کودکان


2 دقیقه پیش

با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازید

به جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ...
2 دقیقه پیش

از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانید

آیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ...

راه های درمان گریه و بدقلقی کودکان


به حرف‌تان گوش نمی‌دهد، پاها را زمین می‌كوبد و وقتی در برابر خواسته‌اش می‌ایستید، صدای گریه‌اش همه را كلافه می‌كند؟


مجله سیب سبز - نسرین خسروشاهی: به حرف‌تان گوش نمی‌دهد، پاها را زمین می‌كوبد و وقتی در برابر خواسته‌اش می‌ایستید، صدای گریه‌اش همه را كلافه می‌كند؟ شاید شما هم مثل بسیاری از مادرها امروزی تصور كنید كه جز سكوت و گوش به فرمان بودن هیچ ابزاری برای روبه‌رو شدن با این رفتارها ندارید یا مثل برخی از مادرهای دیروزی، عصبانیت و خشونت رفتاری یا كلامی را چاره این واكنش‌های فرزندتان بدانید اما دست نگه دارید!

شما تنها به مقابله با بدقلقی‌های كودك‌تان در همان لحظه نیاز ندارید بلكه می‌توانید با واكنش درست برای همیشه به این رفتارها پایان دهید. حكیمه قادری، روانشناس و مشاور درباره همه راه‌های مقابله با شرایط سخت رفتار با كودكان توضیح می‌دهد.


راه های درمان گریه و بدقلقی کودکان

وقتی لجبازی می‌كند

مامان سارا از او می‌خواهد لباس صورتی‌اش را بپوشد تا به خانه مادربزرگ بروند اما سارا كه تازه راه و رسم لجبازی را یاد گرفته در برابر خواسته مادر مقاومت می‌كند و لباس خوابش را از تنش بیرون نمی‌آورد. تلاش‌های مادر با فرار او و بدقلقی‌هایش بی‌نتیجه می‌ماند. مادر سارا چه باید بكند؟ با زور و دعوا او را مجبور به پوشیدن لباس ‌مهمانی كند یا اینكه به خواسته‌اش تن دهد و با لباس خواب او را همراه خود ببرد؟

اینها را بگویید: باید درباره قوانین با او واضح حرف بزنید. كنارش بنشینید به چشم‌هایش نگاه كنید و نامش را به زبان بیاورید. بعد درخواست خود را به‌طور واضح و روشن بیان كنید؛ مثلا «سارا جان وقت خوابه برو لباس خوابتو بپوش.» اگر همچنان مقاومت كرد و نخواست كاری كه شما گفته‌اید انجام دهد، باید از استراتژی محرومیت استفاده كنید. یعنی اگر بهانه تلویزیون، بازی و. . . را برای نخوابیدن می‌آورد، او را از این كارها محروم كنید. تلویزیون را خاموش كنید، اسباب‌بازی‌هایش را جمع كنید و. . . البته اگر بخواهید فرزندتان كاری را انجام ندهد باید قبلا یك بار این موضوع را به او گفته باشید.

اینها را نگویید: اگر می‌خواهید كودك از انجام كار خاصی خودداری كند نباید مدام آن را برایش تكرار كنید، یعنی یك‌بار توضیح دهید و دیگر ادامه ندهید. این كار او را در موقعیت لجبازی بیشتر قرار می‌دهد.

در صورت شما چه باید ببینید؟ نباید یك روز در برابر لجبازی بی‌تفاوت باشید و روز دیگر از او بخواهید طبق میل و خواسته شما عمل كند. او باید در صورت شما اقتدار و البته آرامش را ببیند.

وقتی برای هر چیزی جیغ می‌كشد...

«آرش جلوی اسباب‌بازی‌فروشی ایستاده و مدام جیغ می‌كشد كه ماشین قرمزی كه جلوی ویترین گذاشته شده را برایش بخرند. مادر آرش نمی‌داند باید ماشین را بخرد یا نه!»

اینها را بگویید: وقتی به او بگویید «نه این اسباب‌بازی را نمی‌شه خرید» باید پای نه گفتن‌تان بایستید و اقتدار لازم را داشته باشید. وقتی جیغ می‌زند جلوی صورتش بایستید و بگویید؛ «وقتی جیغ می‌زنی نمی‌فهمم چی میگی. می‌تونی بگی چرا عادی نمی‌تونی حرف بزنی؟» اگر نخواستید اسباب‌بازی برایش بخرید پیشنهاد چیز دیگری به او دهید و بگویید، «می‌تونیم بریم خونه با اون ماشین بزرگت مسابقه بدیم.» به این ترتیب او یاد یكی از اسباب‌بازی‌هایش می‌افتد و در لحظه هیجان این كار را احساس می‌كند.

اینها را نگویید: به هیچ عنوان او را تایید نكنید اما با عصبانیت هم با او برخورد نكنید. به هیچ عنوان به او نگویید، «این اسباب‌بازی مال تو نیست» چون او فكر می‌كند مالكیت همه اسباب‌بازی‌ها با اوست و باید همه انواع اسباب‌بازی را داشته باشد. گفتن «دیگه داری عصبانی‌ام می‌كنی» هیچ كمكی به شما و كودك نمی‌كند چون كودك نمی‌خواهد احساس شما را بفهمد.

در صورت شما چه باید ببیند؟ نباید كودك فكر كند كه با جیغ كشیدن مدام شما را مستاصل می‌كند و تسلیم می‌شوید. آرام و منطقی باشید و اگر ادامه داد بی‌توجهی نشان دهید.

وقتی مدام گریه می‌كند...

« مادر هلیا به او می‌گوید الان نمی‌تواند برایش ماكارونی درست كند، همین موضوع كافی است تا هلیا ساعت‌ها گریه كند. مادر برای پایان دادن به گریه‌های او باید به خواسته‌اش تن دهد؟»

اینها را بگویید: كنارش بنشینید و با او این‌طورصحبت كنید، «آهان پس تو ماكارونی می‌خوای!»، «این غذا رو دوست داری؟» اینها مقدمه‌ای است برای اینكه او بتواند احساسش را با شما در میان بگذارد. به او بگویید، «وقتی گریه می‌كنی من می‌دونم كه یه چیزی ناراحتت كرده، حالا بگو ببینم چی شده؟» اگر حین تعریف كردن باز هم گریه كرد به او بگویید كه «وقتی گریه می‌كنی نمی‌فهمم چی میگی، اول بگو چی شده!»

اینها را نگویید: به هیچ‌وجه آمرانه و با تحكم و تشر زدن از كودك نخواهید گریه‌اش را متوقف كند چون این رفتار به جز تشدید كردن مشكل كمك بیشتری نخواهد كرد.

در صورت شما چه باید ببیند؟ نگذارید فرزندتان در صورت شما ضعف یا خشم را ببیند. شما تنها باید بر احساسات مادرانه‌تان چیره شوید و با دور شدن از كودك گریان او را به حال خودش رها كنید.


راه های درمان گریه و بدقلقی کودکان

وقتی قلدری می‌كند...


«شایا و مادرش به ‌مهمانی رفته‌اند و شایا مشغول بازی با بچه‌هاست كه صدای بقیه بچه‌ها درمی‌آید. آنها می‌گویند شایا آنها را اذیت می‌كند و با نیشگون و كتك اسباب‌بازی‌های‌شان را می‌گیرد. والدین شایا چه برخوردی با او باید بكنند؟»

اینها را بگویید: به كودك یاد بدهیم كه در زمان مناسب بگوید، «الان عصبانی هستم!» وقتی كـودك بتواند احساسات خود را مستقیما و مانند افراد بالغ بیان كند، كتك زدن به تدریج متوقف می‌شود. مثـلا به او بگـویید، «حتمـا از اینكه به تـو اجـازه نداده‌ام این‌كار را بكنی خیلی ناراحت هستی!» با این جمله به او نشان می‌دهید كه احساس او را درك كرده‌اید و به او حـق می‌دهید كه احسـاس عصبانیت كند و این طبیعی است.

اگر در ‌مهمانی كودكی را كتك زد او را كنار خودتان نگه دارید و هرقدر خواست از دست شما خارج شود، نگذارید. به او بگویید، «هر وقت آرام شدی ولت می‌كنم.» حتی اگر بلافاصله كودك گفت كه آرام شده، كمی تامل كنید و محرومیت به او بدهید تا متوجه شود. بعد كه آرام شد به او بگویید، «اگر هنوز می‌خوای توی مهمونی باشیم و تو با دوستات بازی كنی باید بهشون بگی ببخشید». اگر این كار را نكرد باز از محرومیت استفاده كنید و او را از محل دور كنید.


اینها را نگویید: از رشوه دادن خودداری كنید. وقتی به كودك بگویید كه «اگه این كار رو نكنی بهت اینو می‌دم» كودك را شرطی می‌كند. اگر كودك كار خوب كرد همان موقع تشویقش كنید و اگر كار نادرستی انجام داد همان لحظه تنبیه را انجام دهید زیرا كودك نگهداری ذهنی ندارد. او را از پدرش نترسانید و نگویید، «بذار بابا بیاد بهش می‌گم چی‌كار كردی!» ترساندن غریزه صیانت از ذات را در كودك تحریك می‌كند. در برخی كودكان همین باعث اختلالات روانی می‌شود. اصلا نگویید «نزن!» چون بیشتر ترغیب می‌شود.

در صورت شما چه باید ببیند؟ اگر تشویق كارهای خوب به اندازه كافی نباشد و كودك مورد بی‌توجهی قرار گیرد، برای او توجه منفی بهتر از بی‌توجهی است. بهتر است او را نادیده بگیرید و خودتان را بی‌تفاوت نشان دهید.

وقتی به حرف گوش نمی‌كند...

«شقایق اصلا حرف گوش نمی‌كند. مادر شقایق بارها به او گفته كه لیوان آب را روی فرش خالی نكنه اما او هر بار این كار را تكرار می‌كند. چه رفتاری می‌تواند شقایق را مهار كند؟»

اینها را بگویید: رفتار جایگزین داشته باشید و مثلا او را از یك اسباب‌بازی محروم كنید و این موضوع را به خود او بگویید. اگر روز بعد كار خوبی انجام داد برایش جایزه بخرید. در صورتی‌كه كودك باز هم دستور شما را انجام نداد و همان موقع مشغول فعالیت خاصی مانند تماشای تلویزیون یا بازی بود فعالیت او را قطع كنید و بگویید، «كاری را كه از تو خواستم انجام ندادی به همین دلیل تلویزیون تا 10 دقیقه خاموش خواهد بود.» كار دیگری كه می‌توانید بكنید این است كه او را برای تجربه‌های جدید از قبل آماده كنید و به او توضیح دهید از او انتظار دارید چطور رفتار كند. بگویید، «تا چند دقیقه بعد باید اسباب‌بازی‌ها رو جمع كنیم و به خونه برگردیم.»

اینها را نگویید: نباید از جملات منفی استفاده كنید. نگویید، «من این رفتار تو رو نمی‌تونم تحمل كنم» بلكه باید فقط كاری را كه درست انجام نداده مورد توجه قرار دهید. این نشان می‌دهد شما خود او را دوست دارید و كارش را نمی‌پسندید.

در صورت شما چه باید ببیند؟ خشم‌تان را كنترل كنید و خودتان را آرام نشان دهید. سعی كنید از یك لحن صدای آرام و بی‌تشویش و كلماتی كه مثبت یا حداقل خنثی هستند، استفاده كنید.

وقتی به رابطه‌ والدین حسودی می‌كند...

«وقتی ملیكا می‌بیند كه پدر و مادرش آهسته با هم حرف می‌زنند خیلی سریع می‌پرسد، «دارین چی می‌گین؟» او همیشه دوست دارد كنار پدر و مادرش بخوابد و آنها را با هم تنها نگذارد. آیا والدین ملیكا باید به‌خاطر او از هم فاصله بگیرند؟»

اینها را بگویید: وقتی كودك میان حرف‌های شما و همسرتان می‌پرد به او بگویید، «من دارم با بابا حرف می‌زنم، صبر كن حرفم تموم شه» كودك نیاز به توجه دارد به‌ویژه توجه از سوی مادر بنابراین مادر با بیان كلماتی مانند « من و بابا تو رو خیلی دوست داریم» باید حس كودك را نسبت به پدر هم تقویت كند.

راه های درمان گریه و بدقلقی کودکان

اینها را نگویید: گفتن «اگه نری سر جات بخوابی، من و بابا دیگه دوستت نداریم» هیچ حس مثبتی در كودك ایجاد نمی‌كند و بیشتر او را دچار حسادت می‌كند. او در این جمله حس بی‌توجهی و دوست نداشته شدن را تجربه می‌كند كه می‌تواند بعدها رفتار‌های ناهنجار دیگری را ایجاد كند.

در صورت شما چه باید ببیند؟ صورت شما باید محبت داشته باشد تا او حس طرد شدن را از شما نگیرد. در این موارد باید توجه نشان دهید و صورت‌تان خنثی نباشد.

وقتی بهانه می‌گیرد...

«دنیا به این راحتی‌ها غذا نمی‌خورد و مشكل بدغذایی دارد. او هر غذایی را نمی‌خورد و مدام برای خوردن غذا بهانه می‌گیرد و باید به زور به او غذا داد. یك روز می‌گوید از لوبیا خوشم نمی‌آید و روز دیگر از گوجه‌فرنگی متنفر می‌شود. آیا مادر دنیا باید چیزی جز غذاهای مورد علاقه فرزندش در خانه درست نكند؟»

اینها را بگویید:

بگویید «توی اتاقت بمون تا آروم شی. من بیرون منتظرت هستم.» چون او درباره خوردن حس استقلال دارد به او بگویید، «دوست داری ذرت بخوری یا هویج؟» اگر او دو انتخاب داشته باشد احساس نمی‌كند كه استقلالش خدشه‌دار شده.


ویدیو مرتبط :
درمان بیماری های کودکان

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بهترین راه های درمان بدقلقی کودکان



بدقلقی کودکان,بد اخلاقی در کودکان,لجبازی در کودکان

 به حرف‌تان گوش نمی‌دهد، پاها را زمین می‌كوبد و وقتی در برابر خواسته‌اش می‌ایستید، صدای گریه‌اش همه را كلافه می‌كند؟ شاید شما هم مثل بسیاری از مادرها امروزی تصور كنید كه جز سكوت و گوش به فرمان بودن هیچ ابزاری برای روبه‌رو شدن با این رفتارها ندارید یا مثل برخی از مادرهای دیروزی، عصبانیت و خشونت رفتاری یا كلامی را چاره این واكنش‌های فرزندتان بدانید اما دست نگه دارید!

شما تنها به مقابله با بدقلقی‌های كودك‌تان در همان لحظه نیاز ندارید بلكه می‌توانید با واكنش درست برای همیشه به این رفتارها پایان دهید. حكیمه قادری، روانشناس و مشاور درباره همه راه‌های مقابله با شرایط سخت رفتار با كودكان توضیح می‌دهد.

وقتی لجبازی می‌كند
مامان سارا از او می‌خواهد لباس صورتی‌اش را بپوشد تا به خانه مادربزرگ بروند اما سارا كه تازه راه و رسم لجبازی را یاد گرفته در برابر خواسته مادر مقاومت می‌كند و لباس خوابش را از تنش بیرون نمی‌آورد. تلاش‌های مادر با فرار او و بدقلقی‌هایش بی‌نتیجه می‌ماند. مادر سارا چه باید بكند؟ با زور و دعوا او را مجبور به پوشیدن لباس ‌مهمانی كند یا اینكه به خواسته‌اش تن دهد و با لباس خواب او را همراه خود ببرد؟

اینها را بگویید: باید درباره قوانین با او واضح حرف بزنید. كنارش بنشینید به چشم‌هایش نگاه كنید و نامش را به زبان بیاورید. بعد درخواست خود را به‌طور واضح و روشن بیان كنید؛ مثلا «سارا جان وقت خوابه برو لباس خوابتو بپوش.» اگر همچنان مقاومت كرد و نخواست كاری كه شما گفته‌اید انجام دهد، باید از استراتژی محرومیت استفاده كنید. یعنی اگر بهانه تلویزیون، بازی و. . . را برای نخوابیدن می‌آورد، او را از این كارها محروم كنید. تلویزیون را خاموش كنید، اسباب‌بازی‌هایش را جمع كنید و. . . البته اگر بخواهید فرزندتان كاری را انجام ندهد باید قبلا یك بار این موضوع را به او گفته باشید.

اینها را نگویید: اگر می‌خواهید كودك از انجام كار خاصی خودداری كند نباید مدام آن را برایش تكرار كنید، یعنی یك‌بار توضیح دهید و دیگر ادامه ندهید. این كار او را در موقعیت لجبازی بیشتر قرار می‌دهد.

در صورت شما چه باید ببینید؟ نباید یك روز در برابر لجبازی بی‌تفاوت باشید و روز دیگر از او بخواهید طبق میل و خواسته شما عمل كند. او باید در صورت شما اقتدار و البته آرامش را ببیند.

وقتی برای هر چیزی جیغ می‌كشد...
«آرش جلوی اسباب‌بازی‌فروشی ایستاده و مدام جیغ می‌كشد كه ماشین قرمزی كه جلوی ویترین گذاشته شده را برایش بخرند. مادر آرش نمی‌داند باید ماشین را بخرد یا نه!»

اینها را بگویید: وقتی به او بگویید «نه این اسباب‌بازی را نمی‌شه خرید» باید پای نه گفتن‌تان بایستید و اقتدار لازم را داشته باشید. وقتی جیغ می‌زند جلوی صورتش بایستید و بگویید؛ «وقتی جیغ می‌زنی نمی‌فهمم چی میگی. می‌تونی بگی چرا عادی نمی‌تونی حرف بزنی؟» اگر نخواستید اسباب‌بازی برایش بخرید پیشنهاد چیز دیگری به او دهید و بگویید، «می‌تونیم بریم خونه با اون ماشین بزرگت مسابقه بدیم.» به این ترتیب او یاد یكی از اسباب‌بازی‌هایش می‌افتد و در لحظه هیجان این كار را احساس می‌كند.

اینها را نگویید: به هیچ عنوان او را تایید نكنید اما با عصبانیت هم با او برخورد نكنید. به هیچ عنوان به او نگویید، «این اسباب‌بازی مال تو نیست» چون او فكر می‌كند مالكیت همه اسباب‌بازی‌ها با اوست و باید همه انواع اسباب‌بازی را داشته باشد. گفتن «دیگه داری عصبانی‌ام می‌كنی» هیچ كمكی به شما و كودك نمی‌كند چون كودك نمی‌خواهد احساس شما را بفهمد.

در صورت شما چه باید ببیند؟ نباید كودك فكر كند كه با جیغ كشیدن مدام شما را مستاصل می‌كند و تسلیم می‌شوید. آرام و منطقی باشید و اگر ادامه داد بی‌توجهی نشان دهید.

وقتی مدام گریه می‌كند...
« مادر هلیا به او می‌گوید الان نمی‌تواند برایش ماكارونی درست كند، همین موضوع كافی است تا هلیا ساعت‌ها گریه كند. مادر برای پایان دادن به گریه‌های او باید به خواسته‌اش تن دهد؟»

اینها را بگویید: كنارش بنشینید و با او این‌طورصحبت كنید، «آهان پس تو ماكارونی می‌خوای!»، «این غذا رو دوست داری؟» اینها مقدمه‌ای است برای اینكه او بتواند احساسش را با شما در میان بگذارد. به او بگویید، «وقتی گریه می‌كنی من می‌دونم كه یه چیزی ناراحتت كرده، حالا بگو ببینم چی شده؟» اگر حین تعریف كردن باز هم گریه كرد به او بگویید كه «وقتی گریه می‌كنی نمی‌فهمم چی میگی، اول بگو چی شده!»

اینها را نگویید: به هیچ‌وجه آمرانه و با تحكم و تشر زدن از كودك نخواهید گریه‌اش را متوقف كند چون این رفتار به جز تشدید كردن مشكل كمك بیشتری نخواهد كرد.

در صورت شما چه باید ببیند؟ نگذارید فرزندتان در صورت شما ضعف یا خشم را ببیند. شما تنها باید بر احساسات مادرانه‌تان چیره شوید و با دور شدن از كودك گریان او را به حال خودش رها كنید.

بدقلقی کودکان,بد اخلاقی در کودکان,لجبازی در کودکان

  وقتی قلدری می‌كند...
«شایا و مادرش به ‌مهمانی رفته‌اند و شایا مشغول بازی با بچه‌هاست كه صدای بقیه بچه‌ها درمی‌آید. آنها می‌گویند شایا آنها را اذیت می‌كند و با نیشگون و كتك اسباب‌بازی‌های‌شان را می‌گیرد. والدین شایا چه برخوردی با او باید بكنند؟»

اینها را بگویید: به كودك یاد بدهیم كه در زمان مناسب بگوید، «الان عصبانی هستم!» وقتی كـودك بتواند احساسات خود را مستقیما و مانند افراد بالغ بیان كند، كتك زدن به تدریج متوقف می‌شود. مثـلا به او بگـویید، «حتمـا از اینكه به تـو اجـازه نداده‌ام این‌كار را بكنی خیلی ناراحت هستی!» با این جمله به او نشان می‌دهید كه احساس او را درك كرده‌اید و به او حـق می‌دهید كه احسـاس عصبانیت كند و این طبیعی است.

اگر در ‌مهمانی كودكی را كتك زد او را كنار خودتان نگه دارید و هرقدر خواست از دست شما خارج شود، نگذارید. به او بگویید، «هر وقت آرام شدی ولت می‌كنم.» حتی اگر بلافاصله كودك گفت كه آرام شده، كمی تامل كنید و محرومیت به او بدهید تا متوجه شود. بعد كه آرام شد به او بگویید، «اگر هنوز می‌خوای توی مهمونی باشیم و تو با دوستات بازی كنی باید بهشون بگی ببخشید». اگر این كار را نكرد باز از محرومیت استفاده كنید و او را از محل دور كنید.

اینها را نگویید: از رشوه دادن خودداری كنید. وقتی به كودك بگویید كه «اگه این كار رو نكنی بهت اینو می‌دم» كودك را شرطی می‌كند. اگر كودك كار خوب كرد همان موقع تشویقش كنید و اگر كار نادرستی انجام داد همان لحظه تنبیه را انجام دهید زیرا كودك نگهداری ذهنی ندارد. او را از پدرش نترسانید و نگویید، «بذار بابا بیاد بهش می‌گم چی‌كار كردی!» ترساندن غریزه صیانت از ذات را در كودك تحریك می‌كند. در برخی كودكان همین باعث اختلالات روانی می‌شود. اصلا نگویید «نزن!» چون بیشتر ترغیب می‌شود.

در صورت شما چه باید ببیند؟ اگر تشویق كارهای خوب به اندازه كافی نباشد و كودك مورد بی‌توجهی قرار گیرد، برای او توجه منفی بهتر از بی‌توجهی است. بهتر است او را نادیده بگیرید و خودتان را بی‌تفاوت نشان دهید.

وقتی به حرف گوش نمی‌كند...
«شقایق اصلا حرف گوش نمی‌كند. مادر شقایق بارها به او گفته كه لیوان آب را روی فرش خالی نكنه اما او هر بار این كار را تكرار می‌كند. چه رفتاری می‌تواند شقایق را مهار كند؟»

اینها را بگویید: رفتار جایگزین داشته باشید و مثلا او را از یك اسباب‌بازی محروم كنید و این موضوع را به خود او بگویید. اگر روز بعد كار خوبی انجام داد برایش جایزه بخرید. در صورتی‌كه كودك باز هم دستور شما را انجام نداد و همان موقع مشغول فعالیت خاصی مانند تماشای تلویزیون یا بازی بود فعالیت او را قطع كنید و بگویید، «كاری را كه از تو خواستم انجام ندادی به همین دلیل تلویزیون تا 10 دقیقه خاموش خواهد بود.» كار دیگری كه می‌توانید بكنید این است كه او را برای تجربه‌های جدید از قبل آماده كنید و به او توضیح دهید از او انتظار دارید چطور رفتار كند. بگویید، «تا چند دقیقه بعد باید اسباب‌بازی‌ها رو جمع كنیم و به خونه برگردیم.»

اینها را نگویید: نباید از جملات منفی استفاده كنید. نگویید، «من این رفتار تو رو نمی‌تونم تحمل كنم» بلكه باید فقط كاری را كه درست انجام نداده مورد توجه قرار دهید. این نشان می‌دهد شما خود او را دوست دارید و كارش را نمی‌پسندید.

در صورت شما چه باید ببیند؟ خشم‌تان را كنترل كنید و خودتان را آرام نشان دهید. سعی كنید از یك لحن صدای آرام و بی‌تشویش و كلماتی كه مثبت یا حداقل خنثی هستند، استفاده كنید.

وقتی به رابطه‌ والدین حسودی می‌كند...
«وقتی ملیكا می‌بیند كه پدر و مادرش آهسته با هم حرف می‌زنند خیلی سریع می‌پرسد، «دارین چی می‌گین؟» او همیشه دوست دارد كنار پدر و مادرش بخوابد و آنها را با هم تنها نگذارد. آیا والدین ملیكا باید به‌خاطر او از هم فاصله بگیرند؟»

اینها را بگویید: وقتی كودك میان حرف‌های شما و همسرتان می‌پرد به او بگویید، «من دارم با بابا حرف می‌زنم، صبر كن حرفم تموم شه» كودك نیاز به توجه دارد به‌ویژه توجه از سوی مادر بنابراین مادر با بیان كلماتی مانند « من و بابا تو رو خیلی دوست داریم» باید حس كودك را نسبت به پدر هم تقویت كند.

اینها را نگویید: گفتن «اگه نری سر جات بخوابی، من و بابا دیگه دوستت نداریم» هیچ حس مثبتی در كودك ایجاد نمی‌كند و بیشتر او را دچار حسادت می‌كند. او در این جمله حس بی‌توجهی و دوست نداشته شدن را تجربه می‌كند كه می‌تواند بعدها رفتار‌های ناهنجار دیگری را ایجاد كند.

در صورت شما چه باید ببیند؟ صورت شما باید محبت داشته باشد تا او حس طرد شدن را از شما نگیرد. در این موارد باید توجه نشان دهید و صورت‌تان خنثی نباشد.

وقتی بهانه می‌گیرد...
«دنیا به این راحتی‌ها غذا نمی‌خورد و مشكل بدغذایی دارد. او هر غذایی را نمی‌خورد و مدام برای خوردن غذا بهانه می‌گیرد و باید به زور به او غذا داد. یك روز می‌گوید از لوبیا خوشم نمی‌آید و روز دیگر از گوجه‌فرنگی متنفر می‌شود. آیا مادر دنیا باید چیزی جز غذاهای مورد علاقه فرزندش در خانه درست نكند؟»

اینها را بگویید:بگویید «توی اتاقت بمون تا آروم شی. من بیرون منتظرت هستم.» چون او درباره خوردن حس استقلال دارد به او بگویید، «دوست داری ذرت بخوری یا هویج؟» اگر او دو انتخاب داشته باشد احساس نمی‌كند كه استقلالش خدشه‌دار شده.

 

منبع:مجله سیب سبز

برترین ها