کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
بچهها از چه سنی زبان بخوانند؟
جوامع بشری از ابتدا تاکنون برای برقراری ارتباط با یکدیگر از ابزارهای متعددی استفاده میکردهاند که در این میان زبان تنها وسیلهای است که میتوان از طریق آن پیچیدهترین مفاهیم را به شکلی ساده و کامل انتقال داد.
لذا باید زبانی مشترک در سراسر دنیا وجود داشته باشد تا مردم برای برقراری ارتباط با یکدیگر از آن استفاده کنند. در طی سالیان اخیر بنا به دلایل مختلف زبان انگلیسی بدین منظور برگزیده شده و امروزه در فعالیتهای مختلف به عنوان ابزار اصلی انتقال مفاهیم به کارگرفته میشود. از این رو اهمیت یادگیری زبان انگلیسی در جهان کنونی بر هیچکس پوشیده نیست و روز به روز نیز با گسترش ارتباطات بین جوامع مختلف بر اهمیت آن افزوده میشود.
امروزه یادگیری زبان انگلیسی یک ضرورت انکار ناپذیر است چراکه زبان انگلیسی، زبان علم است و آموزش رشتههای مختلف در سطوح عالی و تولید علم به زبان انگلیسی صورت میگیرد. با افزایش روند جهانی سازی ارتباطات بین المللی، برنامههای رادیویی و تلویزیونی، تجارت جهانی و آموزش علوم جدید همگی به زبان انگلیسی صورت میگیرند و عدم آشنایی با این زبان برابر با عدم زندگی در دنیای مدرن امروزی است.
آنچه ذکر شد به خوبی نشان میدهد که ضرورت فراگیری زبان خارجی امری لازم و ضروری است. حال که نیاز جامع در این راستا تعریف شد نیاز است تا برنامهای عملی با جایگاهی علمی برای نظام آموزشی کشور تعریف کرد تا به این خواسته نزدیک شویم. نتایج حاصله تا به امروز نشان میدهند آنچه تاکنون در نیل به این خواسته انجام شده ناکارآمد بوده است. آمارها میگویند: كمتر از 5درصد ایرانیها میتوانند به زبان انگلیسی تكلم كنند. همچنین بیش از 92درصد از داوطلبان ورود به دانشگاهها كمتر از 10درصد تستهای مربوط به درس زبان انگلیسی را درست جواب میدهند.
آموزش و پرورشی که معتقد است فردای کشورش را کودکان امروز آن میسازند باید هر تحولی را در نظام آموزشی نپذیرد مگر آن که از جایگاهی علمی برخوردار باشد. متاسفانه سالها شاهد آن بودیم که این نظام آموزشی به آزمایشگاهی بدل شده است که برای راهیابی به مسیر درست از طریق آزمون و خطا عمل میكند. از این مقوله با طرح سوالی خروج میکنیم.
حال که نیاز جامعه به فراگیری زبان خارجه مشخص شد، این سوال مطرح میشود که این آموزش باید از چه مقطعی آغاز شود؟ چندی پیش سخنگوی آموزش و پرورش شهر تهران از ممنوعیت برگزاری کلاسهای آموزشی زبان خارجه به صورت فوقبرنامه در تمامی مدارس ابتدایی شهر تهران اعم از دولتی و غیردولتی خبر داد. این در حالی بود که سالها شاهد دو زبانه بودن بعضی مدارس در سطح کشور بودیم.
بسیاری از کارشناسان معتقدند کودکی که هنوز استخوان بندی ملیاش محکم نشده نباید در معرض یک زبان و فرهنگ دیگر قرار گیرد. ضمن این که انجام این طرح اساساً یک خطر بزرگ برای زبان فارسی و فرهنگ ملی بهشمار میرود. اما عدهای نیز مصرانه بر این باورند که به علت آمادگی ذهنی کودکان در این سنین بهتر است آموزش زبان هم از نخست آغاز شود. اما آنچه از مجموع این گفتهها به دست میآید این است كه اشکال اساسی نظام آموزشی ما نه بر سر زمان و مقطع یادگیری، که اساسا بر سر روش آموزشی ماست.
به گمانم بچهها باید به حضور در کلاس و یادگیری، علاقهمند شوند و با درس خواندن انس و الفت برقرار کنند تا در ذهنشان نهادینه شود. این بهترین زمان آموزش و بهترین نوع آن است. این نکته قابل تامل است که تمام رفتارها و شخصیت بچهها در دوران ابتدایی شکل میگیرد، هر نوع آموزشی نیز در این تغییر رفتار تاثیر بسزایی دارد. پس بجاست اگر آموزش در این مقطع صورت میگیرد به این مهم در روش تدریس توجه کافی شود. بنابراین اجرای طرحهای مختلف نیاز به کار کارشناسی بسیار دقیقی دارد. همانطور که اشاره شد برگزاری این کلاسها و عدم برگزاریشان به دلیل اهمیت موضوع، چیزی نیست که به سادگی بتوان درباره آن تصمیم گرفت.
در یک نگاه کلی، نظام آموزشی ما نیاز به یک تحول اساسی دارد. استفاده از روشهای قدیمی و منسوخ گرهگشای مشکل ما نیست. نظام آموزشی باید بر اساس ایجاد علاقه و براساس روشهای نوین جهان عمل نموده و با ترغیب و تهییج نوآموزان ابتدا بذر اشتیاق را در دلهای آنان بکارد سپس دست به کار آموزش شود. اینگونه بسیاری از موانع امروز از مسیر برداشته خواهد شد. توجه کافی داشته باشید که اساسا بزرگترین وظیفه آموزش و پرورش یاد دادن نیست، بلكه ایجاد شوق یادگیری است.
نکته قابل تامل دیگر این است که در اكثر مدارس ما تدریس زبان با نوشتن الفبای انگلیسی و خواندن از روی كتاب آغاز میشود. درحالی كه بر اساس توصیه زبان شناسان، یادگیری زبان دوم با یادگیری همزمان مهارتهای چهارگانه گوش دادن، صحبت كردن، خواندن و نوشتن همراه است، بدین معنی که در دو هفته آغازین تدریس نباید كتابی در كار باشد و آموزش باید با تصاویر كه به فلش كارت معروف هستند آغاز شود. زیرا بنا به اعتقاد زبانشناسان این چهار مهارت باید به ترتیب به كار برده شوند در غیر اینصورت فراگیری، بازده بالایی نخواهد داشت.
ویدیو مرتبط :
معجزات امام علی از زبان عالم سنی (از زبان شیخ الجفری )
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
بچهها از چه سنی بايد در اتاق خودشان بخوابند؟
بههیچوجه خواباندن کودکان، غیر از سال اول در اتاق والدین توصیه نمیشود و جایز نیست. در سال اول هم فقط به دلیل نشانگان مرگ ناگهانی نوزادان خواباندن شیرخواران در کنار والدین توصیه میشود. البته این خواباندن باید در تخت جداگانه به شکلی که در معرض دید والدین باشد، انجام شود.
بعد از سال اول باید حتما محل خواب کودکان از والدین جدا شود.
یکی از مشکلاتی که ما در فرهنگ خود داریم این است که به دلیل وابستگی بیش از حد والدین به کودکان و گاهی به دلیل گرفتن احساس آرامش از آنها والدین کودکان را کنار خود میخوابانند و قادر به جدا کردن محل خواب آنها از اتاق خود نیستند، بنابراین بعد از سال اول والدین به راحتی میتوانند این کار را انجام دهند.
هرچه سن جدا کردن محل خواب کودکان در سنین پایینتر صورت بگیرد، این روند آسانتر و با آرامش بیشتر ممکن خواهد بود اما هر چه سن جدا کردن محل خواب در سن بالاتر باشد، این امر سختتر و گاهی غیرممکن میشود.
برای اینکه به ویژه بعد از سال اول، بخواهیم کودک را جدا کنیم بهتر است والدین در اتاق خواب کودک حضور پیدا کنند تا او به خواب رود. والدین و بهویژه مادر نباید هیچ قسمت از اندام خود مانند دست یا مو را در اختیار کودک قرار دهد و از همان ابتدا کودک را عادت دهند تا عروسکهای خود به ویژه عروسکهای پشمالو که احساس امنیت میدهند را بغل کند و به خواب برود. این قسمت خیلی راحت ماجراست.
قسمت سخت موقعی است که کودک در سن بالاتری است و تا صبح چند بار بلند شده و میخواهد به رختخواب والدین برگشته و پیش آنها بخوابد.
در اینجا مقاومت والدین بهویژه مادر نقش اساسی و مهم را دارد. مادر باید به کودک اعلام کند که به هیچوجه این کار ممکن نیست اما به کودک این اجازه داده میشود که با مادر به اتاقاش برگردد و تا موقع خوابیدن مادر کنار او باقی بماند.
اگر مادر این روند را برای مدتی مانند یک ماه ادامه دهد اما تنها یک مرتبه به کودک اجازه خوابیدن در کنار خود را بدهد، تمام زحمات مادر از بین خواهد رفت. وقتی سن کودک بالاتر برود و این اتفاق نیفتاده باشد، جدا کردن مرحله به مرحله توصیه میشود، یعنی کودک در مرحله اول در تخت خود در اتاق والدین میخوابد، بعد تخت او به تدریج فاصله بیشتری از تخت والدین میگیرد تا آنکه به اتاق خودش منتقل شود.
نکته آخر اینکه استفاده از چارت ستاره برای زمانهایی که کودک در تخت خود میخوابد هم میتواند کمککننده باشد. والدین برای هرچند ستاره میتوانند جایزهای برای کودک در نظر بگیرند تا این روند رفتاری در کودک تشویق شود.