گردشگری در بوتان

بوتان کشوری است کوچک در جنوب آسیا، بین چین و هند. این کشور که در شرق رشته کوه هیمالیا واقع شده، دارای سه منطقه جغرافیایی متمایز است و آب و هوای آن متغیر می باشد.

اگر چه هیچ آمار دقیق و قابل اعتمادی از جمعیت این کشور در دست نیست ولی مقامات دولتی، تعداد نفوس آن را بیش از 800 هزار نفر تخمین می زنند. این آمار، مهاجران را شامل نمی شود.

زبان رسمی این کشور دزونگخا (Dzongkha) نام دارد که نوعی گویش تبتی محسوب می شود.

گردشگری در بوتان از سال 1974 که دولت این کشور کوشید بوتان را از انزوا خارج نماید و ضمن ترویج فرهنگ و سنت های منحصر به فرد آن، برای این کشور درآمدزایی کند، آغاز شد. در آن سال 287 گردشگر از بوتان بازدید کردند.

در سال 1992 تعداد گردشگرانی که به این کشور آمده اند به 2850 نفر رسید و این رقم در سال 1999 به 7158 نفر بالغ شد.

طبق گزارش ها، در اواخر دهه 1980 میلادی صنعت گردشگری، بیش از 2 میلیارد دلار سوداوری برای بوتان به همراه داشته است.

شهر تیمفو (Thimphu) پایتخت بوتان یکی از مهمترین نقاط گردشگری این کشور است.

شهر پارو (Paro) در غرب بوتان و در نزدیکی مرز هند، و نیز صومعه Taktshang که مشرف به این شهر است، از دیگر جاذبه های توریستی مشهور این کشور آسیایی به شمار می رود.

Taktshang صومعه معروف بودائیان بوتان، در بالای پرتگاهی به ارتفاع 900 بنا شده و یک شاهکار مهندسی و مکانی بسیار زیبا و دیدنی محسوب می شود.

این صومعه نزد بودائیان بسیار مقدس و بااحترام بوده و نام دیگر آن «آشیانه ببر» است. هر چند این معبد دو بار دچار آتش سوزی شده ولی بیش از هزار است که به خوبی پابرجا مانده است.

قله گنگکهار پونزوم (Gangkhar Puensum) بلندترین قله کشور بوتان، با ارتفاع 7570 متر که از آن به عنوان کاندیدای یکی از «بلندترین قله صعود نشده جهان» یاد می شود، از دیگر نقاط مشهور بوتان به شمار می رود.

 

     گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

 

   گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

    گردشگری در بوتان

گردشگری در بوتان    

 

منبع:lastsecond.ir

ویدیو مرتبط :
سفر به کشور بوتان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نفت و گردشگری

 

 

 

 

فكر كنید شما صاحب یك منطقه نفتی هستید. چاه‌های متعدد نفت با ظرفیت‌های برآورد شده بسیار زیاد كه طبق نظر كارشناسان ظرفیت فعلی آن می‌تواند تا حداقل ۱۰۰ سال آینده نقدینگی كشور شما را تامین كند.

اما نكته آنجاست كه میزان برداشت شما از آن نه تنها موجب كاهش ظرفیت نفت منطقه نخواهد شد بلكه هرچه بیشتر نفت آن را برداشت كنید و به فروش برسانید به صورت تصاعدی برحجم ظرفیت آن افزوده می‌شود. به بیان دیگر این چاه‌های نفت نه تنها هیچ‌گاه تمام نمی‌شوند بلكه استفاده بیشتر از آنها موجب افزایش نفت هم خواهد شد. این منطقه عجیب و غریب نفتی شما یك خصوصیت دیگر هم دارد. این چاه‌ها با توجه به شرایطی كه در منطقه وجود دارد به صنایع مختص فرآوری آن نیاز ندارند. یعنی برای استحصال آن نیاز به سرمایه‌گذاری چند هزار میلیارد تومانی نیست. خداوند مقتدر چنان سرنوشتی برای شما خواسته است كه با اندك سرمایه‌گذاری می‌توانید براحتی بشكه‌های نفت را به خریدارانی كه به محل چاه‌ها آمده‌اند بفروشید. در واقع اصلا به پرداخت هزینه‌های حمل و نقل برای تحویل بشكه‌های نفت به مشتری هم نیازی نیست. مشتری در مبدأ مقدار مورد نیاز خودرا تحویل می‌گیرد. شاید شما هم بگویید خوش به حال صاحب این منطقه نفتی!

صنعت گردشگری در ایران نیز وضعیتش شبیه چنین داستانی است. آن‌گونه كه باید از این فرصت و سرمایه موجود كشور استفاده نكرده‌ایم. این عدم توجه دلایل مختلف دارد، ولی آنچه از همه مهم‌تر و بغرنج‌تر می‌نماید عدم درك صحیح از پتانسیل بالای این صنعت در درآمدهای كشور است.

با نگاهی به وضعیت دیگر كشورهای دنیا در این صنعت بخوبی به این نكته پی می‌بریم كه دیگران به هر بهانه‌ای از گردشگر خارجی برای مسافرت به كشورشان دعوت می‌كنند. حال برگزاری مسابقات جام جهانی باشد یا یك نمایشگاه نه چندان مهم در یك صنعت خاص. جای بسی شگفتی است اكثر این كشورها حتی از لحاظ غنای تمدنی و تعداد جاذبه گردشگری قابل قیاس با كشور زیبای ایران نیستند، ولی چنان به اهمیت و سودآوری صنعت گردشگری پی برده‌اند كه حتی برای كشورشان آثار تاریخی می‌سازند! حال آن‌كه در گوشه گوشه كشورمان برای هرسلیقه‌ای جاذبه‌ای وجود دارد.

ایران شبیه مردمان آن كشوری است كه چاه‌های نفت عجیب و غریب دارد كه هر چه از آن استخراج می‌كند نه تنها تمام نمی‌شود بلكه بر ظرفیتش افزوده می‌شود. واقعیت آن است هرچه تعداد خاطرات خوب برای گردشگران ورودی به ایران در دفتر خاطراتشان فزونی یابد تاثیر مستقیمی در تعداد گردشگر ورودی خواهد داشت و این همان نكته افزایش ظرفیت چاه‌های نفت است.گردشگری نیاز به چند مولفه برای توسعه در صنعت خود دارد. مولفه‌هایی همچون تعداد جاذبه گردشگری، توسعه در زیرساخت گردشگری، تسهیلات رفت و آمد گردشگر و تبلیغات موثر با هدف معرفی كشور ایران و وجود نخبگانی كه علم و آگاهی لازم را برای مدیریت در قسمت‌های مختلف این صنعت داشته باشند.... /  یادداشت : جام‌جم آنلاین