کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
با کودکان کج خلق چگونه رفتار کنیم؟
کجخلقی یا نحسی کردن کودک شامل دورههایی از رفتارهای ناخوشایند و قهر کردن یا فورانهای عاطفی به صورت گریه و داد و بیداد است.
این حملات معمولا در واکنش به برآورده نشدن نیازها یا امیال کودک بروز میکند.این کجخلقیها یا رفتارهای تخلیه ناگهانی عواطف در دوره ابتدایی رشد کودک طبیعی محسوب میشود. هنگامی که کودکان خود را به عنوان موجودات جدا از والدینشان درک میکنند، گرایشی طبیعی به تاکید کردن بر استقلالشان پیدا میکنند.
این تمایل برای کنترل محیط اغلب خودش را به صورت مخالفت کردن با دستورات والدین و کجخلقی کردن بروز میدهد. این حقیقت که کودک هنوز واژگان لازم برای بیان احساساتش را ندارد، وضعیت را بدتر میکند.
کجخلقیها معمولا حدود 12 تا 18 ماهگی آغاز میشود. کج خلقی کودک در بین 2 تا 3 سالگی بدتر میشود، بعد به سرعت تا چهار سالگی کاهش پیدا میکند. پس از چهار سالگی ندرتا این کجخلقیها بروز میکنند.
خستگی، گرسنگی، یا بیمار بودن کودک ممکن است باعث شود دورههای کجخلقی بیشتر و شدیدتر شوند.
مواجهه با کج خلقی کودکان
نکته مهم در مواجهه با کجخلقی کودک این است که آرامشتان را حفظ کنید. به یاد داشته باشید که کجخلقی کودک پدیدهای طبیعی است و شما در ایجاد آن مقصر نیستید. مشکل این نیست که شما پدر یا مادر بدی هستید یا پسر یا دختر شما مشکلی دارد.
فریاد کشیدن یا زدن کودک تنها باعث بدتر شدن وضعیت میشود. واکنشی توام با آرامش و ایجاد جوی آرام بدون اینکه در مقابل کودک "وا بدهید" یا قواعدی را که برای او تعیین کردهاید، زیر پا بگذارید، استرس را کاهش خواهد داد و باعث میشود هر دوی شما احساس بهتری کنید.
همچنین میتوانید به طور ملایم توجه کودک را به چیز دیگری جلب کنید و او را به انجام فعالیتهای وادارید که از آنها لذت میبرد یا سعی کنید او را بخندانید. اگر در حین بروز کجخلقی کودک در خانه نیستید، سعی کنید کودک را به جای آرامی مثلا داخل ماشین یا داخل دستشویی بیرید. در آنجا مراقب کودک باشید تا نحسیکردن او به پایان برسد.
نحسیکردن کودک رفتاری برای جلب توجه است.بنابراین یک راهبرد در مواجه با کجخلقی کودک این است که این رفتار کودک را نادیده بگیرید. مادامی که کودک در وضعیت ایمنی قرار دارد و کار مخربی انجام نمیدهد، بردن او به اتاقی دیگر از خانه ممکن است باعث پایان یافتن کجخلقی او شود زیرا دیگر کسی نیست که نمایش او را تماشا کند.
ممکن است کودک به سروصدا و نحسی کردن ادامه دهد. به واکنش نشان ندادن و صحبت نکردن با او ادامه دهید تا رفتار او متوقف شود. بعد به آرامی موضوع را به او توضیح دهید و جایگزینهایی را به او ارائه دهید بدون اینکه در مقابل خواسته کودک تسلیم شوید.
پیشگیری از کجخلقی کودک
روال منظمی برای غذا خوردن و خوابیدن کودک ایجاد کنید. حتی اگر کودک دیگری میلی به خوابیدن ندارد، باید هر روز مدتی را در آرامش و سکوت بگذارند. میتوانید به طور منظم هر روز 15 تا 20 دقیقه کودک را بخوابانید و در کنار او دراز بکشید و به همراه او داستان بخوانید تا از بروز کجخلقی جلوگیری شود.
سایر روشها برای جلوگیری از حملات کجخلقی اینها هستند:
هنگامی که از کودک میخواهید کاری را انجام دهد از لحنی ملایم و شاد استفاده کنید. لحنتان باید جوری باشد که گویی کودک را دعوت به انجام آن کار میکنید، نه اینکه به او "دستور میدهید." برای مثال میتوانید بگویید: "اگر دستکشها و کلاهت را بپوشی، میتونیم بریم بیرون بازی کنیم."
بر سر چیزهای جزئی مانند اینکه کودکتان کدام کفش را بپوشد با او جروبحث نکنید. البته باید مسئله ایمنی کودک مهم است برای مثال از دست نزدن به اجاق داغ، بستن کمربند ایمنی و بازی نکردن در وسط خیابان نباید کوتاه بیایید. توجه داشته باشید که کودک شما ممکن است به همه چیز "نه" بگوید، اما شما باید تنها در مواردی که مطلقا ضروری است باید به کودک "نه" بگویید.
هر زمانی که امکان دارد چند گزینه را در مقابل کودک بگذارید. برای مثال بگذارید کودکتان لباسی را که میخواهد بپوشد یا داستانی را که میخواهد برای او خوانده شود، انتخاب کند. کودکی که احساس کند در زمینههای بسیاری استقلال دارد، با احتمال بیشتری از قواعد در هنگام ضرورت پیروی خواهد کرد. گزینهای را به او پیشنهاد نکنید که امکان دسترسی به آن وجود نداشته باشد.
چه هنگامی باید کمک بخواهید
اگر کجخلقی کودک با افزایش سن او بدتر میشود و شما قادر به کنترل کردن آن نیستید، بهتر است از متخصصان کمک بخواهید. همچنین اگر خودتان در مواجه با این کجخلقیها عصبانی میشوید و داد و بیداد میکنید، یا اگر نگران هستید که در واکنش به رفتار کودک به تنبیه جسمی او بپردازید، بهتر است به مشاوره با کارشناسان بهداشت روانی بپردازید.
آکادمی متخصصان اطفال آمریکا در این موارد توصیه میکند از پزشک خانوادگی یا متخصص اطفالتان کمک بخواهید:
* اگر کجخلقی و نحسی کردن کودک پس از 4 سالگی ادامه پیدا کند.
* اگر کودکتان در حین این دورههای کجخلقی خودش یا دیگران را زخمی کند یا اسباب و اثاثیه را خراب کند.
* اگر کودکتان در حین این دورهها نفسش را حبس میکند، به خصوص اگر غش کند.
* اگر کودکتان دچار کابوس است، در روند آموزش توالت به عقب بازگشته است، سردرد، شکمدرد، یا اضطراب دارد، از خوردن غذا یا رفتن به تختخواب اجتناب میکند، یا همیشه میخواهد با شما باشد.
منبع:hamshahrionline.ir
ویدیو مرتبط :
مقایسه رفتار کودکان ثروتمند و کودکان فقیر
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
ویژگی ها و رفتار های کودکان خلاق
خلاقيت قابليتي است كه در همگان وجود دارد اما نيازمند پرورش و تقويت ميباشد تا به سر حدشكوفايي برسد. فرد خلاق كسي است كه از ذهني جستجوگر و آفريننده برخوردار باشد. خلاقيت عبارت است از « توانايي ديدن چيزها به شيوه هاي جدي، شكستن مرزها و فراتر رفتن از چارچوب ها، فكر كردن به شيوه اي متفاوت، ابداع چيزهاي جديد، استفاده از چيز هاي نا مربوط و تبديل آن به شكل هاي جديد.» مي توان نتيجه گرفت که خلاقيت برآيند فرآيندهاي ذهني و شخصيتي فرد بوده و به توليدات و آثاري منجر مي شود که نو و بديع بوده، خاصيتي متکامل داشته و با واقعيتها، منطبق بوده و در غايت به سود جامعه بشري هستند.
خانواده يكي از عوامل بسيار مهم در رشد و پرورش خلاقيت کودکان محسوب مي گردد که نقش مهمي در شكوفايي خلاقيت هاي كودكان دارد. از آنجا كه كودك حساسترين مراحل رشد خلاقيت را در محيط خانه سپري ميكند، محيط مناسب خانوادگي، شيوه و نگرشهاي صحيح فرزندپروري در رشد و شكوفايي خلاقيت سهم مهمي ايفا ميكند.
« كليگان » ( 1971 ) معتقد است براي ظهور خلاقيت راههاي زيادي در شيوههاي فرزندپروري وجود دارد كه ميتواند باعث ظهور يا محو خلاقيت شود. نحوه تربيت و استفاده از شيوههاي دموكراتيك يا مستبدانه، اعمال نحوه انضباط و شيوه ابراز محبت هر كدام به نوعي در پرورش يا سركوب خلاقيت کودکان مؤثر است.
اساساً پرورش عنصر انگيزشي خلاقيت بايد در بستر خانواده صورت گيرد، زيرا مستعدترين محيط براي شکل دهي آن محيط کلامي و نظام تربيتي و رفتاري خانواده است. کودک و نوجوان اوقات زيادي را در خانواده سپري ميکنند، بنابراين اين طبيعي است که بيشترين تاثير را نيز از آن بپذيرند. بيان اين نکته از آن روست که بگوييم هر چند مي توان در محيطي غير از خانواده (آموزشگاه يا جايي ديگر) به تقويت عناصر انگيزشي خلاقيت مبادرت ورزيد، اما تاثير اين عوامل به اندازه و اهميت عامل نخستين نيست. پس بهتر است که هدايتها و روشهاي اتخاذ شده محيط دوم يعني «محيط يادگيري» به محيط نخستين يعني خانواده نيز انتقال يابد و در آنجا هم مورد تمرين و تقويت قرار گيرد؛ اين انتقال زمينه هاي تثبيت و تحکيم انگيزش خلاقه را بيش از پيش فراهم آورد.
در واقع والدين از طريق درگير شدن در فعاليتهاي خلاق كودك در رشد خلاقيت او سهيم هستند. خانواده ها بايد فرصتهاي لازم را براي سؤال كردن، كنجكاوي و كشف محيط به كودكان بدهند و هرگز آنان را تنبيه و تهديد نكنند.
زمينه رشد خلاقيت در خانه زماني فراهم مي شود كه به كودكانتان آزادي زيادي بدهيد و به آنها به عنوان يك فرد احترام بگذاريد، از نظر عاطفي در حد اعتدال به آنها نزديك شويد و بر روي ارزشهاي اخلاقي و نه قوانين خاص تأكيد نماييد.
محيط خانه را به صورتي درآوريد كه در آن فعاليت، بازي و خنده به مقدار زيادي وجود داشته باشد. شما و كودكانتان سعي نمائيد كارها را به روش هاي جديد و جالب انجام دهيد. با تشويق و تأييد رفتار كودك و فراهم آوردن زمينه هاي مساعد و تدارك بازيهاي دلخواه او، قدرت تخيل و خلاقيت كودك را تقويت كنيد. خيالپردازيهاي كودكان را سرزنش نكنيد زيرا خلاقيت او را محدود مي سازيد.
تحقيقات نشان مي دهد كه والدين كودكان خلاق در رفتار خود هماهنگي بيشتري نشان مي دهند، كودكان خود را آنگونه كه هستند قبول دارند و آنها را به كنجكاوي درباره اشياء و امور تشويق مي كنند و كودكان خود را در انتخاب موضوعات مورد علاقه آزاد مي گذارند و كارها و برنامه هاي آنان را تحت نظر دارند و پي گيري مي كنند. شايسته است والدين تا آنجا كه امكان دارد كودكان خود را مستقل بار آورده و در ايجاد اعتماد به نفس، آنان را ياري كنند و دستاوردهاي آنان را با آغوش باز پذيرا شوند و هنگام شكست، به جاي سرزنش، راهنما و راهگشاي مشكلات كودكان خود باشند، تا كودكان بتوانند ضمن احساس ارزشمندي در انجام كارها، راه حل ها و عقايد غير معمول و دور از ذهن را نيز بيازمايند، چراكه چنين كارهايي پايه و مايه اصلي خلاقيت است.
اغلب اوقات اگر كمي وقت و حوصله كنيم متوجه وجود خلاقيت در بچه ها مي شويم. بهترين زمان براي اطلاع از خلاقيت كودكان ، تماشاي آنها به هنگام بازي است. خلاقيت عامل مهم بازي است. كودك را در حالي كه آزادانه و فارغ البال با مواد و اسباب بازيهايش سرگرم بازي است تماشا كنيد. كودكان خلاق اغلب براي هر يك از وسايل بازي خود موارد استفاده متفاوتي پيدا مي كنند و قبل از اينكه از وسيله اي به سراغ وسيله ديگر بروند از آن به انواع مختلف استفاده مي نمايند.
كودك خلاق اغلب از منابع خود به انواع و اشكال مختلف و گاه حيرت انگيز استفاده مي كند.ممكن است يك جعبه خالي براي كودك خلاق ارزشي به مراتب بيش از بهترين و پيچيده ترين اسباب بازيها داشته باشد. کودکان خلاق مي توانند با توجه به موقعيت و مکان خاص بازي را تغيير دهند، بازيهاي جديد ابداع کنند، مقررات خاصي وضع کنند، رهبري بازي را در دست گرفته و با سازمان بندي منسجم په به صورت فردي و چه به صورت گروهي بازي کنند.
بازي اين گونه افراد از تنوع و گوناگوني آکنده بوده و مي توانند با توجه به علايق خود و بازي کنان هدفهاي بازي را اعمال کنند. در مقابل کودکاني که از خلاقيت بي بهره بوده و يا خلاقيت کمي دارند در بازي ها نقش پيرو را به عهده گرفته، خود را ملزم به رعايت کامل مقررات بازي مي دانند، تخطي از قوانين را جايز نشمرده و بازي را بيشتر به عنوان وظيفه و کار تلقي مي کنند تا وسيله اي براي رشد، بنابراين سهم آنها از لذت بازي کمتر از کودکان خلاق است.
ويژگيهاي کودکان خلاق:
1. كودكان خلاق اغلب با آب و تاب حرف مي زنند. ذكر جزييات يك ماجرا و به تفضيل سخن گفتن مي تواند نشانه قدرت خيال و تصور زياد باشد.
2. دقت و توجه شديد در گوش دادن، مشاهده كردن يا انجام دادن كاري دارند.
3. شور و نشاط و مشغوليتهاي شديد جسماني دارند.
4. در صحبتهاي خود از قياس استفاده مي کنند.
5. عادت به وارسي منابع مختلف دارند.
6. با دقت به اشيا و پيرامون خود مي نگرند.
7. اشتياق به صحبت کردن درباره كشفيات با ديگران دارند.
8. توانايي ابداع بازيهاي جديد و تغيير در بازيها دارند.
9. کنجکاوي زيادي براي سردرآوردن از امور دارند.
10. در گفتار خود جسارت زيادي دارند.
11. سئوالات عجيبي طرح مي نمايند.
انگيزه و خلاقيت كودک در محيط خانواده زماني از بين مي رود كه :
1. تاكيد بيش از حد والدين بر هوش و حافظه كودک
2. ايجاد رقابت ميان كودكان
3. تاكيد افراطي بر جنسيت كودک]
4. قرار دادن قوانين خشك و دست و پا گير در منزل
5. عدم آشنايي والدين با مفهوم واقعي خلاقيت
6. انتقاد مكرر از رفتارهاي كودک
7. بيهوده شمردن تخيلات كودک
8. عدم شناسايي علائق دروني كودک
9. عدم وجود حس شوخ طبعي در محيط منزل
10. تحميل نقش بزرگسال به كودک
براي افزايش خلاقيت كودكان بايد:
1. هرگز کودک را تحقير نکنيم. کودکي که احساس حقارت کند هرگز دست به خلاقيّت نميزند.
.2 محيطي مناسب براي انجام كارهاي خلاق آنها فراهم نماييد.
3. امكانات و وسايلي در اختيار آنها قرار دهيد تا به كمك آنها خلاقيت هاي خود را ابراز نمايند. به عنوان مثال وسايل موسيقي، نقاشي و طراحي و ...
4. كارهاي خلاق كودكان را تشويق كنيد و آنها را در معرض نمايش قرار داده و از ارزيابي بيش از حد آنان خودداري كنيد.
5. به عنوان بزرگسال، خود به انجام كارهاي خلاق بپردازيد و اجازه دهيد كودكان شما شاهد كارهاي خلاق تان باشند.
6. به شيوه هاي آموزشي در خانواده خود توجه داشته باشيد.
7. براي كارهاي خلاق ديگران ارزش قائل شويد.
8. از تأكيد بر تصورات قالبي در خصوص جنسيت كودكان شديداً خودداري نماييد. ( به عنوان مثال دختر ماشين بازي نمي كند، پسر عروسك بازي نمي كند يا پسر گريه نمي كند.)
9. امكان شركت در فعاليت ها و كلاسهاي ويژه را براي آنان فراهم نماييد.
10. اگر مشكلات يا گرفتاريهاي در خانواده وجود دارد از آن مشكلات به شيوه مثبتي استفاده كنيد و با تشويق به كودك خود اجازه ابراز احساسات و اظهار نظر بدهيد.
11. توجه داشته باشييد كه استعداد فقط سهم كوچكي از خلاقيت است و تمرين و نظم بخشيدن به آن از اهميت بيشتري بر خوردار است.
12. اجازه بدهيد كودك خودش باشد حتي اگر رفتارهاي عجيب از او سر بزند و سعي كنيد در حضور جمع كودك خود را خلاق معرفي نكنيد؛ در غير اين صورت اطرافيان انتظارات بيش از حدي از كودك شما خواهند داشت.
13. با كودك خود شوخ طبع و مهربان باشيد.