آشنایی با شهر تاریخی نسبار - بلغارستان

 آشنایی با شهر تاریخی نسبار - بلغارستان

شهر تاریخی نسبار در بلغارستان بناهایی را مانند ارگ شهری، معبد آپولو، میدان عمومی، استحکامات شهری و خانه‌های چوبی در خود جا داده است.
 به گزارش ایسنا، شهر باستانی نسبار (Nessebar) در استان بورگاس (Burgas) کشور بلغارستان روی شبه‌جزیره‌ای سنگی در دریای سیاه واقع شده است.
این شهر تاریخی سه‌هزار سال قدمت دارد و توسط تراسیان‌ها (Thracian) بنیان گذاشته شده است و در قرن ششم پیش از میلاد مسیح (ع)، مردمی که از یونان به منطقه مهاجرت کرده بودند، در این شهر ساکن شدند.
آنچه اکنون از این شهر تاریخی باقی مانده است، ساختمان‌هایی‌اند که به دوران یونان یا هلنستیک (Hellenstic) تعلق دارند. این بناهای تاریخی شامل ارگ شهر، معبد آپولو (Apollo)، میدان عمومی و استحکام‌های دوران تراسیان‌ها هستند.
همچنین در شهر نسبار، قلعه‌ای وجود دارد که در زمان حکومت بیزانس (امپراطوری رم شرقی) بر این منطقه احداث شده است.
این شهر تاریخی در زمان حاکمیت امپراطوری رم شرقی بر سواحل دریای سیاه، مهم‌ترین شهر بندری این منطقه محسوب می‌شده است. در این شهر تاریخی خانه‌های چوبی نیز وجود دارند که در قرن نوزدهم میلادی احداث شده و هر کدام از آن‌های نمونه‌ای ارزشمند از هنری معماری قرن 19 میلادی در این منطقه‌اند.
یونسکو به‌دلیل خصوصیات ویژه‌ی این شهر تاریخی و تنوع آثار موجود در آن، در سال 1983 شهر نسبار را در فهرست میراث جهانی به ثبت رساند.

منبع:hamshahrionline.ir

ویدیو مرتبط :
آیا اولین شهر خشتی و دومین شهر تاریخی جهان را دیده اید؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با شهر تاریخی قلعه تل

شهر تاریخی قلعه‌تُل یکی از شهرهای لرنشین استان خوزستان است و در بخش مرکزی شهرستان باغ‌ملک قرار داردکه یکی ازآثار باستانی ایران میباشد.

این شهر از قدیم مرکز دهستان قلعه تل و محل آمد و رفت ساکنان اطراف و تأمین خدمات اولیه روستاهای این دهستان بوده‌است.

سکونت در شهر قلعه تل با استناد آثار تاریخی بدست آمده در نشستگاه آن به گذشته‌ای بسیار دور در دوره حاکمیت پادشاهی عیلام باز می‌گردد.

این پادشاهی که در حدود ۵۰۰۰ سال پیش در پهنه‌ای از جنوب غرب و غرب ایران کنونی وجود داشت از چندین شهر و ناحیه مهم تشکیل می‌شد که معروف‌ترین آنها آنزان یا آنشان بود که گمان بر این است منطبق بر منطقه اطراف شهر ایذه کنونی است.

اهمیت این شهر و نزدیکی شهر کنونی قلعه‌تل با آن و نیز احتمال عبور کاروان‌های بین شهر آنزان و شوش از مسیر میانکوهی منطبق بر دشت قلعه تل بر احتمال رونق حیات این شهر در روزگار عیلامیان می‌افزاید.

از آثار عیلامی کشف شده در این شهر، دو سنگ بزرگ است که سال‌ها پیش هنگام حفر زمین برای ساخت و ساز، از زمین بیرون آورده شدند.

یکی از این سنگ‌ها پایه ستون و دیگری سنگی منقوش به پیکره چهار نفر است که دو نفر روبروی دو نفر دیگر دست به سینه ایستاده‌اند.

گذشته از این وجود منابع آب و خاک مناسب برای کشاورزی و مراتع وسیع و غنی در کوه‌های اطراف قلعه تل، وجود جمعیت یکجانشین و کوچ‌نشین در این منطقه را محتمل می‌سازد.

  
علاوه بر سابقه حیات دیرین در قلعه‌تل که عمدتاً با هاله‌ای از ابهام همراه است، بخش دیگری از سابقه حیات شهر قلعه تل که از آن زمان تا کنون استمرار دارد، به دوره قاجاریه و اندکی قبل از آن باز می‌گردد.

این حیات دارای نماینده‌ای پابرجاست که روی تپه‌ای مشرف به دشت و رودخانه جاری در پای آن به شکل قلعه‌ای پر هیبت ولی رنگ و رو باخته خود نمایی می‌کند. این قلعه توسط محمد تقی خان بختیاری ساخته شد.

از این قلعه برای فرماندهی قشون استفاده می‌شد. وصف این قلعه و حیات اجتماعی درون و بیرون آن که نشانی از سکونت در این شهر را به همراه دارد، در سفرنامه سر هنری لایارد (شهروند انگلیسی) آمده‌است. در این سفرنامه تنها اشاره اندکی به جمعیت ساکن در خارج قلعه که باید افراد غیر مرتبط با خاندان خان باشند، شد.

شهرتاریخی قلعه‌تل نخست در اطراف تپه‌ای بنا شده که زیر بنای قلعه موجود شهر است. این قلعه بر روی تپه‌ای طبیعی قرار دارد که بر اساس گفته‌ها بخشی از ارتفاع آن بصورت مصنوعی ایجاد شده‌است.

قلعه دارای چهار برج و به شکل مربع ساخته شده و در یکی از زاویه‌های آن یک عمارت چهار ضلعی احداث شده بود که در طبقه فوقانی آن "لامردون" و یا مهمان خانه قرار داشت. در طبقه تحتانی راهرو مسقف طویلی این ساختمان را به محوطه مرکزی قلعه متصل می‌ساخت. قلعه دارای دو حیاط بود که قسمت بیرونی جهت میهمانان و مستخدمین و گارد محافظ و قسمت داخلی مخصوص خانواده خان شامل خانواده محمد تقی خان و برادرش آکلب‌علی بود.

قلعه بلندترین نقطه و گویاترین نشانه شهر برای تازه‌واردان به شهر یا مسافرانی است که از مسیر ارتباطی اهواز به اصفهان عبور می‌کنند. در پای این قلعه رودخانه‌ای وجود دارد که آب چشمه‌هایی را به رودخانه گلال انتقال می‌دهد. این رودخانه منبع تأمین آب اراضی فراوانی در قلعه تل و بوگری است که عمدتاً زیر کشت صیفی‌جات و برنج هستند. روستای بوگری که اینک به شهر قلعه تل بسیار نزدیک شده یکی از نقاط سرسبز و خوش عطر دشت قلعه‌تل است. یکی از چشمه‌های مسدود شده در پای این قلعه از قدیم مهمترین منبع تأمین آب ساکنان بود که تا مدت‌ها آب پاک و گوارایی داشت.

شهر قلعه‌تل که یکی از آثار باستانی ایران محسوب میشود در شرق اهواز و در سمت راست جاده ارتباطی اهواز ـ (هفتکل) ـ باغملک ـ ایذه ـ اصفهان، پس از عبور از شهر باغ‌ملک قرار دارد که یکی ازمکان های تاریخی خوزستان میباشد.

شهر تاریخی قلعه تل، میراث تاریخی ایلامیان است و در گوشه گوشه مساحت ۸/۶ کیلومتری خود بناهایی از دوران‌های مختلف تاریخی را جای داده است. از ایلامیان و ساسانیان گرفته تا قاجار.

 

 

 

 

   منبع:hamshahrionline.ir