روستای لَزور یکی از قطب‌های گردشگری فیروزکوه

 در چله تابستان هم پیشنهاد می‌شود وقتی به اینجا می‌آیید لباس گرم همراهتان باشد. ترکیب شدید رنگ‌های سبز با رنگ‌های قرمز پاییزی این منطقه را در این فصل دیدنی‌تر کرده است. 

 روستای لَزور یکی از بزرگ‌ترین روستاهای استان تهران و از توابع شهرستان فیروزکوه است. این روستا در دهستان قزقانچای از بخش ارجمند شهرستان فیروزکوه، در فاصله 165 کیلومتری شمال شرقی تهران و در 45 کیلومتری شمال غربی فیروزکوه در میان رشته‌کوه‌های البرز قرار دارد. لزور روستایی پرجمعیت محسوب می‌شود. 

 جمعیت این روستا طبق سرشماری سال 1385 بیش از 2 هزار نفر در قالب 561 خانوار بوده که با ادامه روند مهاجرت روستائیان به شهرها جمعیت ساکن دائم لزور نیز همانند سایر روستاها در طی سالیان اخیر کاهش یافته؛ اما با ساخت‌وسازهای جدید و با احتساب ساکنان فصلی، طبق گفته اهالی، جمعیت حال حاضر روستا بیش از 900 خانوار است.

 

 آب‌وهوای ملایم تابستانی همراه با مناظر بکر و زیبای طبیعی موجب شده که در تابستان جمعیت روستا تا چند برابر افزایش یابد. تا اواسط و یا حتی اواخر تابستان هم اگر به لزور بروید می‌بینید که بهار هنوز از این روستا رخت برنبسته، رودخانه‌ها همچنان جاری و پرآب است و طراوت و سرسبزی همچنان مهمان دشت‌ها و مراتع لزور است.

روستای لزور به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و جاذبه‌های ممتاز و متنوع گردشگری همیشه به‌عنوان یکی از قطب‌های گردشگری شهرستان فیروزکوه مطرح بوده و موردتوجه قرار گرفته است. 

 لزور از طرف شمال با روستاهای نشل و برزنه از توابع شهرستان بابل هم‌مرز است. در زمانی که مسافرت‌ها با پای پیاده و چهارپا انجام می‌شد این ده از راه‌های ارتباطی شمال کشور محسوب می‌شد؛ اما حالا که ایاب و ذهاب ماشینی شده و مسیر جاده‌ها تغییر کرده دیگر از این مسیر برای آمد و شد استفاده نمی‌شود مگر اینکه هر از گاهی گذر گردشگران و یا کوهنوردان به لزور برسد. این روستا از قدیم‌الایام دارالمؤمنین بوده و هست.

 

 ارتفاع روستای لزور حدود 2 هزار و 400 متر از سطح آزاد دریا است. زبان اصلی و بومی مردمان این روستا گویش لزوری است که از گویش‌های مازندرانی (طبری) بوده و جزء دسته زبان‌های شمال ایران محسوب می‌شود.
 
لزور دارای محله‌های قدیمی به نام‌های: اوپه، شجاع خیل، کشک ریز، کلاً چپن و ... هست و اکثریت نام‌های فامیل روستا اسفندیار، شجاع و موسوی هستند. مردم روستای لزور از طریق کشاورزی و دامداری امرارمعاش می‌کنند.

 

 محصولات عمده آن سیب‌زمینی، گندم و جو بوده و یونجه، اسپرس و شبدر عمده‌ترین محصولات علوفه‌ای روستا به شمار می‌آیند. انواع سیب‌درختی، گیلاس، آلبالو و گلابی نیز از محصولات میوه‌ای لزور هستند. منبع اصلی آبیاری کشاورزی روستا، رودخانه فرح رود و چشمه‌های معجز و کهریز هستند. 

 اگر اهل پیاده‌روی و گشت‌وگذار در طبیعت هستید در لزور دو مسیر را به شما پیشنهاد می‌کنیم:

1- مسیر امامزاده خوش‌نام
2- جاده منتهی به منطقه لاسک

 

  برای رسیدن به امامزاده خوش‌نام دو راه پیش رو دارید: یکی از محله کشک ریز و جنب مسجد امام موسی جعفر (ع) و دومی از طریق جاده لاسک. هرکدام از این راه‌ها را که برای رسیدن به امامزاده خوش‌نام انتخاب کنید جذابیت و لطف خاص خودش را دارد.

اولی در امتداد دره و رودخانه شما را با یک راه باریک از میان باغ‌ها و مراتع زیبا عبور داده و به امامزاده می‌رساند و دومی از طریق جاده لاسک است که از بالای دره عبور می‌کند. در بخشی از جاده یک راه پاکوب از سمت راست به سمت پائین انشعاب گرفته و پس از چند دقیقه به امامزاده می‌رسد. از هرکدام از این دو مسیر که بروید حدود 15 تا 20 دقیقه راه تا امامزاده در پیش دارید. 

اگر به امامزاده رفتید می‌توانید از چشمه آب گوارای آن نیز نوش جان کنید. با ادامه مسیر امامزاده به سمت بالا کمی جلوتر به یک آبشار زیبا و نسبتاً کوچکی می‌رسید که می‌تواند مکان مناسبی برای اتراق و استراحت باشد. اگر خواستید از امامزاده خوش‌نام به جاده لاسک و ابتدای تنگه بروید می‌توانید از راه پاکوب که جلوی امامزاده است در جهت جنوب خود را به جاده برسانید و یا اگر بالاتر از امامزاده و سمت آبشار رفتید، از یک محل مناسب با حرکت به سمت چپ ارتفاع بگیرید تا به جاده برسید.

  و اما اگر خواستید از روستا مستقیم به لاسک و ابتدای تنگه بروید باید ابتدا خود را به جلوی مخابرات لزور برسانید. امتداد خیابانی که مخابرات روستا در آن قرار دارد به جاده خاکی می‌رسد که در جهت شمال غربی ارتفاع گرفته و چند کیلومتر بالاتر به منطقه لاسک در ارتفاع 2 هزار و 600 متر ختم می‌شود.

  در ابتدای این جاده حدود 100 متر بالاتر آب چشمه از طریق یک لوله به داخل نهر جریان دارد که می‌توانید از آب خنک آن برای آشامیدن و ادامه مسیر بردارید. با حدود نیم ساعت تا 45 دقیقه پیاده‌روی در این جاده به منطقه لاسک و ابتدای تنگه رودخانه فرح رود می‌رسید. در دهانه این تنگه سد کوچکی در حال احداث است که قرار است در آینده آب مصرفی پنج روستا از جمله لزور را تأمین کند. 

 جاده لاسک یک جاده خاکی عریض هست که تمام طول آن را با خودروی سواری نیز می‌توانید طی کنید؛ اما اگر با پای پیاده قدم در این جاده بگذارید، درختان بلند سپیدار در دو طرف جاده، باغ‌های میوه و مزارع گسترده و سرسبز کوهپایه‌ها، مناظر چشم‌نواز کوه‌های پیرامون همراه با تنفس در هوای پاک دامنه‌های البرز به‌یقین لذت این گردش و پیاده‌روی را برای شما دوچندان خواهد کرد.

با ادامه حرکت به سمت بالا همچنان مناظر پیرامون جلوه‌های تازه‌ای از زیبایی‌های طبیعت را به رخ شما می‌کشد. همین‌طور که ارتفاع می‌گیرید هر از گاهی اگر به پشت سرتان نگاهی داشته باشید نمایی زیبا از روستا را می‌بینید که با آرامشی وصف‌ناپذیر در دامنه‌های سرسبز البرز جا خوش کرده. 

 از آن بالا که به روستا نگاه می‌کنی، مراتع سرسبز، سپیدارهای بلند و کوه‌های سر برافراشته پیرامون را می‌بینی و لزور را که مثل یک تابلوی نقاشی به زیبایی هرچه‌تمام‌تر بر روی بوم طبیعت رنگ‌آمیزی شده. دوست داری همان‌جا بنشینی و ساعت‌ها به این تابلوی زیبا نگاه کنی.

در انتهای جاده با ادامه مسیر وارد تنگه زیبایی می‌شوید که رودخانه فرح رود در میان آن جریان دارد. دره‌ای زیبا با رودخانه‌ای پرآب، پوشش گیاهی متنوع و مناظری دل‌فریب که هر چه از زیبایی‌های آن بگوییم کم گفتیم. به‌جز بخش ابتدایی تنگه که راه کمی هموارتر است در ادامه به دلیل ناهموار بودن راه، عبور از مسیرهای سنگی، تغییر جهت و عبور مکرر از عرض رودخانه ورود به این دره و عبور از آن نیاز به تجربه و مهارت‌های ابتدایی کوهنوردی دارد. درنتیجه به علت خطرات احتمالی، گذر از این دره برای افراد بی‌تجربه و غیر کوهنورد توصیه نمی‌شود.

 

    این تنگه در ادامه، چند کیلومتر بالاتر به چشمه بزرگ معجز چشمه می‌رسد که سرچشمه و تأمین‌کننده اصلی آب رودخانه فرح رود است و کمی بالاتر به سد و دریاچه سیاه رود که آن نیز یکی از منابع آب این رودخانه است.

اگر کوهنورد هستید؛ این ده به‌عنوان مبدأ صعود به قله‌های «میشینه مرگ» و «بوم» بوده و همچنین با یک جاده خاکی به «تنگه واشی» در شرق لزور دسترسی دارد. قله میشینه مرگ به‌عنوان بلندترین قله رشته‌کوه البرز شرقی با ارتفاع 4 هزار و 30 متر در شمال غرب این روستا واقع است. مسیر صعود به این قله با گذر از تنگه‌های پرآب، دشت‌های سرسبز و از مجاورت دریاچه زیبای سد سیاه‌رود، یکی از زیباترین و جذاب‌ترین برنامه‌های کوهنوردی منطقه است.
 

 تنگه فرح رود در بخشی از مسیر قبل از دشت معجز چشمه همانند تنگه واشی است؛ یعنی برای عبور از آن باید به آب زده و حدود 200 متری را در آب طی کنید. بهترین زمان برای صعود به قله میشینه مرگ ماه‌های تیر و مرداد در قالب یک برنامه دو روزه است.

 

  وارد روستای لزور که شدید برای رسیدن به منطقه لاسک و ابتدای تنگه دو راه پیش رو دارید:

1- از جاده کنار مسجد موسی بن جعفر: برای قرار گرفتن در این مسیر که مسیر باغی است باید به محله کشک ریز رفته و خودروی خود را کنار مسجد موسی بن جعفر پارک کرده و پیاده‌روی را آغاز کنید. پس از حدود 15 دقیقه به امامزاده خوش‌نام می‌رسید که چشمه آبی نیز جنب امامزاده قرار دارد.

از اینجا برای رسیدن به تنگه دو راه پیش روی شماست: راه آسان‌تر پاکوبی است که کمی به عقب برگشته و شما را به اواسط جاده لاسک می‌رساند و از آنجا به تنگه؛ و راه دیگر پاکوبی که در امتداد باغ‌ها رفته رفته ارتفاع گرفته و در نهایت از پایین جاده لاسک عبور کرده تا به تنگه برسید.

 2- از جاده لاسک: برای قرار گرفتن در این جاده باید جنب مخابرات لزور رفته و خودروی خود را همان اطراف یا کمی بالاتر در انتهای خیابان آسفالت پارک کنید. از جنب مخابرات مسیر جاده لاسک را در پیش بگیرید تا پس از حدود 45 دقیقه پیاده‌روی به تنگه برسید. جاده لاسک یک جاده عریض خاکی است که می‌شود این جاده را با خودرو نیز طی کرد. کمی بالاتر از مخابرات چشمه آب از لوله جاری است که می‌توانید از آن آب بردارید.

با وارد شدن به تنگه، باید از مسیر پاکوب کنار رودخانه عبور کرده و در بخشی از مسیر از داخل آب عبور کنید (همانند تنگه واشی). برای این قسمت از برنامه حتماً باید کفش صندل همراه خود داشته باشید. چون سرمای آب از یک طرف و سنگ‌های تیز کف رودخانه از طرف دیگر حرکت از داخل آب با پای‌برهنه را بسیار سخت می‌کند! با عبور از داخل آب در انتها به یک آبشار کوچک می‌رسید.

به بالای آبشار که رفتید، به یک دشت کوچک و دو راهی می‌رسید. تنگه روبرویی یک تنگه فرعی است. تنگه و راه سمت چپ راهی است که شما را به دشت معجز چشمه می‌رساند. در این تنگه هم برای عبور از عرض رودخانه هر از گاهی مجبورید که به آب بزنید. با عبور از این تنگه و کمی ارتفاع گرفتن در نهایت به دشت معجز چشمه می‌رسید که تقریباً پشت یک پیچ (به سمت راست) پنهان است. در این دشت چند چشمه آب وجود دارد که بزرگ‌ترین آن تأمین‌کننده اصلی آب رودخانه فرح رود است. دشت معجز چشمه مکان مناسبی برای کمپ و شب مانی است.

 

 

 با ادامه مسیر رودخانه (از سمت راست دشت)، کمی بالاتر به دریاچه زیبای سد سیاهرود می‌رسید. از دریاچه تا گردنه جاده‌ای کشیده شده (به سمت غرب در جهت چپ) که این جاده شما را به روی گردنه می‌رساند. شما می‌توانید از سمت چپ دریاچه کم‌کم ارتفاع گرفته تا در امتداد مسیر جاده به گردنه برسید. در اینجا می‌توانید با عبور از مسیرهای پاکوب و یا غیر پاکوب از جاده عبور نکرده و میانبر بزنید تا به گردنه برسید.

به روی گردنه که رسیدید، از یال سمت راست ارتفاع بگیرید تا خود را به روی خط الراس برسانید. از روی یال که حرکت می‌کنید کم‌کم به سمت چپ متمایل شوید تا از سمت چپ سنگ‌های بالای یال به روی خط الراس قرار بگیرید. با ادامه مسیر از روی خط الراس به سمت شمال، گاهی ارتفاع کم کرده و گاهی هم در مسیر پاکوب باید تراورس کرده و از پایین خط الراس حرکت کنید.

  پس از حدود 1.5 ساعت حرکت از گردنه، به یک قله فرعی با سنگ‌چین کوچک می‌رسید. قله اصلی در ادامهٔ خط الراس (به‌صورت نعلی شکل)، حدود یک ساعت جلوتر قرار داشته و اختلاف ارتفاع آن هم با قله اول تقریباً محسوس است. (شاید حدود 100 متر بلندتر است.)

 

  لوازم ضروری سفر
کوله‌پشتی کوچک یک‌روزه، کفش کوه‌پیمایی سبک، لباس مناسب طبیعت‌گردی، کاپشن بادگیر و لباس گرم اضافه، زیرانداز انفرادی، قمقمه آب پرشده، لیوان شخصی، یک وعده ناهار قابل‌حمل، داروی مصرفی شخصی، کارت شناسایی.

لوازمی چون پشت گردنی بادی برای استراحت داخل ماشین، پانچو، باطوم کوه‌پیمایی. فلاکس کوچک چای (پرشده)، کلاه و عینک آفتابی، جوراب اضافه، کرم ضد آفتاب، دوربین عکاسی، کتاب اطلس راه‌های ایران، هد لمپ سفر بهتری را برای شما رقم می‌زند.

 

  

منبع:bazarkhabar.ir

ویدیو مرتبط :
گردشگری در تنگه واشی فیروزکوه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

جاذبه های گردشگری روستای هرانده

روستای هرانده در ۱۲۰ کیلومتری شرق تهران و ۱۲ کیلومتری جنوب غربی فیروزکوه قرار دارد. روستایی با جاذبه‌های گردشگری فراوان مثل غارهای متعدد و رودخانه‌های پرآب و دره‌های زیبا و مردمی خونگرم… دشت بورنیک، مزارع منطقه و رودخانه نمرود نیز از دیگر دیدنی‌های روستای هرانده هستند. روستای هرانده از طریق جاده دماوند – فیروز کوه نرسیده به روستای نمرود قابل دسترسی است.

 

 دیدنی های هرانده
در ضلع جنوبی این روستا برج سنگی مدوری وجود دارد که به امامزاده یحیی مشهور است. این امامزاده روی تپه‌ای به ارتفاع ۲ متر قرار دارد و مصالح بکار رفته در این بنا سنگ لاشه، ملاط گچ و ساروج است. قدمت امامزاده یحیی روستای هرانده به قرون ۶ و ۷ هجری می‌رسد و بنای آن در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

حفظ بافت قدیمی و سنتی هم از ویژگی‌های بارز روستای هرانده فیروزکوه است و هنوز هم با گذشت زمان، دری با قدمت بیش از ۳۰۰ سال در این روستا وجود دارد. روی این در ۲ حلقه تعبیه شده که حلقه با صدای زیر از حضور مهمان زن و حلقه با صدای بم از حضور مهمان مرد در پشت در به صاحبخانه خبر می‌دهد.

  رودخانه قزقان چای از میان روستا عبور می‌کند و منشاء برکت و آبادانی آن است. آثار به جا مانده از دوره‌های مختلف تاریخی سابقه روستای هرانده را به قبل از اسلام مربوط می سازد. غار تاریخی بورنیک، تپه باستانی، برج‌های دیده بانی و بنای امامزاده نشانگر قدمت تاریخی این روستاست.
 
روستای سبز
روستای کوهستانی هرانده بافت مسکونی متمرکز دارد و در شیب دامنه کوهستانی استقرار یافته است. مصالح به کار رفته در ساخت خانه های روستا شامل لاشه سنگ، گل، کاهگل، چوب و مانند این هاست. در ساخت خانه های جدید از مصالح سیمان، آهن و امثالهم استفاده می‌شود.

درختکاری در حاشیه رودخانه و کوچه های روستا، چشم انداز عمومی آن را بسیار سرسبز و جالب توجه کرده است. روستای هرانده به دلیل موقعیت جغرافیایی ممتاز، جاذبه‌های طبیعی جالب توجهی دارد. جریان رودخانه‌های قزقان چای و نمرود طراوت و زیبایی ویژه ای به سیمای عمومی آن بخشیده است.
 
باغ ها و قلمستان‌های انبوه بید و تبریزی در مسیر رودخانه گسترده شده و چشم اندازهای زیبایی به وجود آورده اند. ارتفاعات البرز در فصول مختلف سال مناظر و چشم اندازهای جالبی را پیش روی گردشگران این روستا قرار می دهد. انواع گل ها و گیاهان طبیعی با تنوعی از رنگ‌های دلپذیر به ویژه در بهار دیدار کنندگان را بر سر شوق می‌آورد.

منظره کوچ عشایر و اقامت ییلاقی آن‌ها، در کنار روستا هرانده بسیار زیبا است و از مهم ترین جاذبه های گردشگری این روستا محسوب می‌شود. آرامگاه امامزاده یحیی در ضلع جنوبی روستای هرانده واقع شده است و قدمت آن به قرون ۶ و ۷ هجری قمری می رسد. این زیارتگاه مورد توجه مردم منطقه است.

غار بورنیک در فاصله ۵ کیلومتری روستای هرانده و در حد فاصل این روستا با روستای حمزه واقع شده است. این غار طبیعی و تاریخی به احتمال زیاد، محل سکونت انسان های اولیه بوده است و قدمت آن به دوره پیش از تاریخ می رسد.
 

 

 دیدنی های تاریخی
برج دیده بانی در شمال شرقی روستا واقع شده و از آثار قرون ۴ و ۵ هجری قمری است. این برج به منظور دیدبانی و حفاظت از منطقه احداث شده بود.
 
تپه باستانی شیردره در فاصله ۱۵۰۰ متری ضلع جنوب شرقی روستا قرار دارد که در اوایل دوره اسلامی به عنوان قلعه نگهبانی مورد استفاده بوده است.

پل نمرود هم مربوط به دوره پهلوی در فاصله ۲ کیلومتری روستای هرانده و در منطقه نمرود، واقع شده که از نظر معماری بسیار جالب توجه است.
 
 مردم روستا
مردم روستای هرانده به زبان گیلکی سخن می گویند، مسلمان پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. درآمد بیشتر مردم روستای هرانده از طریق فعالیت‌های زراعی، باغداری، دامداری و کارگری تامین می شود. گروهی نیز در امور خدمات و صنایع دستی اشتغال دارند.

مهم ترین محصول زراعی این روستا سیب زمینی است. پرورش انواع گل و پرورش ماهی قزل آلا در روستا رواج دارد. سیب، گلاب و زردآلو از محصولات باغی روستاست. انواع لبنیات مانند پنیر، کره و ماست در روستا تولید می شود. این روستا محل عبور و اتراق گاه ایل الیکایی و ایل اصانلو در فصل تابستان است.
 
 از بازی ها و ورزش های محلی روستای هرانده می توان به کشتی محلی و چوبک اشاره کرد. صنایع دستی روستای هرانده مشتمل بر بافت انواع قالی و گلیم و کلاه و دستکش و شال گردن است. نی، ساز عمومی این روستا است که در مراسم مختلف همراه ترانه های محلی نواخته می شود.

در روستای هرانده می توانید علاوه بر صنایع دستی، انواع میوه ها، گل ها، لبنیات، عسل و ماهی قزل آلای این روستا را به عنوان سوغات بخرید و البته اگر مایل به چشیدن طعم غذاهای محلی روستا هستید، ته چین، آبگوشت و انواع کباب گزینه های خوبی برای یک ناهار روستایی هستند. طبخ انواع غذاها با ماهی هم در این منطقه رایج است. عسل و انواع لبنیات نیز به وفور در روستا یافت می‌شود.

منبع:asemoni.com