کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
روزی 30 هزار کلمه با فرزندتان حرف بزنید
روشی که شما با کوچولویتان صحبت میکنید در نحوه رشد زبانی او تاثیر بسزایی دارد و حتی میتواند ضریب هوشی او را هم تحت تاثیر قرار دهد.
مجله سیب سبز: روشی که شما با کوچولویتان صحبت میکنید در نحوه رشد زبانی او تاثیر بسزایی دارد و حتی میتواند ضریب هوشی او را هم تحت تاثیر قرار دهد.
یکی از نگرانیهای هر مادری بعد از به دنیا آمدن فرزندش این است که تا وقتی نوزاد بخواهد حرف بزند چطور باید بفهمد چه چیز لازم دارد و چه میخواهد. در ضمن نگرانی بعدی این است که چطور قرار است کوچولو مثل بزرگترها حرف زدن یاد بگیرد. همه اینها میتواند به راحتی هر پدر و مادری را نگران کند اما نکته مهم آن است که والدین سعی کنند با کودک ارتباط کلامی داشته باشند. ایدهآلترین حالت ممکن این است که والدین روزانه 30 هزار کلمه در ارتباط با کودک استفاده کنند. در حقیقت مطالعات مختلف نشان داده است تعداد لغاتی که در حرف زدن با کودک استفاده میشود رابطه مستقیم با افزایش ضریب هوشی کودک دارد. در این مطلب با بعضی روشهای موثر برای صحبت با کودک بیشتر آشنا شوید.
بگویید و تکرار کنید
ممکن است برایتان کسلکننده باشد اما تکرار برای کودکتان لذتبخش است. شنیدن چندباره یک کلمه در تقویت مسیر ارتباطی صدا و معنا در مغز کودک موثر است. تکرار همچنین باعث میشود او دنبال معنای آن به حافظهاش رجوع کند و آن را در ذهنش ثبت کند. تا یک سالگی کودک شما اغلب اصوات لازم را میداند اما نمیداند چه موقع باید از آنها استفاده کند. تکرار به او کمک میکند بتواند این وظیفه را به درستی انجام دهد.
از زبان اشاره استفاده کنید
برخی والدین فکر میکنند اگر با اشاره با کودکشان صحبت کنند او هیچ وقت انگیزهای برای حرف زدن پیدا نمیکند اما مطالعات نشان داده کودکانی که اشارهها را یاد میگیرند زودتر حروف صداها را میآموزند و به حرف می افتند.
داستان تعریف کنید
برای کارهای روزانه تشریفات داشته باشید؛ پوشک عوض کردن، غذا خوردن، حمام کردن، لباس پوشاندن، خوابیدن تا با کودکتان ارتباط بگیرید. با توصیف کاری که برای آنها انجام میدهید و توصیههایی که در کنجکاوی و عکسالعملهایش دارید میتوانید 30 هزار کلمه در روز حرف بزنید.
دنبال بهانهای برای صحبت کردن بگردید
هر وقت دیدید کودکتان زل زده به شما یا یکی از وسایل موجود در خانه یا حرکات بدن یا صدای عجیب و غریب درمیآورد فرصت را غنیمت بشمارید و مکالمه را شروع کنید. مثلا وقتی کودکتان به نحوه درست کردن شیرش توسط شما نگاه میکند، به او بگویید «میبینم که داری به من نگاه میکنی! میخوای بدونی دارم چیکار میکنم؟ دارم شیرت رو آماده میکنم. فکر کنم گرسنهای.»
اینها را به یاد داشته باشید
الگوها را دنبال کنید: کلا ما 2 نوع والدین داریم والدین «کمککننده» که اجازه میدهند کودک مکالمه و فعالیتها را هدایت کند و نوع دوم، والدین «دستوری» که اسباببازیهایی را برای بازی کودک انتخاب و موضوع مکالمه را مشخص میکنند. بهتر است بدانید که والدین کمککننده در بهبود زبان کودک خود تاثیر بیشتری دارند.
نوبتی صحبت کنید: وقتی فرصت حرف زدن به کوچولویتان را میدهید ضمن آنکه به او احترام میگذارید، میآموزید که چطور یک مکالمه دو طرفه داشته باشید. این کار را از روز تولد میتوانید انجام دهید؛ خیلی زودتر از آنکه کودک کلمهای بیاموزد. بعد از آنکه با او صحبت کردید مکث کوتاهی انجام دهید و منتظر جواب باشید. به مرور زمان او میفهمد که این زمان شانسی است که او برای دادن پاسخ خواهد داشت.
مادرانه با او صحبت کنید: حالت سرزنده حرف زدن با کودک بسیار جالب است. تحقیقات نشان داده است کودکان دوست دارند با زبان خودشان با آنها صحبت شود. در این روش ساختار زبانی و دامنه لغات بهتری پیدا میکنند اما حواستان باشد که بین 18 ماه تا 2 سال و نیم کودک این نوع حرف زدن را ترک کنید چون ممکن است لحن آرام و پراغراق شما را تقلید کند.
بگذارید تقاضا کند
این کار را قبل از اینکه او به حرف زدن بیفتد هم میتوانید انجام دهید. وقتی کودک شما موزی را که برایش خرد کردید خورد و شما احساس کردید که او باز هم موز میخواهد بدون آنکه ناخودآگاه مقداری در بشقابش بگذارید صبر کنید تا بسته به سن و سطح زبانش اشاره یا علامتی از او بگیرید یا به سادگی سؤال کنید «بازم موز میخوای؟» به جای اینکه همه چیز را آماده کنید، به کودک فرصت دهید درباره آنچه میخواهد از شما تقاضا کند.
5 اشتباه زبانی
همه والدین با وجود تمام مهارتی که در زمینههای مختلف دارند گاهی اشتباه میکنند. اینها بعضی از مهمترین اشتباهات است:
شما با کودک صحبت میکنید: بیشتر افراد شنوندگان خوبی نیستند. در حقیقت برخی محققان متوجه شدهاند که بیشتر والدین اولین کلمهای که کودک ادا میکند را به یاد نمیآورند. طبیعی است که درست صحبت نکردن کودک این کار را آسان میکند اما تامل کردن و شنیدن همان چیزهای نامشخصی که کودک ادا میکند به شما کمک میکند آنچه او میخواهد را بفهمید. مثلا وقتی میگوید شی میدانید که شیر میخواهد.
تاکید بر کلمات: این کاری است که نباید انجام دهید. کودک به توپ رسیده است و میگوید اووه اما والدین توپ را از او دور میکنند: بگو توپ. کودک در حالی که عصبانی شده: اَه. والدین هنوز توپ را دور نگه داشتهاند: اگه توپ رو میخوای بگو توپ. کودک: دوووووب
تصحیح میکنید: تا به حال برایتان پیش آمده در حال حرف زدن باشید یک نفر وسط حرفتان بپرد و شما را تصحیح کند؟ این کاملا میتواند رشته کلام را از دست شما خارج کند به گونهای که دیگر نخواهید صحبت کنید. این کار را نباید با کودک انجام دهید حتی اگر کلمهای را اشتباه بگوید. زمانی که میخواهید به او پاسخ دهید کلمه درست را ادا کنید.
مدام از لحن بچگانه استفاده میکنید: وظیفه شما این است که درست صحبت کنید و بچگانه حرف زدن میتواند بدترین راهنما باشد. بچگانه حرف زدن با مادرانه حرف زدن فرق میکند اگر کودک میگوید: «دوپ میخوام» والدین میگویند: « بیا اینم دوپت» اما والدینی که مادرانه حرف میزنند میگویند «توپت رو میخوای؟!»
زیاد حرف میزنید: کودک را به پارک میبرید و مدام با او حرف میزنید؛ این درخته، بگو درخت، اینها برگه و رنگشون سبزه، کبوترها رو ببین، اونا دونه میخورن. او احساس میکند همه 30 هزار کلمهای را که باید در روز میشنید در عرض یک ساعت دارد میشنود. این روش غلط است و نباید استفاده شود.
یکی از نگرانیهای هر مادری بعد از به دنیا آمدن فرزندش این است که تا وقتی نوزاد بخواهد حرف بزند چطور باید بفهمد چه چیز لازم دارد و چه میخواهد. در ضمن نگرانی بعدی این است که چطور قرار است کوچولو مثل بزرگترها حرف زدن یاد بگیرد. همه اینها میتواند به راحتی هر پدر و مادری را نگران کند اما نکته مهم آن است که والدین سعی کنند با کودک ارتباط کلامی داشته باشند. ایدهآلترین حالت ممکن این است که والدین روزانه 30 هزار کلمه در ارتباط با کودک استفاده کنند. در حقیقت مطالعات مختلف نشان داده است تعداد لغاتی که در حرف زدن با کودک استفاده میشود رابطه مستقیم با افزایش ضریب هوشی کودک دارد. در این مطلب با بعضی روشهای موثر برای صحبت با کودک بیشتر آشنا شوید.
بگویید و تکرار کنید
ممکن است برایتان کسلکننده باشد اما تکرار برای کودکتان لذتبخش است. شنیدن چندباره یک کلمه در تقویت مسیر ارتباطی صدا و معنا در مغز کودک موثر است. تکرار همچنین باعث میشود او دنبال معنای آن به حافظهاش رجوع کند و آن را در ذهنش ثبت کند. تا یک سالگی کودک شما اغلب اصوات لازم را میداند اما نمیداند چه موقع باید از آنها استفاده کند. تکرار به او کمک میکند بتواند این وظیفه را به درستی انجام دهد.
از زبان اشاره استفاده کنید
برخی والدین فکر میکنند اگر با اشاره با کودکشان صحبت کنند او هیچ وقت انگیزهای برای حرف زدن پیدا نمیکند اما مطالعات نشان داده کودکانی که اشارهها را یاد میگیرند زودتر حروف صداها را میآموزند و به حرف می افتند.
داستان تعریف کنید
برای کارهای روزانه تشریفات داشته باشید؛ پوشک عوض کردن، غذا خوردن، حمام کردن، لباس پوشاندن، خوابیدن تا با کودکتان ارتباط بگیرید. با توصیف کاری که برای آنها انجام میدهید و توصیههایی که در کنجکاوی و عکسالعملهایش دارید میتوانید 30 هزار کلمه در روز حرف بزنید.
دنبال بهانهای برای صحبت کردن بگردید
هر وقت دیدید کودکتان زل زده به شما یا یکی از وسایل موجود در خانه یا حرکات بدن یا صدای عجیب و غریب درمیآورد فرصت را غنیمت بشمارید و مکالمه را شروع کنید. مثلا وقتی کودکتان به نحوه درست کردن شیرش توسط شما نگاه میکند، به او بگویید «میبینم که داری به من نگاه میکنی! میخوای بدونی دارم چیکار میکنم؟ دارم شیرت رو آماده میکنم. فکر کنم گرسنهای.»
اینها را به یاد داشته باشید
الگوها را دنبال کنید: کلا ما 2 نوع والدین داریم والدین «کمککننده» که اجازه میدهند کودک مکالمه و فعالیتها را هدایت کند و نوع دوم، والدین «دستوری» که اسباببازیهایی را برای بازی کودک انتخاب و موضوع مکالمه را مشخص میکنند. بهتر است بدانید که والدین کمککننده در بهبود زبان کودک خود تاثیر بیشتری دارند.
نوبتی صحبت کنید: وقتی فرصت حرف زدن به کوچولویتان را میدهید ضمن آنکه به او احترام میگذارید، میآموزید که چطور یک مکالمه دو طرفه داشته باشید. این کار را از روز تولد میتوانید انجام دهید؛ خیلی زودتر از آنکه کودک کلمهای بیاموزد. بعد از آنکه با او صحبت کردید مکث کوتاهی انجام دهید و منتظر جواب باشید. به مرور زمان او میفهمد که این زمان شانسی است که او برای دادن پاسخ خواهد داشت.
مادرانه با او صحبت کنید: حالت سرزنده حرف زدن با کودک بسیار جالب است. تحقیقات نشان داده است کودکان دوست دارند با زبان خودشان با آنها صحبت شود. در این روش ساختار زبانی و دامنه لغات بهتری پیدا میکنند اما حواستان باشد که بین 18 ماه تا 2 سال و نیم کودک این نوع حرف زدن را ترک کنید چون ممکن است لحن آرام و پراغراق شما را تقلید کند.
بگذارید تقاضا کند
این کار را قبل از اینکه او به حرف زدن بیفتد هم میتوانید انجام دهید. وقتی کودک شما موزی را که برایش خرد کردید خورد و شما احساس کردید که او باز هم موز میخواهد بدون آنکه ناخودآگاه مقداری در بشقابش بگذارید صبر کنید تا بسته به سن و سطح زبانش اشاره یا علامتی از او بگیرید یا به سادگی سؤال کنید «بازم موز میخوای؟» به جای اینکه همه چیز را آماده کنید، به کودک فرصت دهید درباره آنچه میخواهد از شما تقاضا کند.
5 اشتباه زبانی
همه والدین با وجود تمام مهارتی که در زمینههای مختلف دارند گاهی اشتباه میکنند. اینها بعضی از مهمترین اشتباهات است:
شما با کودک صحبت میکنید: بیشتر افراد شنوندگان خوبی نیستند. در حقیقت برخی محققان متوجه شدهاند که بیشتر والدین اولین کلمهای که کودک ادا میکند را به یاد نمیآورند. طبیعی است که درست صحبت نکردن کودک این کار را آسان میکند اما تامل کردن و شنیدن همان چیزهای نامشخصی که کودک ادا میکند به شما کمک میکند آنچه او میخواهد را بفهمید. مثلا وقتی میگوید شی میدانید که شیر میخواهد.
تاکید بر کلمات: این کاری است که نباید انجام دهید. کودک به توپ رسیده است و میگوید اووه اما والدین توپ را از او دور میکنند: بگو توپ. کودک در حالی که عصبانی شده: اَه. والدین هنوز توپ را دور نگه داشتهاند: اگه توپ رو میخوای بگو توپ. کودک: دوووووب
تصحیح میکنید: تا به حال برایتان پیش آمده در حال حرف زدن باشید یک نفر وسط حرفتان بپرد و شما را تصحیح کند؟ این کاملا میتواند رشته کلام را از دست شما خارج کند به گونهای که دیگر نخواهید صحبت کنید. این کار را نباید با کودک انجام دهید حتی اگر کلمهای را اشتباه بگوید. زمانی که میخواهید به او پاسخ دهید کلمه درست را ادا کنید.
مدام از لحن بچگانه استفاده میکنید: وظیفه شما این است که درست صحبت کنید و بچگانه حرف زدن میتواند بدترین راهنما باشد. بچگانه حرف زدن با مادرانه حرف زدن فرق میکند اگر کودک میگوید: «دوپ میخوام» والدین میگویند: « بیا اینم دوپت» اما والدینی که مادرانه حرف میزنند میگویند «توپت رو میخوای؟!»
زیاد حرف میزنید: کودک را به پارک میبرید و مدام با او حرف میزنید؛ این درخته، بگو درخت، اینها برگه و رنگشون سبزه، کبوترها رو ببین، اونا دونه میخورن. او احساس میکند همه 30 هزار کلمهای را که باید در روز میشنید در عرض یک ساعت دارد میشنود. این روش غلط است و نباید استفاده شود.
ویدیو مرتبط :
حرف بزنید
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
در مورد اسمشونبرها با فرزندتان حرف بزنید
چه زمانی باید در مورد اسمشونبرها با فرزندتان حرف بزنید و به سوالات او پاسخ دهید؟
مجله سیب سبز - بهاره اسلامی: شاید اولین سوالی كه اغلب والدین به آن با شرم و اشتباهی عمدی پاسخ میدهند، «من از كجا آمدهام!» اما سوالهای بچهها، همیشه به این مورد و به سالهای اول زندگی محدود نمیشود. فرزند شما بعد از وارد شدن به مدرسه به اقتضای سن و البته وارد شدن به اجتماعی كه آدمهایش با تجربههای متفاوتی در كنار او مینشینند، با سوالهای بیشماری روبهرو میشود كه گاهی از سر ترس و گاهی شرم، خارج از محدوده امن خانه به دنبال پاسخشان میگردد.
اما اگر نمیخواهید پاسخ سوالهای فرزندتان، مثل نوشداروی بعد از مرگ سهراب، دیر به او برسد یا اینكه پاسخی اشتباه و گمراهكننده را خارج از خانه برای سوالهایش پیدا كند، باید خودتان آستینها را بالا بزنید و گاهی به خواسته او و گاهی داوطلبانه برخی موضوعات را برایش شرح دهید. ما در این مطلب، چهار اسمشو نبر مهمی كه اغلب كودكان و حتی نوجوانان به دنبال یافتن پاسخی برایشان هستند را با شما مطرح كردهایم و به شما میگوییم چطور باید در مورد آنها با فرزندتان صحبت كنید.
اسمشو نبرهای عاشقانه
فرزند شما شاید هنوز معنای دقیق عشق را نداند و آنقدر در این مورد بیتجربه باشد كه هر احساسی را با عشق اشتباه بگیرد؛ اما چه فرزند شما واقعا عاشق شده باشد، چه در مورد این احساس از دوستانش شنیده باشد، شما نباید در برابر سوالهایی كه در این زمینه میپرسد سكوت كنید یا بهخاطر به زبان آوردن این واژه، او را سرزنش كرده یا شرمنده كنید. وقتی در مورد این احساس با كنجكاوی یا شرم از شما سوال میكند، دستپاچه نشوید و او را دست به سر نكنید.
مهم نیست كه فرزند شما پنج ساله است یا 15 ساله، شما باید در هر سن با توجه به قدرت درك او به سوالاتش پاسخ دهید. اگر فرزند شما هنوز به سن مدرسه نرسیده، نیازی نیست كه برای پاسخ دادن به این سوال وارد جزئیات شوید. باید با كلمات و جملاتی ساده، دوست داشتن و دلیل شكل گرفتن این احساس را برایش شرح دهید اما اگر با یك نوجوان طرف هستید باید پیش از آنكه شروع به صحبت كنید، مثل یك شنونده خوب و بیقضاوت، حرفهایش را بشنوید، به سوالاتش با جزئیات بیشتری پاسخ دهید و برای ایجاد صمیمیت بیشتر در خلال صحبتهایتان نظر او را هم بپرسید.
هرجا هم كه احساس كردید حرفی برای گفتن ندارید به جای اینكه با دادن پاسخ نامناسب یا اشتباه فرزندتان را ناامید یا بیاعتماد كنید، به او اینگونه بگویید: «سوال خوبی پرسیدی. باید بیشتر به آن فكر كنم و بعدا مفصل در موردش صحبت كنیم.» بعد هم اگر جواب مناسبی برای این سوال پیدا نكردید، سراغ یك روانشناس بروید و با كمك او بهترین پاسخ را انتخاب كنید.
اسمشو نبرهای زناشویی
اگر فرزند شما كه سالهای آخر دبستان را میگذراند، با سوالهایی در مورد رابطه زناشویی و آینده بعد از ازدواج سراغ شما آمد، باید با یك پیشفرض بسیار مهم آماده جواب دادن به سوالهایش شوید. پیشفرض شما باید میزان رشد و بلوغ ذهنی فرزندتان باشد. از یاد نبرید سن، همیشه معیار درست و دقیقی برای قضاوت نیست و فرزند شما با وجود پا گذاشتن به دوران نوجوانی، ممكن است از بلوغ فكری پایینی برخوردار باشد. به همین دلیل پیش از پاسخ دادن به سوالهایش، قدرت درك او را در نظر بگیرید.
اصل دوم برای صحبت كردن در این موارد، دادن اطلاعات لازم و كافی است. اگر مبهم و سربسته با فرزندتان صحبت كنید و سوالهایش را بیجواب بگذارید، او برای دریافت اطلاعات سراغ منابع دیگری مثل دوستان یا اینترنت میرود و بعید نیست در جریان این جستوجو، اطلاعاتی را به دست بیاورد كه برای سن و شرایطش نامناسب باشد یا راهنماهای نامناسب، اطلاعات نادرستی را به او دهند. پس بپذیرید شما میتوانید بهترین گزینه برای پاسخ دادن به سوالات فرزندتان باشید و به جای طفره رفتن به دنبال بیان درست موضوع باشید.
اصل سوم برای پاسخ دادن به این سوالات، دادن جوابهای لازم و كافی است. زیادهروی نكنید و نگذارید اطلاعات سرریز كنند. اصل آخر هم كه مثل همیشه، باز گذاشتن راه گفتوگوست. با آرامش با فرزندتان صحبت كنید و به او بگویید اگر باز هم سوالی برایش مطرح شد، شما آماده پاسخ دادن به آن هستید.
اسمشو نبرهای بهداشتی
برخی مادرها معتقدند حتی فرزندی كه روزی جزئی از بدنشان بوده، نباید برخی بخشهای بدن آنها را مشاهده كند اما برخی معتقدند كنار گذاشتن این پردهپوشیها، میتواند به كنجکاوی كودكان در بعضی موارد پایان دهد و موضوعی مثل دیدن قسمتهای مختلف بدن و سوالاتی كه در این مورد در ذهنشان شكل میگیرد را عادی كند. از نظر شما حق با كدام گروه است؟ این موضوع باید همیشه به عنوان یك اسمشو نبر و حیطه بهشدت شخصی شناخته شود یا اینكه برای كودك عادی شود؟
حق با گروه اول است. بدن هر شخص، جزئی مهم از حریم شخصی اوست و نباید به سادگی در معرض دید دیگران قرار گیرد. اگر شما به بهانه اینكه مادرش هستید و بر همهچیز او محرم هستید به این حریم وارد شوید، نمیتوانید مفهوم شخصی بودن آن را به خوبی به كودك القا كنید. از زمانی كه در ذهن فرزند شما سوالاتی در مورد بدن، تفاوتهای بدن خانمها و آقایان و رابطه زن و مرد مطرح میشود، بهتر است كه در انتخاب لباسهای راحتیتان دقت بیشتری به خرج دهید و هم خودتان و هم همسرتان با پوشش قابل قبولی در مقابل او ظاهر شوید.
گذشته از این، از زمانی كه كودكتان توانایی تنها حمام كردن را به دست میآورد، بهتر است این مسئولیت را به خودش واگذار كنید و قبل از آن هم هنگام همراهی كردن او در حمام، لباس زیر خود را حفظ كنید.
اسمشو نبرهای بهداشتی
به كودكتان توضیح دادهاید كه باید خودش را بعد از شستوشو خشك كند؟ او چنین موضوع بهداشتی مهمی را از چه كسی باید یاد بگیرد؟ باید سالها بگذرد تا شاید مربیان مدرسه در این مورد برایش توضیح دهند؟
میدانیم برای بسیاری از مادرهایی كه خودشان با چنین شرمی بار آمدهاند و هرگز با مادرشان در این مورد حرف نزدهاند، صحبت كردن در این مورد آسان نیست اما وقت آن است كه بنا به ضرورت گاهی شرم را كنار بگذارید و اطلاعاتی كه فرزندتان به آن احتیاج دارد را در اختیارش قرار دهید. به او این موضوع را القا كنید كه خصوصیترین سوالاتش را میتواند از شما بپرسد.
اگر در مورد موضوعات بهداشتی زنانه با دخترتان صحبت میكنید، با اشاره مختصر از كنار این موضوع نگذرید. برایش توضیح دهید كه در صورت انجام ندادن این كار، چطور سلامتش به خطر میافتد و به قارچها اجازه حمله كردن به بدنش را میدهد. به چشمهای متعجب فرزندتان نگاه كنید و تا زمانی كه احساس میكنید قانع نشده، برایش در اینباره توضیح دهید.
دختر شما قبل از 10 ساله شدن باید در مورد عادت ماهانه خانمها بداند. اگر هم فرزند پسر دارید، باید قبل از 12 سالگی در مورد تغییراتی كه در بدن پسرها رخ میدهد و نعوظ آقایان با او صحبت كنید. بهتر است والد همجنس برای صحبت كردن در این موارد سراغ دختر برود و بد نیست كه به او در مورد جنس مخالف و تغییرات بدنیاش هم اطلاعاتی دهد.