رفتن به مدرسه بدون بیمار شدن !

بسیاری از والدین با مشاهده علائمی چون بی‌حالی و تب در فرزند دانش‌آموز خود با اولیای مدرسه تماس می‌گیرند و آنان را از غیبت فرزندشان به علت سرماخوردگی احتمالی آگاه می‌کنند، اما در مواردی نیز دانش‌آموز با وجود بروز علائم اولیه سرماخوردگی که بسرعت به آبریزش و سرفه تبدیل می‌شود، راهی مدرسه می‌شود و برخی همکلاسی‌های خود را نیز به بیماری مبتلا می‌کند.

بسیاری از والدین تصور می‌کنند با آغاز فصل مدرسه‌ها، احتمال بروز بیماری‌ در فرزندانشان نیز افزایش پیدا می‌کند و علت این مساله را در تماس مکرر دانش‌آموزان با هم می‌دانند که در بین‌شان ممکن است مبتلایان بیماری‌های ویروسی و میکروبی شایع مانند سرماخوردگی، عفونت‌های گوارشی یا بیماری‌های پوستی نیز وجود داشته باشد.

 گرچه چنین برداشتی نادرست نیست، اما ابتلا به بیماری‌های مدرسه‌ای همیشه و در هر دانش‌آموزی اتفاق نمی‌افتد، چراکه پیشگیری از این نوع بیماری‌ها با آموزش دانش‌آموزان و کنترل والدین و اولیای مدرسه ممکن است.

 دکتر ساجدی،  با اشاره به این که دانش‌آموزان بیشتر در معرض بیماری‌های عفونی دستگاه تنفسی هستند، می‌گوید:

 برخی دانش‌آموزان شستن دست قبل از خوردن خوراکی و بعد از رفتن به دستشویی را نادیده می‌گیرند که خود عامل ابتلا به بیماری‌های تنفسی و گوارشی میکروبی و ویروسی است، چرا که عوامل بیماری‌های عفونی تنفسی و گوارشی بیش از هر چیز از طریق دست‌های آلوده منتقل می‌شود.

همچنین دانش‌آموزان معمولا نسبت به استفاده از دستمال کاغذی و سپس دور انداختن دستمال استفاده شده برای جلوگیری از انتشار ترشحات، هنگام سرفه و عطسه بی‌توجه هستند، در حالی که ویروس‌های تنفسی براحتی از طریق عطسه و سرفه منتقل می‌شود.

 دانش‌آموز بیمار نباید به مدرسه برود
بسیاری از والدین با مشاهده علائمی چون بی‌حالی و تب در فرزند دانش‌آموز خود با اولیای مدرسه تماس می‌گیرند و آنان را از غیبت فرزندشان به علت سرماخوردگی احتمالی آگاه می‌کنند، اما در مواردی نیز دانش‌آموز با وجود بروز علائم اولیه سرماخوردگی که بسرعت به آبریزش و سرفه تبدیل می‌شود، راهی مدرسه می‌شود و برخی همکلاسی‌های خود را نیز به بیماری مبتلا می‌کند.

دکتر ساجدی با اشاره به این مساله می‌گوید: برای پیشگیری از انتقال بیماری‌های عفونی تنفسی که در فصول سرد سال مانند پاییز و زمستان بیشتر شیوع پیدا می‌کند، والدین و اولیای مدرسه باید با هم همکاری کنند و پیش از هر چیز مانع حضور دانش‌آموز بیمار در مدرسه شوند، چراکه استراحت در منزل، تغذیه درست و مصرف دارو از شروط لازم و ضروری برای طی شدن سریع دوره بیماری‌های عفونی تنفسی محسوب می‌شود.

 این متخصص اطفال تاکید می‌کند: معمولا ویروس‌های سرماخوردگی از طریق تماس مستقیم یعنی هم‌صحبتی، بغل‌کردن و بوسیدن منتشر می‌شود. همچنین میکروب‌ها از طریق اشیا و دست‌های آلوده براحتی انتقال می‌یابد. به همین دلیل دانش‌آموزان باید دست‌های خود را در مدرسه بارها بشویند و هرگز از ظروف مشترک برای نوشیدن آب یا خوردن غذا استفاده نکنند.

 پیشگیری از آلودگی‌های گوارشی
معمولا اسهال و استفراغ از آن دست عوارضی است که بسیاری از دانش‌آموزان در فصل مدرسه تجربه می‌کنند. دکتر ساجدی با اشاره به این مساله توضیح می‌دهد: چنین عوارضی معمولا ناشی از عفونت‌های گوارشی است. بیماری عفونی گوارشی، علت ویروسی یا میکروبی دارد که اگر علت ویروسی داشته باشد با تب، استفراغ و اسهال همراه خواهد بود. نکته مهم اینجاست که این نوع عفونت‌ها با ریشه باکتریایی، واگیردار است و در مدت کوتاهی میان دانش‌آموزان شیوع پیدا می‌کند.
 
وی می‌افزاید: هپاتیت نوع A یا زردی نیز از بیماری‌های عفونی دستگاه گوارش است که با علائمی شبیه سرماخوردگی آغاز می‌شود و با سفید شدن مدفوع و پررنگ شدن ادرار بروز می‌کند. جالب آن که شایع‌ترین راه انتقال این بیماری بین دانش‌آموزان نیز دست آلوده یا استفاده مشترک از وسایل شخصی مانند لیوان است.
 
به خاطر داشته باشید راه انتقال هپاتیت A از راه خوراکی و ذرات تنفسی است و چنانچه دانش‌آموزی به هپاتیت A مبتلا شود، برای کاهش احتمال انتقال بیماری به همکلاسی‌ها، باید به مدت دو تا سه هفته از رفتن به مدرسه خودداری کند.

 البته باید توجه داشت رعایت بهداشت در مدارس مقوله‌ای است که از یک‌سو به خود دانش‌آموز و از سوی دیگر به ارتقای وضع بهداشتی دستشویی‌ها و آبخوری‌ها از سوی اولیای مدارس باز می‌گردد.

ناخن‌ها همیشه کوتاه باشد
کوتاه و تمیز بودن ناخن‌ دانش‌آموزان از نظر بهداشتی بسیار اهمیت دارد و باید مورد توجه والدین و اولیای مدارس قرار بگیرد.

 به گفته دکتر ساجدی، ناخن‌های بلند، بهترین مکان برای انتقال انگل‌های روده‌ای چون کرمک است، چراکه تخم انگل براحتی از طریق خاراندن موضع خارش‌دار (‌اطراف مقعد‌) به زیر ناخن‌ها منتقل می‌شود و در اثر تماس با وسایل شخصی یا خوراکی‌ها، به دیگر کودکان انتقال می‌یابد.

 خطر انتقال بیماری‌های پوستی
هر ساله در فصل مدارس، خبرهایی از شیوع شپش سر، بویژه در مدارس دخترانه شنیده می‌شود. این خبر‌ها حاکی از آن است که بی توجهی به رعایت اصول بهداشتی از سوی والدین، دانش‌آموزان و اولیای مدارس می‌تواند زمینه‌ساز بیماری‌هایی باشد که بروز آن با وجود برخورداری از سیستم‌های بهداشتی در شهرهای بزرگ، دور از ذهن به نظر می‌رسد.

 دکتر ساجدی با اشاره به شیوع برخی بیماری‌های پوستی در میان دانش‌آموزان می‌گوید: زرد زخم از آن دسته بیماری‌های عفونی پوستی است که بر اثر رعایت نکردن موازین بهداشتی در میان دانش‌آموزان دیده می‌شود. زرد زخم، یک عفونت سطحی و قابل سرایت پوست است که از طریق تماس مستقیم با ترشحات زخم یا وسایل آلوده صورت می‌گیرد. رعایت نکات بهداشتی چون شست وشوی مرتب دست‌ها و پرهیز از استفاده از وسایل شخصی به طور مشترک در پیشگیری از این بیماری اهمیت زیادی دارد. به همین دلیل ضروری است از ورود دانش‌آموزان مبتلا به این بیماری پوستی به مدرسه، تا خشک شدن زخم‌ها ممانعت شود.

 استرس و اضطراب دانش‌آموز را نادیده نگیرید
اغلب والدین در فصل مدارس، متوجه پیشگیری از بیماری‌های جسمی در فرزندان خود هستند و کمتر به بروز بیماری‌های روحی چون استرس و اضطراب که با شروع مدارس در برخی کودکان بویژه کلاس اولی‌ها شدت می‌گیرد توجه می‌کنند.

 دکتر ساجدی در این باره می‌گوید: توجه به مشکلات روحی که در برخی دانش‌آموزان به دلیل دوری از خانواده بروز پیدا می‌کند، کم‌اهمیت‌تر از بیماری‌های فیزیکی نیست. برای کنترل و کاهش مشکلات اضطرابی در دانش‌آموزان ضروری است والدین با فرزندانشان بسیار صحبت کنند و تصویر خوشایندی از مدرسه در ذهن آنان ترسیم کنند. همچنین ضروری است معلم و اولیای مدرسه توجه بیشتری را به دانش‌آموزان پراسترس و مضطرب بویژه در روزهای شروع مدرسه معطوف کنند.

 ده کلید طلایی برای سلامت دانش آموز
1- دست های خود را بعد از رفتن به توالت و پیش از خوردن غذا و خوراکی با آب و صابون بشویید.
 
2- مدت زمان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای در منزل را به کمتر از دو ساعت در روز کاهش دهید.
 
3- روزانه حداقل مدت سی دقیقه فعالیت بدنی داشته باشید.
 
4- از دو بند کوله پشتی در هر دو شانه استفاده کنید.
 
5- شما می خواهید، پس می توانید سالم باشید.
 
6- فقط از وسایل شخصی خودتان مانند لیوان، شانه، کلاه، مقنعه و ... استفاده کنید.
 
7- با خوردن صبحانه قدرت یادگیری خود را افزایش دهید.

8- برای حفظ سلامت خود بجای خرید خوراکی از دستفروشان و دوره گردها، از فروشگاه های مواد غذایی خرید کنید.
 
9- برای حفظ سلامت خود، بجای نوشابه های گاز دار از دوغ یا آبمیوه طبیعی استفاده کنید.
 
10- از لقمه های خانگی ، میوه ، خشکبار و شیر در زنگ تفریح مدرسه استفاده کنید.

منابع:
jamejamonline.ir

zums.ac.ir

tebyan.net

 

ویدیو مرتبط :
راه رفتن بیمار قطع نخاعی با دستگاه پردازش دهنده مغز

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چرا كودكان از مدرسه رفتن هراس دارند؟

بسیاری از كودكان هنگام جدا شدن از والدین ناراحت می شوند، به خصوص در خانواده هایی كه مراقبت های غیرمنطقی از كودك صورت می گیرد. اما برخی از كودكان اضطراب بسیار شدیدی را موقع جدا شدن از مادرشان نشان می دهند. در موارد بسیار شدید كودك حتی در اتاق مادر را تعقیب می كند، این مشكل موقعی در كودك در مدرسه می رود، آشكار می شود.

حدود 3 و نیم درصد كودكان به این ناراحتی مبتلا می شوند و در دخترها و طبقه مرفه بیشتر است. به این رفتارها اضطراب جدایی می گویند .

هراس از مدرسه :

هراس از مدرسه یكی از نشانه ها و زیرمجموعه های اضطراب جدایی است . هراس از مدرسه به بی میلی شدید به رفتن به مدرسه گفته می شود. اضطراب شدید و عوارض جسمی مانند : سرگیجه، درد معده و تهوع و ... كودك را در منزل نگه می دارد . والدین كه نگران سلامتی كودك هستند، غالبا رغبتی ندارند كه برای رفتن كودك به مدرسه از زور استفاده كنند.

تنها 50 درصد هراس از مدرسه ، ترس به عملكرد تحصیلی یا برخی جنبه های محیط مدرسه مربوط می شود و در موارد مربوط به بی میلی كودك به جدا شدن از مادر و خانه است. تصور اصلی بر این است كه مادر و كودك به گونه ای شدید به هم وابسته اند. وابستگی شدید كودك برایش این ترس را به وجود می آورد كه امكان دارد برای خود یا مادرش اتفاق روی دهد.

لازم به ذكر است درباره نقش پدر در این زمینه اطلاعات كمی در دست است .

علائم :

این علائم هیچكدام علت جسمی ندارد .

* اختلال در هضم غذا

* بی اشتهایی

* دردهای شكمی

* حالت تهوع

* مشكلات خواب

* تب ، سردرد

* گوش درد

* سوزش سر معده

مثال : كودك مبتلا به هراس از مدرسه ، صبح زود در موقع رفتن به مدرسه دلش درد می گیرد، حالت تهوع پیدا می كند یا شب امتحان بیمار می شود. ولی به محض تصمیم جهت نرفتن به مدرسه از طرف والدین این علائم همگی برطرف می شود. گاهی ممكن است به علت دیر درمان شدن آنها و در واقع به علت غم و اندوه بیمار شوند، حالت شدید هراس از مدرسه برای كلاس های اول تا سوم است و اگر مسوولین امر از این حالت باخبر نشوند ممكن است حتی تا سال های آخر دبیرستان كشیده شود .

معمولا چه كسانی دچار هراس از مدرسه به عنوان یك ترس می شوند؟

* خانواده های پرفرزند

* وجود تبعیض در محیط زندگی

* سطح پایین فرهنگی ، اقتصادی و خجالتی

* اعتماد به نفس پایین

هراس از مدرسه در دختران بیشتر از پسران است .

چه باید كرد :

* كودك را در مدرسه (مهد كودك) ثبت نام كنید .

* به مدت یك هفته در مدرسه (مهد كودك) حضور یافته و به تدریج مدت زمان حضور را كم كنید .

* اعلام محبت به كودك

* سهل و آسان جلوه دادن مقررات مدرسه

* برای حضور كودك جایزه بدهید و او را تشویق كنید

* از بین بردن عوامل نفرت مثل تنبیه و توبیخ در مدرسه

* گوش دادن به حرف های كودك

* سپردن مسوولیت های ساده به كودك در كارهای مدرسه

* آسان گیری به ویژه در سالهای اول مدرسه و رفتار معلم به گونه ای باشد كه كودك مدرسه را خانه دوم خود حساب كند .

* دوستان كودك را به منزل دعوت كنید و اسباب بازی در اختیارشان قرار دهید تا بازی كنند و هنگام بازی اتاق را ترك كنید .

* بررسی كنید كه كودك در مدرسه مشكلی نداشته باشند و مورد آزار قرار نگرفته باشد.

* روابط خانوادگی را بررسی كنید. گاهی كودك در منزل نگرانی هایی دارد (مثل درگیری های والدین) كه باید برطرف شود.

* در یك روز تعطیل به اتفاق اعضای خانواده به مدرسه (مهد) كودك رفته و ضمن گذراندن ساعتی در آنجا ، ناهار را در محیط مذبور صرف كنید .

توجه :

هراس از مدرسه با گریز از مدرسه تفاوت دارد . مدرسه گریزان معمولا به تناوب از مدرسه غایب شده و والدین شان از این امر اطلاعی نداشته و معمولا شاگردان تنبلی هستند. اما در هراس از مدرسه ، كودك به طور پیوسته و طی دوره های طولانی به مدرسه نمی آید و والدین از نرفتن او به مدرسه و ماندن او در خانه آگاهند.

 

منبع:noordaneshgomishan