پورحیدری مردی برای همه فصول/پهلوان زنده را عشق است!

به گزارش فارس، همیشه یک رسم غلط و نانوشته ای هست که تا وقتی زیر خاک  می رود و در بهت و ناباوری یکی از عزیزان این مملکت را به دستان خاک می سپاریم یادمان می آید باید برایش زادروز و سالگرد بگیریم. برایش قلم ها بزنیم و چه ها که در مورد فضائل اخلاقی و فنی او بگوییم.

تازه یادمان می آید او که رفت که بود و چرا رفت. رسم غلط و نادرستی که باعث شده ورد زبانمان بشود این جمله مشمئز کننده و ناغلط « پهلوان زنده را عشق است» این قدر این جمله را تکرار کرده ایم که خودمان هم باورمان شده آنهایی که هستند و تیتر می شوند را باید فقط دریابیم و بس و آنهایی که گوشه عزلت می گیرند و منزوی می شوند فقط باید بعد از فرو بستن چشم از این دنیا یادشان باشیم و سال های سال حتی روزهایی که نسل جدیدی روی کار آمده فقط به صورت تکراری و خسته کننده ای از خاطرات خاک خورده بگوییم و تمام.

این چند سطر بهانه ای است برای نوشتن از مردی که هست و آرزو و دعای ما این است که همیشه سلامت کنار خانواده و اهالی فوتبال باشد.

امروز روز تولد پدر استقلال است. منصور پورحیدری. مردی بی ادعا اما در عین حال استوار. مردی که هیچ گاه نشد در این سال هایی که در استقلال و حتی قبل تر در تیم ملی بود به دنبال لقبی باشد و یا « منم» کند.

امروز را بهانه کردیم تا از منصور پورحیدری قدردانی کنیم و او بداند وقتی هست قدردان او و زحماتش در این فوتبال هستیم.
 

منصور پورحیدری (زاده 4 بهمن 1324) بازیکن و مربی سابق فوتبال و پر افتخارترین مربی تاریخ باشگاه استقلال تهران است.

پورحیدری به اعتبار آنچه که در آمار هست تاکنون بالای 300 بار روی نیمکت استقلال نشسته است و افتخاراتی که او با آبی پوشان کسب کرده بدون تردید تا سال های سال مردی مثل او نمی تواند به آنها دست پیدا کند.

او درست است که چند سالی است از کسوت مربیگری دست کشیده اما بر کسی پوشیده نیست که پدر استقلال چه نقش مهمی در این تیم داشته و با مشاوره های به موقع خود کمک فکری مناسبی برای اعضای کادرفنی تیمش بوده است.

او این روزها با بیماری دست و پنجه نرم می کند و اعضای تیم استقلال به دنبال این بودند تا امروز برای منصور پورحیدری جشن تولد بگیرند و حتی قرار بود در منزل وی این جشن برگزار شود و همه میهمان او باشند اما به دلیل درگذشت همایون بهزادی سرطلایی فوتبال ایران پورحیدری بار دیگر بزرگی خود را نشان داد و به احترام کاپیتان اسبق تیم ملی این مراسم را کنسل کرد.

برای منصور پورحیدری که افتخار فوتبال ایران و استقلال است آرزوی سلامتی داریم و مطمئنا همسر او فریده شجاعی که خود از اهالی ورزش است و همواره کنار پدر استقلال بوده این روزها نقش مهمی در روزهای زندگی پورحیدری دارد.

 اخبار ورزشی  -  فارس

حكایت مردی كه دلش زنده شد به عشق

از لای بوته‌‌ها یك باكس سیگار و چند تا روزنامه برداشتم و زدم به دل ماشین‌ها...«روزنامه، روزنامه/ معضل كوتاهی قد در بین ایرانیان/ مرغ از مرز 7000 تومان گذشت/ كاهش ساعت كاری زنان شاغل دارای فرزند زیر 7 سال»

دیدم كسی واكنشی نشان نمی‌دهد. گفتم «جدیدترین عمل جنیفر لوپز+عكس/ 101 راه برای راحتی شما و ناراحتی مادرشوهر/ پشت‌پرده زندگی مردی كه هرگز نمی‌میرد»

حكایت این مردی كه هرگز نمی‌میرد هم در نوع خود جالب است؛ گویا یك بنده‌خدایی در سنگال یك‌بار دلش زنده شد به عشق و بعد از آن، راست راستكی دیگر هرگز نمرده است. ظاهرا این بابا در جریان نبوده كه این شعر استعاره‌ در دلش نهفته است و آن را با تمام وجود باور كرده است. از این مرد كه بگذریم، نمی‌دانم چرا مردم اینقدر امروز به تیترها بی‌توجهی می‌كنند. ناگهان یاد تیترخوانی چند روز قبل افتادم. برای امتحان داد زدم:«بازگشت احمدی‌نژاد...»

حدسم درست بود. چند نفر دستگیره در را فشار می‌دادند كه از ماشین بپرند بیرون و فرار كنند، برای همین فوری ادامه دادم:«بازگشت احمدی‌نژاد تكذیب شد/ فوق‌العاده فوق‌العاده...» ناگهان از هر ماشین یكی دو نفر زدند بیرون و صدای موسیقی را زیاد كردند و شروع كردند به انجام حركات موزون. دوباره فریاد زدم:«فوق‌العاده فوق‌العاده/ فقط بازگشت احمدی‌نژاد تكذیب شد/ ممنوعیت قانون رقاصی در معابر عمومی كماكان پابرجاست/ پیام تند نیروی انتظامی به رقاص‌ها/ دوست عزیز ریز نیا»

دیدم نه، اینجوری نمی‌شود. ملت اصلا دنبال بهانه هستند برای بیرون ریختن هنرهایشان؛ حالا بماند كه قاطی هنرهایشان چی بیرون می‌ریزند. گفتم:«فراموش نكن مرغ از مرز 7000 تومان گذشت، شام نداری بخوری بدبخت، با شما هستم دوست عزیز.» توجهی نمی‌كردند. «جدیدترین كشف دانشمندان فیس‌بوكی؛ خوشحالی ناگهانی باعث پیری زودرس می‌شود.» یكهو خانم‌ها همه رفتند نشستند توی ماشین. مردها اما كماكان به شادی می‌پرداختند. باور كن حالا می‌رفتی ازشان می‌پرسیدی از چی این‌همه خوشحالی خودشان هم یادشان نمی‌آمد. برای مردها هم نقشه خوبی داشتم. داد زدم:«شكست پرسپولیس برابر ملوان بندرانزلی/ ثبت آخرین روزی كه پرسپولیس پیروز از زمین خارج شده در تقویم 94/ تداوم وضعیت اسفبار سرخ‌ها...»

مردم یكی یكی با چهره‌هایی درهم‌رفته سوار ماشین شدند و صدا از احدی در نمی‌آمد. خانم‌ها و پرسپولیسی‌ها كه سوار ماشین‌هایشان شدند فقط مانده بود یك نفر كه برای خودش آن گوشه شاد و سرخوش به پایكوبی می‌پرداخت. داد زدم:«دوست عزیز بفرمایید داخل ماشین... شمایی كه اون گوشه وایستادی، عزیزم با شما هستم. بفرما سوار شو، آخه آدم یه نفری جشن می‌گیره؟»

با اعتماد به نفس فراوان پاسخ داد:«آقا ما عادت داریم.»

گفتم: خجالت بكش، بشین توی ماشین.
بی‌توجه به حرف‌های من، به جای نشستن در ماشین، راه افق را در پیش گرفت و در دوردست گم شد. خیالم كه از برقراری نظم و امنیت راحت شد، داد زدم:«سه روش برای اینكه زندگی شادتری داشته باشیم...»

همه با اخم نگاهم كردند و باعصبانیت پا را گذاشتند روی پدال گاز و رفتند دنبال بدبختی‌هایشان. نمی‌دانم چرا ملت اینقدر اخمو و بی‌اعصاب شده‌اند. كجا رفت آن روحیه شاد ما ایرانی‌ها؟

 اخباراجتماعی  -  قانون