متفرقه
2 دقیقه پیش | با زخم های زندگی چه کنیم؟در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ... |
2 دقیقه پیش | نظر آیتالله محقق داماد درمورد سید حسنآیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ... |
روایات از ائمه معصوم راجع به برخی خوراکیها
امام صادق (ع):
خاک قبر امام حسین (ع) دارو و شفای هر بیماری است و چون برداشتی بگو به نام خدا، خداوند آن را روزی وسیع و علم سودمند و شفای هر بیماری قرار بده که تو بر هر چیز توانایی .
امام صادق(ع): پنیر و گردو و اگر با هم مصرف شوند در هر کدام از آن دو شفا است و اگر به تنهایی خورده شوند در هر یک درد است.
امام رضا (ع): مرض و بیماری برای مومن رحمت و وسیله پاک شدن اوست و برای کافر عذاب و نقمت است.
پیامبر اکرم (ع) : سیر بخورید که شفای هفتاد بیماری است.
امام صادق(ع): در مسواک یازده خصلت از سنت است.
۱ـ پاکیزه کننده دهان است
۶ـ لثه را محکم می کند
۲ـ جلا دهنده چشم می باشد
۷ـ اشتها را زیاد میکند
۳ـ خدا را خشنود میکند
۸ـ بلغم را برطرف مینماید
۴ـ دندانها را سفید می گرداند
۹ـ حافظه را زیاد میکند
۵ـ بوی بد دهان را از بین میبرد
۱۰ـ حسنان را دو چندان میکند
۱۱ـ فرشتگان را مسرور میسازد
امام صادق (ع) : برنج داروی خوبی است ، طبیعت آن خنک است و هر بیماری عاری میباشد.
حضرت علی (ع) : هر کس گرسنه است غذا بخورد و خوب غذا را بجود و هنوز اشتها دارد از طعام دست بکشد و مدفوع را نگه ندارد، به هیچ بیماری گرفتار نمیشود مگر این که مرگ او فرا برسد .
حضرت علی (ع) : آب باران بیاشامید که بدن را پاک و بیماریها را از بین می برد.
امام صادق (ع): ایستاده آب آشامیدن در روز غذا را عضم و گوارا میکند و در شب ایستاده آب آشامیدن زردآب میآورد.
حضرت علی (ع): سه چیز حافظه را زیاد میکند و بلغم را از بین میبرد : قرائت قرآن، خوردن عسل، جویدن کندر.
امام موسی کاظم (ع): ما اهل بیت خود را معالجه نمیکنیم مگر با ریختن آب سرد بربدن تبدار و خوردن سیب.
پیامبر اکرم (ص): دارو از وسایل تقدیر است، به فرمان خدا فایده میدهد.
امام صادق (ع): تا هنگامی که بدنت تحمل درد را دارد از استعمال دارو پرهیز کن.
امام موسی بن جعفر (ع): برسر سفره ریحان طلبیدند و فرمودند : من دوست دارم که غذا را به آن شروع کنم زیرا ریحان عروق را می گشاید و اشتها را زیاد میکند و سل را معالجه می کند.
امام صادق (ع): از زیاد آب آشامیدن بپرهیز که ریشه همه بیماریها است.
امام صادق (ع): گلابی بخورید که قلب را جلا میدهد و دردهای باطن را به اذن خداوند آرامش می بخشد.
امام موسی بن جعفر (ع): هر کس تخم مرغ و پیاز و زیتون بخورد نیروی آمیزش او زیاد گردد.
امام صادق (ع) : گندم پوست گرفته گوشت را می رویاند و استخوان را محکم میکند.
پیامبر اکرم (ص): بر شما باد به کشمش که سودا را برطرف می کند و بلغم را می خورد و تن را سالم و اخلاق را نیکو میمند و اعصاب را قوی کرده وضعف و بیماری را از بین میبرد.
امام رضا (ع): به مریضهای خود چغندر بخورانید زیرا در آن شفا است و هیچ دردی با آن نیست.
امام صادق (ع): مردی در خدمت امام عرض کرد: دخترم آب بدنش کم شده و مبتلا به اسهال است. حضرت فرمود: چرا برنج با پیه به او نمیخورانی .
امام صادق (ع): چهار چیز دو است : حجامت، انفیه، اماله، استفراغ،
پیامبر اکرم(ص): خرما را ناشتا بخورید که کرمهای شکم را می کشد .
امام صادق(ع): نیشکر گرفتگی بینی و عروق را برطرف میکند و رنج و ضرری هم ندارد.
پیامبر اکرم(ص): کاهو بخورید که غذا را هضم می کند و خواب آور است.
پیامبر اکرم(ص): انجیر تازه و خشک را بخورید، زیرا نیروی جماع را زیاد میکند و بواسیر را برطرف می نماید.
امام صادق(ع): بر شما باد به خوردن بورانی بادمجان که دارو است و موجب ایمنی را برص است و همچنین سرخ شده آن در روغن زیتون .
امام صادق (ع): مردم چون مکیدن و خوردن عسل دارویی نخواهد یافت.
امام صادق(ع): هر کس دچار ضعف قلب و بدن است باید گوشت بره یا شیر بخورد.
امام صادق (ع): پیاز دهان را خوشبو می کند و کمر را محکم می گرداند و پوست را نرم میسازد.
پیامبر اکرم(ص): بر شما باد به نمک که شفای هفتاد درد است که جذام و برص و جنون از آنها است.
پیامبر اکرم (ص): حنا ببندید که چشم را روشنی میبخشد و موی را می رویایند.
امام محمد باقر(ص): کنیزی از او گرفتاری خونریزی شدید حیض شد، چنان که مشرف به موت گشت. حضرت باقر (ع) دستور داد که به او سویق عدس بخورانند، خورد و خوب شد.
امام صادق(ع): آب و نوشیدنی را با سه نفس بنوشید بهتر است تا این که به یک نفس آشامیده شود.
امام محمد باقر (ع): در تره چهار خاصیت است. باد را برطرف میکند و دهان را خوشبو میسازد، بواسیر را قطع می کند و همیشه خوردن آن موجب ایمنی از جذام است.
حضرت علی (ع): جویدن کندر دندانها را محکم میکند و بلغم را برطرف می نماید و بوی دهان را می برد.
امام کاظم (ع): به کسی که از رطوبت ناراحت بود فرمود: پونه را بکوبند و قدری ناشتا بخورد.
امام صادق (ع): پیامبر (ص) زکام را درمان نمی کردند و می فرمودند : کسی نیست که عرق جذام نداشته باشد، وقتی انسان زکام بگیرد عرق جذام را ریشه کن میکند.
امام صادق ( ع): هر کس به بخورد تا چهل روز حکمت بر زبانش جاری شود.
امام صادق(ع): پس از خروج از حمام پاها را با آب سرد بشویید که درد سر را برطرف میکند.
امام صادق(ع): هر کس هنگام خواب انار بخورد تا صبح درامان است.
امام رضا (ع): چیزی سودمندتر از نان برنج برای مسئول نیست.
پیامبر اکرم (ص) : به بخورید که حافظه را زیاد میکند و خلط سینه را از بین می برد و فرزند را زیبا میگرداند.
امام صادق (ع) : اگر مردم خاصیت سیب را می دانستند فقط با سیب به درمام مریض می پرداختند.
امام صادق( ع): هر کس غذا را با نمک شروع کند هفتاد درد آنچه او نمی داند وخدا می داند از او دفع میگردد.
امام صادق (ع): باقلا ساقهای پا را خالص و محکم می گرداند.
پیامبر اکرم (ص): هر کس سداب بخورد و پس از آن بخوابد از طاعون و دمل وسینه پهلو در امان خواهد بود.
امام موسی کاظم (ع): جوانی از امام هفتم (ع) بیمار شد. امام سراغش را گرفتند. عرض کردند به طحال گرفتار شده، حضرت فرمودند: تا سه روز به او تره بخورانید، خوراندیدم شفا یافت.
امام صادق (ع): زنانتان را در حاملگی خرما بدهید تا فرزندانتان ریبا شوند.
امام صادق(ع): سویق عدس عطش را از بین می برد و معده را قوی میسازد.
امام صادق (ع): ناشتا خربزه خوردن موجب فلج میشود.
امام صادق(ع): بر شما باد به کاهو خوردن که خون را تصفیه می کند.
حضرت علی (ع): گلابی قلب را جلا می دهد و دردهای درون را به اذن حق شفا می بخشد.
پیامبر اکرم (ص): خوردن انجیر باعث میشود از قولنج درامان باشید.
امام صادق (ع): درباره سنجد فرمود: گوشت آن گوشت ، پوستش پوست و هسته اش استخوان را می رویاند، با این حال کلیهها را گرم و معده را شستشو و پاکیزه می گرداند و نگهدار انسان از بواسیر و قطره قطره آمدن بول است. ساقها را نیرومند تو عرق جذام را ریشه کن می نماید.
پیامبر اکرم (ص): آب را آهسته و جرعه جرعه بنوشید و یک مرتبه بدون نفس ننوشید زیرا مبتلا به درد کبد می شوید.
امام صادق (ع): برای درد کمر عدس نافع است.
امام صادق(ع): انجیر بوی دهان را از بین میبرد و استخوان را محکم می کند و مو را میرویاند وبیماری را برطرف می کند و با بودن انجیر نیازی به داروی دیگر نمیباشد.
امام صادق (ع): سودمندتر از کوبیده و نرم شده سیب دارویی برای مسموم نمی شناسم .
امام صادق (ع): مردی تعرض کرد شکمم درد و صدا می کند. امام فرمودند:چرا سیاهدانه نمی خوری که در آن شفای همه دردها است.
امام صادق (ع): در سیاهدانه شفای هر بیماری است. ما از آن برای تب، سردرد، ورم چشم، درد معده و هر دردی استفاده می کنیم و به وسیله آن از خدا شفا می گیریم.
پیامبر اکرم (ص): به هر شهری که وارد شدید از پیاز آن بخورید که وبا و بیماری آن شهر را از بین میبرد.
پیامبر اکرم (ص): بر شما باد به زیتون که سوداء را خوب کند و بلغم را برطرف نماید و اعصاب را محکم و قوی گرداند و ضعف وثقل را از معده ببرد.
امام محمد باقر (ع): گوشت کبوتر، گوشت با برکتی است آن را به آدم مبتلا به یرقان بخورانید و بریان کنید.
امام صادق (ع): سرکه دل را نورانی میکند.
پیامبر اکرم (ص): هر کس یک عدد انار بخورد دل او را نورانی کند و برطرف کند از او وسوسه شیطان را تا چهل روز.
حضرت علی (ع): خوردن بیست و یک عدد مویز سرخ در وقت صبح ناشتا جمیع مرضها را دفع می کند مگر مرگ را.
حضرت علی (ع): خوردن به، قوت مرد را زیاد و ضعف او را برطرف می کند.
پیامبر اکرم (ع): انجیرهای میوه ای هست از بهشت، بخورید که بواسیر را قطع و نقرس را نفع می بخشد.
امام صادق (ع): بر شما باد به خوردن بادمجان در حالی که بورانی کرده باشید زیرا که شفا و امان است از برص.
امام صادق (ع): ترک نکنید شام خوردن را اگر چه سه لقمه با نمک باشد. هر کس یک شب شام نخورد رگی از رگهای جسدش می میرد ابداً زنده نگردد.
امام رضا (ع): مسواک نمودن چشم را جلا می دهد و موی را می رویاند و آب ریختن چشم را برطرف می کند.
پیامبر اکرم(ص): شکم خانه هر بیماری و پرهیز سر هر درمانست.
پیامبر اکرم (ص): بیماران خود را بر خلاف میلشان به خوردن غذا وادار نکنید زیرا خداوند آنها را می خوراند و مینوشاند.
حضرت علی (ع): دلهای خود را بز یا دروی در خوردن آشامیدن نمیرانید. دلها مانند زمین مزروعی است که چون زیاده از حد لزوم آبش بدهند می میرند و استعداد خود را برای کشت و ذرع از دست می دهد.
حضرت صادق(ع): کسی که میخواهد همیشه زنده بماند یعنی اگر بخواهید عمرش طولانی باشد. غذای صبح را زودتر و شام را دیر میل کند با زنان کمتر همبستر شود قرض خود را سبک کند.
حضرت صادق (ع): کسی با مبتلای به جذام تکلم نکند مگر این که به مقدار یک مترونیم با او فاصله داشته باشد.
حضرت صادق (ع): شیر بدن را فربه، خون را زیاد، قلب و دماغ و نخاع وباه را تقویت میکند و برای سینه و سرفه بسیار ناقعست.
حضرت صادق (ع): شیر گوسفند یک نوع ضدعفونی و دفع سم است، چنانچه با روغن بادام و سمغ بصری خورده شود سرفه را برطرف می کند.
پیامبر اکرم (ص): در هفته اول عروسی، عروس را از خوردن شیر، سرکه، خربزه و سیب ترش جلوگیری کن، چون در هفته اول عروسی، رحم زن سرد است و اگر این غذاها را بخورد ، موجب نازایی و عقیم شدن او می گردد.
پیامبر اکرم (ص): به زن باردار، در آن ماهی که باید بزاید خرما بدهید زیرا فرزند او بردبار و پرهیزکار خواهد شد.
پیامبر اکرم (ص): به را به زنان باردار خود بخورانید زیرا که اطفال شما را زیبا میکند.
امام رضا (ع): هر گاه چیزی خوردی بر پشت بخواب و پای راست را بر روی پای چپ گذار .
امام رضا (ع): فضیلت نان جو برنان گندم مانند فضیلت ما اهل بیت است بر سایر مردم و نان و طعام جو قوت پیغمبر است.
امام جعفر صادق(ع): برای صاحب اسهال برنج نیکوست و برای صاحب سل که دردها را از بدن می کشد.
امام موسی کاظم (ع): گوشت کبک ساق پا را قوی می گرداند و تب را بر طرف می کند.
حضرت علی (ع): اگر مغز گردو و پنیررا با هم بخوری دواست و هر یم را تنها بخوری درد است.
حضرت صادق (ع): انگور سیاه بخورید تا غمت زایل شود.
حضرت امام صادق( ع): هر مومنی که یک انار را تمام بخورد خدا شیطان را از روشنی دل او چهل روز دور گرداند.
امام رضا (ع): انجیز گند دهان را زایل می کند، استخوان را سخت و مو را می رویاند.
حضرت صادق (ع): حق تعالی آدم را از خاک آفرید پس خوردن خاک را بر فرزندان او حرام گردانید.
حضرت امام محمد باقر (ع): بزرگترین دامهای شیطان خوردن خاک وگل است و دردها در بدن حادث می کند و خارش بدن و بواسیر از آن به هم می رسد و دردهای سودا از آن متولد میشود و تقوت را از ساق و قدم می برد.
امام رضا (ع) : زیاد تخم مرغ خوردن موجب بزرگی سپرز و باد سر معده میشود.
امام رضا (ع): خوردن آب سرد بعد از اطمام گرم دندان را فاسد و خراب می کند.
امام رضا (ع): زیاد خوردن گوشت گاو موجب کندی ذهن و تحیر فهم و کثرت فراموشی می شود
امام رضا (ع): هر کس میخواهد به گوش درد مبتلا نباشد هنگام خوابیدن مقداری پنبه در سوراخ گوش خود بگذارد.
امام رضا (ع): هر کس بخواهد در دوره زمستان زکام را از خود دور ببیند هر روز سه قاشق از غذای عسل بخورد.
امام رضا (ع): هر کس ار زکام در ایام تابستان ناراحت است هر روزه یک خیار بخورد و از نشستن در آفتاب پرهیز کند.
امام رضا (ع): در فصل بهار باید از خوردن پیاز و سیر و ترشی پرهیز کرد.
ویدیو مرتبط :
نبودن روایات ائمه در صحاح سته موجب نقص ائمه است ؟ ( ابن تیمیه و انکار مسلّمات - قسمت ششم)
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
حضرت عباس (ع) همتای ائمه معصوم
اگر حضرت عباس(ع) عظمتی پیدا کرد نه به سبب فداکاری در راه برادر بلکه به سبب معرفت کامل و یقین نسبت به مقام ولایت و فداکاری در این راه بود برای همین او را تالیتلو(همتا) ائمه معصوم و باب الحوائج می خوانند.
دکتر محمدحسین رجبی(دوانی) کارشناس تاریخ اسلام در مورد شخصیت تاریخی حضرت عباس(ع) گفت: حضرت عباس(ع) یکی از فرزندان به نام امیرالمومنین (ع) است و می توان به جرأت گفت که ایشان پس از حضرت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و زینب کبری(س) سرآمد فرزندان امیرالمومنین است که در تاریخ شخصیت بزرگی از خود به منصه ظهور رساند.
القاب و کنیه حضرت عباس
وی افزود: نام «عباس» علیرغم معنی ظاهری که گرفتگی چهره معنی می دهد در میان عرب نامی رایج است که عموی پیامبر(ص) و حضرت علی(ع) نیز عباس بود و دلیل خاصی برای نامگذاری حضرت عباس به این نام وجود ندارد، کما اینکه حضرت علی(ع) فرزندانی نیز به نام عمر و عثمان داشتند.
این استاد و محقق تاریخ در مورد کنیه حضرت عباس نیز گفت: به سبب اینکه حضرت عباس دو فرزند پسر به نام فضل و عبیدالله داشتند به ایشان «ابوالفضل» میگفتند. هرچند که کنیه دیگری به ایشان نسبت داده شده به نام «ابوالقربه» ولی کنیه مشهور ایشان ابوالفضل است که تصور بنده این است حتی اگر ایشان فرزندی به نام فضل هم نداشت، به دلیل فضیلتهای فراوانی که در وجود مبارک ایشان سراغ داریم همان ابوالفضل خوانده می شدند.
رجبی دوانی در مورد لقب حضرت عباس گفت: لقب مشهور ایشان «قمر بنی هاشم» بود که به سبب رشادت فوقالعاده و سیمای زیبایی که داشتند بدین لقب مشهور شدند حتی کسانی که شیعه نیستند به علت زیبایی و مهابت چهره حضرت عباس او را بدین نام میخوانند.
حضرت عباس؛ غیرمعصومی که از معصوم برای ایشان زیارتنامه صادر شده است
وی در مورد جایگاه حضرت عباس در روایات و احادیث گفت: حضرت عباس به سبب اوج معرفت به ذات مقدس امام زمان خود و بصیرت فوقالعادهای که داشتند و نهایت در راه ولایتمداری جان خود را نثار کردند اهمیت فوقالعادهای را در تاریخ اسلام و در شیعه به دست آوردند و افتخار این را پیدا کردند که ائمه اطهار در شأن آن بزرگوار تعابیر عظیمی به کار ببرند.
وی تأکید کرد: حضرت عباس از معدود غیرمعصومین هستند که از معصوم برای ایشان زیارتنامه صادر شده است. از حضرت امام صادق(ع) زیارتنامهای برای حضرت ابوالفضل روایت شده است، همچنین در زیارت ناحیه مقدسه در مورد حضرت عباس به صورت اختصاصی بیانات بلندی وجود دارد و حضرت اباالفضل مورد مدح حضرات معصومین قرار گرفتهاند و این به سبب غرق بودن حضرت عباس در معرفت به ولایت است.
این پژوهشگر تاریخ اسلام افزود: برخلاف آنچه که بعضاً در بین عوام و برخی ناآگاهان رایج است که حضرت عباس به خاطر جانفشانی برای برادر به این جایگاه دست یافت؛ باید گفت که خیر؛ این فضیلتی برای حضرت عباس نیست چرا که بسیار افراد هستند که حاضرند جان خود را برای برادر فدا کنند و لحظهای برادر خود را رها نکنند، لذا اگر حضرت عباس عظمتی پیدا کرد نه به سبب فداکاری در راه برادر بلکه به سبب شناخت و معرفت کامل و یقین نسبت به مقام ولایت در زمان خود و فداکاری در راه ولایت بود.
رجبی دوانی افزود: اوج شخصیت حضرت عباس به دلیل بصیرت نافذ ایشان است چرا که امام صادق وقتی که میخواهد از عموی خویش یاد کند، با اینکه حضرت عباس فضیلتهای بسیاری دارد اما در مورد ایشان میفرماید "کان نافذ البصیره".
وی یادآور شد: حضرت عباس برادران دیگری داشتند که در کنار آن حضرت در کربلا به شرف شهادت نائل آمدند اما مقام حضرت عباس به خاطر آن بصیرت فوقالعاده به جایی میرسد که امام سجاد(ع) میفرماید "عمویم عباس در روز قیامت چنان جایگاهی دارد که همه شهدا به جایگاه او غبطه میخورند" و ما می دانیم که همه بهشتیان به جایگاه شهدا در قیامت غبطه میخورند. حال جایگاه حضرت عباس چنان رفیع است که شهدا به این جایگاه غبطه میخورند و این نیست مگر اوج بصیرت ایشان در مساله ولایت و ولایتمداری که او را یگانه دوران کرد و شایسته اینکه از طرف معصومین زیارتنامه مخصوصه داشته باشد.
حضرت ابالفضل(ع)؛ شاگرد 4 معصوم و از علمای بزرگ اسلام
وی با تاکید بر جایگاه علمی و معرفتی حضرت عباس گفت: حضرت ابوالفضل توفیق آن را پیدا کرد که از محضر 4 معصوم بهرهمند شود. پدر عظیمالشان ایشان حضرت امیرالمومنین(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و همچنین امام سجاد(ع). آن بزرگوار از امام سجاد حدود 12 سال بزرگتر بودند اما چون در مکتب ولایت و مهد امامت پرورش یافته بود، از علمای بزرگ ما به شمار می روند اما آن ایثار و جانفشانی فوقالعادهای که حضرت در روز عاشورا در کربلا داشتند باعث شده که آن بعد از شخصیت ایشان بر سایر ابعاد چیره شود و ما حضرت عباس را در علم به درستی نشناسیم حال آنکه ایشان از عالمان بزرگ بود و طبیعی است وقتی شاگرد 4 معصوم باشد به این جایگاه دست یابد.
دکتر رجبی با اشاره به نقش حضرت عباس در واقعه عاشورا در مورد جملهای که امام حسین در شهادت آن حضرت بر زبان جاری فرمودند گفت: حضرت عباس برای حضرت اباعبدالله الحسین همچون امیرالمؤمنین برای پیامبر(ص) بود. در نقلهای معتبر تاریخی و حدیثی داریم که حضرت علی نماد اقتدار اسلام در عصر پیامبر بود و در غزوات پیامبر همیشه پرچم اصلی سپاه اسلام را حمل و پیشاپیش سپاه اسلام حرکت میکرد.
وی افزود: اینکه به ایشان علمدار گفته میشود به این دلیل است حضرت عباس پرچم اصلی سپاه امام حسین را در دست داشت و در قلب سپاه قرار گرفته بود.
رمز وارد نشدن حضرت عباس در میدان جنگ
وی تأکید کرد: عظمت حضرت عباس از اینجا تا حدی شناخته میشود که ایشان شجاعت حضرت امیر را به ارث برده بود و آن حضرت به فرمان امام حسین دست به شمشیر نبرد- مگر جز یک مورد که زهیر و حر در محاصره قرار گرفته بودند- و فرمان مطاع مقام ولایت را اجرا کرد. امام حسین از ایشان خواسته بودند که پرچم را در دست داشته باشد که اهل حرم وقتی نگاهشان به پرچم در دستان عباس میافتد قوت قلب پیدا کنند و بدانند این سپاه هنوز وجود دارد.
این استاد تاریخ اسلام تصریح کرد: حضرت عباس بر میل طبیعی خود که جنگ با دشمنان ولایت است پای میگذارد و فرمان ولایت را اطاعت میکند و وارد عرصه جنگ نمیشود و شاهد شهادت عزیزان، برادران و اصحاب امام حسین میشود و زمانی هم که همه یاران امام به شهادت می رسیدند و تنها حضرت عباس باقی ماند به نزد امام حسین رفته تا اذن میدان بگیرد اما با این جمله امام مواجه میشود که "شما اگر بتوانید برای طفلان تشنه آب بیاورید".
وی افزود: حضرت عباس باز اطاعت امر مولای خود میکند و مأموریت آوردن آب را انجام میدهد و وقتی در این امر ناکام میماند دشمن حضرت را محاصره کرده و دستان مبارکش را قطع و مشک آب را هدف قرار میدهد. او که دیگر روی آمدن به سمت امام را ندارد در همان جا در نبرد نابرابر به شهادت میرسد و اینجاست که امام حسین با شهادت ایشان احساس تنهایی میکند و می فرماید "الان انکسر ظهری و قلت حیلتی" معنای این سخن این نیست که آن حضرت اگر باقی مانده بود امام حسین بر دشمنان غلبه مییافت، خیر؛ اما به سبب پشتوانه محکمی که برای امام بود این جمله را بیان فرمود.
دوانی تأکید کرد: درست است که پرچم در دستان قویترین فرد که نماد اقتدار سپاه است قرار میگیرد اما زمانی که لازم است و دشمن در حال غلبه است معنا ندارد این نماد اقتدار ثابت بماند و هیچ جنگی نکند. کما اینکه نقش حضرت عباس برای امام حسین همچون حضرت امیر برای پیامبر(ص) بود. حضرت علی در جنگها تنها نایستاد که پرچم را نگه دارد بلکه در سختترین عرصههای میدان نبرد وارد شد به خصوص در احد که همه گریخته بودند، آن حضرت جانانه از پیامبر دفاع کرد.
وی افزود: اما اینجا چرا حضرت عباس به مانند حضرت علی وارد عرصه نمیشود. رمز و راز این مسأله در این نهفته است که حضرت عباس دارد به عنوان بزرگترین نماد ولایتمداری به جامعه شیعه معرفی میشود که ولایتمدار کسی است که تنها مطیع امر مولای خود باشد و خواستهها و توانمندیهای خود حتی برای خدمت به اسلام را جز به دستور مقام ولایت به کار نگیرد.
این مدرس تاریخ اسلام تصریح کرد: ولایتمدار کسی است که اگر مقام ولایت دستور داد وارد جنگ نشو و فقط پرچم در دست بگیر و اگر بگوید تنها وارد عرصه جنگ شو باید مطیع باشد. و اگر به او که در اوج شجاعت است بگوید که لازم نیست بجنگی و فقط آب بیاورد باید اطاعت کند. احساس من این است که با اینکه وجود حضرت عباس میتواند برای مدتی خطر را از وجود امام حسین دفع کند و تعدادی از دشمنان را به هلاکت برساند اما این امر برای امتحان ولایتمداری از ارزش کمتری برخودار است. اصل این است که اسوه ولایتمداری باید به جامعه شیعه شناسانده شود که در شخصیت حضرت عباس نمود کامل دارد.
رجبی دوانی یادآور شد: حضرت عباس جز یک مورد که رها کردن حر و زهیر از محاصره دشمن بود در واقعه عاشورا وارد عرصه جنگ نشد چون حضرت امام حسین دستور فرموده بود تنها پرچم را در دست بگیرد و در عرف سیاسی -نظامی آن دوران افتادن پرچم برابر نابودی آن جبهه و سقوط آن سپاه بود لذا اینکه پرچم را حضرت عباس تا آخرین لحظات در اهتزاز داشت نشان آن بود که جبهه امام حسین ولو آنکه دو نفر بیشتر در آن نیست هنوز زنده است و در برابر دشمن ایستادگی میکند.
روایت دوانی از برآورده شدن حاجات زائران حرم حضرت عباس
وی در مورد لقب «باب الحوائج» که بر حضرت عباس نهاده شده است گفت: کسی که در راه خدا تمام سختیها را متحمل شود و جز رضای خدا و اطاعت مولای خود به چیز دیگری نیاندیشد چنین کسی در پیشگاه الهی به مقام رفیعی نایل میشود که او واسط فیض خدا میگردد و اگر کسانی متوسل به او شوند به خاطر آبرویی که در نزد خدا دارد خداوند به حرمت او این توسلات را جامه عمل می پوشاند.
این مدرس تاریخ اسلام افزود: من خود از پدر بزرگوارم که در عتبات عالیات تحصیل کرده بود شنیدم که ایشان شاهد بودند بسیاری از افراد حتی اعراب بادیه نشین به حرم حضرت عباس میآمدند و با ایمان و یقین کامل به باب الحوائج بودن حضرت عباس متوسل شده و فی المجلس حاجاتشان روا شده و شاداب و سپاسگزار از درگاه الهی حرم حضرت ابوالفضل را ترک میکردند و این نشانه اوج رفعت و مقامی است که حضرت عباس در پیشگاه الهی دارد.
دکتر رجبی دوانی تأکید کرد: البته تمام 14 ائمه معصوم(ع) «بابالحوائج» هستند چون مقام این بزرگواران در پیشگاه خدا رفیع است و خداوند به پاس جایگاه آنها حوائج مردم را روا میدارد اما حضرت عباس چون در عداد ائمه معصوم نیست توانسته تالی تلو آنها باشد یعنی برسد به جایگاهی که خاص ائمه معصوم است لذا چون به ظاهر معصوم نیست اما به آن مقام رفیع نائل آمده و از این جهت عنوان خاص بابالحوائج را از سوی شیعه به خود اختصاص داده که این لقب بعد از حماسه عظیم ایشان در کربلا به واسطه سربلندی در آزمون ولایتمداری بر ایشان نهاده شد.