متفرقه


2 دقیقه پیش

با زخم های زندگی چه کنیم؟

در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ...
2 دقیقه پیش

نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسن

آیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ...

تفسیر صحیفه سجادیه - دعای چهاردهم



ترجمه فارسی صحیفه سجادیه

و كان من‌ دعائه علیه السلام اذا اعتدى علیه او‌ راى من‌ الظالمین ما‌ لا‌ یحب دعاى چهاردهم كه‌ حضرت سیدالساجدین مواظبت مى فرموده اند در‌ هنگامى كه‌ تجاوز مى نمود ظلم ظالمى بر‌ او‌ یا‌ مى دید از‌ ظالمى آنچه خوش نمى آمد او‌ را‌ از‌ او.
«یا من‌ لا‌ یخفى علیه انباء المتظلمین». انباء- بفتح الهمزه ‌و‌ سكون النون ‌و‌ الباء الموحده- جمع النبا بمعنى الخبر. سمى النبى نبیا لانه انبا عن الله تعالى، اى: اخبر. ‌و‌ التظلم: شكوى المظلوم عند من‌ ینصف له من‌ ظالمه. یعنى: اى آنكه پوشیده نیست بر‌ او‌ خبرهاى شكوه كنندگان مظلومان ‌و‌ نالیدن ایشان از‌ بیداد ستمگران.
«و یا‌ من‌ لا‌ یحتاج فى قصصهم الى شهادات الشاهدین». القصص بكسر القاف جمع القصه، ‌و‌ بالفتح اسم وضع موضع المصدر. یقال: قص علیه الخبر قصصا. ‌و‌ الاسم: القصص- بالفتح. قاله فى الصحاح. ‌و‌ روى فى هذا المقام كلا الوجهین.
و اى آنكه (او را) احتیاج نیست در‌ حكایت حال ایشان به‌ گواهى دادن گواهان.
«و یا‌ من‌ قربت نصرته من‌ المظلومین». ‌و‌ اى آنكه نزدیك است نصرت ‌و‌ مددكارى او‌ به‌ ستم رسیدگان.
«و یا‌ من‌ بعد عونه عن الظالمین». البعد ضد القرب. ‌و‌ لیس المراد هنا معناه الحقیقى بل المعنى المجازى ‌و‌ هو نفى العون، اى: عدم عونه. (یعنى:) ‌و‌ اى آنكه دور است مددكارى او‌ از‌ ستم كنندگان.
«قد علمت- یا‌ الهى- ما‌ نالنى من‌ فلان بن‌ فلان». به‌ تحقیق كه‌ دانسته اى- اى خداوند من- آنچه رسید به‌ من‌ از‌ فلان بن‌ فلان. یعنى نام ظالم را‌ با‌ پدرش یاد آورد در‌ حین خواندن دعا. «مما حظرت علیه». اى: منعت ‌و‌ حرمت. ‌و‌ المحظور: خلاف المباح. (یعنى:) از‌ آنچه حرام كرده اى بر‌ او- كه‌ ‌آن ظلم ‌و‌ تعدى است. «و انتهكه منى مما حجزت علیه». النهك: المبالغه فى كل‌ شى ء من‌ اتلاف ‌و‌ شتم عرض ‌و‌ عقوبه. ‌و‌ ضمن حجزت معنى حرمت. انتهاك الحرمه تناولها بما لا‌ یحل. ‌و‌ «حجزت» بحاء مهمله ‌و‌ جیم ‌و‌ زاى معجمه- بمعنى منعت. یقال: حجزه
یحجزه حجزا، اى: منعه فانحجز. ‌و‌ شیخ كفعمى «حجرت». به‌ راى مهمله مكان زاى معجمه روایت كرده بمعنى حرمت ‌و‌ منعت ایضا. ‌و‌ منه: «حجرا محجورا». (یعنى:) ‌و‌ بى حرمتى نموده به‌ من‌ از‌ آنچه حرام ساخته اى بر‌ او‌ ‌و‌ منع نموده اى. «بطرا فى نعمتك عنده». البطر: الطغیان عند النعمه ‌و‌ طول الغناء. ‌و‌ قیل: ان‌ یتجبر عند الحق فلا یراه حقا. ‌و‌ قیل: هو ان‌ یتكبر عن الحق ‌و‌ لا‌ یقبله. كذا فى النهایه الاثیریه. یعنى: آنچه به‌ من‌ رسانید از‌ هتك حرمت ‌و‌ تعدى ‌و‌ ظلم از‌ جهت طغیانى است كه‌ حاصل شده او‌ را‌ از‌ غنا ‌و‌ نعمتى كه‌ توراست نزد او. «و اغترارا بنكیرك علیه». افتعال من‌ الغره- بالكسر- بمعنى الغفله. ‌و‌ الباء بمعنى عن. ‌و‌ النكیر اسم مصدر تنكر، تغیر عن حال تسرك الى حال تكرهها. ‌و‌ الحاصل انه یتوهم انك لا‌ تنكر علیه. انتهك فى عرضى ‌و‌ بالغ فى شتمى. (یعنى:) ‌و‌ از‌ جهت غفلتى است كه‌ حاصل شده از‌ انكار تو‌ بر‌ او. ‌و‌ در‌ بعضى نسخ: «بتاخیر نكیرك» یعنى: این غفلت ‌و‌ غره شدن او‌ به‌ سبب تاخیر انكار تو‌ است بر‌ او.
«اللهم فصل على محمد ‌و‌ آله، ‌و‌ خذ ظالمى ‌و‌ عدوى عن ظلمى بقوتك». بار خدایا، (پس) رحمت فرست بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او، ‌و‌ بگیر بیداد كننده ‌ى‌ بر‌ من‌ ‌و‌ دشمن مرا از‌ بیدادى كه‌ به‌ من‌ كرده، به‌ قوت ‌و‌ توانایى خود كه‌ او‌ را‌ مهلت ندهد.
«و افلل حده عنى بقدرتك». یقال: فل یفل- بالضم- فانفل، اى: كسره فانكسر. ‌و‌ حد الرجل: باسه، اى: شدته ‌و‌ صلابته. ماخوذ من‌ حد السیف. (یعنى:) ‌و‌ بشكن شدت ‌و‌ سختى او‌ را‌ از‌ من‌ به‌ قدرت خود. «و اجعل له شغلا فیما یلیه، ‌و‌ عجزا عما یناویه». ناواه: عاداه. ‌و‌ اصله الهمزه لانه من‌ النوء بمعنى النهوض. یقال: ناواه، اى: ناهضه ‌و‌ عاداه. ‌و‌ یقال: اذا ناوات الرجال فاصبر. یعنى: ‌و‌ بگردان از‌ براى او‌ شغلى در‌ آنچه در‌ پهلوى او‌ باشد از‌ كارهاى خودش ‌و‌ عجز از‌ آنچه قیام به‌ او‌ مى نماید از‌ خصومت ‌و‌ دشمنى.
«اللهم ‌و‌ صل على محمد ‌و‌ آله ‌و‌ لا‌ تسوغ له ظلمى». بار خدایا، رحمت فرست بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او. ‌و‌ تجویز مكن از‌ براى او‌ ظلم ‌و‌ بیداد كردن او‌ مرا. «و احسن علیه عونى». ‌و‌ نیكو گردان بر‌ او‌ یارى كردن مرا. «و اعصمنى من‌ مثل افعاله». ‌و‌ نگاه دار مرا از‌ مثل كردارهاى او. «و لا‌ تجعلنى فى مثل حاله». ‌و‌ مگردان مرا در‌ مانند حال او- از‌ ظلم ‌و‌ بیداد.
«اللهم صل على محمد ‌و‌ آله. ‌و‌ اعدنى علیه عدوى حاضره تكون من‌ غیظى
به شفاء ‌و‌ من‌ حنقى علیه وفاء». «اعد» على صیغه الامر من‌ اعدى یعدى. یقال: استعدى فلان الامیر على من‌ ظلمه، اى: استعان به، فاعداه الامیر علیه، اى: اعانه ‌و‌ نصره. ‌و‌ منه: فمن رجل یعدینى. ‌و‌ العدوى: اسم تاره من‌ الاستعداء ‌و‌ اخرى من‌ الاعداء. فعلى الاول طلب المعونه ‌و‌ الانتقام. ‌و‌ على الثانى المعونه نفسها، كما هاهنا فى قوله علیه السلام: «عدوى حاضره» ‌و‌ منه قولهم: اعدى فلان عند القاضى ‌و‌ اراد منه عدوى، اى: نصره ‌و‌ معونه على احضار الخصم، فهو یعدیه، اى: یسمع كلامه ‌و‌ یامر باحضار خصمه له. قاله فى المغرب. ‌و‌ كذا ما‌ روى ان‌ امراه ولید بن‌ عقبه استعدت فاعطاها رسول الله هدیه من‌ ثوبه كهیئه العدوى. اى: كما یعطى القاضى الخاتم او‌ الطینه لیكون علامه فى احضار المطلوب. ‌و‌ الغیظ: غضب كامن للعاجز. ‌و‌ الحنق- بالحاء المهمله ‌و‌ التحریك-: الغیظ ‌و‌ الحقد. یعنى: بار خدایا، افاضه ‌ى‌ خیر ‌و‌ كمال كن بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او. ‌و‌ یارى ده‌ مرا بر‌ او‌ یارى دادنى حاضر كه‌ شفا یابد خشم من‌ از‌ او‌ ‌و‌ غضب من‌ فرونشیند ‌و‌ وافى باشد بر‌ كینه ‌و‌ انتقام من‌ از‌ او. ‌و‌ در‌ بعضى نسخ به‌ جاى «حنقى»، «حقى» آمده ‌و‌ به‌ جاى «وفاء»، «وقاء» به‌ قاف. یعنى: حق مرا نگاه دارد.
«اللهم صل على محمد ‌و‌ آله. ‌و‌ عوضنى من‌ ظلمه لى عفوك. ‌و‌ ابدله بسوء صنیعه بى رحمتك». «و ابدله»، اى: اره رحمتك ایاى بدلا لسوء فعله القبیح لى.
یعنى: بار خدایا، رحمت كن بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او. ‌و‌ عوض كن از‌ براى من‌ از‌ بیداد ‌و‌ ظلم او‌ عفو خود را. ‌و‌ بدل كن به‌ بدكردارى او‌ به‌ من‌ رحمت خود را. «فكل مكروه جلل دون سخطك، ‌و‌ كل‌ مرزئه سواء مع موجدتك». الجلل هنا بمعنى الحقیر. ‌و‌ الجلل ایضا الامر العظیم. فهو من‌ الاضداد. ‌و‌ السخط- بالتحریك- ‌و‌ السخط- بوزن القفل-: ضد الرضا. ‌و‌ قد وردت الروایه بهما. ‌و‌ المرزئه بضم المیم ‌و‌ كسر الزاى ‌و‌ الهمزه من‌ باب الافعال، من‌ الرزء بالضم- بمعنى النقص. ‌و‌ فى نسخه الشیخ الشهید بفتح المیم ‌و‌ كسر الزاى بمعنى المصیبه. اى: كل‌ مصیبه عدل مع غضبك. رزاه رزءا: اصاب منه خیرا. ‌و‌ ساءه سوءا ‌و‌ سواء: فعل به‌ ما‌ یكره. ‌و‌ وجد علیه موجده: غضب. فالتقدیر: ‌و‌ كل‌ اصابه خیر سواء مع غضبك. ‌و‌ الموجده: حاله دون الغضب ‌و‌ فوق العتب. ‌و‌ العتب ادنى الغضب ‌و‌ السخط فوق ذلك. اى: كل‌ مصیبه عدل مع غضبك. ‌و‌ فى روایه ابن ادریس: «شوى» مكان «سواء» بالشین المكسوره ‌و‌ الواو المفتوحه، اى: شى ء هین یسیر. یعنى: زیرا كه‌ هر‌ مكروهى كه‌ هست حقیر است ‌و‌ هر‌ رسیدن به‌ خیرى ناخوشى است با‌ غضب تو.
«اللهم فكما كرهت الى ان‌ اظلم، فقنى من‌ ان‌ اظلم». «كرهت»- بالتشدید- من: كرهت الیه الشى ء تكریها: ضد حببته الیه. ‌و‌ «اظلم» الاول بفتح الهمزه ‌و‌ كسر اللام، على صیغه المتكلم بالبناء على المعلوم، ‌و‌ الثانى بضم الهمزه ‌و‌ فتح اللام بصیغه المتكلم على البناء للمجهول. یعنى: بار خدایا، همچنانكه ناخوش دارى از‌ اینكه من‌ بیداد كنم ‌و‌ ظالم باشم، پس‌ نگاه دار مرا از‌ اینكه بر‌ من‌ بیداد كنند ‌و‌ مظلوم باشم.
«اللهم لا‌ اشكوا الى احد سواك». اى: انما اشكو الیك. ‌و‌ اثبات الالف بعد الواو بحسب رسم الخط فى نظائر ذلك فى القرآن الكریم ‌و‌ فى الصحیفه المكرمه من‌ حیث التشبیه بواو الجمع تنبیها على اعتبار تكریر اشكو مثلا ‌و‌ تكثیره على سیاق ما‌ قاله المفسرون فى علامه الجمع فى (رب ارجعون) ‌و‌ فى (ن ‌و‌ القلم ‌و‌ ما‌ یسطرون). كذا افید. یعنى: بار خدایا، شكوه نمى كنم به‌ هیچ كس سواى تو. «و لا‌ استعین بحاكم غیرك حاشاك». ‌و‌ یارى نمى جویم به‌ حاكمى غیر از‌ تو. «حاشاك» یا‌ كلمه ‌ى‌ استثناست به‌ معنى «الا انت» ‌و‌ تاكید «غیرك» مى كند ‌و‌ تكرار از‌ باب تاكید ‌و‌ اختلاف لفظ است، یا‌ كلمه ‌ى‌ تنزیه است به‌ معنى «سبحانك»، اى: انزهك عن امكان ان‌ یتصور للمستعین حاكم غیرك. «فصل على محمد ‌و‌ آله، وصل دعائى بالاجابه، ‌و‌ اقرن شكایتى بالتغییر». پس‌ رحمت كن بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او، ‌و‌ برسان دعاى مرا به‌ اجابت، ‌و‌ مقرون ساز شكوه ‌ى‌ مرا به‌ تغییر. یعنى سببى بساز كه‌ رفع شكوه ‌ى‌ من‌ بشود.
«اللهم لا‌ تفتنى بالقنوط من‌ انصافك. ‌و‌ لا‌ تفتنه بالامن من‌ انكارك». قوله علیه السلام: «لا تفتنى»، اى: لا‌ توقعنى فى الفتنه بالقنوط. الفتنه: الاختبار ‌و‌ الامتحان. یقال: فتنت الذهب، اذا ادخلته النار لتنظر ما‌ جودته. اى: لا‌ تبتلنى. ‌و‌ القنوط: الیاس. ‌و‌ انصف الرجل: عدل. یقال: انصف من‌ نفسه.
یمكن ان‌ یقال: الانكار هنا بمعنى السخط مجازا. اذ هو حقیقه فى الجهل ‌و‌ النكر ‌و‌ فى الصعوبه. یعنى: بار خدایا، مبتلا مساز مرا به‌ ناامیدى از‌ دادخواهى خود از‌ ‌آن كسى كه‌ ظلم نموده بر‌ من. ‌و‌ مبتلا مساز ظالم را‌ به‌ ایمنى از‌ غضب خود. «فیصر على ظلمى، ‌و‌ یحاصرنى بحقى». قوله علیه السلام- «یحاصرنى»- بالحاء ‌و‌ الصاد المهملتین اى: یمانعنى ‌و‌ یضایقنى. ‌و‌ الحصر: المنع ‌و‌ التضیق. یقال: احصره المرض: منعه. ‌و‌ من‌ قرا: «یخاضرنى»- بالخاء ‌و‌ الضاد المعجمتین- فمعناه: یذهب بحقى مجانا. ‌و‌ ذهب دمه خضرا، اى: هدرا. قاله الجوهرى. او‌ من‌ المحاضره- بالحاء المهمله ‌و‌ الضاد المعجمه- ‌و‌ هى ان‌ یغالبك على حقك فیغلبك ‌و‌ یذهب به. (یعنى:) پس‌ مصر مى شود ‌و‌ سخت مى ایستد بر‌ بیداد كردن بر‌ من‌ ‌و‌ منع مى كند مرا از‌ حق من- یا: مى برد حق مرا رایگان بى عوض. «و عرفه عما قلیل ما‌ اوعدت الظالمین. ‌و‌ عرفنى ما‌ وعدت فى اجابه المضطرین». عما قلیل، اى: عن زمان قلیل. ‌و‌ الایعاد یستعمل فى الشر. ‌و‌ الوعد یستعمل فى الخیر ‌و‌ الشر. (یعنى:) ‌و‌ بشناسان ‌و‌ مجازات ‌و‌ مكافات ده‌ او‌ را‌ از‌ زمان قلیل- یعنى اندك وقتى- آنچه بیم داده اى ظالمان را‌ از‌ عقوبات ‌و‌ عذابها- چنانچه قرآن كریم از‌ ‌آن مملو است. ‌و‌ بشناسان ‌و‌ مجازات ده‌ مرا از‌ آنچه وعده داده اى از‌ اجابت كردن دعاى مضطرین. حیث قلت: «امن یجیب المضطر اذا دعاه».
«اللهم صل على محمد ‌و‌ آله. ‌و‌ وفقنى لقبول ما‌ قضیت لى ‌و‌ على». «لى»، اى: لانتفاعى. ‌و‌ «على»، اى: لاضرارى. (یعنى:) بار خدایا، رحمت فرست بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او. ‌و‌ توفیق ده‌ مرا به‌ قبول كردن ‌و‌ پذیرفتن ‌و‌ ثواب دادن آنچه قضا كرده اى از‌ براى انتفاع من‌ از‌ اعمال صالحه ‌و‌ بر‌ من- یعنى اضرار بر‌ من- از‌ امور شاقه ‌و‌ بلیات نازله. «و رضنى بما اخذت لى ‌و‌ منى». «رض» فعل امر من‌ رضیته- بالتشدید- تفعیل من‌ الرضا. یقال: رضیته فرضى. اى: اجعلنى راضیا. یعنى: ‌و‌ خشنود گردان مرا به‌ آنچه گرفته اى از‌ براى من- از‌ ظالمان- ‌و‌ از‌ من‌ - به‌ جهه ظالمان، بنابر مصلحتى از‌ مصالح. «و اهدنى للتى هى اقوم». اى: للحاله او‌ الطریقه التى هى اقوم الحالات او‌ الطرق. (یعنى:) ‌و‌ راه نماى مرا به‌ حالتى ‌و‌ راهى كه‌ ‌آن راست ترین راههاست- از‌ طریق اوامر ‌و‌ نواهى خود. «و استعملنى بما هو اسلم». اى: اجعلنى عاملا. یعنى: به‌ كار دار مرا به‌ آنچه سالمتر باشد به‌ رسیدن به‌ اوامر تو‌ ‌و‌ بازایستادن از‌ نواهى تو.
«اللهم ‌و‌ ان‌ كانت الخیره لى عندك فى تاخیر الاخذ لى ‌و‌ ترك الانتقام ممن ظلمنى الى یوم الفصل ‌و‌ مجمع الخصم، فصل على محمد ‌و‌ آله». الخیره بكسر الخاء المعجمه ‌و‌ سكون الیاء المثناه من‌ تحت بوزن المیره- على ما‌ هو المروى من‌ الشهید رحمه الله- الاسم من‌ قولك: خار الله لك فى هذا الامر،
او بكسر الخاء المعجمه ‌و‌ الیاء المثناه التحتانیه ‌و‌ الراء المفتوحتین بوزن العنبه- كما هو فى الاصل- الاسم من‌ قولك: اختاره الله. ‌و‌ یوم الفصل: یوم القیامه. لان فى ذلك الیوم یفصل الحق عن الباطل ‌و‌ المومن عن الكافر ‌و‌ المطیع عن العاصى. (یعنى:) بار خدایا، اگر خیر من‌ ‌و‌ نیكویى من‌ نزدیك تو‌ در‌ ترك گرفتن حق من‌ از‌ ظالم من‌ ‌و‌ دست بازداشتن از‌ كینه كشیدن باشد از‌ ‌آن كس كه‌ به‌ من‌ ظلم ‌و‌ بیداد كرده است تا‌ روز قیامت كه‌ در‌ ‌آن روز فصل میان حق ‌و‌ باطل ‌و‌ مطیع ‌و‌ عاصى مى شود ‌و‌ محل اجتماع خصماست ‌و‌ خصومت خصما در‌ ‌آن روز فیصل مى یابد، پس‌ رحمت كن بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او. «و ایدنى منك بنیه صادقه ‌و‌ صبر دائم». ایدنى، اى: قونى. من: ایدته تاییدا، اى: قویته. ‌و‌ النیه، قال الراغب: النیه یكون مصدرا او‌ اسما من‌ نویت. ‌و‌ هى لغه توجه القلب نحو العمل. ‌و‌ شرعا هى الاراده المتوجهه نحو الفعل ابتغاء لوجه الله تعالى ‌و‌ امتثالا لحكمه. تایید، تقویتى است از‌ جانب خداى تعالى مشتق است از‌ اید به‌ معنى قوت. ‌و‌ نیت را‌ معنى قصد است. ‌و‌ قصد واسطه اى است میان علم ‌و‌ عمل. چه، اول تا‌ نداند كه‌ كارى كردنى است، قصد كردن ‌آن كار نكند، ‌و‌ تا‌ قصد نكند ‌آن كار از‌ وى حاصل نشود. ‌و‌ صدق راستى است. ‌و‌ صبر حبس نفس است از‌ جزع به‌ وقت وقوع مكروه، چنانچه سابقا ذكر ‌آن رفت. یعنى: قوت ده‌ مرا از‌ جانب خود به‌ نیتى ‌و‌ قصدى راست- كه‌ اصلا در‌ خاطر من‌ شكى بر‌ امرى راه نیابد- ‌و‌ صبرى دائم- كه‌ اصلا جزع به‌ من‌ راه نیابد در‌ وقت وقوع مكاره بر‌ من‌ تا‌ از‌ مرتبه ‌ى‌ رضا. بى نصیب نباشم.
«و اعدنى من‌ سوء الرغبه ‌و‌ هلع اهل الحرص». الرغبه، من: رغب فیه رغبه: اراده. ‌و‌ سوء الاراده ما‌ خالف فیه النیه. ‌و‌ الهلع: افحش الجزع. ‌و‌ قد هلع- بالكسر- فهو هلع ‌و‌ هلوع. قاله فى الصحاح. ‌و‌ قیل فى قوله تعالى: (ان الانسان خلق هلوعا): اى: شحیحا جزوعا. من‌ الهلع، ‌و‌ هو شده الحرص ‌و‌ قله الصبر. ‌و‌ سئل بعض اهل البیان عن الهلوع فقال: ان‌ الله فسره فیما بعد بقوله: (اذا مسه الشر جزوعا ‌و‌ اذا مسه الخیر منوعا»). ‌و‌ عن مقاتل: الهلوع دابه من‌ وراء جبل قاف یاكل كل‌ یوم سبع مفاوز من‌ الحشیش ‌و‌ یشرب سبع بحار من‌ الماء. شبه الله تعالى الانسان الحریص بها. قاله الطبرسى فى مجمع البیان. یعنى: در‌ پناه خود گیر مرا از‌ رغبت بد- كه‌ ‌آن رغبتى بوده باشد در‌ مكافات ظلم- ‌و‌ از‌ بخل ‌و‌ كثرت جزع ‌و‌ كمى صبر اهل حرص ‌و‌ آز. ‌و‌ از‌ بعضى از‌ اهل علم ‌و‌ بیان مسئوول شد از‌ معنى هلوع، گفت كه: خداى تبارك ‌و‌ تعالى خود تفسیر ‌آن نموده بعد از‌ آن، كه: چون برسد او‌ را‌ بدى، مانند فقر ‌و‌ مرض، جزع كننده باشد. ‌و‌ چون برسد او‌ را‌ خیرى ‌و‌ نیكى، مثل صحت ‌و‌ توانگرى، منع كننده باشد نفس خود را‌ از‌ طاعات ‌و‌ انفاق مال در‌ راه خداى. ‌و‌ منقول است از‌ مقاتل كه‌ هلوع جانورى است در‌ پس‌ كوه قاف كه‌ هر‌ روز هفت صحرا ‌و‌ بیابان را‌ از‌ گیاه خالى كند- یعنى همه ‌ى‌ علفها را‌ بخورد- ‌و‌ هفت دریا را‌ از‌ آب خالى سازد ‌و‌ بیاشامد. پس‌ حق تعالى آدمى حریص را‌ به‌ ‌آن تشبیه فرموده است. «و صور فى قلبى مثال ما‌ ادخرت لى من‌ ثوابك، ‌و‌ اعددت لخصمى من‌
جزائك ‌و‌ عقابك». ‌و‌ مصور ساز در‌ نفس ‌و‌ ذهن من‌ صورت ‌و‌ مثال آنچه ذخیره كرده اى از‌ براى من‌ از‌ ثوابها ‌و‌ عوضهاى خوب ‌و‌ مهیا كرده اى از‌ براى خصم ‌و‌ دشمن من‌ از‌ پاداش بد ‌و‌ عقاب خود. «و اجعل ذلك سببا لقناعتى بما قضیت ‌و‌ ثقتى بما تخیرت». ‌و‌ بگردان ‌آن را‌ سببى از‌ براى قناعت كردن من‌ به‌ آنچه حكم كرده اى ‌و‌ قضاى تو‌ به‌ ‌آن جارى گشته در‌ حق من‌ ‌و‌ اعتماد من‌ به‌ ‌آن چیزى است كه‌ اختیار كرده اى.
«آمین رب العالمین». یعنى: بار خدایا، اجابت كن دعاى مرا اى پروردگار عالمیان. «و انت على كل‌ شى ء قدیر». ‌و‌ تو‌ بر‌ همه چیز قادرى. مى كنى هر‌ آنچه مى خواهى بر‌ ‌آن وجهى كه‌ مى خواهى.

 
ترجمه فارسی صحیفه سجادیه


ویدیو مرتبط :
مقدمه و شرح عنوان دعای بیستم صحیفه سجادیه - دعای مکارم

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ترجمه صحیفه سجادیه - دعای چهاردهم



ترجمه فارسی صحیفه سجادیه
نیایش چهاردهم
از دعاهاى امام علیه السلام است هنگامى كه‌ ستمى به‌ ‌آن حضرت مى رسید یا‌ از‌ ستمكاران چیزى مى دید كه‌ خوش نمى داشت
̶    اى آنكه خبرهاى شكوه كنندگان از‌ ستم بر‌ او‌ پنهان نیست،
̶    و اى آنكه در‌ سرگذشتهاى ایشان از‌ گواهیهاى گواهان بى نیاز است (چون داناى نهان ‌و‌ عیان است)
̶    و اى آنكه او‌ به‌ ستم رسیدگان نزدیك است،
̶    و اى آنكه مدد او‌ از‌ ستمگران دور است (ایشان را‌ یارى نكند)
̶    اى خداى من، تو‌ مى دانى آنچه از‌ فلان فرزند فلان به‌ من‌ رسیده از‌ آنچه (ستم) كه‌ ‌آن را‌ نهى كرده اى ‌و‌ از‌ آنچه از‌ من‌ هتك حرمت نموده ‌و‌ ‌آن را‌ بر‌ او‌ منع نموده اى ‌و‌ ظلم او‌ از‌ سركشى در‌ نعمت تو‌ است كه‌ به‌ او‌ رسیده ‌و‌ از‌ بى باكى ‌و‌ نترسیدن از‌ كیفر تو‌ است
̶    بار خدایا بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ ستم كننده ‌و‌ دشمن مرا به‌ نیروى خود از‌ ستم بر‌ من‌ باز دار ‌و‌ با‌ توانائى خود برندگى (دشمنى) او‌ را‌ از‌ من‌ بشكن، ‌و‌ براى او‌ كارى كه‌ در‌ خور او‌ است قرار ده‌ ‌و‌ او‌ را‌ در‌ برابر كسى كه‌ با‌ او‌ دشمنى مى كند عاجز گردان،
̶    بار خدایا بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ او‌ را‌ به‌ ستم كردن به‌ من‌ رخصت مده، ‌و‌ مرا در‌ تسلط بر‌ او‌ نیكو كمك فرما، ‌و‌ از‌ بجا آوردن مانند كارهاى او‌ نگهدار، ‌و‌ در‌ مانند حال او‌ قرار مده،
̶    بار خدایا بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست ‌و‌ مرا در‌ برابر او‌ یارى نما یارى نمودن آماده اى كه‌ (چشم به‌ راه ‌آن نباشم تا) خشم به‌ او‌ بهبودى من‌ باشد، ‌و‌ كینه ام را‌ بسر رساند (یارى كه‌ خشمم را‌ فرو نشاند)
̶    بار خدایا بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست ‌و‌ در‌ عوض ستمى كه‌ او‌ به‌ من‌ كرده مرا مشمول عفو ‌و‌ بخشش خود گردان، ‌و‌ بجاى بدرفتارى او‌ رحمتت به‌ من‌ عطا فرما، زیرا هر‌ ناپسندى در‌ برابر خشم تو‌ اندك، ‌و‌ هر‌ اندوهى با‌ پیشامد غضب تو‌ هموار است،
̶    بار خدایا همچنانكه ناپسند من‌ گردانیدى كه‌ ستم بكشم مرا از‌ اینكه (به دیگرى) ستم كنم نگهدار،
̶    بار خدایا من‌ به‌ كسى جز تو‌ شكوه نمى كنم ‌و‌ از‌ حكم كننده اى (داورى) جز تو‌ یارى نمى طلبم، آراسته ‌و‌ پاك مى دانم تو‌ را‌ كه‌ چنین كنم، پس‌ بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ دعاى مرا به‌ اجابت پیوند، ‌و‌ شكوه ‌ى‌ مرا با‌ تغییر ‌و‌ از‌ بین بردن همراه ساز
̶    بار خدایا مرا به‌ نومیدى از‌ عدل ‌و‌ دادگرى خود آزمایش مفرما، ‌و‌ ستمگرم را‌ به‌ آسودگى از‌ نادانى به‌ (كیفر) خویش میازما، تا‌ بر‌ ستم بر‌ من‌ ادامه دهد، ‌و‌ بر‌ حقم دست یابد، ‌و‌ به‌ زودى آنچه كه‌ به‌ ستمگران وعده داده اى (از مجازات) به‌ او‌ بنما، ‌و‌ اجابت (دعائى) را‌ كه‌ به‌ بیچارگان وعده داده اى به‌ من‌ هویدا ساز،
̶    بار خدایا بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست ‌و‌ مرا به‌ پذیرفتن آنچه بر‌ سود ‌و‌ زیانم مقدر نموده اى توفیق ده، ‌و‌ به‌ آنچه براى من‌ (از دیگرى) ‌و‌ از‌ من‌ (براى دیگرى) گرفته اى خوشنودم گردان، ‌و‌ به‌ راستترین راه راهنمائیم نما، ‌و‌ به‌ آنچه سالمتر است (از آفات) بگمارم،
̶    بار خدایا ‌و‌ اگر نیكى من‌ نزد تو‌ در‌ تاخیر گرفتن حق من‌ ‌و‌ به‌ كیفر نرساندن ستمگر من‌ است تا‌ روز رستاخیز (روزى كه‌ حق ‌و‌ باطل از‌ هم جدا مى شود) ‌و‌ جاى گرد آمدن دشمنان، پس‌ بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ مرا (در هر‌ كارى) به‌ تصمیم نیكو ‌و‌ شكیبائى همیشگى كمك فرما،
̶    و از‌ خواهش بد ‌و‌ حرص آزمندان (به دنیا) پناه ده، ‌و‌ در‌ دل من‌ پاداشى كه‌ برایم (در آخرت) اندوخته اى، ‌و‌ كیفرى كه‌ براى دشمنم آماده ساخته اى را‌ بنگار، ‌و‌ ‌آن را‌ وسیله ‌ى‌ خوشنودى من‌ به‌ آنچه مقدر فرموده ‌و‌ اطمینانم به‌ آنچه برگزیده اى قرار ده،
̶    پروردگار جهانیان دعایم را‌ به‌ اجابت رسان، زیرا تو‌ داراى احسان بزرگ، ‌و‌ تواناى بر‌ هر‌ چیزى
متن عربی صحیفه سجادیه
(14)
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتُدِیَ عَلَیْهِ أَوْ رَأَى مِنَ الظَّالِمِینَ مَا لَا یُحِبُّ)
یَا مَنْ لَا یَخْفَى عَلَیْهِ أَنْبَاءُ الْمُتَظَلِّمِینَ وَ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ فِی قَصَصِهِمْ إِلَى شَهَادَاتِ الشَّاهِدِینَ. وَ یَا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِینَ وَ یَا مَنْ بَعُدَ عَوْنُهُ عَنِ الظَّالِمِینَ قَدْ عَلِمْتَ، یَا إِلَهِی، مَا نَالَنِی مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ مِمَّا حَظَرْتَ وَ انْتَهَكَهُ مِنِّی مِمَّا حَجَزْتَ عَلَیْهِ، بَطَراً فِی نِعْمَتِكَ عِنْدَهُ، وَ اغْتِرَاراً بِنَكِیرِكَ عَلَیْهِ. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ خُذْ ظَالِمِی وَ عَدُوِّی عَنْ ظُلْمِی بِقُوَّتِكَ، وَ افْلُلْ حَدَّهُ عَنِّی بِقُدْرَتِكَ، وَ اجْعَلْ لَهُ شُغْلًا فِیمَا یَلِیهِ، وَ عَجْزاً عَمَّا یُنَاوِیهِ 7) اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُسَوِّغْ لَهُ ظُلْمِی، وَ أَحْسِنْ عَلَیْهِ عَوْنِی، وَ اعْصِمْنِی مِنْ مِثْلِ أَفْعَالِهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِی فِی مِثْلِ حَالِهِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَعْدِنِی عَلَیْهِ عَدْوَى حَاضِرَةً، تَكُونُ مِنْ غَیْظِی بِهِ شِفَاءً، وَ مِنْ حَنَقِی عَلَیْهِ وَفَاءً. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ عَوِّضْنِی مِنْ ظُلْمِهِ لِی عَفْوَكَ، وَ أَبْدِلْنِی بِسُوءِ صَنِیعِهِ بِی رَحْمَتَكَ، فَكُلُّ مَكْرُوهٍ جَلَلٌ دُونَ سَخَطِكَ، وَ كُلُّ مَرْزِئَةٍ سَوَاءٌ مَعَ مَوْجِدَتِكَ. اللَّهُمَّ فَكَمَا كَرَّهْتَ إِلَیَّ أَنْ أُظْلَمَ فَقِنِی مِنْ أَنْ أَظْلِمَ. اللَّهُمَّ لَا أَشْكُو إِلَى أَحَدٍ سِوَاكَ، وَ لَا أَسْتَعِینُ بِحَاكِمٍ غَیْرِكَ، حَاشَاكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صِلْ دُعَائِی بِالْإِجَابَةِ، وَ اقْرِنْ شِكَایَتِی بِالتَّغْیِیرِ. اللَّهُمَّ لَا تَفْتِنِّی بِالْقُنُوطِ مِنْ إِنْصَافِكَ، وَ لَا تَفْتِنْهُ بِالْأَمْنِ مِنْ إِنْكَارِكَ، فَیُصِرَّ عَلَى ظُلْمِی، وَ یُحَاضِرَنِی بِحَقِّی، وَ عَرِّفْهُ عَمَّا قَلِیلٍ مَا أَوْعَدْتَ الظَّالِمِینَ، وَ عَرِّفْنِی مَا وَعَدْتَ مِنْ إِجَابَةِ الْمُضْطَرِّینَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنِی لِقَبُولِ مَا قَضَیْتَ لِی وَ عَلَیَّ وَ رَضِّنِی بِمَا أَخَذْتَ لِی وَ مِنِّی، وَ اهْدِنِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا هُوَ أَسْلَمُ. اللَّهُمَّ وَ إِنْ كَانَتِ الْخِیَرَةُ لِی عِنْدَكَ فِی تَأْخِیرِ الْأَخْذِ لِی وَ تَرْكِ الِانْتِقَامِ مِمَّنْ ظَلَمَنِی إِلَى یَوْمِ الْفَصْلِ وَ مَجْمَعِ الْخَصْمِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَیِّدْنِی مِنْكَ بِنِیَّةٍ صَادِقَةٍ وَ صَبْرٍ دَائِمٍ وَ أَعِذْنِی مِنْ سُوءِ الرَّغْبَةِ وَ هَلَعِ أَهْلِ الْحِرْصِ، وَ صَوِّرْ فِی قَلْبِی مِثَالَ مَا ادَّخَرْتَ لِی مِنْ ثَوَابِكَ، وَ أَعْدَدْتَ لِخَصْمِی مِنْ جَزَائِكَ وَ عِقَابِكَ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ سَبَباً لِقَنَاعَتِی بِمَا قَضَیْتَ، وَ ثِقَتِی بِمَا تَخَیَّرْتَ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.