حکمت شماره 130

وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: لَأَنْسُبَنَّ الْإِسْلامَ نِسْبَةً لَمْ یَنْسُبْها أَحَدٌ قَبْلِى: الْإِسْلامُ هُوَ التَّسْلِیمُ، وَ التَّسْلِیمُ هُوَ الْیَقِینُ، وَ الْیَقِینُ هُوَ التَّصْدِیقُ، وَ التَّصْدِیقُ هُوَ الْإِقْرارُ، وَ الْإِقْرارُ هُوَ الْأَداءُ، وَ الْأَداءُ هُوَ الْعَمَلُ.

ترجمه دشتی

و درود خدا بر او فرمود: اسلام را چنان می‏شناسانم که پیش از من کسی آنگونه معرفی نکرده باشد، اسلام، همان تسلیم در برابر خدا، و تسلیم همان یقین داشتن، و یقین اعتقاد راستین، و باور راستین همان اقرار درست، و اقرار درست انجام مسوولیتها، و انجام مسوولیتها، همان عمل کردن به احکام دین است.

ترجمه فیض الاسلام

امام علیه‏السلام (در دعاء و توبه و استغفار و شکر) فرموده است: کسی را که چهار چیز دادند از چهار چیز نومید نگشته: کسی را که امر به دعاء نمودند از روا ساختن درخواست نومیدش نگردانند، و کسی را که دستور توبه دادند از پذیرفتن نومیدش نسازند، و کسی را که به استغفار وادار نمودند از آمرزش نومیدش ننمایند، و کسی را که شکر و سپاس یاد دادند از افزونی (نعمتها) نومیدش نکنند (سیدرضی رحمه‏الله فرماید:) و تصدیق و گواهی بر این فرمایش در کتاب خدایتعالی است که درباره دعاء (س 40 ی 60) فرموده است: ادعونی استجب لکم یعنی بخوانید مرا درخواست شما را روا می‏سازم، و درباره استغفار (س 4 ی 110) فرموده است: و من یعمل سوءا او یظلم نفسه ثم یسغفر الله یجد الله غفورا رحیما یعنی کسی که کار زشت انجام دهد یا به خود ستم کند پس از آن از خدا آمرزش بخواهد خداوند را آمرزنده مهربان می‏یابد، و درباره سپاسگزاری (س 14 ی 7) فرموده است: لئن شکرتم لازیدنکم یعنی اگر شکر نعمت به جا آورید نعمت شما را افزون می‏سازم، و درباره توبه (س 4 ی 17) فرموده است: انما التوبه علی الله للذین یعملون السوء بجهاله ثم یتوبون من قریب فاولئک یتوب الله علیهم و کان الله علیما حکیما یعنی خدا توبه کسانی را می‏پذیرد که کار زشت و ناشایسته از روی نادانی به جا آورده پس از آن به زودی (پیش از رسیدن مرگ) توبه کنند پس خدا آنها را می‏بخشد و خدا (به توبه راستی) دانا و (درباره هر کس) درستکار است.

ترجمه سید جعفر شهیدی

(و فرمود:) کسی را که چهار چیز دادند از چهار چیز محروم نباشد: آن را که دعا دادند از پذیرفته شدن محروم نماند، و آن را که توبه روزی کردند، از قبول گردیدن، و آن را که آمرزش خواستن نصیب شد، از بخشوده گردیدن، و آن را که سپاس عطا شد از فزوده گشتن. و گواه این جمله کتاب خداست که درباره دعاست مرا بخوانید تا بپذیرم. و در آمرزش خواستن گفته است: آن که کاری زشت کند یا بر خود ستم کند سپس از خدا آمرزش خواهد، خدا را بخشنده و مهربان می‏یابد. و درباره سپاس گفته است: اگر سپاس گفتید برای شما می‏افزاییم. و در توبت گفته است: بازگشت به خدا برای کسانی است که از نادانی کار زشت می‏کنند، سپس زود باز می‏گردند، خدا براینان می‏بخشاید و خدا دانا و حکیم است.

ترجمه دشتی

ترجمه فیض الاسلام

ترجمه سید جعفر شهیدی