاده می کند.

 

به دلیل شباهت بسیاری از علائم این بیماری با سایر بیماری های پوستی، تشخیص بیماری گال قدری مشکل است. بنابراین، نمونه ای از پوست معمولا به آزمایشگاه منتقل شده و با استفاده از میکروسکوپ تشخیص قطعی انجام خواهد شد.

 

راه های جلوگیری از گال

برای جلوگیری از دوباره آلوده شدن و همچنین پیشگیری از گسترش انگل به دیگر افراد، باید این مراحل را در نظر گرفت:

 

-   تمامی لباس ها  و مخصوصا لباسهای زیر، حوله ها و لوازم خواب که استفاده شده است باید قبل از درمان با استفاده از آب گرم و صابون شسته شود و با حرارت زیاد خشک گردد.

 

- اقلام غیر قابل شستشو را در یک کیسه نایلون سربسته قرار داده و درجایی دور از دسترس برای ۲ هفته نگه دارید. انگل ها درصورتی که به آنها غذایی نرسد، از بین می روند.

 

- از تماس نزدیک با بیماران مبتلا به گال اجتناب کنید تماس به مدت 15 دقیقه با فرد آلوده یا وسایل آلوده شانس ابتلا را بسیار زیاد می کند.

 

- سگ ها، گربه ها و انسان ها می توانند هر کدام به وسیله گونه های خاصی از انگل گال در گیر شوند.هر گونه از انگل نوعی خاصی از میزبان را ترجیح می دهد و به مدت زیاد در خارج از میزبان خاص خود زنده نمی ماند. بنابر این انسانها یک واکنش موقتی پوستی در نتیجه تماس با انگل گال سگ ها و گربه ها دارند و به انگل این حیوانات مبتلا نمی شوند.

 

درمان گال

هر شخصی که بیماری گال برای او تشخیص داده شده باشد، هر شخصی که در تماس نزدیک و مداوم با بیمار مبتلا باشد و حتی هر شخصی که علایم بیماری گال را نشان دهد، نیازمند درمان است.

 

در بیشتر موارد فرد با درمان های پوستی، درمان خواهد شد. لازم است اقدامات درمانی، تمام پوست بدن از گردن به پایین را در بر بگیرد. البته در مبتلایان کودک و نوجوان درمان باید برای پوست صورت نیز در نظر گرفته شود.

 

داروهای گال توصیه شده توسط پزشک:

- کرم پرمترین 5 درصد: این کرم رایج ترین درمان گال است. این درمان برای کودکان کمتر از یک سال و خانم های باردار نیز روشی سالم خواهد بود.

- لوسیون بنزیل بنزوآت 25 درصد

- پماد سولفور 10 درصد

- لوسیون لیدین یک درصد

 

این روش های درمان گال که معمولا استفاده از محلول ها، کرم ها و لوسیون های ضدعفونی کننده و کشنده انگل ها است، معمولا در زمان قبل از خواب توصیه می شود. به گونه ای که لازم است فرد هنگام بیدار شدن از خواب محلول یا لوسیون را از پوست خود بشوید.

 

مراقبت های فردی 

ممکن است خارش بعد از درمان گال تا مدتی باقی بماند. انجام اقدامات زیر می تواند به فرد برای راحت شدن از خارش کمک کند.

 

- خنک کردن وخیس کردن پوست، غوطه ور شدن در آب سرد و یا گذاشتن یک پارچه خیس و خنک بر ناحیه تحریک شده پوست خارش را کاهش می دهد.

 

-  مالیدن محلول های آرامش بخش مانند محلول کالامین که حتی بدون نسخه پزشک در دسترس است، می تواند به صورت موثری موجب از بین بردن درد و خارش به خاطر محرک های جزیی پوست شود.

 

-  استفاده از آنتی هیستامین ها با تجویز پزشک برای غلبه بر خارش ناشی از آلرژی میتواند موثر باشد.

 

 گردآوری: بخش سلامت صبح بخیر

منابع:

iec.behdasht.gov.ir

tebyan.net