متفرقه
2 دقیقه پیش | با زخم های زندگی چه کنیم؟در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ... |
2 دقیقه پیش | نظر آیتالله محقق داماد درمورد سید حسنآیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ... |
تلاوت یا ایها الانسان... هشدار از غرور زدگیها
تلاوت یا ایها الانسان... هشدار از غرور زدگیها برهان گناهکار، نادرستترین برهانها است، و عذرش از توجیه هر فریب خوردهای بیاساستر، و خوشحالی او از عدم آگاهی است. ای انسان! چه چیز تو را بر گناه جرات داده؟ و در برابر پروردگار مغرور ساخته؟ و بر نابودی خود علاقمند کرده است؟ آیا بیماری تو را درمان نیست؟ و خوابزدگی تو بیداری ندارد؟ چرا آنگونه که به دیگران رحم میکنی، به خود رحم نمیکنی؟ چه بسا کسی را در آفتاب سوزان میبینی بر او سایه میافکنی یا بیماری را بنگری که سخت ناتوان است، از روی دلسوزی بر او اشک میریزی، چه چیز تو را بر بیماری خود بی تفاوت کرده؟ و بر مصیبتهای خود شکیبا و از گریه بر حال خویشتن باز داشته است؟ در حالی که هیچ چیز برای تو عزیزتر از جانت نیست! چگونه ترس از فرود آمدن بلا، شب هنگام تو را بیدار نکرده است؟ که در گناه غوطهور، و در پنجه قهر الهی مبتلا شدهای؟ چگونه بودن پس سستی دل را با استقامت درمان کن، و خوابزدگی چشمانت را با بیداری برطرف کن، و اطاعت خدا را بپذیر، و با یاد خدا انس گیر، و یاد آر که تو از خدا روی گردانی و در همان لحظه او روی به تو دارد، و تو را به عفو خویش میخواند، و با کرم خویش میپوشاند! در حالی که تو از خدا بریده و به غیر خدا توجه داری! پس چه نیرومند و بزرگوار است خدا! و چه ناتوان و بیمقداری تو، که بر عصیان او جرات داری، در حالی که تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و در گستره رحمت او آرمیدهای، نه بخشش خود را از تو گرفته، و نه پرده اسرار تو را دریده است. بلکه چشم بر هم زدنی، بیاحساس خدا زنده نبودی، یا در نعمتهای او غرق بودی، یا گناهان تو پردهپوشی شد، و یا بلا و مصیبتی را از تو دور ساخته است، پس چه فکر میکنی! اگر او را اطاعت کنی؟ بخدا سوگند! اگر این رفتار میان دو نفر که در توانایی و قدرت برابر بودند وجود داشت تو نخستین کسی بودی که خود را محکوم میکردی، بر زشتی اخلاق و نادرستی کردار. دنیاشناسی به حق میگویم که دنیا تو را فریفته است، که تو خود فریفته دنیایی، دنیا عبرتها را برای تو آشکار کرده، و تو را به تساوی دعوت کرد، دنیا با دردهایی که در جسم تو میگذارد، و با کاهشی که در توانایی تو ایجاد میکند، راستگوتر از آن است که به تو دروغ بگوید، و یا مغرورت سازد. چه بسا نصیحتکنندهای از سوی دنیا را متهم نمودی، و راستگویی را دروغگو پنداشتی، اگر دنیا را از روی شهرهای ویرانشده، و خانههای درهم فرو ریخته بشناسی، آن را یادآوری دلسوز، و اندرزدهندهای گویا مییابی که چونان دوستی مهربان از تباهی و نابودی تو نگران است. دنیا چه خوب خانهای است برای آن کس که آنرا جاودانه نپندارد، و خوب محلی است برای آن کس که آن را وطن خویش انتخاب نکند، سعادتمندان به وسیله دنیا در قیامت کسانی هستند که امروز از آن میگریزند. انسان و رستاخیز آنگاه که زمین سخت بلرزد، و نشانههای هولناک قیامت تحقق پذیرد، و پیروان هر دینی به آن ملحق شوند، و هر پرستشکننده به معبود خود، و هر اطاعت کنندهای به فرمانده خود رسد، نه چشمی بر خلاف عدالت و برابری در هوا گشوده، و نه قدمی برخلاف حق، آهسته در زمین نهاده میشود، در آن روز چه دلیلهایی که باطل میگردد، و عذرهایی که پذیرفته نمیشود! پس در جستجوی عذری باشید که پذیرفته شود، و دلیلی بجویید که استوار باشد، و از دنیای فانی برای آخرت جاویدان توشه بردار، و برای سفر آخرت وسائل لازم را آماده کن، و چشم به برق نجات بدوز، و بار سفر بربند. |
( وَ مِنْ کَلامٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ ) قالهُ عِندَ تِلاوَتِهِ یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ: أَدْحَضُ مَسْئُولٍ حُجَّةً، وَ أَقْطَعُ مُغْتَرٍّ مَعْذِرَةً، لَقَدْ أَبْرَحَ جَهالَةً بِنَفْسِهِ. یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ ما جَرَّأَکَ عَلى ذَنْبِکَ، وَ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ، وَ ما انَسَکَ بِهَلَکَةِ نَفْسِکَ؟ أَما مِنْ دائِکَ بُلُولٌ، أَمْ لَیْسَ مِنْ نَوْمِکَ یَقَظَةٌ؟ أَما تَرْحَمُ مِنْ نَفْسِکَ ما تَرْحَمُ مِنْ غَیْرِکَ؟ فَلَرُبَّما تَرَى الضَّاحِىَ مِنْ حَرِّ الشَّمْسِ فَتُظِلُّهُ، أَوْ تَرَى الْمُبْتَلى بِأَلَمٍ یُمِضّ جَسَدَهُ فَتَبْکِى رَحْمَةً لَهُ. فَما صَبَّرَکَ عَلى دائِکَ، وَ جَلَّدَکَ بِمُصابِکَ، وَ عَزّاکَ عَنِ الْبُکاءِ عَلى نَفْسِکَ وَ هِىَ أَعَزُّ الْأَنْفُسِ عَلَیْکَ؟ وَ کَیْفَ لا یُوقِظُکَ خَوْفُ بَیاتِ نِقْمَةٍ وَ قَدْ تَوَرَّطْتَ بِمَعاصِیهِ مَدارِجَ سَطَواتِهِ. فَتَداوَ مِنْ داءِ الْفَتْرَةِ فِى قَلْبِکَ بِعَزِیمَةٍ، وَ مِنْ کَرَى الْغَفْلَةِ فِى ناظِرِکَ بِیَقْظَةٍ، وَ کُن لِلَّهِ مُطِیعاً، وَ بِذِکْرِهِ انِساً، وَ تَمَثَّلْ فِى حالِ تَوَلِّیکَ عَنْهُ إِقْبالَهُ عَلَیْکَ، یَدْعُوکَ إِلى عَفْوِهِ، وَ یَتَغَمَّدُکَ بِفَضْلِهِ، وَ أَنتَ مُتَوَلٍّ عَنْهُ إِلى غَیْرِهِ. فَتَعالى مِنْ قَوِىٍّ ما أَکْرَمَهُ، وَ تَواضَعْتَ مِنْ ضَعِیفٍ ما أَجْرَأَکَ عَلى مَعْصِیَتِهِ، وَ أَنْتَ فِى کَنَفِ سِتْرِهِ مُقِیمٌ، وَ فِى سَعَةِ فَضْلِهِ مُتَقَلِّبٌ، فَلَمْ یَمْنَعْکَ فَضْلَهُ، وَ لَمْ یَهْتِکْ عَنْکَ سِتْرَهُ، بَلْ لَمْ تَخْلُ مِنْ لُطْفِهِ مَطْرَفَ عَیْنٍ فِى نِعْمَةٍ یُحْدِثُها لَکَ، أَوْ سَیِّئَةٍ یَسْتُرُها عَلَیْکَ، أَوْ بَلِیَّةٍ یَصْرِفُها عَنْکَ. فَما ظَنُّکَ بِهِ لَوْ أَطَعْتَهُ، وَ ایْمُ اللَّهِ لَوْ أَنَّ هذِهِ الصِّفَةَ کانَتْ فِى مُتَّفِقَیْنِ فِى الْقُوَّةِ، مُتَوازِیَیْنِ فِى الْقُدْرَةِ، لَکُنْتَ أَوَّلَ حاکِمٍ عَلى نَفْسِکَ بِذَمِیمِ الْأَخْلاقِ، وَ مَساوِىءِ الْأَعْمالِ. وَ حَقّاً أَقُولُ مَا الدُّنْیا غَرَّتْکَ، وَ لکِنْ بِهَا اغْتَرَرْتَ، وَ لَقَدْ کاشَفَتْکَ الْعِظاتِ، وَ اذَنَتْکَ عَلى سَواءٍ، وَ لَهِىَ بِما تَعِدُکَ مِنْ نُزُولِ الْبَلاءِ بِجِسْمِکَ، وَ النَّقْصِ فِى قُوَّتِکَ، أَصْدَقُ وَ أَوْفى مِنْ أَنْ تَکْذِبَکَ أَوْ تَغُرَّکَ، وَ لَرُبّ ناصِحٍ لَها عِنْدَکَ مُتَّهَمٌ، وَ صادِقٍ مِنْ خَبَرِها مُکَذَّبٌ، وَ لَئِنْ تَعَرَّفْتَها فِى الدِّیارِ الْخاوِیَةِ، وَ الرُّبُوعِ الْخالِیَةِ، لَتَجِدَنَّها مِنْ حُسْنِ تَذْکِیرِکَ، وَ بَلاغِ مَوْعِظَتِکَ، بِمَحَلَّةِ الشَّفِیقِ عَلَیْکَ، وَ الشَّحِیحِ بِکَ، وَ لَنِعْمَ دارُ مَنْ لَمْ یَرْضَ بِها داراً، وَ مَحَلُّ مَنْ لَمْ یُوَطِّنْها مَحَلّاً، وَ إِنَّ السُّعَداءَ بِالدُّنْیا غَداً هُمُ الْهارِبُونَ مِنْهَا الْیَوْمَ. إِذا رَجَفَتِ الرَّاجِفَةُ، وَ حَقَّتْ بِجَلائِلِهَا الْقِیامَةُ، وَ لَحِقَ بِکُلِّ مَنْسَکٍ أَهْلُهُ، وَ بِکُلِّ مَعْبُودٍ عَبَدَتُهُ، وَ بِکُلِّ مُطاعٍ أَهْلُ طاعَتِهِ، فَلَمْ یَجْرِ فِى عَدْلِهِ وَ قِسْطِهِ یَوْمَئِذٍ خَرْقُ بَصَرٍ فِى الْهَواءِ، وَ لا هَمْسُ قَدَمٍ فِى الْأَرْضِ إِلَّا بِحَقِّهِ. فَکَمْ حُجَّةٍ یَوْمَ ذاکَ داحِضَةٍ، وَ عَلائِقِ عُذْرٍ مُنقَطِعَةٍ.! فَتَحَرَّ مِنْ أَمْرِکَ ما یَقُومُ بِهِ عُذْرُکَ، وَ تَثْبُتُ بِهِ حُجَّتُکَ، وَ خُذْ ما یَبْقى لَکَ مِمَّا لا تَبْقى لَهُ، وَ تَیَسَّرْ لِسَفَرِکَ، وَ شِمْ بَرْقَ النَّجاةِ، وَ ارْحَلْ مَطایَا التَّشْمِیرِ. |
ویدیو مرتبط :
تلاوت قرآن کریم با ترجمه فارسی سوره الانسان 76 Quran Kareem ba Tarjuma Sura Al-Insan
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
تلاوت الهیکم التکاثر هشدار از غفلتزدگیها
تلاوت الهیکم التکاثر هشدار از غفلتزدگیها شگفتا چه مقصد بسیار دوری، و چه زیارت کنندگان بیخبری! و چه کار دشوار و مرگباری! پنداشتند که جای مردگان خالی است، آنها که سخت مایه عبرتند، و از دور با یاد گذشتگان، فخر میفروشند، آیا به گورهای پدران خویش مینازند؟ و یا به تعداد فراوانی که در کام مرگ فرو رفتهاند؟ آیا خواهان بازگشت اجسادی هستند که پوسیده شد؟ و حرکاتشان به سکون تبدیل گشت؟ آنها مایه عبرت باشند سزاوارتر است تا تفاخر! اگر با مشاهده وضع آنان به فروتنی روی آورند عاقلانهتر است تا آنان را وسیله فخرفروشی قرار دهند. اما بدنها با دیدههای کمسو نگریستند، و با کوتهبینی در امواج نادانی فرو رفتهاند، اگر حال آنان را از ورای خانههای ویران، و سرزمینهای خالی از زندگان میپرسیدند، هرآینه میگفتند: (آنان با گمراهی در زمین فرو خفتند، و شما ناآگاهانه دنبالهروی آنان شدید.) بر روی کاسههای سر آنها راه میروید. و بر روی جسدهایشان زراعت میکنید؟ و آنچه بجا گذاشتهاند میخورید، و در خانههای ویران آنها مسکن گرفتید، و روزگاری که میان آنها و شماست بر شما زاری میکند، آنها پیش از شما بکام مرگ فرو رفتند، و زودتر از شما به آبشخورتان رسیدند. شرح حالات رفتگان آنها دارای عزت پایدار، و درجات والای افتخار، پادشاهان حاکم، یا رعیت سرفراز بودند که سرانجام راه به ژرفای برزخ پیمودند، و زمین آنها را در خود گرفت، و از گوشت بدنهای آنان خورد، و از خون آنان نوشید. پس در شکاف گورها بیجان و بدون رشد پنهان ماندهاند. نه از دگرگونیها اندوهناک، و نه از زلزلهها ترسناک، و نه از فریادهای سخت هراسناکند، غائب شدگانی که کسی انتظار آنان را نمیکشد، و حاضرانی که حضور نمییابند، اجتماعی داشتند و پراکنده شدند، با یکدیگر الفتی داشتند و جدا گردیدند. اگر یادشان فراموش شد، یا دیارشان ساکت شد، برای درازی زمان و دوری مکان نیست، بلکه کاسه مرگ نوشیدند، گویا بودند و گنگ شدند، شنوا بودند و کر گشتند، و حرکاتشان به سکون تبدیل شد، چنان آرمیدند که گویا بیهوش بر خاک افتاده و در خواب فرو رفتهاند. همسایگانی که با یکدیگر انس نمیگیرند، دوستانی که به دیدار یکدیگر نمیروند، پیوندهای شناسایی در میانشان پوسیده، و اسباب برادری قطع گردیده است، با اینکه در یک جا گرد آمدند تنهایند، رفیقان یکدیگرند و از هم دورند، نه برای شب صبحگاهی میشناسند، و نه برای روز شامگاهی، شب، یا روزی که به سفر مرگ رفتهاند برای آنها جاویدان است. خطرات آن جهان را وحشتناکتر از آنچه میترسیدند یافتند، و نشانههای آن را بزرگتر از آن چه میپنداشتند مشاهده کردند، و برای رسیدن به بهشت یا جهنم تا قرارگاه اصلیشان مهلت داده شدند، و جهانی از بیم و امید برایشان فراهم آمد، اگر میخواستند آنچه را که دیدند توصیف کنند، زبانشان عاجز میشد. حال اگر آثارشان نابود شد، و اخبارشان فراموش، اما چشمهای عبرتبین، آنها را مینگرد، و گوش جان اخبارشان را میشنود، که با زبان دیگری با ما حرف میزنند و میگویند: پیام مردگان! چهرههای زیبا پژمرده، بدنهای نازپرورده پوسیده شد، و بر اندام خود لباس کهنگی پوشاندهایم، و تنگی قبر ما را در فشار گرفته، وحشت و ترس را از یکدیگر به ارث میبریم. خانههای خاموش قبر بر ما فرو ریخته، و زیباییهای اندام ما را نابود، و نشانههای چهرههای ما را دگرگون کرده است، اقامت ما در این خانههای وحشتزا طولانیشده، نه از مشکلات رهایی یافته، و نه از تنگی قبر گشایشی فراهم شد. مردم! اگر آنها را در اندیشه خود بیاورید، یا پردهها کنار رود، مردگان را در حالتی مینگرید که حشرات گوشهایشان را خورده، چشمهایشان به جای سرمه پر از خاک گردیده، و زبانهایی که با سرعت و فصاحت سخن میگفتند پاره پارهشده، قلبها در سینهها پس از بیداری به خاموشی گرایید، و در تمام اعضای بدن پوسیدگی تازهای آشکار شد، و آنها را زشت گردانید، و راه آفتزدگی بر اجسادشان گشوده شد، همه تسلیمشده، نه دستی برای دفاع، و نه قلبی برای زاری دارند. و آنان را میبینی که دلهای خسته از اندوه، و چشمهای پرشده از خاشاک دارند، در حالات اندوهناک آنها دگرگونی ایجاد نمیشود و سختیهای آنان برطرف نمیگردد. عبرت از گذشتگان آه! زمین چقدر اجساد عزیزان خوش سیما را که با غذاهای لذیذ و رنگین زندگی کردند، و در آغوش نعمتها پرورانده شدند بکام خویش فرو برد، آنان که میخواستند با شادی غمها را از دل برون کنند، و به هنگام مصیبت با سرگرمیها، صفای عیش خود را بر هم نزنند، دنیا به آنها و آنها به دنیا میخندیدند، و در سایه خوشگذرانی غفلتزا، بیخبر بودند که روزگار با خارهای مصیبتزا آنها را درهم کوبید و گذشت روزگار تواناییشان را گرفت، مرگ از نزدیک به آنها نظر دوخت، و غم و اندوهی که انتظارش را نداشتند آنان را فرا گرفت، و غصههای پنهانی که خیال آن را نمیکردند در جانشان راه یافت، در حالی که با سلامتی انس داشتند انواع بیماریها در پیکرشان، پدید آمد، و هراسناک به اطبا، که آموزش دادند گرمی را با سردی، و سردی را با گرمی درمان کنند روی آوردند که بینتیجه بود زیرا، داروی سردی، گرمی را علاج نکرد، و آنچه برای گرمی بکار بردند، سردی را بیشتر ساخت، و ترکیبات و اخلاط مزاج را به اعتدال نیاورد، جز آنکه آن بیماری را فزونی داد، تا آنجا که درمان کنند، خسته، و پرستار سرگردان، و خانواده از ادامه بیماریها سست و ناتوان شدند، و از پاسخ پرسشکنندگان درماندند، و درباره همان خبر حزنآوری که از او پنهان میداشتند در حضورش به گفتگو پرداختند. سختیهای لحظه مرگ یکی میگفت تا لحظه مرگ بیمار است، دیگری در آرزوی شفا یافتن بود، و سومی خاندانش را به شکیبایی در مرگش دعوت میکرد، و گذشتگان رابه یاد میآورد، در آنحال که در آستانه مرگ، و ترک دنیا، و جدایی با دوستان بود که ناگهان اندوهی سخت به او روی آورد، فهم و درکش را گرفت، زبانش به خشکی گرایید، چه مطالب مهمی را میبایست بگوید که زبانش از گفتن آنها باز ماند، و چه سخنان دردناکی را میشنید و خود را به کری میزد، از شخص بزرگی که احترامش را نگه میداشت، یا فرد کوچکی که به او ترحم میکرد، همانا مرگ سختیهایی دارد که هراسانگیز و وصف ناشدنی است، و برتر از آن است که عقلهای اهل دنیا آن را درک کند. |