آخرین مطالب



متفرقه


2 دقیقه پیش

با زخم های زندگی چه کنیم؟

در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ...
2 دقیقه پیش

نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسن

آیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ...

کلمه غریب شماره 1



متن عربی حکمت نهج البلاغه
فِى حَدِیثِهِ عَلَیْهِ السَّلامُ: فَإِذا کانَ ذلِکَ ضَرَبَ یَعْسُوبُ الدِّینِ ‏بِذَنَبِهِ‏، فَیَجْتَمِعُونَ إِلَیْهِ کَما یَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِیفِ. قالَ السَّید الشَریف: یَعْسُوبُ الدِّینِ: السَّیِّدُ الْعَظِیمُ الْمالِکُ لِأُمُورِ النَّاسِ یَوْمَئِذٍ، وَ الْقَزَعُ: قِطَعُ الْغَیْمِ الَّتِى لا ماءَ فِیها.
ترجمه فارسی حکمت نهج البلاغه

ترجمه دشتی
روایتی از امام (ع) اشاره به ظهور امام زمان (ع) چون آنگونه شود، پیشوای دین قیام کند، پس مسلمانان پیرامون او چونان ابر پاییزی گرد آیند. ( (یعسوب) یعنی بزرگ مسلمانان، و (قزع) یعنی ابرهای پاییزی)

ترجمه فیض الاسلام
در این فصل بیان می‏کنیم چند فرازی از آنچه برگزیده شده (در این کتاب) از سخن آن حضرت علیه‏السلام که معنی آن دور از فهم و به تفسیر و بیان نیازمند است. در گفتار آن حضرت علیه‏السلام است (که از عظمت و بزرگی حضرت صاحب الزمان (عجل الله فرجه) خبر داده): چون وقت آن برسد آقای بزرگوار و پیشوای دین (از پنهان بودن و نگرانی آشکار گردیده بر مقام سلطنت و خلافت خود) مستقر و پابرجا گردد، پس (مومنین از اطراف جهان) نزد آن بزرگوار گرد آیند چنانکه پاره‏های ابر در فصل پائیز گرد آمده به هم می‏پیوندد (این فرمایش صریح است به اینکه امام زمان علیه‏السلام زنده و از دشمنان پنهان و در روی زمین سیر می‏کند و هر وقت خدا بخواهد آشکار می‏شود، سیدرضی علیه‏الرحمه فرماید:) یعسوب الدین یعنی سرور بزرگوار و زمامدار کارهای مردم در آن روز (و فرمایش آن حضرت ضرب بذنبه یعنی امام زمان پس از نگرانی پابرجا می‏گردد، زیرا یعسوب در لغت به معنی پادشاه زنبور عسل است که بیشتر از روز را به دو بالش پرواز می‏نماید، و چون دم به زمین گذارد حرکت و پرواز را ترک نموده مستقر می‏شود) و قزع پاره‏های ابر است که (رقیق و نازک است خواه آبدار و خواه) بی‏آب و باران باشد (چنانکه لغت‏نویسان معنی آن را به طوری که بیان شد ضبط نموده‏اند: و اینکه اصحاب حضرت قائم علیه‏السلام را به پاره‏های ابر پائیز تشبیه نموده برای آن است که پائیز اول زمستان است و ابرهای پراکنده در آن هنگام به زودی به هم می‏پیوندند).

ترجمه سید جعفر شهیدی
(و در حدیث آن حضرت است که:) چون چنین شود یعسوب دین با پیروان خود به راه افتد، پس چون ابر پاییزی گرد او فراهم آیند. (یعسوب مهتر بزرگ است که کار مردم به دست اوست، و قزع پاره‏های ابری است که باران در آن نیست.)


ویدیو مرتبط :
رباعیات مولانا شماره 100 با عنوان : یاران غریب

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کلمه غریب شماره 9



متن عربی حکمت نهج البلاغه
وَ فِى حَدِیثِهِ عَلَیْهِ السَّلامُ: کُنّا إِذَا احْمَرَّ البَأْسُ اتَّقَیْنا بِرَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ، فَلَمْ یَکُنْ أَحَدٌ مِنّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ. -وَ مَعْنى ذلِکَ أَنَّهُ إِذا عَظُمَ الْخَوْفُ مِنَ الْعَدُوِّ وَ اشْتَدَّ ‏عِضاضُ‏ الْحَرْبِ ‏فَزِعَ‏ ‏الْمُسْلِمُونَ‏ إِلى قِتالِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ بِنَفْسِهِ، فَیُنْزِلُ اللَّهُ تَعالَى النَّصْرَ عَلَیْهِمْ بِهِ، وَ یَأَمَنُونَ مِما کانُوا یَخافُونَهُ بِمَکانِهِ. وَ قَوْلُهُ إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ کِنایَةٌ عَنِ اشْتِدادِ الْأَمْرِ، وَ قَدْ قِیلَ فِى ذلِکَ أَقْوالٌ أَحْسَنُها: أَنَّهُ شَبَّهَ ‏حَمْىَ‏ الْحَرْبِ بِالنَّارِ الَّتِى تَجْمَعُ الْحَرارَةَ وَ الْحُمْرَةَ بِفِعْلِها وَ لَوْنِها، وَ مِمَّا یُقَوِّى ذلِکَ قَوْلُ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ، وَ قَدْ رَأى ‏مُجْتَلَدَ النَّاسِ یَوْمَ حُنَیْنٍ وَ هِىَ حَرْبُ هَوازِنَ. ‏الْأنَ‏ ‏حَمِىَ‏ ‏الْوَطِیسُ‏، وَ الْوَطِیسُ، مُسْتَوْقَدُ النَّارِ فَشَبَّهَ رَسُولُ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ، عَلَیْهِ وَ الِهِ، مَا ‏اسْتَحَرَّ مِنْ ‏جِلادِ الْقَوْمِ بِاحْتِدامِ النَّارِ وَ شِدَّةِ الْتِهابِها. انْقَضى هذَا الْفَصْلُ، وَ رَجَعْنا إِلى سَنَنِ الْغَرَضِ الْأَوَّلِ فِى هذَا الْبابِ.-
ترجمه فارسی حکمت نهج البلاغه

ترجمه دشتی
روایتی دیگر از امام (ع) جهاد و شجاعت پیامبر (ع) هرگاه آتش جنگ شعله می‏کشید، ما به رسول خدا (ص) پناه می‏بردیم، که در آن لحظه کسی از ما همانند پیامبر (ص) به دشمن نزدیک‏تر نبود. (وقتی ترس از دشمن بزرگ می‏نمود، و جنگ به گونه‏ای می‏شد که گویا جنگجویان را می‏خواهد در کام خود فرو برد، مسلمانان به پیامبر پناهنده می‏شدند، تا رسول خدا شخصا به نبرد پردازد، و خداوند به وسیله او نصرت و پیروزی را بر آنان نازل فرماید، و در سایه آن حضرت ایمن گردند، اما جمله (اذا احمر الباس) کنایه از شدت کارزار است. در این باره سخنان متعددی گفته شده که بهترین آنها اینکه امام داغی جنگ را به شعله‏های سوزان آتش تشبیه کرده است، و از چیزهایی که این نظر را تقویت می‏کند، سخن پیامبر در جنگ حنین است، هنگامی که نبرد سخت شد و شمشیر زدن مردم را در جنگ (هوازن) مشاهده کرد فرمود: (الان حمی الوطیس) اکنون تنور جنگ داغ شد، (وطیس) تنور آتش است، بنابراین رسول خدا (ص) داغی و گرمی جنگ را به افروختگی و شدت شعله‏وری آتش تشبیه فرموده است).

ترجمه فیض الاسلام
در گفتار آن حضرت علیه‏السلام است (در شجاعت و دلاوری رسول اکرم صلی الله علیه و آله که مانند آن در نامه نهم گذشت): ما بودیم هنگامی که خوف و ترس سرخ می‏شد (کازار سخت می‏گشت) خود را به وسیله رسول خدا- صلی الله علیه و آله- نگاهداری می‏نمودیم، و هیچیک از ما از آن حضرت به دشمن نزدیکتر نبود (سیدرضی رحمه‏الله فرماید:) و معنی این سخن آن است که چون ترس از دشمن بسیار می‏شد و گزیدن جنگ سخت می‏گشت مسلمانان به جانبی که شخص رسول خدا- صلی الله علیه و آله- کارزار می‏نمود می‏گریختند، و خدایتعالی به برکت آن حضرت به ایشان کمک می‏فرستاد و آنها هم به وسیله آن بزرگوار از آنچه ترس داشتند آسوده می‏شدند. و فرمایش آن حضرت: اذا احمر الباس یعنی هنگامی که خوف و ترس سرخ می‏شد، کنایه است از سختی کارزار، و در آن چند قول گفته شده است نیکوترین آنها آن است که گرم شدن جنگ را تشبیه و مانند نموده به آتشی که گرمی و سرخی را به عمل و رنگش جمع نماید (سوزان باشد و افروخته) و این قول را کمک می‏کند فرمایش رسول خدا- صلی الله علیه و آله- وقتی که شمشیر زدن مردم را در جنگ حنین (موضعی بین طائف و مکه) دید و آن جنگ هوازن (قبیله‏ای از قیس) بود: ال
ان حمی الوطیس یعنی اکنون تنور جنگ گرم شد، و وطیس جای افروختن آتش است، رسول خدا- صلی الله علیه و آله- گرم شدن کارزار آنها را به افروختن آتش و زبانه کشیدن آن مانند نموده است. این فصل پایان یافت، و ما به روش اول خود در این باب (که مقصود بیان سخنان امام علیه‏السلام بوده نه تفسیر کلمات آن حضرت) باز گشتیم.

ترجمه سید جعفر شهیدی

(و در حدیث آن حضرت است که:) چون کارزار دشوار می‏شد، ما خود را به رسول خدا (ص) نگاه می‏داشتیم چنانکه هیچیک ما از وی به دشمن نزدیکتر نبود. (و معنی آن این است که چون بیم از دشمن بسیار می‏بود و اژدهای جنگ دهان می‏گشود، مسلمانان به رسول خدا پناه می‏بردند و از او می‏خواستند تا خود دست به جنگ بگشاید، این هنگام به برکت پیامبر، خدا پیروزی بر آنان می‏فرستاد و بیمی را که داشتند با رسول می‏گشاد). (و گفته آن حضرت اذا احمر الباس: کنایت از سختی کارزار است و در معنی این جمله سخنانی گفته‏اند، نیکوترین آن اینکه: امام گرمی کارزار را به گرمی آتش همانند کرده است که گرمی و سرخی را در اثر و رنگ خود فراهم دارد، و آنچه این معنی را تقویت می‏کند سخن رسول خداست (ص) که چون در روز حنین کارزار مردم را دید، و آن نبرد هوازن بود، فرمود: حمی الوطیس و طیس، افروختنگاه آتش است. رسول خدا (ص) گرمی نبرد مردمان را به گرمی آتش و سختی سوزش آن همانند کرد.)


ویدیوهای مرتبط


دیگر کاربران چه میخوانند....

درج آگهی رایگان
دانلود