متفرقه


2 دقیقه پیش

با زخم های زندگی چه کنیم؟

در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ...
2 دقیقه پیش

نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسن

آیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ...

تفسیرصحیفه سجادیه - دعای سى و هشتم



ترجمه فارسی صحیفه سجادیه
و كان من‌ دعائه علیه السلام فى الاعتذار من‌ تبعات العباد ‌و‌ من‌ التقصیر فى حقوقهم ‌و‌ فى فكاك رقبته من‌ النار دعاى سى ‌و‌ هشتم در‌ عذرخواهى از‌ حقوق مردم ‌و‌ از‌ كوتاهى كردن در‌ اداى حقوق بندگان خدا ‌و‌ در‌ خلاصى خواستن از‌ آتش دوزخ.
«اللهم انى اعتذر الیك من‌ مظلوم ظلم بحضرتى فلم انصره». یعنى: بار خدایا، به‌ درستى كه‌ من‌ عذر مى خواهم از‌ تو‌ از‌ ستم رسیده اى كه‌ ستم كرده شده بر‌ او‌ در‌ حضور من‌ پس‌ یارى نكردم من‌ او‌ را. «و من‌ معروف اسدى الى فلم اشكره». «اسدى»- على صیغه البناء للمفعول من‌ باب الافعال- اى: اعطى الى. ‌و‌ فى بعض النسخ مكان «اسدى»، «ازل». ‌و‌ فى الحدیث:«من ازلت الیه نعمه فلیشكرها»، اى: اسدیت الیه ‌و‌ اعطیها. یقال: ازل فلان الى نعمه او‌ معروفا، اى: اسداها الى. ‌و‌ ازل شیئا من‌ حقى، اى: اعطانى ایاه. ‌و‌ منه الزله، ‌و‌ هى ما‌ یوخذ من‌ مائده ‌و‌ یحمل الى صدیق. قال صاحب القاموس: عراقیه او‌ عامیه. ‌و‌ الحق انها حجازیه ‌و‌ عربیه خالصه. ‌و‌ اصل ذلك من‌ الزلیل. قال ابن الاثیر: ‌و‌ هو انتقال الجسم من‌ مكان الى مكان فاستعیر لانتقال النعمه من‌ المنعم الى المنعم علیه. یقال:
زلت منه الى فلان نعمه، ‌و‌ ازلها الیه. یعنى: ‌و‌ عذر مى خواهم از‌ نیكویى كه‌ با‌ من‌ كرده شده باشد ‌و‌ من‌ شكر نكردم ‌آن را. «و من‌ مسى ء اعتذر الى فلم اعذره». ‌و‌ از‌ بدكردارى كه‌ عذرخواهى كرده باشد از‌ من‌ ‌و‌ من‌ عذر او‌ را‌ نپذیرفتم. «و من‌ ذى فاقه سالنى فلم اوثره». بالثاء المثلثه، ماضیه آثر. (یعنى:) ‌و‌ از‌ صاحب حاجتى- یعنى محتاجى- كه‌ سوال كرد از‌ من‌ چیزى ‌و‌ من‌ ایثار نكردم او‌ را- یعنى او‌ را‌ بر‌ خود اختیار ننمودم. «و من‌ حق ذى حق لزمنى لمومن فلم اوفره». قال المطرزى فى المغرب: وفرت على فلان حقه فاستوفره، اى: وفیته فاستوفاه. ‌و‌ المقام مقام الظرف الساد مسد ثانى مفعول الفعل- اى: لم اوفره علیه- ‌و‌ لكنه محذوف بل منوى. اى: ‌و‌ من‌ حق من‌ حقوق الناس لزمنى لمومن فلم اوفه. یعنى: ‌و‌ عذر مى خواهم از‌ حق صاحب حقى كه‌ لازم بوده مرا مر مومنى ‌و‌ من‌ وفا نكردم ‌آن حق را‌ بر‌ او‌ بتمامه. «و من‌ عیب مومن ظهر لى فلم استره». ‌و‌ از‌ عیب مومنى كه‌ آشكارا شد نزد من‌ پس‌ نپوشانیدم من‌ ‌آن عیب را. «و من‌ كل‌ اثم عرض لى فلم اهجره». ‌و‌ از‌ هر‌ گناهى كه‌ عارض شد مرا- یعنى پیش آمد مرا- ‌و‌ من‌ ترك نكردم ‌آن را.
«اعتذر الیك- یا‌ الهى- منهن ‌و‌ من‌ نظائرهن اعتذار ندامه یكون واعظا لما بین یدى من‌ اشباههن». عذر مى خواهم از‌ تو- اى خداوند من- از‌ این چیزها كه‌ از‌ پیش گذشت ‌و‌ از‌ نظایر این- از‌ خطایا- عذرخواستن از‌ روى ندامت ‌و‌ پشیمانى كه‌ پند دهنده باشد مرا از‌ آنچه در‌ پیش من‌ آید از‌ امثال این امور كه‌ دیگر مرتكب ‌آن نشوم.
«فصل على محمد ‌و‌ آله، ‌و‌ اجعل ندامتى على ما‌ وقعت فیه من‌ الزلات، ‌و‌ عزمى على ترك ما‌ یعرض لى من‌ السیئات، توبه توجب لى محبتك». «توبه» منصوبه على انه مفعول ثان لقوله: «اجعل». (یعنى:) پس‌ رحمت كن بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او، ‌و‌ بگردان پشیمانى مرا بر‌ آنچه افتاده بودم در‌ ‌آن از‌ لغزشها ‌و‌ عزم من‌ بر‌ ترك از‌ گناهان، توبه اى آنچه پیش آید مرا كه‌ واجب سازد از‌ براى من‌ محبت تو‌ را. «یا محب التوابین». اى دوست دارنده ‌ى‌ توبه كاران. چنانچه در‌ تنزیل كریم فرموده: (انه یحب التوابین).

ترجمه فارسی صحیفه سجادیه


ویدیو مرتبط :
شرح دعای هشتم از صحیفه سجادیه - آیت الله جرجانی

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ترجمه صحیفه سجادیه - دعای سى و هشتم



ترجمه فارسی صحیفه سجادیه
نیایش سى و هشتم
از دعاهاى امام علیه السلام است هنگامى كه‌ به‌ ناتوانى از‌ بجا آوردن شكر ‌و‌ سپاس اقرار مى نمود
̶    بار خدایا كسى به‌ پایان شكر ‌و‌ سپاس تو‌ نمى رسد مگر اینكه از‌ احسان ‌و‌ نیكى تو‌ چیزى بر‌ او‌ فراهم مى آید كه‌ او‌ را‌ به‌ شكرى دیگر وادار مى گرداند،
̶    و هر‌ چند كوشش نماید به‌ حدى از‌ طاعت ‌و‌ فرمانبرداریت نخواهد رسید جز آنكه در‌ برابر استحقاق ‌و‌ سزاوار بودن تو‌ بر‌ اثر فضل ‌و‌ احسانت ناتوان است،
̶    پس سپاسگزارنده ترین بنده گانت از‌ سپاس تو، ‌و‌ پرستنده ترین آنان از‌ فرمان بردارى تو‌ عاجز است،
̶    كسى شایستگى ندارد كه‌ به‌ سبب شایستگیش او‌ را‌ بیامرزى ‌و‌ نه به‌ سبب سزاواریش از‌ او‌ راضى ‌و‌ خوشنود گردى،
̶    پس هر‌ كه‌ را‌ بیامرزى از‌ انعام تو‌ است ‌و‌ از‌ هر‌ كه‌ راضى شوى از‌ احسان تو‌ است،
̶    جزاى بسیار مى دهى عمل اندكى را‌ كه‌ پذیرفته اى ‌و‌ طاعت ‌و‌ فرمانبرى كمى را‌ پاداش مى دهى تا‌ اینكه گویا شكر بندگانت كه‌ پاداششان را‌ بر‌ ‌آن لازم گردانیده اى ‌و‌ جزاى آنان را‌ از‌ ‌آن بزرگ نموده اى كاریست كه‌ بى تو‌ بر‌ امتناع ‌و‌ باز ایستادن از‌ ‌آن قدرت دارند پس‌ از‌ این رو‌ آنها را‌ پاداش داده اى، یا‌ سبب ‌آن سپاسگزارى به‌ دست تو‌ نبوده پس‌ از‌ این رو‌ اینان را‌ مزد داده اى،
̶    چنین نیست بلكه اى خداى من‌ تو‌ كار ایشان را‌ مالك بوده اى پیش از‌ آنكه بر‌ بندگى تو‌ قادر شوند، ‌و‌ پاداششان را‌ آماده نموده اى پیش از‌ آنكه به‌ فرمانبریت درآیند، ‌و‌ این براى آنست كه‌ طریقه ‌ى‌ تو‌ انعام، ‌و‌ روش تو‌ احسان ‌و‌ نیكى، ‌و‌ راه تو‌ عفو ‌و‌ گذشت است،
̶    از این رو‌ همه ‌ى‌ آفریدگان اعتراف دارند كه‌ تو‌ هر‌ كه‌ را‌ كیفر نمائى ستمكار نیستى، ‌و‌ گواهند هر‌ كه‌ را‌ عافیت ‌و‌ رهائى داده اى درباره ‌ى‌ ‌آن احسان نموده اى ‌و‌ همه درباره ‌ى‌ خود به‌ ناتوانى از‌ آنچه سزاوارى اقرار دارند
̶    پس اگر شیطان آنها را‌ از‌ طاعت ‌و‌ فرمانبرداریت نفریبد گناهكارى تو‌ را‌ نافرمانى نمى كرد، ‌و‌ اگر او‌ باطل ‌و‌ نادرستى را‌ براى ایشان به‌ صورت حق ‌و‌ درستى درنمى آورد گمراهى از‌ راه تو‌ گمراه نمى گشت،
̶    پس منزه ‌و‌ پاكى تو‌ (شگفتا) چه روشن ‌و‌ هویدا است كرم ‌و‌ بزرگواریت در‌ معامله ‌و‌ رفتار با‌ كسى كه‌ تو‌ را‌ اطاعت یا‌ نافرمانى كرده، فرمانبر را‌ براى آنچه خود براى او‌ آماده نموده اى پاداش مى دهى، ‌و‌ گنهكار را‌ در‌ آنچه (كرده) به‌ شتاب در‌ كیفر او‌ توانائى مهلت مى دهى،
̶    به هر‌ یك از‌ فرمانبر ‌و‌ گنهكار چیزى عطا فرموده اى كه‌ سزاوار ‌آن نیست، ‌و‌ بر‌ هر‌ یك از‌ آنها چیزى احسان نموده اى كه‌ عمل ‌و‌ كردارش از‌ ‌آن كوتاه است،
̶    و اگر فرمانبر را‌ بر‌ آنچه تو‌ او‌ را‌ بر‌ ‌آن وادار نموده اى پاداش میدادى نزدیك بود كه‌ پاداش تو‌ را‌ نیابد، ‌و‌ نعمت ‌و‌ بخششت از‌ دست او‌ برود، ولى تو‌ به‌ كرم ‌و‌ بزرگواریت او‌ را‌ بر‌ عمل در‌ مدت كوتاه نیست شدنى (دنیا) به‌ پاداش در‌ مدت دراز همیشگى (آخرت) ‌و‌ بر‌ كردارى كه‌ پایانش نزدیك ‌و‌ زایل شدنى است به‌ پاداشى كه‌ پایانش طولانى است پاداش داده اى
̶    سپس از‌ او‌ در‌ آنچه از‌ روزى تو‌ خورده كه‌ به‌ وسیله ‌ى‌ ‌آن بر‌ طاعت ‌و‌ فرمانبریت توانائى یافته عوض نخواسته اى، ‌و‌ او‌ را‌ در‌ آلات ‌و‌ ابزار (نیروى ظاهرى ‌و‌ باطنى) كه‌ به‌ كار بردن آنها را‌ وسیله ‌ى‌ رسیدن به‌ آمرزش تو‌ قرار داده سختگیرى ننموده اى، ‌و‌ اگر با‌ او‌ چنین رفتار مى نمودى آنچه (عبادت) براى ‌آن رنج كشیده ‌و‌ آنچه در‌ ‌آن كوشش نموده در‌ برابر كوچك ترین احسانها ‌و‌ نعمتهایت از‌ دست رفته بود، ‌و‌ در‌ نزد تو‌ براى باقى نعمتهایت در‌ گرو مى بود (و چیزى نداشت تا‌ از‌ گرو رهائى یابد) پس‌ (چون چنین است) كى چیزى از‌ پاداش تو‌ را‌ سزاوار مى باشد؟ نه كى (سزاوار باشد)
̶    این اى خداى من‌ حال كسى است كه‌ فرمان تو‌ را‌ برده ‌و‌ روش كسى است كه‌ تو‌ را‌ بندگى كرده اما كسى كه‌ امر تو‌ را‌ بجا نیاورده ‌و‌ نهیت را‌ مرتكب شده پس‌ در‌ كیفرش شتاب نكردى تا‌ حال خود را‌ در‌ معصیتت به‌ حال توبه ‌و‌ بازگشت به‌ طاعتت تغییر دهد، ‌و‌ حقا در‌ نخست چیزى كه‌ به‌ نافرمانى تو‌ قصد نمود همه ‌ى‌ كیفرهایت را‌ كه‌ براى همه ‌ى‌ آفریدگانت آماده ساخته اى سزاوار مى شد
̶    پس هر‌ كیفرى را‌ كه‌ از‌ او‌ به‌ تاخیر انداختى ‌و‌ هر‌ عذاب ‌و‌ شكنجه ‌ى‌ خواركننده اى را‌ كه‌ از‌ او‌ باز پس‌ داشتى چشم پوشى از‌ حق خود ‌و‌ رضا ‌و‌ خوشنودى به‌ كمتر از‌ استحقاق خویش مى باشد
̶    از این رو‌ كیست كریم ‌و‌ بزرگوارتر از‌ تو‌ اى خداى من‌ ‌و‌ كیست بدبخت تر از‌ كسى كه‌ برخلاف رضاى تو‌ تباه گردد؟ نه كیست (كه چنین باشد) زیرا تو‌ بزرگترى از‌ اینكه جز به‌ نیكى وصف شوى ‌و‌ منزه ‌و‌ پاكى كه‌ جز از‌ عدل (تو) از‌ تو‌ بترسند، ترس از‌ ‌آن نیست كه‌ بر‌ كسى كه‌ تو‌ را‌ معصیت كرده ستم كنى ‌و‌ پاداش آنكه تو‌ را‌ خوشنود گردانیده فرو گزارى، پس‌ بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست ‌و‌ آرزویم را‌ به‌ من‌ ببخش ‌و‌ هدایت ‌و‌ راهنمائى خود را‌ بر‌ من‌ بیافزا كه‌ به‌ وسیله ‌ى‌ ‌آن به‌ توفیق در‌ كردارم برسم زیرا تو‌ بسیار نعمت دهنده ‌ى‌ بزرگوارى
متن عربی صحیفه سجادیه
(38)
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی الِاعْتِذَارِ مِنْ تَبِعَاتِ الْعِبَادِ وَ مِنَ التَّقْصِیرِ فِی حُقُوقِهِمْ وَ فِی فَكَاكِ رَقَبَتِهِ مِنَ النَّارِ)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْكَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِی فَلَمْ أَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِیَ إِلَیَّ فَلَمْ أَشْكُرْهُ، وَ مِنْ مُسِی‏ءٍ اعْتَذَرَ إِلَیَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ، وَ مِنْ ذِی فَاقَةٍ سَأَلَنِی فَلَمْ أُوثِرْهُ، وَ مِنْ حَقِّ ذِی حَقٍّ لَزِمَنِی لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ، وَ مِنْ عَیْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِی فَلَمْ أَسْتُرْهُ، وَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِی فَلَمْ أَهْجُرْهُ. أَعْتَذِرُ إِلَیْكَ یَا إِلَهِی مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ یَكُونُ وَاعِظاً لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِی عَلَى مَا وَقَعْتُ فِیهِ مِنَ الزَّلَّاتِ، وَ عَزْمِی عَلَى تَرْكِ مَا یَعْرِضُ لِی مِنَ السَّیِّئَاتِ، تَوْبَةً تُوجِبُ لِی مَحَبَّتَكَ، یَا مُحِبَّ التَّوَّابِینَ.