ورزشی
2 دقیقه پیش | پیرترین و جوان ترین بازیکن یورو 2016سایت یوفا در گزارشی به معرفی پیرترین، جوان ترین، کوتاه ترین و بلندترین بازیکنهای یورو ۲۰۱۶ پرداخته است. خبرگزاری ایسنا: سایت یوفا در گزارشی به معرفی پیرترین، جوان ... |
2 دقیقه پیش | عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016در جمع 24 تیم حاضر در یورو 2016، آلمان گران ترین و مجارستان ارزان ترین تیم ها هستند. وب سایت مشرق: در جمع 24 تیم حاضر در یورو 2016، آلمان گران ترین و مجارستان ارزان ترین تیم ... |
من آن گلبرگ مغرورم ...
به بهانه سومین سالگرد مرگ ناصر حجازی یاد و خاطره آن گلبرگ مغرور را گرامی میداریم.
تسنیم: به بهانه سومین سالگرد مرگ ناصر حجازی یاد و خاطره آن گلبرگ مغرور را گرامی میداریم.
دوم خرداد دیگری در راه است و بار دیگر این تاریخ، همه فوتبالیها را یاد خاطره تلخی میاندازد. خداحافظی با دروازهبان افسانهای آسیا که بارها از قفس توری ایران و استقلال محافظت کرده بود، کام فوتبالیها را تلخ کرد. تلخی که هنوز با شیرینیهایی که در این فوتبال بی رونق کسب کردهایم از بین نرفته است.
آمد
اگرچه طلوع آفتاب در 23 آذرماه 1328 هجری شمسی از غرب نبود اما خبری خوشحال کننده را با خود آورده بود. خوشحال کننده برای خانوادهای که در منطقه جنوبی تهران -میدان منیریه- خیابان مالک اشتر زندگی میکردند. به دنیا آمدن فرزندی که سالها بعد به شماره یک تبدیل میشد یک خبر ویژه بود. سالها گذشت، گذشت و گذشت. ناصر به بسکتبال علاقمند شد اما آشنایی دستان او با توپ بزرگ بسکتبال تداوم نداشت تا دستان با استعدادش به توپ فوتبال پیوند بخورد.
حجازی را همه با استقلال میشناسند. حضور این دروازهبان 185 سانتیمتری در تیمهای نادر و شهباز آن قدر که در تاج یا همان استقلال پر رنگ بود، پر رنگ نبود. حجازی با استقلال بود که به تیم ملی رسید، قهرمانی در آسیا و حضور در جام جهانی را تجربه کرد اما این مسائل نبود که از حجازی یک دروازهبان افسانهای ساخت. حجازی را وفاداری، صریح و واقعی بودن، کلیشهای نبودن و این مسائل بود که حجازی کرد.
پروازهای بلند عقاب در آسیا از او دروازهبانی برتر ساخت. ناصر حجازی که در قرن بیستم جزو معدود دروازهبانهای آسیایی حاضر در جام جهانی بود با کلاسی بالا در این پست موفق شد به عنوان دومین دروزاهبان برتر قرن انتخاب شود اما همه میدانستند که حجازی «یک» بود. دوران ملی او خیلی زود به پایان رسید اما خاطراتی که به جا گذاشته به این زودیها به پایان نمیرسد.
رفت
اسطوره استقلالیها محبوب بود. اگرچه او با مربیگری در خارج از کشور برای ایران افتخار آفرین شد اما نتوانست در دوران مربیگری کارنامهای دلخواه هواداران داشته باشد. البته این موضوع باعث نشد از محبوبیتش کاسته شود. حجازی هر چه با زمان پیش میرفت، محبوبیتش بیشتر میشد. بیشتر و بیشتر و بیشتر اما او قدر ندانست. قدر اسطورهای چون خودش را ندانست تا رفتهرفته سلامتیاش به خطر بیفتد. شاید هواداران استقلال هیچگاه حجازی را نبخشند که آنها را زود ترک کرد.
سرطان ریه، درد، شیمی درمانی؛ اینها شوکی بزرگ به فوتبال بود. حجازی این بار با مشکل جدیدی روبرو شده بود اما او اهل مبارزه بود. مبارزه کرد و مدتها درد کشید اما پاپس نکشید. همین پاپس نکشیدنها او را قویتر جلوه میداد. نزد هوادارانش محبوبتر میکرد. هرچه سرطان ریه او را اذیت میکرد اما حجازی به او روی خوش نشان میداد تا مبادا این بیماری خمی به ابروی او بیاورد، چون نمیخواست مردم اخمش را ببینند.
نوای «أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ» در روزهای پایانی عمر حجازی بارها تکرار شد. مردمی که دوستدار او بودند در روزهای بستری شدن شماره یک در بیمارستان کسری، یک بودن خود را ثابت کردند. حال حجازی مردم را روزها به میدان آرژانتین -خیابان الوند- مقابل بیمارستان کسری کشاند تا برای اسطوره خود امن یجیب بخوانند اما حجازی در نهایت در دوم خرداد 1390 هجری شمسی آرمید تا شعر معروفی که گفته بود روی سنگ قبرش نقش ببندد.
پایان
ناصر حجازی
فرزند علیاکبر
آفریده 1328
آرمیده 1390
«من آن گلبرگ مغرورم، که میمیرم ز بی آبی/ ولی با ذلّت و خواری، پی شبنم نمیگردم»
قطعه 255 - ردیف 58 - شماره 12
نوشته از علیرضا محرمی
دوم خرداد دیگری در راه است و بار دیگر این تاریخ، همه فوتبالیها را یاد خاطره تلخی میاندازد. خداحافظی با دروازهبان افسانهای آسیا که بارها از قفس توری ایران و استقلال محافظت کرده بود، کام فوتبالیها را تلخ کرد. تلخی که هنوز با شیرینیهایی که در این فوتبال بی رونق کسب کردهایم از بین نرفته است.
آمد
اگرچه طلوع آفتاب در 23 آذرماه 1328 هجری شمسی از غرب نبود اما خبری خوشحال کننده را با خود آورده بود. خوشحال کننده برای خانوادهای که در منطقه جنوبی تهران -میدان منیریه- خیابان مالک اشتر زندگی میکردند. به دنیا آمدن فرزندی که سالها بعد به شماره یک تبدیل میشد یک خبر ویژه بود. سالها گذشت، گذشت و گذشت. ناصر به بسکتبال علاقمند شد اما آشنایی دستان او با توپ بزرگ بسکتبال تداوم نداشت تا دستان با استعدادش به توپ فوتبال پیوند بخورد.
حجازی را همه با استقلال میشناسند. حضور این دروازهبان 185 سانتیمتری در تیمهای نادر و شهباز آن قدر که در تاج یا همان استقلال پر رنگ بود، پر رنگ نبود. حجازی با استقلال بود که به تیم ملی رسید، قهرمانی در آسیا و حضور در جام جهانی را تجربه کرد اما این مسائل نبود که از حجازی یک دروازهبان افسانهای ساخت. حجازی را وفاداری، صریح و واقعی بودن، کلیشهای نبودن و این مسائل بود که حجازی کرد.
پروازهای بلند عقاب در آسیا از او دروازهبانی برتر ساخت. ناصر حجازی که در قرن بیستم جزو معدود دروازهبانهای آسیایی حاضر در جام جهانی بود با کلاسی بالا در این پست موفق شد به عنوان دومین دروزاهبان برتر قرن انتخاب شود اما همه میدانستند که حجازی «یک» بود. دوران ملی او خیلی زود به پایان رسید اما خاطراتی که به جا گذاشته به این زودیها به پایان نمیرسد.
رفت
اسطوره استقلالیها محبوب بود. اگرچه او با مربیگری در خارج از کشور برای ایران افتخار آفرین شد اما نتوانست در دوران مربیگری کارنامهای دلخواه هواداران داشته باشد. البته این موضوع باعث نشد از محبوبیتش کاسته شود. حجازی هر چه با زمان پیش میرفت، محبوبیتش بیشتر میشد. بیشتر و بیشتر و بیشتر اما او قدر ندانست. قدر اسطورهای چون خودش را ندانست تا رفتهرفته سلامتیاش به خطر بیفتد. شاید هواداران استقلال هیچگاه حجازی را نبخشند که آنها را زود ترک کرد.
سرطان ریه، درد، شیمی درمانی؛ اینها شوکی بزرگ به فوتبال بود. حجازی این بار با مشکل جدیدی روبرو شده بود اما او اهل مبارزه بود. مبارزه کرد و مدتها درد کشید اما پاپس نکشید. همین پاپس نکشیدنها او را قویتر جلوه میداد. نزد هوادارانش محبوبتر میکرد. هرچه سرطان ریه او را اذیت میکرد اما حجازی به او روی خوش نشان میداد تا مبادا این بیماری خمی به ابروی او بیاورد، چون نمیخواست مردم اخمش را ببینند.
نوای «أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ» در روزهای پایانی عمر حجازی بارها تکرار شد. مردمی که دوستدار او بودند در روزهای بستری شدن شماره یک در بیمارستان کسری، یک بودن خود را ثابت کردند. حال حجازی مردم را روزها به میدان آرژانتین -خیابان الوند- مقابل بیمارستان کسری کشاند تا برای اسطوره خود امن یجیب بخوانند اما حجازی در نهایت در دوم خرداد 1390 هجری شمسی آرمید تا شعر معروفی که گفته بود روی سنگ قبرش نقش ببندد.
پایان
ناصر حجازی
فرزند علیاکبر
آفریده 1328
آرمیده 1390
«من آن گلبرگ مغرورم، که میمیرم ز بی آبی/ ولی با ذلّت و خواری، پی شبنم نمیگردم»
قطعه 255 - ردیف 58 - شماره 12
نوشته از علیرضا محرمی
ویدیو مرتبط :
من آن گلبرگ مغرورم دکلمه مصطفی خلاق
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم زبی آبی...
ناصر حجازی گلر اسطورهای تیم ملی و استقلال 4 سال پیش در چنین روزی درگذشت.
خبرگزاری فارس: ناصر حجازی متولد 23 آذر 1328 در تهران به دنیا آمد. او دروازهبان اول تیم ملی فوتبال ایران در دهه 1350 بود و 2 قهرمانی در جام ملتهای آسیا، یک قهرمانی در بازیهای آسیایی و شرکت در المپیک و جام جهانی فوتبال را در کارنامه دارد. او همچنین به همراه تیم استقلال (تاج سابق) قهرمانی در جام تخت جمشید و جام باشگاههای آسیا را تجربه کرده است.
حجازی که تا یک قدمی پوشیدن پیراهن منچستریونایتد نیز پیش رفته بود در دوران بازیگری خود به اندازه ای درخشید که چند سال پس از خداحافظی او از میادین فدراسیون بینالمللی تاریخ و آمار فوتبال حجازی را دومین دروازهبان برتر قرن بیستم قاره آسیا پس از محمد الدعایه عربستانی معرفی کرد.
سرمربی و بازیکن اسبق استقلال همچنین در دوران مربیگری نیز تیم استقلال تهران را به نایبقهرمانی جام باشگاههای آسیا و قهرمانی لیگ آزادگان رساند.
ناصرخان حجازی در روز 2 خرداد 1390 پس از تحمل مدتها رنج ناشی از بیماری سرطان ریه در بیمارستان کسری تهران درگذشت و در تاریخ 4 خرداد 1390 خورشیدی در «قطعه نامآوران» بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
«من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم»
مرد مغرور زمانه خویش زمانی که متوجه بیماری هولناکش شد ابتدا سعی بر شکست دادن سرطان برآمد اما سرطان ریه بی رحمتر از تمام نامردمی های روزگار بود و در نهایت ناصرخان محبوب هواداران فوتبال را از پا در آورد.
حجازی مبارز خوبی بود اما در روزهای آخر عمرش می دانست انگار دست مرگ، قویتر از پنجههای قرص و محکمی هست که سالهای سال راه را بر توپ بسته بود. او نمیخواست هیچکس ضعف جسمی و درد کشیدنهایش را ببیند تا همچنان نماد جسارت و اتکا به نفس باشد و کسی هم این روزها را ندید. حجازی خیلی زودتر از آنکه کسی باور کند او هوادارانش را تنها خواهد گذاشت، تسلیم مرگ شد تا ایستاده جان داده باشد و حالا کسی که همیشه و در هر شرایطی «من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم» را زمزمه می کرد دیگر در میان ما نیست...
دروازهبان اسبق تیم ملی ایران افتخاراتش را با حضور در جام جهانی تکمیل کرد. او در اولین حضور تیم ملی در جام جهانی 3 بار درون دروازه تیم ملی کشورمان ایستاد و با اینکه 2 شکست و یک تساوی در اولین حضور تاریخ ایران در جامهای جهانی به ثبت رسید اما حجازی بدون شک یکی از ستارگان تیم ملی در آرژانتین بود و بارها با درخشش خود دروازه تیم ملی را از بیشتر باز شدن نجات داد. البته او در عرصه ملی قهرمانی با تیم ملی در قاره کهن را هم تجربه کرد.
حجازی حتی میتوانست حضور در یکی از بزرگترین تیمهای باشگاهی جهان یعنی منچستر یونایتد را نیز تجربه کند که البته این اتفاق هرگز رخ نداد تا در عرصه باشگاهی بدشانسی بزرگی نصیب عقاب سالهای دور فوتبال ایران شود.
افتخارات باشگاهی و ملی در زمان بازیگری:
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم تاج (1348)
قهرمانی جام میلز هندوستان- تیم تاج (1348)
نایب قهرمانی جام باشگاههای تهران- تیم تاج ( 1349)
نایب قهرمانی جام حذفی تهران- تیم تاج ( 1349)
قهرمانی باشگاههای ایران- تیم تاج (1349)
قهرمانی جام باشگاه های آسیا- تیم تاج (1349)
قهرمانی جام میلز هندوستان- تیم تاج (1349)
مقام سوم جام باشگاههای آسیا- تیم تاج (1350)
قهرمانی جام چهار جانبه فوتبال تهران - تیم تاج(1350)
مقام سوم جام باشگاههای ایران- تیم تاج (1350)
نایب قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم تاج (1350)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم تاج (1351)
قهرمانی جام دوستی- تیم تاج (1351)
نایب قهرمانی جام میلز هندوستان- تیم تاج (1351)
قهرمانی جام اتحاد- تیم تاج (1352)
نایب قهرمانی جام تخت جمشید- تیم تاج (1352)
نایب قهرمان جام علم- تیم تاج (1352)
قهرمانی جام تخت جمشید- تیم تاج (1353)
نایب قهرمانی جام باشگاههای تهران- تیم استقلال(1361)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم استقلال(1362)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم استقلال(1364)
حضور در بازیهای المپیک مونیخ 1972 (1350)
قهرمانی جام ملتهای آسیا 1972 (1350)
قهرمانی در مسابقات جام ایران (1351)
قهرمانی بازیهای آسیایی 1974 (1352)
قهرمانی جام ملتهای آسیا 1976 (1354)
کسب سهمیه حضور در بازیهای المپیک 1976 (1354)
حضور در جام جهانی 1978 آرژانتین (1356)
مقام سومی جام ملتهای آسیا 1980 (1358)
افتخارات مربیگری:
صعود به جمع 8 تیم برتر آسیا - تیم محمدان بنگلادش
مقام چهارم جام در جام باشگاههای آسیا - تیم استقلال(1375)
قهرمانی جام خزر- تیم استقلال (1376)
نایب قهرمانی جام دوستی امارات - تیم استقلال (1376)
قهرمانی جام پرچم ترکمنستان- تیم استقلال (1376)
قهرمانی جام چهار جانبه کیش – تیم استقلال (1376)
قهرمانی جام آزادگان- تیم استقلال (1376)
نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا1999 - تیم استقلال(1377)
نایب قهرمانی جام آزادگان - تیم استقلال(1377)
صعود به مرحله نیمه نهایی جام حذفی کشور اسلواکی - تیم دی استرادا اسلواکی 2009 (1388)
حجازی که تا یک قدمی پوشیدن پیراهن منچستریونایتد نیز پیش رفته بود در دوران بازیگری خود به اندازه ای درخشید که چند سال پس از خداحافظی او از میادین فدراسیون بینالمللی تاریخ و آمار فوتبال حجازی را دومین دروازهبان برتر قرن بیستم قاره آسیا پس از محمد الدعایه عربستانی معرفی کرد.
سرمربی و بازیکن اسبق استقلال همچنین در دوران مربیگری نیز تیم استقلال تهران را به نایبقهرمانی جام باشگاههای آسیا و قهرمانی لیگ آزادگان رساند.
ناصرخان حجازی در روز 2 خرداد 1390 پس از تحمل مدتها رنج ناشی از بیماری سرطان ریه در بیمارستان کسری تهران درگذشت و در تاریخ 4 خرداد 1390 خورشیدی در «قطعه نامآوران» بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
«من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم»
مرد مغرور زمانه خویش زمانی که متوجه بیماری هولناکش شد ابتدا سعی بر شکست دادن سرطان برآمد اما سرطان ریه بی رحمتر از تمام نامردمی های روزگار بود و در نهایت ناصرخان محبوب هواداران فوتبال را از پا در آورد.
حجازی مبارز خوبی بود اما در روزهای آخر عمرش می دانست انگار دست مرگ، قویتر از پنجههای قرص و محکمی هست که سالهای سال راه را بر توپ بسته بود. او نمیخواست هیچکس ضعف جسمی و درد کشیدنهایش را ببیند تا همچنان نماد جسارت و اتکا به نفس باشد و کسی هم این روزها را ندید. حجازی خیلی زودتر از آنکه کسی باور کند او هوادارانش را تنها خواهد گذاشت، تسلیم مرگ شد تا ایستاده جان داده باشد و حالا کسی که همیشه و در هر شرایطی «من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم» را زمزمه می کرد دیگر در میان ما نیست...
دروازهبان اسبق تیم ملی ایران افتخاراتش را با حضور در جام جهانی تکمیل کرد. او در اولین حضور تیم ملی در جام جهانی 3 بار درون دروازه تیم ملی کشورمان ایستاد و با اینکه 2 شکست و یک تساوی در اولین حضور تاریخ ایران در جامهای جهانی به ثبت رسید اما حجازی بدون شک یکی از ستارگان تیم ملی در آرژانتین بود و بارها با درخشش خود دروازه تیم ملی را از بیشتر باز شدن نجات داد. البته او در عرصه ملی قهرمانی با تیم ملی در قاره کهن را هم تجربه کرد.
حجازی حتی میتوانست حضور در یکی از بزرگترین تیمهای باشگاهی جهان یعنی منچستر یونایتد را نیز تجربه کند که البته این اتفاق هرگز رخ نداد تا در عرصه باشگاهی بدشانسی بزرگی نصیب عقاب سالهای دور فوتبال ایران شود.
افتخارات باشگاهی و ملی در زمان بازیگری:
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم تاج (1348)
قهرمانی جام میلز هندوستان- تیم تاج (1348)
نایب قهرمانی جام باشگاههای تهران- تیم تاج ( 1349)
نایب قهرمانی جام حذفی تهران- تیم تاج ( 1349)
قهرمانی باشگاههای ایران- تیم تاج (1349)
قهرمانی جام باشگاه های آسیا- تیم تاج (1349)
قهرمانی جام میلز هندوستان- تیم تاج (1349)
مقام سوم جام باشگاههای آسیا- تیم تاج (1350)
قهرمانی جام چهار جانبه فوتبال تهران - تیم تاج(1350)
مقام سوم جام باشگاههای ایران- تیم تاج (1350)
نایب قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم تاج (1350)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم تاج (1351)
قهرمانی جام دوستی- تیم تاج (1351)
نایب قهرمانی جام میلز هندوستان- تیم تاج (1351)
قهرمانی جام اتحاد- تیم تاج (1352)
نایب قهرمانی جام تخت جمشید- تیم تاج (1352)
نایب قهرمان جام علم- تیم تاج (1352)
قهرمانی جام تخت جمشید- تیم تاج (1353)
نایب قهرمانی جام باشگاههای تهران- تیم استقلال(1361)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم استقلال(1362)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تیم استقلال(1364)
حضور در بازیهای المپیک مونیخ 1972 (1350)
قهرمانی جام ملتهای آسیا 1972 (1350)
قهرمانی در مسابقات جام ایران (1351)
قهرمانی بازیهای آسیایی 1974 (1352)
قهرمانی جام ملتهای آسیا 1976 (1354)
کسب سهمیه حضور در بازیهای المپیک 1976 (1354)
حضور در جام جهانی 1978 آرژانتین (1356)
مقام سومی جام ملتهای آسیا 1980 (1358)
افتخارات مربیگری:
صعود به جمع 8 تیم برتر آسیا - تیم محمدان بنگلادش
مقام چهارم جام در جام باشگاههای آسیا - تیم استقلال(1375)
قهرمانی جام خزر- تیم استقلال (1376)
نایب قهرمانی جام دوستی امارات - تیم استقلال (1376)
قهرمانی جام پرچم ترکمنستان- تیم استقلال (1376)
قهرمانی جام چهار جانبه کیش – تیم استقلال (1376)
قهرمانی جام آزادگان- تیم استقلال (1376)
نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا1999 - تیم استقلال(1377)
نایب قهرمانی جام آزادگان - تیم استقلال(1377)
صعود به مرحله نیمه نهایی جام حذفی کشور اسلواکی - تیم دی استرادا اسلواکی 2009 (1388)