عاقبت اسکولاری چه شد؟

تیم ملی کاراته در رقابت‌های قهرمانی آسیا که به میزبانی ژاپن برگزار شد عنوان قهرمانی دوره قبل را از دست داد و بعد از کشور میزبان و قزاقستان با دو پله سقوط به رده سوم رسید.

 

مسئولان فدراسیون و تیم‌ ملی بعد از بازگشت دلایل مختلفی را برای این ناکامی مطرح کردند که برخی از آنها واقعاً جالب بود.

 

صحبت علیرضا کتیرایی از همین جمله اظهار نظرها است که البته برخی دیگر از مربیان هم صحبت او را بعدها تکرار کردند.

کتیرایی با طرح موضوع شکست 7 بر یک تیم ملی فوتبال برزیل در جام جهانی 2014 مقابل آلمان در شرایطی که خودش میزبان این مسابقات بود به این موضوع اشاره کرد که با آن باخت فوتبال برزیل تمام نشد.

 

هر چند در ظاهر صحبت‌های کتیرایی درست است اما ای کاش مربی تیم ملی کاراته کشورمان، ادامه اتفاقاتی که برای برزیل رخ داد را نیز مدنظر می‌گرفت.

اسکولاری، سرمربی تیم ملی برزیل بعد از پایان جام جهانی 2014 در شرایطی که در سال 2002  توانسته بود تیم برزیل را قهرمان جهان کند از این تیم جدا شد.

 

اگر بخواهیم این ماجرا و اتفاقات را کنار موضوعی که در ژاپن برای کاراته ایران افتاد قرار دهیم باید انتظار داشته باشیم کادر فنی تیم کشورمان نیز با وجود تمام زحماتی که کشیده‌ از تیم ملی کناره‌گیری کند و در فضایی دیگر به ادامه فعالیت کاراته‌ای خود بپردازد.

قصد نداریم زحمات کتیرایی یا دیگر مربیان تیم و به‌ویژه غلامرضا دباغیان را زیر سؤال ببریم اما اگر بخواهیم با منطقِ اعضای کادر فنی به بررسی ناکامی ژاپن بپردازیم باید منتظر استعفا یا حتی برکناری این نفرات باشیم.

 

خیلی مسائل دست به دست هم داد تا کاراته کشورمان نتواند از قهرمانی‌اش در آسیایی‌ دفاع کند اما مسئولیت شکست ابتدا با کادر فنی است هر چند فدراسیون کاراته هم در این زمینه مقصر است که در گذشته به آن پرداخته شده است.

نکته جالب اینجاست که اعضای کادر فنی این تیم با هدف ادامه همکاری با فدراسیون حتی حاضر نیستند آنطور که باید از کمبودهایی که در اردوهای آماده‌سازی وجود داشت صحبت کنند و به موضوعاتی از قبیل عدم وجود پزشک در کنار تیم یا بیماری برخی از ملی‌پوشان به دلیل تمرین در فضای باز در ژاپن بپردازند.

اخبار ورزشی -  تسنیم

ویدیو مرتبط :
بغل کردن اسکولاری توسط نیمار در کنفرانس خبری

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عاقبت پوشیدن کفش پاشنه بلند!!

 

 

 

وضعیت بدنی پاشنه بلند مرکز جرم بدن را به جلو متمایل می‌کند و لگن و ستون مهره‌ها از هم راستا بودن خارج می کند.

فشار شاید پاشنه بلند باعث بلندتر به نظر رسیدن پاها شود ولی بالا رفتن پاشنه باعث افزایش فشار روی پنجه پا خواهد شد.

ساق عضله ساق پا متناسب با مقدار بالا رفتن پاشنه منقبض می‌شود و این امر در طولانی مدت سبب کوتاه و سفت شدن عضله خواهد شد.

اعصاب مورتون پاشنه بلند و پنجه باریک می‌تواند سبب رشد غیرطبیعی عصبی (نوروما) در بین انگشت‌های سوم و چهارم شود که به نوبه خود باعث درد و بی‌حسی انگشتان خواهد شد.

تاندون آشیل وقتی جلوی پا نسبت به پاشنه پایین می‌آید، تاندون آشیل کشیده به سمت بالا کشیده می‌شود. هرچقدر که طول این تاندون کوتاهتر شود، درد شدیدتر خواهد بود.

بونیون کفش تنگ می‌تواند باعث رشد استخوانی در محل اتصال شست شود. این رشد باعث پیچ خوردن دردناک شست به سمت داخل خواهد شد.

انگشتان چکشی پنجه تنگ باعث فشار انگشتان کوچک و تا شدن آنان از مفصل میانی می‌شود. بعد از مدتی عضلات انگشت‌های دوم، سوم و چهارم توان باز شدن را از دست می‌دهند و حتی در صورت نبودن یک کفش تنگ هم شکل خم شده خود را حفظ می‌کنند.

 

 

زانو وضعیت غیرطبیعی بدن به هنگام راه رفتن با کفش پاشنه بلند، فشار زیادی به قسمت داخلی زانو وارد می‌کند و به همین این ناحیه از بدن یکی از مراکز شایع Osteoarthritis در خانم‌ها است. تحقیقی نشان داده است که پوشیدن کفش پاشنه بلند، احتمال این ضایعه را تا ۲۶٪ افزایش می‌دهد.

Pump Bump بندهای سفت کفش‌های پاشنه بلند می‌توانند موجب ناراحتی پاشنه و در موارد حادتر موجب تغیییر شکل موسوم به هگلاند شوند.

ضایعات قوزک پا پاشنه بلند به تعادل زیان می‌رساند و احتمال زمین خوردن کسی که این کفش را پوشیده بسیار بیشتر می‌شود. این مساله خطر شکستگی یاترک خوردگی قوزک را به همراه دارد.

درد مفاصل گودی پا پاشنه بلند باعث بازتوزیع نامناسب وزن بدن می‌شود. پوشیدن طولانی مدت آن می‌تواند منجر به درد در ناحیه برجستگی کف پا شود