سرفه عودکننده و مزمن در کودکان

ویروس Respiratory Syncytial Virus که مختصرا RSV نامیده می شود، عامل مهم برونشیولیت و پنومونی (ذات الریه) در ابتدای کودکی بخصوص کودکان زیر یک سال است.

شیوع بالای بیماری ویروسی RSV در ماه های اول بعد از تولد نوزاد، از خصوصیات این ویروس است که به صورت اپیدمی های سالانه ظاهر می شود و باعث سرفه مزمن و عودکننده در کودکان می شود.
 
در مناطق معتدل این اپیدمی در زمستان رخ می دهد و حدود 4 تا 5 ماه طول می کشد و حداکثر شیوع آن از دی تا اسفند ماه است.

به جز در نوزادان نارس، آنتی بادی های ضد RSV که از طریق جفت به نوزاد انتقال می یابد، مقداری خاصیت محافظتی تا سن یک و نیم ماهگی دارد.
 
تقریبا نیمی از شیرخواران حساس در هر اپیدمی دچار عفونت اولیه می شوند. بنابراین تا سن دو سالگی همه بچه ها به عفونت دچارشده اند. در کودکانی که به مهدکودک می روند، شیوع ابتلا به این عفونت بالاست.
 
اغلب شیرخواران مبتلا به این بیماری دچار علائم آبریزش بینی، گرفتگی بینی، گلودرد و گاهی عفونت گوش می شوند.

10 تا 40 درصد بیماران دچار مشکلات دستگاه تنفسی تحتانی مانند برونشیت، برونشیولیت و برونکوپنومونی می شوند.
 
عفونت مجدد با این ویروس می تواند در عرض چند هفته بعد از بهبودی قبلی ایجاد شود، ولی شدت آن معمولا کمتر است.
 
دوره نهفته این بیماری، حدود چهار روز است. انتقال بیماری توسط قطرات بزاق دهان (عطسه و سرفه) یا از طریق هوا (نفس کشیدن) یا از طریق دست وارد بینی یا چشم افراد حساس می شود.

 در اغلب خانواده ها عفونت توسط کودک دبستانی به سایر افراد خانواده انتقال می یابد. بالغین هم که دچار عفونت مجدد می شوند، ویروس را به سایرین منتقل می کنند.

اولین علامت بیماری RSV شامل آبریزش بینی و گلودرد است. سرفه نیز همزمان یا چند روز بعد ظاهر می شود. عطسه و تب خفیف نیز از دیگر علائم است. بزودی پس از شروع سرفه، خس خس سینه بیمار شروع می شود.
 
این بیماران آبریزش بینی فراوانی دارند و تب بیمار قطع و وصل می شود. رادیوگرافی ریه در این مرحله اکثرا طبیعی است.

 برونشیولیت یک تشخیص کلینیکی است. سایر مواردی که در تشخیص بیماری کمک می کند وجود علائم سرماخوردگی در سایر افراد خانواده است، زیرا RSV اغلب باعث عفونت دوباره و ایجاد علائم در بچه های بزرگ تر و بالغین خانواده می شود. گلبول های سفید خون طبیعی و یا افزایش یافته اند.

 هنگام سرفه مزمن و عود کننده در کودکان، مهم ترین علت آسم است. از آنجایی که گیرنده های سرفه علاوه بر ریه در حلق، سینوس ها، معده و مجرای گوش خارجی نیز موجود هستند، علاوه بر ریه گرفتاری این نواحی را نیز در بررسی سرفه های مزمن و عودکننده باید در نظر داشت.

 وجود ترشحات پشت حلق (خلط گلو) در این بیماران همراه با سرفه شبانه می تواند ناشی از سینوزیت مزمن به عنوان عامل سرفه باشد.

 وجود ریه پر از هوا ناشی از بیماری انسداد مزمن ریوی مانند آسم و فیبروز کیستی است.

 وجود خس خس سینه در هنگام تنفس، ناشی از ابتلا به آسم است، ولی باید در نظر داشت که مشکلاتی مانند وجود جسم خارجی در ریه، سیستیک فیبروزیس (فیبروز کیستی) و هموسیدروز ریوی نیز می توانند باعث خس خس سینه شوند.

 خلط بدبو در عفونت های بی هوازی دیده می شود.
 
کودکانی که بیش از شش هفته سرفه می کنند، باید از نظر سیستیک فیبروزیس بررسی شوند.

دکتر شیخ الاسلام
منبع: jamejamonline.ir

ویدیو مرتبط :
‫برای درمان سرفه های مزمن به چه متخصصی مراجعه کنیم؟‬‎

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عامل بروز سرفه‌های مزمن چیست؟

 

ویتامین ب 12 از عوامل سازنده گلبول‌های قرمز و مولكول وراثتی دی ان آ است و در کار سیستم عصبی نقش بسیار مهمی دارد. گیاه‌خواران و افرادی که از رژیم‌های غذایی کم گوشت و لبنیات استفاده می‌کنند، همچنین افراد مسن‌تر در معرض خطرات ناشی از کمبود این ویتامین هستند.

محققان در یك پژوهش جدید دریافته‌اند كه كمبود ویتامین ب 12 عامل معمول بروز سرفه‌های مزمن است.

 

به گزارش ایسنا، پژوهش جدید كه از سوی محققان دانشگاه تورین و بیمارستان مائوریزیانو در ایتالیا انجام گرفت، نشان داد كه ارتباط مهمی بین كمبود ویتامین ب 12 و سرفه‌های مزمن بی‌دلیل وجود دارد.

 

این پژوهش كه در كنگره جهانی آلرژی در سازمان جهانی آلرژی ارائه شده تاثیر این یافته جدید را در دنیای آلرژی‌ها و ایمونولوژی مورد بحث و تبادل نظر قرار داد. در این تحقیق 302 بیمار مبتلا به سرفه مزمن مورد آزمایش قرار گرفتند. محققان در این مطالعه به وجود رابطه احتمالی بین نوروپاتی حسی و كمبود ویتامین ب 12 پی بردند.

 

 

کمبود ویتامین ب 12، مشکلی است که بیشتر در افراد مسن بروز می‌کند. کمبود این ویتامین عوارضی مانند کم خونی، کاهش حافظه و آسیب سلول‌های عصبی را در پی دارد. کمبود ویتامین ب 12 شایع‌تر از آن است که تاکنون تصور می‌شد. محققان دریافته‌اند که در 17 درصد افراد، سطح ویتامین ب 12 در خون پایین است.

 

ویتامین ب 12 از ویتامین‌های مهم است كه در ماهی، گوشت و لبنیات یافت می‌شود و در حفظ سلامت اهمیت بالایی دارد. این ویتامین که به «کوبالامین» نیز معروف است، از ویتامین‌های محلول در آب به حساب می‌آید.

 

ویتامین ب 12 از عوامل سازنده گلبول‌های قرمز و مولكول وراثتی دی ان آ است و در کار سیستم عصبی نقش بسیار مهمی دارد. گیاه‌خواران و افرادی که از رژیم‌های غذایی کم گوشت و لبنیات استفاده می‌کنند، همچنین افراد مسن‌تر در معرض خطرات ناشی از کمبود این ویتامین هستند.

 

این افراد یا از منابع گوشتی و لبنیاتی این ویتامین را دریافت نمی‌کنند و یا بدن آن‌ها در جذب این ویتامین با مشکل روبرو است.

 

كمبود ویتامین ب 12 ممکن است توسط نوعی بیماری عفونی بوجود بیایید. این بیماری سلول‌هایی از سیستم گوارش که وظیفه دریافت ویتامین ب 12 را دارند، از بین می‌برند. یکی دیگر از عوامل مشکل در جذب ویتامین ب 12 استفاده از دارو‌های درمان رفلاکس یا ضد اسید‌های معده است.

 

عمل‌های جراحی که روی بخش‌هایی از روده انجام می‌شوند نیز می‌توانند سیستم گوارش را از جذب این ویتامین بازدارند. اگر میزان کمبود ویتامین ب 12 ناچیز باشد، ممکن است عوارض زیادی را به دنبال نداشته باشد و یا این عوارض کوتاه مدت و خفیف باشند. ولی کمبود زیاد این ویتامین باعث ایجاد کم‌خونی، افسردگی، اختلالات ذهنی و مشکلات سیستم عصبی می‌شود.

 

با توجه به شرایط بدن افراد، کمبود ویتامین ب 12 می‌تواند باعث بالا رفتن بیش از حد «هموسیستین» در بدن شود. بالا بودن مقدار این آمینو اسید در خون، افراد را مستعد بیماری‌های عروقی و انسداد رگ‌ها می‌کند.

 

محققان توصیه می‌كنند كه اگر با کمبود ویتامین ب 12 مواجه هستید به پزشك مراجعه كرده و از مصرف مکمل‌های غذایی خودداری کنید؛ چرا که این مکمل‌ها نمی‌توانند میزان کمبود ب 12 را جبران کنند.