متفرقه


2 دقیقه پیش

با زخم های زندگی چه کنیم؟

در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ...
2 دقیقه پیش

نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسن

آیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ...

تلاوت یا ایها الانسان... هشدار از غرور زدگیها



ترجمه فارسی نهج البلاغه
تلاوت یا ایها الانسان...
هشدار از غرور زدگیها
برهان گناهکار، نادرست‏ترین برهان‏ها است، و عذرش از توجیه هر فریب خورده‏ای بی‏اساس‏تر، و خوشحالی او از عدم آگاهی است. ای انسان! چه چیز تو را بر گناه جرات داده؟ و در برابر پروردگار مغرور ساخته؟ و بر نابودی خود علاقمند کرده است؟ آیا بیماری تو را درمان نیست؟ و خوابزدگی تو بیداری ندارد؟ چرا آنگونه که به دیگران رحم می‏کنی، به خود رحم نمی‏کنی؟ چه بسا کسی را در آفتاب سوزان می‏بینی بر او سایه می‏افکنی یا بیماری را بنگری که سخت ناتوان است، از روی دلسوزی بر او اشک می‏ریزی، چه چیز تو را بر بیماری خود بی تفاوت کرده؟ و بر مصیبتهای خود شکیبا و از گریه بر حال خویشتن باز داشته است؟ در حالی که هیچ چیز برای تو عزیزتر از جانت نیست! چگونه ترس از فرود آمدن بلا، شب هنگام تو را بیدار نکرده است؟ که در گناه غوطه‏ور، و در پنجه قهر الهی مبتلا شده‏ای؟
چگونه بودن
پس سستی دل را با استقامت درمان کن، و خوابزدگی چشمانت را با بیداری برطرف کن، و اطاعت خدا را بپذیر، و با یاد خدا انس گیر، و یاد آر که تو از خدا روی گردانی و در همان لحظه او روی به تو دارد، و تو را به عفو خویش می‏خواند، و با کرم خویش می‏پوشاند! در حالی که تو از خدا بریده و به غیر خدا توجه داری! پس چه نیرومند و بزرگوار است خدا! و چه ناتوان و بی‏مقداری تو، که بر عصیان او جرات داری، در حالی که تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و در گستره رحمت او آرمیده‏ای، نه بخشش خود را از تو گرفته، و نه پرده اسرار تو را دریده است. بلکه چشم بر هم زدنی، بی‏احساس خدا زنده نبودی، یا در نعمت‏های او غرق بودی، یا گناهان تو پرده‏پوشی شد، و یا بلا و مصیبتی را از تو دور ساخته است، پس چه فکر می‏کنی! اگر او را اطاعت کنی؟ بخدا سوگند! اگر این رفتار میان دو نفر که در توانایی و قدرت برابر بودند وجود داشت تو نخستین کسی بودی که خود را محکوم می‏کردی، بر زشتی اخلاق و نادرستی کردار.
دنیاشناسی
به حق می‏گویم که دنیا تو را فریفته است، که تو خود فریفته دنیایی، دنیا عبرت‏ها را برای تو آشکار کرده، و تو را به تساوی دعوت کرد، دنیا با دردهایی که در جسم تو می‏گذارد، و با کاهشی که در توانایی تو ایجاد می‏کند، راستگوتر از آن است که به تو دروغ بگوید، و یا مغرورت سازد. چه بسا نصیحت‏کننده‏ای از سوی دنیا را متهم نمودی، و راستگویی را دروغگو پنداشتی، اگر دنیا را از روی شهرهای ویران‏شده، و خانه‏های درهم فرو ریخته بشناسی، آن را یادآوری دلسوز، و اندرزدهنده‏ای گویا می‏یابی که چونان دوستی مهربان از تباهی و نابودی تو نگران است. دنیا چه خوب خانه‏ای است برای آن کس که آنرا جاودانه نپندارد، و خوب محلی است برای آن کس که آن را وطن خویش انتخاب نکند، سعادتمندان به وسیله دنیا در قیامت کسانی هستند که امروز از آن می‏گریزند.
انسان و رستاخیز
آنگاه که زمین سخت بلرزد، و نشانه‏های هولناک قیامت تحقق پذیرد، و پیروان هر دینی به آن ملحق شوند، و هر پرستش‏کننده به معبود خود، و هر اطاعت کننده‏ای به فرمانده خود رسد، نه چشمی بر خلاف عدالت و برابری در هوا گشوده، و نه قدمی برخلاف حق، آهسته در زمین نهاده می‏شود، در آن روز چه دلیلهایی که باطل می‏گردد، و عذرهایی که پذیرفته نمی‏شود! پس در جستجوی عذری باشید که پذیرفته شود، و دلیلی بجویید که استوار باشد، و از دنیای فانی برای آخرت جاویدان توشه بردار، و برای سفر آخرت وسائل لازم را آماده کن، و چشم به برق نجات بدوز، و بار سفر بربند.
متن عربی نهج البلاغه
( وَ مِنْ کَلامٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ ) قالهُ عِندَ تِلاوَتِهِ ‏یا ‏أَیُّهَا ‏الْإِنْسانُ‏ ‏ما ‏غَرَّکَ‏ ‏بِرَبِّکَ‏ ‏الْکَرِیمِ‏: ‏أَدْحَضُ‏ ‏مَسْئُولٍ‏ ‏حُجَّةً، وَ أَقْطَعُ مُغْتَرٍّ مَعْذِرَةً، لَقَدْ ‏أَبْرَحَ‏ ‏جَهالَةً ‏بِنَفْسِهِ‏. یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ ما جَرَّأَکَ عَلى ذَنْبِکَ، وَ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ، وَ ما انَسَکَ بِهَلَکَةِ نَفْسِکَ؟ أَما مِنْ دائِکَ ‏بُلُولٌ‏، أَمْ لَیْسَ مِنْ نَوْمِکَ یَقَظَةٌ؟ أَما تَرْحَمُ مِنْ نَفْسِکَ ما تَرْحَمُ مِنْ غَیْرِکَ؟ فَلَرُبَّما تَرَى ‏الضَّاحِىَ‏ ‏مِنْ‏ ‏حَرِّ الشَّمْسِ فَتُظِلُّهُ، أَوْ تَرَى الْمُبْتَلى بِأَلَمٍ ‏یُمِضّ‏ ‏جَسَدَهُ‏ فَتَبْکِى رَحْمَةً لَهُ. فَما ‏صَبَّرَکَ‏ عَلى دائِکَ، وَ جَلَّدَکَ ‏بِمُصابِکَ‏، وَ عَزّاکَ عَنِ الْبُکاءِ عَلى نَفْسِکَ وَ هِىَ أَعَزُّ الْأَنْفُسِ عَلَیْکَ؟ وَ کَیْفَ ‏لا ‏یُوقِظُکَ‏ خَوْفُ ‏بَیاتِ‏ ‏نِقْمَةٍ وَ قَدْ تَوَرَّطْتَ بِمَعاصِیهِ مَدارِجَ سَطَواتِهِ. فَتَداوَ مِنْ داءِ الْفَتْرَةِ فِى قَلْبِکَ بِعَزِیمَةٍ، وَ مِنْ ‏کَرَى‏ الْغَفْلَةِ فِى ناظِرِکَ بِیَقْظَةٍ، وَ کُن لِلَّهِ مُطِیعاً، وَ بِذِکْرِهِ انِساً، وَ ‏تَمَثَّلْ‏ فِى حالِ ‏تَوَلِّیکَ‏ عَنْهُ إِقْبالَهُ عَلَیْکَ، یَدْعُوکَ إِلى عَفْوِهِ، وَ ‏‏یَتَغَمَّدُکَ‏‏ بِفَضْلِهِ، وَ أَنتَ مُتَوَلٍّ عَنْهُ إِلى غَیْرِهِ. فَتَعالى مِنْ قَوِىٍّ ما ‏أَکْرَمَهُ‏، وَ تَواضَعْتَ مِنْ ضَعِیفٍ ما أَجْرَأَکَ عَلى مَعْصِیَتِهِ، وَ أَنْتَ فِى کَنَفِ سِتْرِهِ مُقِیمٌ، وَ فِى سَعَةِ فَضْلِهِ مُتَقَلِّبٌ، فَلَمْ یَمْنَعْکَ فَضْلَهُ، وَ لَمْ یَهْتِکْ عَنْکَ سِتْرَهُ، بَلْ لَمْ تَخْلُ مِنْ لُطْفِهِ ‏مَطْرَفَ‏ ‏عَیْنٍ‏ فِى نِعْمَةٍ یُحْدِثُها لَکَ، أَوْ سَیِّئَةٍ یَسْتُرُها عَلَیْکَ، أَوْ بَلِیَّةٍ یَصْرِفُها عَنْکَ. فَما ظَنُّکَ بِهِ لَوْ أَطَعْتَهُ، وَ ایْمُ اللَّهِ لَوْ أَنَّ هذِهِ الصِّفَةَ کانَتْ فِى مُتَّفِقَیْنِ فِى الْقُوَّةِ، ‏مُتَوازِیَیْنِ‏ فِى الْقُدْرَةِ، لَکُنْتَ أَوَّلَ حاکِمٍ عَلى نَفْسِکَ بِذَمِیمِ الْأَخْلاقِ، وَ مَساوِى‏ءِ الْأَعْمالِ. وَ حَقّاً أَقُولُ مَا الدُّنْیا غَرَّتْکَ، وَ لکِنْ بِهَا اغْتَرَرْتَ، وَ ‏لَقَدْ ‏‏کاشَفَتْکَ‏‏ ‏‏الْعِظاتِ‏‏، وَ اذَنَتْکَ‏ عَلى سَواءٍ، وَ لَهِىَ بِما تَعِدُکَ مِنْ نُزُولِ الْبَلاءِ بِجِسْمِکَ، وَ النَّقْصِ فِى قُوَّتِکَ، أَصْدَقُ وَ أَوْفى مِنْ أَنْ تَکْذِبَکَ أَوْ تَغُرَّکَ، وَ ‏لَرُبّ‏ ‏ناصِحٍ‏ ‏لَها ‏عِنْدَکَ‏ ‏مُتَّهَمٌ‏، وَ صادِقٍ مِنْ خَبَرِها مُکَذَّبٌ، وَ لَئِنْ ‏تَعَرَّفْتَها فِى الدِّیارِ الْخاوِیَةِ، وَ الرُّبُوعِ الْخالِیَةِ، لَتَجِدَنَّها مِنْ حُسْنِ تَذْکِیرِکَ، وَ بَلاغِ مَوْعِظَتِکَ، بِمَحَلَّةِ الشَّفِیقِ عَلَیْکَ، وَ ‏الشَّحِیحِ‏ ‏بِکَ‏، وَ لَنِعْمَ دارُ مَنْ لَمْ یَرْضَ بِها داراً، وَ مَحَلُّ مَنْ لَمْ ‏یُوَطِّنْها مَحَلّاً، وَ إِنَّ السُّعَداءَ بِالدُّنْیا غَداً هُمُ الْهارِبُونَ مِنْهَا الْیَوْمَ. إِذا رَجَفَتِ ‏الرَّاجِفَةُ، وَ ‏حَقَّتْ‏ ‏بِجَلائِلِهَا ‏الْقِیامَةُ، وَ لَحِقَ بِکُلِّ ‏مَنْسَکٍ‏ أَهْلُهُ، وَ بِکُلِّ مَعْبُودٍ عَبَدَتُهُ، وَ بِکُلِّ مُطاعٍ أَهْلُ طاعَتِهِ، ‏فَلَمْ‏ ‏‏یَجْرِ‏ ‏فِى‏ ‏عَدْلِهِ‏ ‏وَ ‏قِسْطِهِ‏ یَوْمَئِذٍ خَرْقُ بَصَرٍ فِى الْهَواءِ، وَ لا هَمْسُ قَدَمٍ فِى الْأَرْضِ إِلَّا بِحَقِّهِ. فَکَمْ حُجَّةٍ یَوْمَ ذاکَ داحِضَةٍ، وَ عَلائِقِ عُذْرٍ مُنقَطِعَةٍ.! ‏فَتَحَرَّ مِنْ أَمْرِکَ ما یَقُومُ بِهِ عُذْرُکَ، وَ تَثْبُتُ بِهِ حُجَّتُکَ، وَ خُذْ ما یَبْقى لَکَ مِمَّا لا تَبْقى لَهُ، وَ ‏تَیَسَّرْ لِسَفَرِکَ، وَ ‏شِمْ‏ ‏بَرْقَ‏ النَّجاةِ، وَ ‏ارْحَلْ‏ ‏مَطایَا التَّشْمِیرِ.


ویدیو مرتبط :
تلاوت قرآن کریم با ترجمه فارسی سوره الانسان 76 Quran Kareem ba Tarjuma Sura Al-Insan

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تلاوت الهیکم التکاثر هشدار از غفلتزدگی‏ها



ترجمه فارسی نهج البلاغه
تلاوت الهیکم التکاثر
هشدار از غفلتزدگی‏ها
شگفتا چه مقصد بسیار دوری، و چه زیارت کنندگان بیخبری! و چه کار دشوار و مرگباری! پنداشتند که جای مردگان خالی است، آنها که سخت مایه عبرتند، و از دور با یاد گذشتگان، فخر می‏فروشند، آیا به گورهای پدران خویش می‏نازند؟ و یا به تعداد فراوانی که در کام مرگ فرو رفته‏اند؟ آیا خواهان بازگشت اجسادی هستند که پوسیده شد؟ و حرکاتشان به سکون تبدیل گشت؟ آنها مایه عبرت باشند سزاوارتر است تا تفاخر! اگر با مشاهده وضع آنان به فروتنی روی آورند عاقلانه‏تر است تا آنان را وسیله فخرفروشی قرار دهند. اما بدنها با دیده‏های کم‏سو نگریستند، و با کوته‏بینی در امواج نادانی فرو رفته‏اند، اگر حال آنان را از ورای خانه‏های ویران، و سرزمینهای خالی از زندگان می‏پرسیدند، هرآینه می‏گفتند: (آنان با گمراهی در زمین فرو خفتند، و شما ناآگاهانه دنباله‏روی آنان شدید.) بر روی کاسه‏های سر آنها راه می‏روید. و بر روی جسدهایشان زراعت می‏کنید؟ و آنچه بجا گذاشته‏اند می‏خورید، و در خانه‏های ویران آنها مسکن گرفتید، و روزگاری که میان آنها و شماست بر شما زاری می‏کند، آنها پیش از شما بکام مرگ فرو رفتند، و زودتر از شما به آبشخورتان رسیدند.
شرح حالات رفتگان
آنها دارای عزت پایدار، و درجات والای افتخار، پادشاهان حاکم، یا رعیت سرفراز بودند که سرانجام راه به ژرفای برزخ پیمودند، و زمین آنها را در خود گرفت، و از گوشت بدنهای آنان خورد، و از خون آنان نوشید. پس در شکاف گورها بی‏جان و بدون رشد پنهان مانده‏اند. نه از دگرگونیها اندوهناک، و نه از زلزله‏ها ترسناک، و نه از فریادهای سخت هراسناکند، غائب شدگانی که کسی انتظار آنان را نمی‏کشد، و حاضرانی که حضور نمی‏یابند، اجتماعی داشتند و پراکنده شدند، با یکدیگر الفتی داشتند و جدا گردیدند. اگر یادشان فراموش شد، یا دیارشان ساکت شد، برای درازی زمان و دوری مکان نیست، بلکه کاسه مرگ نوشیدند، گویا بودند و گنگ شدند، شنوا بودند و کر گشتند، و حرکاتشان به سکون تبدیل شد، چنان آرمیدند که گویا بیهوش بر خاک افتاده و در خواب فرو رفته‏اند.
همسایگانی که با یکدیگر انس نمی‏گیرند، دوستانی که به دیدار یکدیگر نمی‏روند، پیوندهای شناسایی در میانشان پوسیده، و اسباب برادری قطع گردیده است، با اینکه در یک جا گرد آمدند تنهایند، رفیقان یکدیگرند و از هم دورند، نه برای شب صبحگاهی می‏شناسند، و نه برای روز شامگاهی، شب، یا روزی که به سفر مرگ رفته‏اند برای آنها جاویدان است. خطرات آن جهان را وحشتناک‏تر از آنچه می‏ترسیدند یافتند، و نشانه‏های آن را بزرگ‏تر از آن چه می‏پنداشتند مشاهده کردند، و برای رسیدن به بهشت یا جهنم تا قرارگاه اصلی‏شان مهلت داده شدند، و جهانی از بیم و امید برایشان فراهم آمد، اگر می‏خواستند آنچه را که دیدند توصیف کنند، زبانشان عاجز می‏شد. حال اگر آثارشان نابود شد، و اخبارشان فراموش، اما چشمهای عبرت‏بین، آنها را می‏نگرد، و گوش جان اخبارشان را می‏شنود، که با زبان دیگری با ما حرف می‏زنند و می‏گویند:
پیام مردگان!
چهره‏های زیبا پژمرده، بدنهای نازپرورده پوسیده شد، و بر اندام خود لباس کهنگی پوشانده‏ایم، و تنگی قبر ما را در فشار گرفته، وحشت و ترس را از یکدیگر به ارث می‏بریم. خانه‏های خاموش قبر بر ما فرو ریخته، و زیباییهای اندام ما را نابود، و نشانه‏های چهره‏های ما را دگرگون کرده است، اقامت ما در این خانه‏های وحشتزا طولانی‏شده، نه از مشکلات رهایی یافته، و نه از تنگی قبر گشایشی فراهم شد. مردم! اگر آنها را در اندیشه خود بیاورید، یا پرده‏ها کنار رود، مردگان را در حالتی می‏نگرید که حشرات گوشهایشان را خورده، چشمهایشان به جای سرمه پر از خاک گردیده، و زبانهایی که با سرعت و فصاحت سخن می‏گفتند پاره پاره‏شده، قلبها در سینه‏ها پس از بیداری به خاموشی گرایید، و در تمام اعضای بدن پوسیدگی تازه‏ای آشکار شد، و آنها را زشت گردانید، و راه آفت‏زدگی بر اجسادشان گشوده شد، همه تسلیم‏شده، نه دستی برای دفاع، و نه قلبی برای زاری دارند. و آنان را می‏بینی که دلهای خسته از اندوه، و چشمهای پرشده از خاشاک دارند، در حالات اندوهناک آنها دگرگونی ایجاد نمی‏شود و سختی‏های آنان برطرف نمی‏گردد.
عبرت از گذشتگان
آه! زمین چقدر اجساد عزیزان خوش سیما را که با غذاهای لذیذ و رنگین زندگی کردند، و در آغوش نعمتها پرورانده شدند بکام خویش فرو برد، آنان که می‏خواستند با شادی غمها را از دل برون کنند، و به هنگام مصیبت با سرگرمیها، صفای عیش خود را بر هم نزنند، دنیا به آنها و آنها به دنیا می‏خندیدند، و در سایه خوشگذرانی غفلت‏زا، بی‏خبر بودند که روزگار با خارهای مصیبت‏زا آنها را درهم کوبید و گذشت روزگار توانایی‏شان را گرفت، مرگ از نزدیک به آنها نظر دوخت، و غم و اندوهی که انتظارش را نداشتند آنان را فرا گرفت، و غصه‏های پنهانی که خیال آن را نمی‏کردند در جانشان راه یافت، در حالی که با سلامتی انس داشتند انواع بیماریها در پیکرشان، پدید آمد، و هراسناک به اطبا، که آموزش دادند گرمی را با سردی، و سردی را با گرمی درمان کنند روی آوردند که بی‏نتیجه بود زیرا، داروی سردی، گرمی را علاج نکرد، و آنچه برای گرمی بکار بردند، سردی را بیشتر ساخت، و ترکیبات و اخلاط مزاج را به اعتدال نیاورد، جز آنکه آن بیماری را فزونی داد، تا آنجا که درمان کنند، خسته، و پرستار سرگردان، و خانواده از ادامه بیماریها سست و ناتوان شدند، و از پاسخ پرسش‏کنندگان درماندند، و درباره همان خبر حزن‏آوری که از او پنهان می‏داشتند در حضورش به گفتگو پرداختند.
سختی‏های لحظه مرگ
یکی می‏گفت تا لحظه مرگ بیمار است، دیگری در آرزوی شفا یافتن بود، و سومی خاندانش را به شکیبایی در مرگش دعوت می‏کرد، و گذشتگان رابه یاد می‏آورد، در آنحال که در آستانه مرگ، و ترک دنیا، و جدایی با دوستان بود که ناگهان اندوهی سخت به او روی آورد، فهم و درکش را گرفت، زبانش به خشکی گرایید، چه مطالب مهمی را می‏بایست بگوید که زبانش از گفتن آنها باز ماند، و چه سخنان دردناکی را می‏شنید و خود را به کری می‏زد، از شخص بزرگی که احترامش را نگه میداشت، یا فرد کوچکی که به او ترحم می‏کرد، همانا مرگ سختی‏هایی دارد که هراس‏انگیز و وصف ناشدنی است، و برتر از آن است که عقلهای اهل دنیا آن را درک کند.
متن عربی نهج البلاغه