آرامگاه سلطان سحاک کجاست؟

آرامگاه سلطان اسحاق یا سلطان سحاک معروف به «سلطان» یکی از بناهای مذهبی استان کرمانشاه است که در شهرستان پاوه قرار دارد.

خبرگزاری ایسنا: بناهای مذهبی در هر کشوری از جایگاه ویژه‌ای نزد مردم برخوردارند که ایران اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و دارای هزاران بنای مذهبی با ارزش است و استان کرمانشاه نیز به واسطه عوامل بسیاری همچون حضور مسالمت‌آمیز اقوام و مذاهب گوناگون در کنار یکدیگر از قدیم‌الایام بناهای مذهبی بسیاری را داشته و این بناها نیز مورد تکریم و احترام مردم قرار گرفته است که آرامگاه سلطان اسحاق یکی از این بناهای مذهبی استان است.

آرامگاه سلطان اسحاق در مسیر جاده پاوه به نودشه در نزدیکی روستای نیسانه و در کنار ساحل رود سیروان قرار دارد. این آرامگاه بسیار مورد تکریم و احترام مردم استان و استانهای همجوار است. گفته میشود، بی‌صدا بودن رودخانه خروشان سیروان در هنگام گذر از کنار این آرامگاه از کرامات این شخصیت است.

سلطان اسحاق یکی از عرفای منطقه بود که گروهی را برای احیا سنت‌ها و فرهنگ ایرانیان هدایت و رهبری کرده است. درباره مسیر دسترسی به این بنای مذهبی باید گفت که جاده‌ای فرعی از جاده‌ی اصلی پاوه به نوسود در نزدیکی روستای نیسانه جدا می‌شود و به زیارتگاه (در 40 کیلومتری شمال غربی پاوه) منتهی می‌شود.

یکی از ویژگی‌های قابل توجه و گردشگرپذیر این منطقه، منظره رودخانه سیروان است که جذابیت خاصی به این منطقه داده است.

هر ساله در ایام مختلف سال به ویژه تعطیلات نوروز منطقه سلطان مملو از گردشگران است.

آشنایی با آرامگاه امامزاده سلطان عطابخش در کاشان

بناى اصلى بقعه امام‌زاده سلطان عطابخش، به دوره آل‌بویه تعلق دارد

آرامگاه امام‌زاده سلطان عطابخش
این آرامگاه بیرون از دروازهٔ قدیم اصفهان - کاشان قرار دارد و به یکى از فرزندان موسى بن جعفر (ع) منسوب است. بناى اصلى بقعه امام‌زاده سلطان عطابخش، به دوره آل‌بویه (۴۴۷-۳۲۰ ه-.ق) تعلق دارد. سردرِ قدیمى و قسمتى از صحن وسیع آن بر اثر احداث خیابان از بین رفته است.

ایوان بزرگ مدخل بقعه، سقف، رواق، تاق زیرگنبد و همچنین صفه‌اى که در انتهاى محوطهٔ داخل حرم، ‌ مقابل درِ ورودى قرار دارد با گچ، مقرنس‌کاریِ برجسته و نقاشى شده است. قبر امام‌زاده سلطان عطا بخش که در میان صندوق چوبى ظریفى قرار گرفته، سابقاً با کاشى‌هاى نفیس قدیمى پوشیده شده بوده که اکنون اثرى از آن‌ها دیده نمى‌شود. بقعه یک جفت درِ چوبى کنده‌کارى شده است و بر کتیبهٔ پایین دو لنگهٔ آن، به خط ثلث تاریخ‌هاى ۹۵۹ و ۹۶۲ ه-.ق حک شده است.

نقاشى‌هاى سقف ایوان و غرفه‌هاى داخل حرم امام‌زاده سلطان عطابخش، کار طاهر، نقاش و شاعر هنرمند معروف کاشانى است که قبر وى نیز در ایوان جلوى بقعه قرار گرفته است. در رواق‌‌هاى اطراف صندوقِ قبر امام‌زاده، قبور برجستهٔ متعددى وجود دارد که با سنگ‌هاى بلند و کاشى‌هاى خشتى منقش یا معرق بسیار زیبایى پوشیده شده است و روى آن‌ها، آیات قرآن و نام چهارده معصوم نقش بسته است. تاریخ‌هاى این قبور، از سدهٔ نهم هجرى به بعد است و روى یکى از قبرهاى برجسته که با کاشى معرق بسیار ظریف و خوش‌رنگى تزئین یافته، بعد از صلوات دوازده امام، به خط ثلث زرد طلایى‌رنگ در زمینهٔ سرمه‌اى جملهٔ : «وفات سلاله السادات جلال‌الدین بن سیداحمد کاشى فى سنهٔ ثلاث عشرین و تسعمانه» (۹۳۲ ه-.ق) نوشته شده است. بر سنگ قبر دیگرى نیز عبارت «وفات یافت میرزا ضیاءالدین خواجه شمس‌الدین لاهیجانى سنهٔ سبعه ثمانین و تسعمانه» (۹۷۸ ه-.ق) دیده مى‌شود.

این بنا به شماره ۹۴۱، در زمرهٔ آثار تاریخى به ثبت رسیده است.

منبع : vista.ir