چرا وزنمان پایین نمی آید؟

چرا وزن مان پایین نمی آید؟
برخی از افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند با اعمال تغییراتی در رژیم غذایی شان و انجام فعالیت‌های جسمی تاحدی وزن خود را کاهش می‌دهند اما اغلب میزان این کاهش وزن چندان ایده‌آل و قابل توجه نیست.
کارشناسان تغذیه معتقدند به رغم تلاش‌ها و اقدامات فرد برای کاهش وزن ممکن است به دلیل ناآگاهی از تاثیرات فزاینده برخی عوامل فرد به نتیجه مطلوبش نرسد. در این مقاله به چند عامل تاثیرگذار که تلاش‌های شما را برای کاهش وزن بی‌نتیجه می‌گذارند، اشاره کرده که ممکن است بسیاری از افراد از آنها آگاهی نداشته باشند:

کمبود خواب
طبق نتایج نظرسنجی‌ گالوپ 40 درصد افراد در شب کمتر از هفت ساعت به خواب می‌روند که این مدت زمان ناکافی موجب می‌شود هورمون کورتیزول افزایش یابد و فرد احساس گرسنگی داشته باشد. همچنین کمبود خواب موجب مقاومت انسولینی می‌شود که ذخیره سازی چربی را در بدن آسان می‌سازد.

داشتن فعالیت بیش از حد بهانه‌ای برای پرخوری
برخی افراد تصور می‌کنند میزان کالری سوخته شده بر اثر ورزش کردن مجوزی برای پرخوری کردن است. همچنین فرد نباید به قصد آنکه بعدها میزان کالری مصرفی را می‌سوزاند در میزان مواد خوراکی مصرفی‌اش دقت نداشته باشد.

نارسایی در غده تیروئید
عملکرد غده تیروئید برای سوخت و ساز بدن حائز اهمیت است و کارشناسان معتقدند بروز اختلال در غده تیروئید یکی از تشخیص داده نشده‌ترین موانع برای کاهش وزن است. علاوه بر این، آنچه که بسیاری از پزشکان سنتی برای سطح هورمون ترشح کننده تیروئید مناسب در نظر می‌گیرند صحیح نیست و به علائم دیگر مرتبط با عملکرد غده تیروئید توجه ندارند.

مصرف مقدار کم مواد غذایی در وعده‌های متناوب
برخی افراد تصور می‌کنند مصرف مواد خوراکی کم در فواصل دو تا سه ساعت به ثابت ماندن قندخون کمک می‌کند و مانعی برای پرخوری است اما در حقیقت این روش موجب افزایش انسولین بدن می‌شود و میل به خوردن را افزایش می‌دهد.

مصرف بیش از حد موادقندی و عدم آگاهی از آن
برخی از مواد خوراکی دارای مواد قندی نهفته‌ای هستند که موجب افزایش دور کمر می‌شوند. در این بین فروکتوز بدترین قند در نوع خود به حساب می‌آید زیرا مستقیم وارد کبد شده و چربی ایجاد می‌کند.

 

داشتن استرس:

نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد زمانی که زنان تحت استرس باشند در سال حدود پنج کیلوگرم دچار اضافه وزن می‌شوند. استرس، ترشح هورمون کورتیزول را افزایش می‌دهد که موجب تحلیل رفتن ماهیچه‌ها و کاهش سروتونین می‌شود در نتیجه تمایل فرد به مصرف مواد شیرین افزایش می‌یابد.

افراط در ورزش کردن
ورزش و تمرین کردن شدید و سخت نیز می‌تواند تاثیر معکوس داشته باشد. وقفه انداختن بین تمرین کردن برای کاهش وزن بهترین حالت است و می‌توان تمرین کمتری در مدت زمان کوتاه‌تری داشت.

عدم مصرف کافی چربی
بدن برای آنکه چربی‌سوزی داشته باشد به چربی نیاز دارد اما باید نوع درستی از چربی را انتخاب کند. چربی‌های سالم همچون چربی‌های موجود در ماهی، آووکادو، روغن زیتون و خشکبار بهترین انواع چربی هستند.

کمبود ویتامین D :
ویتامین D برای انجام بسیاری از کارکردهای بدن ضروری است و بدون آن بدن نمی‌تواند چربی‌سوزی داشته باشد.

دیر غذا خوردن
لازم است وعده غذایی شام در یک ساعت معقول مصرف شود و پس از آن فرد از مصرف مواد خوراکی پرهیز کند.

سمی بودن بدن
سموم زیست محیطی در اطراف ما وجود دارند و می‌توانند در عملکرد هورمون‌ها اختلال ایجاد کرده، دمای بدن را پایین آورد و موجب ذخیره چربی در بدن شوند. همچنین بدن نمی‌تواند مواد سمی را به طور کامل از بین ببرد. اما خوردن مقدار قابل توجهی فیبر،‌ پروتئین، سبزیجات سبز در کاهش و حذف مواد سمی از بدن موثر است.

رژیم غذایی سخت
رژیم‌های غذایی سخت و شدید روش خوبی برای کاهش وزن نیستند و حتی می‌تواند موجب بیمارهای قلبی- عروقی شوند و به همین دلیل پزشکان تغذیه به افراد توصیه می‌کنند تمرکز خود را روی سلامت خود و نه میزان وزنشان قرار دهند چون همین امر موجب می‌شود که بدن در حالت سالم قرار گیرد.
منبع : isna.ir

ویدیو مرتبط :
پایین افتادن آتش عجیب به پایین

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

من را هم, این پایین ببینید

اینکه پدر و مادرها ، گاهی اوقات باهم مخالفت و گاهی هم بحث می‌کنند، یک مساله عادی است. آنها ممکن است راجع به پول ، کارهای خانه یا اینکه وقتشان را چطور باهم بگذرانند، مخالفت کنند.

گاهی درباره مسائل مهم که مربوط به خانواده است و البته خیلی وقتها هم بخاطر مسائل کم اهمیت مثل اینکه شام چی باشد یا کی به خرید بروند، ممکن است مخالفتی پیش بیاید. کسانی که مدت زیادی باهم زندگی می‌کنند بطور طبیعی ، گاهی باهم مخالفت یا بحث می‌کنند.

بعضی وقته اولی باهم مخالفت می‌کنند ولی با آرامش باهم حرف می‌زنند و هر دو به هم شانس شنیدن و گفتن را می‌دهند. گاهی هم مخالفت شان را با جنجال و داد زدن به هم نشان می‌دهند. بیشتر بچه‌ها از این دعواها خیلی نگران می‌شوند.

صداهای بلند و کلمات نامهربان اولیا باعث می‌شود که آنها احساس ترس یا غمگینی پیدا کنند. حتی وقتی که اولیا باهم قهر می‌کنند و اصلا حرف نمی‌زنند هم ، می‌تواند برای بچه‌ها آزار دهنده باشد. گاهی بچه‌ها فکر می‌کنند که در این اختلاف مقصر هستند، در این موقع احساس گناه و تقصیر در بچه‌ه ایجاد می‌شود. لذا این مهم است که بچه‌ها بدانند که در رفتارهای اولیاءشان هیچ وقت مقصر نیستند.

معنی دعوای اولیا چیست؟

بیشتر وقتها ، بچه‌ه به این فکر می‌کنند که منظور پدر و مادر شان از دعوا چیست؟ ممکن است با خودشان فکر کنند که اولیای آنها همدیگر را دوست ندارند و حتی ممکن است که فکر کنند که معنی دعوی آنها این است که می‌خواهند همدیگر را طلاق بدهند. اما دعوای پدر و مادرها معمولا این معانی را ندارد.این مهم است که بچه‌ها بدانند که بزرگترها هم گاهی درست مثل خود بچه‌ها ، باهم دعوا می‌کنند و در موقع دعوا ممکن است حرفهایی زده شود که واقعا" منظور آنها نباشد. بعضی روزها بزرگترها خسته و کم حوصله می‌شوند و شاید از دست کسی عصبانی باشند، این وقتها ممکن است در خانه بحث و دلخوری و یا شاید دعوی پیش بیاید.

احساس فرزندان در موقع دعوای پدر و مادرها چیست؟

شنیدن صدای بلند یا کلمات نامهربان از اولیا ، معمولا بچه‌ه را غمگین می‌کند. دیدن ناراحتی و غمگینی اولیا و اینکه نمی‌توانند عصبانیت خودشان را کنترل کنند، باعث می‌شود بچه‌ها بترسند یا احساس تنهایی کنند.موقع کشمکش، بچه‌ها ممکن است بیشتر نگران یکی از اولیا باشند که بیشتر غمگین شده یا حتی بیشتر سرش فریاد کشیده شده است. یا ممکن است یکی از اولیا ،آنقدر خشمگین شده باشد که احساس خطر پیش بیاید.

گاهی هم اولیای عصبانی با فرزندشان هم ، عصبانی می‌شوند. بعضی اوقات ، بچه‌ها از دعوای بزرگترها درد های روان تنی داشته و یا خوابشان نمی‌برد یا مدرسه رفتن برایشان سخت می‌شود. یکی از کارهای مهم این است که این احساس را با خود اولی در میان بگذارند تا آنها به کمک بچه‌ها بیایند. شاید بزرگترها اصلا حواسشان نباشد که بچه‌ها ترسیده‌اند و یا به آنها علت بحث را توضیح بدهند و احساس منفی بچه‌ها را بر طرف کنند.

وقتی دعوای بزرگترها زیاد طول بکشد یا زیاد تکرار بشود، چه کار باید کرد؟

هر چند که گاهی پدر و مادرها ممکن است باهم مخالفت کنند ولی اینکه سر هم داد و فریاد کنند یا حرفهای خیلی نامهربان بگویند و خلاصه به همدیگر بی‌احترامی کنند، اصلا کار درستی نیست. گاهی اوقات ، دعوای بزرگترها ممکن است با خشونت و هل دادن یا شکستن چیزهای مختلف یا خدای ناکرده زد و خورد صورت گیرد که این کارها هم ، هرگز و به هیچ وجه کارهای درستی نیست.

در این زمان ها ، اولیا احتیاج دارند که کسی به آنها بیاموزد که چطور عصبانیت شان را کنترل کنند! شاید بچه‌ها با یکی از بزرگترهایی که به او اعتماد دارند مثل عمو ، پدر بزرگ یا معلم ، راجع به اینکه در خانه مشاجرات زیاد یا خطرناک ، اتفاق می‌افتد و اینکه ممکن است کسی آسیب ببیند، صحبت کنند و از او بخواهند به خانواده آنها کمک کند. این کار می تواند اعضای خانواده را به زندگی آرامتری نزدیک ‌کند.این مهم است که بچه‌ها بدانند که بزرگترها هم گاهی درست مثل خود بچه‌ها ، باهم دعوا می‌کنند و در موقع دعوا ممکن است حرفهایی زده شود که واقعا" منظور آنها نباشد.

اینکه اولیا گاهی باهم مخالفت کنند، اشکالی ندارد؟

مخالفت ، به شرط آنکه آبرومندانه باشد، به افراد کمک می‌کند تا احساسات خود را به هم بگویند و جلوی پر شدن و منفجر شدن را می‌گیرد. مهم است که اعضای خانواده بتوانند باهم درباره احساس خود گفتگو نمایند، حتی موقع مخالفت. کار خوبی که مخالفت برای آدمها می‌کند این است که معمولا باعث می‌شود که با دانستن نیاز های متقابل یکدیگر را بهتر درک کنند و احساس نزدیکی بیشتری پیدا کنند.

اولی هم درست مثل بچه‌ها مخالفت می‌کنند و بعد باهم آشتی می‌کنند و سرانجام همه دوباره احساس خوبی خواهند داشت. هیچ خانواده‌ای بدون اشکال نیست و بالاخره یک نقصی پیش می‌آید. حتی در خوشحالترین خانه‌ها هم ، مساله وجود دارد و بزرگترها گاهی باهم بحث می‌کنند. معمولا ، همه اعضای خانواده کمک می‌کنند تا زندگی برای بقیه ، شیرین‌تر بشود. پس ، مخالفت ، قسمتی از یک زندگی است و با کمک محبت و فهمیدن همدیگر ، خانواده می‌تواند بیشتر مشکلات را بر طرف کند.