در حمد خدا و لزوم تقوا

در حمد خدا و لزوم تقوا شناخت پروردگار سپاس خداوندی را سزاست که سپاس او در خلق آشکار، و سپاهش پیروز و بزرگی او والا و بیکرانه است خدا را برای نعمتهای پی در پی و بخشش‏های بزرگش ستایش می‏کنم، خدایی که حلمش بزرگ و عفوکننده است، در فرمانش عادل، و از گذشته و آینده باخبر است، با علم خود جهان هستی را پدید آورده، و با فرمان خود موجودات را آفریده است، بی آنکه از کسی پیروی کند، و یا بیاموزد، و یا از طرح حکیم دیگری استفاده نماید، در آفرینش پدیده‏ها، دچار اشتباهی نشده، و نه با حضور و مشورت گروهی آفریده است. گواهی می‏دهم که محمد (ص) بنده و فرستاده اوست، به هنگامی او را مبعوث فرمود که مردم در گرداب جهالت فرو رفته، و در حیرت و سرگردانی به سر می‏بردند، هلاکت آنان را مهار کرده به سوی خود می‏کشید، و گمراهی بر جان و دلشان قفل زده بود. ره‏آورد پرهیزکاری ای بندگان خدا! شما را به پرهیزکاری سفارش می‏کنم، که حق خداوند بر شماست، و نیز موجب حق شما بر پروردگار است، از خدا برای پرهیزکاری یاری بطلبید، و برای انجام دستورات خدا از تقوا یاری جویید، زیرا تقوا، امروز سپر بلا، و فردا راه رسیدن به بهشت است، راه تقوا روشن، و رونده آن بهره‏مند، و امانتدارش خدا، که حافظان آن خواهد بود، تقوا همواره خود را بر امت‏های گذشته و آینده عرضه می‏کند، زیرا فردای قیامت، همه به آن نیازمندند. آنگاه که در قیامت آفریده‏ها را گرد می‏آورد، و درباره همه نعمت‏ها می‏پرسد، پس چه اندکند آنان که تقوا را برگزیدند، و بار آن را بدرستی بر دوش کشیدند، آری پرهیزکاران تعدادشان اندک است، و شایسته ستایش خداوند سبحان که فرمود: (بندگان سپاس‏گزار من اندکند.) پس گوش جان را به ندای تقوا بسپارید، و برای به دست آوردن آن تلاش کنید، تقوا را بجای آن چه از دست رفته به دست آوردید و عوض هر کار مخالفی که مرتکب شده‏اید انتخاب کنید، با تقوا خواب خود را به بیداری، و روزتان را با آن سپری کنید، دلهای خود را با تقوا زنده کنید، و گناهان خود را با آن شستشو دهید، بیماریهای روان و جان خود را با تقوا درمان، و خود را آماده سفر آخرت گردانید، از تباه‏کنندگان تقوا عبرت گیرید و خود عبرت پرهیزکاران نشوید. آگاه باشید! تقوا را حفظ کنید و خویشتن را با تقوا حفظ نمایید. پرهیز از دنیای حرام برابر دنیا خویشتن‏دار و برابر آخرت دلباخته باشید، آن کس را که تقوا بلندمرتبت نمود خوار نشمارید، و آن را که دنیا عزیزش کرد گرامی ندارید، برق درخشنده دنیا شما را خیره نکند، و سخن ستاینده دنیا را نشنوید، به دعوت کننده دنیا پاسخ ندهید، و از تابش دنیا روشنایی نخواهید، و فریفته کالاهای گرانقدر دنیا نگردید. همانا برق دنیای حرام بی‏فروغ است، و سخنش دروغ، و اموالش به غارت رفته، و کالاهای آن در شرف تاراج است. آگاه باشید! دنیای حرام چونان عشوه‏گر هرزه‏ای است که تسلیم نشود، و مرکب سرکشی است که فرمان نبرد، دروغگویی خیانتکار، ناسپاس حق‏نشناس، دشمنی حیله‏گر، پشت‏کننده‏ای سرگردان، حالاتش متزلزل، عزتش خواری، جدش بازی و شوخی، و بلندی آن سقوط است، خانه جنگ و غارتگری، تبهکاری و هلاکت، و سرمنزل ناآرامی است، جایگاه دیدار کردنها و جداییهاست، راه‏های آن حیرت‏زا، گریزگاههایش ناپیدا، و خواستهایش نومیدکننده و زیانبار است، پناهگاههای دنیا انسان را تسلیم مرگ می‏کند، و از خانه‏های خود بیرون می‏راند، و چاره‏اندیشی‏ها ناتوان‏کننده است. اقسام دنیاپرستان نجات یافته‏ای مجروح، یا مجروحی پاره پاره تن، دسته‏ای سر از تن جدا، و دسته‏ای دیگر در خون خود تپیده، گروهی انگشت به دندان، و جمعی از حسرت و اندوه دست بر دست می‏مالند، برخی سر بر روی دستها نهاده به فکر فرو رفته‏اند، عده‏ای بر اشتباهات گذشته افسوس می‏خورند و خویشتن را محکوم می‏کنند، و عده‏ای دیگر از عزم و تصمیم‏ها دست برداشته، که راه فرار و هر نوع حیله‏گری بسته‏شده، و دنیا آنها را غافلگیر کرده است، زیرا کار از کار گذشته، و عمر گرانبها هدر رفته است. هیهات! هیهات! آنچه از دست رفت گذشت، و آنچه سپری شد رفت، و جهان چنانکه می‏خواست به پایان رسید. (نه آسمان بر آنها گریست و نه زمین، و هرگز دیگر به آنها مهلتی داده نشد.)

( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ: ) الْحَمَدُ للَّهِ ‏الْفاشِى‏ فِى الْخَلْقِ حَمْدُهُ، وَ الْغالِبِ جُندُهُ، وَ الْمُتَعالِى ‏جَدُّهُ‏، أَحْمَدُهُ عَلى نِعَمِهِ ‏التُّؤامِ‏، وَ الائِهِ‏ الْعِظامِ، الَّذِى عَظُمَ حِلْمُهُ فَعَفا، وَ عَدَلَ فِى کُلِّ ما قَضى، وَ عَلِمَ بِما یَمْضِى وَ ما مَضى، مُبْتَدِعِ الْخَلآئِقِ بِعِلْمِهِ، وَ مُنْشِئِهِمْ ‏بِحُکْمِهِ‏، بِلَا اقْتِداءٍ وَ لا تَعْلِیمٍ، وَ لَا احْتِذآءٍ لِمِثالِ صانِعٍ حَکِیمٍ، وَ لا إِصابَةِ خَطَاءٍ، وَ لا ‏حَضْرَةِ مَلَإٍ. وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ ابْتَعَثَهُ وَ النّاسُ ‏یَضْرِبُونَ‏ ‏فِى‏ ‏غَمْرَةٍ، وَ یَمُوجُونَ فِى حَیْرَةٍ، قَدْ قادَتْهُمْ ‏أَزِمَّةُ ‏الْحَیْنِ‏، وَ اسْتَغْلَقَتْ عَلى أَفْئِدَتِهِمْ أَقْفالُ ‏الرَّیْنِ‏. أُوصِیکُمْ -عِبادَ اللَّهِ- بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّها حَقُّ اللَّهِ عَلَیْکُمْ، وَ الْمُوجِبَةُ عَلَى اللَّهِ حَقَّکُمْ، وَ أَنْ تَسْتَعِینُوا عَلَیْها بِاللَّهِ وَ تَسْتَعِینُوا بِها عَلَى اللَّهِ. فَإِنَّ التَّقْوى فِى الْیَوْمِ الحِرْزُ وَ الْجُنَّةُ، وَ فِى غَدٍ الطَّرِیقُ إِلَى الْجَنَّةِ، مَسْلَکُها واضِحٌ، وَ سالِکُها رابِحٌ، وَ ‏مُسْتَوْدَعُها حافِظٌ، لَمْ تَبْرَحْ عارِضَةً نَفْسَها عَلَى الْأُمَمِ ‏الْماضِینَ‏ وَ الْغابِرِینَ لِحاجَتِهِمْ إِلَیْها غَداً إِذا أَعادَ اللَّهُ ما أَبْدى، وَ أَخَذَ ما أَعْطى، وَ سَأَلَ عَمّا ‏أَسْدى، فَما أَقَلَّ مَنْ قَبِلَها وَ حَمَلَها حَقَّ حَمْلِها. أُولئِکَ الْأَقَلُّونَ عَدَداً، وَ هُمْ أَهْلُ صِفَةِ اللَّهِ سُبْحانَهُ اِذْ یَقُولُ: ‏و ‏قَلِیلٌ‏ ‏مِنْ‏ ‏عِبادِىَ‏ ‏الشَّکُورُ ‏‏فَأَهْطِعُوا‏ بِاَسْماعِکُمْ إِلَیْها، وَ ‏‏واکِظُوا‏ بِجِدِّکُمْ عَلَیْها، وَ اعْتاضُوها مِنْ کُلِّ سَلَفٍ خَلَفاً وَ مِنْ کُلِّ مُخالِفٍ مُوافِقاً، أَیْقِظُوا بِها نَوْمَکُمْ، وَ اقْطَعُوا بِها یَوْمَکُمْ، وَ ‏أَشْعِرُوها قُلُوبَکُمْ، وَ ‏ارْحَضُوا بِها ذُنُوبَکُمْ، وَ داوُوا بِهَا الْأَسْقامَ، وَ بادِرُوا بِهَا ‏الْحِمامَ‏، وَ اعْتَبِرُوا بِمَنْ أَضاعَها، وَ لا یَعْتَبِرَنَّ بِکُمْ مَنْ أَطاعَها. أَلا ‏فَصُونُوها وَ ‏تَصَوَّنُوا بِها، وَ کُونُوا عَنِ الدُّنْیا ‏نُزَّاهاً، وَ إِلَى الْأَخِرَةِ ‏وُلّاهاً، وَ لا تَضَعُوا مَنْ رَفَعَتْهُ التَّقْوى، وَ لا تَرْفَعُوا مَنْ رَفَعَتْهُ الدُّنْیا، وَ لا ‏تَشِیمُوا ‏بارِقَها، وَ لا تَسْمَعُوا ناطِقَها، وَ لا ‏تُجِیبُوا ناعِقَها، وَ لا تَسْتَضِیئُوا بِإِشْراقِها، وَ لا تُفْتَنُوا ‏بِأَعْلاقِها، فَإِنَّ بَرْقَها ‏خالِبٌ‏، وَ نُطْقَها کاذِبٌ، وَ أَمْوالَها ‏مَحْرُوبَةٌ، وَ أَعْلاقَها مَسْلُوبَةٌ. أَلا وَ هِىَ ‏الْمُتَصَدِّیَةُ ‏الْعَنُونُ‏، وَ ‏الْجامِحَةُ ‏الْحَرُونُ‏ وَ ‏الْمائِنَةُ ‏الْخَؤُونُ‏، وَ الْجَحُودُ ‏الْکَنُودُ، وَ ‏الْعَنُودُ ‏الصَّدُودُ، وَ ‏الْحَیُودُ ‏الْمَیُودُ، حالُهَا انْتِقالٌ، وَ وَطْأَتُها زِلْزالٌ، وَ عِزُّها ذُلٌّ، وَ جِدُّها هَزْلٌ، وَ عُلْوُها سُفْلٌ، دارُ ‏حَرَبٍ‏ وَ سَلْبٍ وَ نَهْبٍ وَ ‏عَطَبٍ‏، أَهْلُها عَلى ‏ساقٍ‏ ‏وَ ‏سِیاقٍ‏، وَ ‏لَحاقٍ‏ وَ فِراقٍ. قَدْ ‏تَحَیَّرَتْ‏ ‏مَذاهِبُها، وَ أَعْجَزَتْ ‏مَهارِبُها، وَ خابَتْ مَطالِبُها، فَأَسْلَمَتْهُمُ الْمَعاقِلُ، وَ لَفَظَتْهُمُ الْمَنازِلُ، وَ أَعْیَتْهُمُ ‏الْمَحاوِلُ‏، فَمِن نَّاجٍ ‏مَعْقُورٍ، وَ لَحْمٍ ‏مَجْزُورٍ، وَ ‏شِلْوٍ مَذْبُوحٍ، وَ دَمٍ ‏مَسْفُوحٍ‏، وَ عاضٍّ عَلى یَدَیْهِ، وَ صافِقٍ ‏لِکَفَّیْهِ‏، وَ ‏مُرْتَفِقٍ‏ ‏بِخَدَّیْهِ‏، وَ ‏زارٍ ‏عَلى ‏رَأْیِهِ‏، وَ راجِعٍ عَنْ عَزْمِهِ، وَ قَدْ أَدْبَرَتِ الْحِیلَةُ، وَ أَقْبَلَتِ ‏الْغِیلَةُ ،وَ ‏‏لاتَ‏‏ ‏‏حِینَ‏‏ ‏‏مَناصٍ‏‏، ‏هَیْهاتَ‏ ‏هَیْهاتَ‏!! قَدْ فاتَ ما فاتَ، وَ ذَهَبَ ما ذَهَبَ، وَ مَضَتِ الدُّنْیا لِحالِ ‏بالِها ‏فَما ‏بَکَتْ‏ ‏عَلَیْهِمُ‏ ‏السَّماءُ ‏وَ ‏الْأَرْضُ‏ ‏وَ ‏ما ‏کانُواْ ‏‏مُنظَرِینَ‏‏.

چاره‌اندیشی برای حفظ حرمت زائران خانه خدا

نماینده ولی‌فقیه و سرپرست حجاج ایرانی در حالی از احتمال لغو عمره مفرده آینده خبر می‌دهد كه با وجود هشدارهای هر ساله مسوولان ایرانی به مقامات عربستان دراین‌باره، توهین به زائران ایرانی در حج و عمره هر سال از سوی پلیس این كشور تكرار می‌شود.

به گفته آیت‌الله محمد محمدی ری‌شهری، از‌آنجا كه رهبر معظم انقلاب اسلامی بر حفظ عزت و حرمت زائران ایرانی تاكید دارند و با توجه به این كه سفر عمره، عملی مستحبی است، در صورتی كه مذاكرات با مقام‌های عربستان به نتیجه‌ای نرسد، این سفر معنوی برگزار نخواهد شد، اما در صورتی برگزار خواهد شد كه خواست‌های ایران برآورده شود.

احتمال لغو عمره مفرده، هشداری است كه سال‌هاست مسوولان ایرانی با مشاهده بی‌حرمتی‌های ماموران عربستان سعودی نسبت به ایرانیان، آن را به سعودی‌ها یادآوری می‌كنند، اما امسال این ماجرا شكلی جدی‌تر به خود گرفت؛ به طوری كه در تابستان امسال نیز نماینده ولی‌فقیه از توهین به روحانیان كاروان‌ها و ۸۰۰ هزار زائر ایرانی و سخنان اهانت‌آمیز خطبای مسجدالحرام و مسجدالنبی نسبت به شیعیان بشدت انتقاد كرد.

آیت‌الله محمد محمدی ری‌شهری در آن زمان، ضمن ارائه گزارش سفرش به رهبر معظم انقلاب تاكید كرد: به این دلیل این گزارش را اعلام كردم كه اگر بی‌حرمتی و توهین به زائران و روحانیون ادامه یافت، ایشان تصمیم بگیرند؛ البته تصمیم در این موضوع نیز دست من و دولت نیست بلكه باید رهبری كه سیاست‌های اصولی كشور را تعیین می‌كنند، تصمیم بگیرند و هرچه ایشان تصمیم بگیرند؛ ما موظف به انجام آن هستیم اما به نظر بنده، این وضع قابل تداوم نیست.

غلامحسین اسلامی‌فرد، مدیر ارتباطات و اطلاع‌رسانی بعثه در این زمینه در گفتگو با «جام‌جم» می‌گوید: احتمال مطرح شده از سوی آیت‌الله محمدی ری‌شهری حاصل مشاهدات ایشان در آخرین سفر عمره و توجهشان به گزارش‌های زائران ایرانی از این سفر‌ها بوده است.

او اظهار می‌كند: ممانعت از فعالیت روحانیون راهنمای كاروان‌ها، ممانعت از زیارت بقیع و حرم و توهین‌های كلامی به زائران همگی از جمله دلایلی است كه احتمال این تصمیم را افزایش می‌دهد.

اما توهین به زائران ایرانی فقط به آنچه مدیر ارتباطات و اطلاع‌رسانی بعثه می‌گوید ختم نمی‌شود و رفتارهایی چون انگشت‌نگاری و چهره‌نگاری از زائران ایرانی، ضرب‌وشتم آنان و ایجاد شرایط نامساعد برای زائران زندانی شده از سوی عربستانی‌ها در بازداشتگاه‌های این كشور نشان می‌دهد اهانت به ایرانیان برای پلیس تندروی مذهبی این كشور به امری عادی بدل شده است!

اسلامی‌فرد درباره واكنش مسوولان عربستان به شكایت مقامات ایرانی از اهانت به زائران می‌گوید: آنها معمولا این گزارش‌ها را تایید نمی‌كنند و حتی گاهی با شنیدن آنها ابراز تعجب می‌كنند.

با این حال، او با اشاره به این كه ممكن است مذاكرات ایران با عربستان برای پایان دادن به توهین‌ها به نتیجه برسد، تصریح می‌كند: پیشتر نیز عربستان در برابر برخی درخواست‌های ایران مثل برگزاری دعای كمیل و مراسم برائت از مشركان، نرمش نشان داده است.