راز اشک های گل محمدی

ورزش سه: تصویر گریان یحیی گل محمدی بزرگترین یادگاری ماموریت ناکام نسل بازیکنان بزرگ ایران در صعود به جام جهانی 2002 است.

یحیی که پس از سالها دوری از تیم ملی با نگاه میروسلاو بلاژویچ به ترکیب ملی پوشان بازگشت در بازی برگشت مقابل ایرلند تنها گل تیم ملی را به ثمر رساند اما پیروزی تیم بلاژویچ مقابل آن تیم بزرگ برای صعود کافی نبود.

امروز سالگرد برد 1-0 ایران در پنج شنبه غمگین آبان سال 1380 در ورزشگاه آزادی است. زمانی که هزاران هوادار به جای تشویق و پیش بردن تیم ملی شروع به مقابله با ملی پوشان آن تیم کرده بودند. آنها که نسلی تکرار نشدنی بودند، بعدها توانستند دوباره به جام جهانی صعود کنند اما حیف آن تیم و مربی جذابش که حق اش ناکامی نبود.

امروز با یحیی گل محمدی درباره دیدار تیم ملی برابر ایرلند و گل خاطره انگیزش حرف زدیم . او حرفهایش را از اینجا آغاز می کند: ایران – ایرلند یک بازی فراموش نشدنی است. هنوز هم بعد از سال‌ها خیلی‌ها بعد از دیدن من یاد این بازی و صحنه اشکم می‌افتند. خیلی احساسی شده بودیم آخر بازی و بعد از سوت داور همه ما ناامید شدیم و کارمان برای حضور در جام جهانی تمام شده بود. در آن لحظه به تنها چیزی که فکر می کردم این بود که مردم ما خیلی انتظار داشتند ما در جام جهانی حضور داشته باشیم و آرزوهای شان بر باد رفت. نمی توانم درباره آن صحنه بگویم و روز بدی برای فوتبال ما بود.

سرمربی موفق حال حاضر ذوب آهن درباره ایرلند جنوبی و ستاره‌هایش اینطور توضیح می‌دهد: ما مقابل تیم خوبی بازی داشتیم. در آن زمان آنها 30 و اندی بازی بود که شکست نخورده بودند و باخت یک صفر آنها برابر ما در استادیوم آزادی بعد از حدود 34 بازی برای رقم خورد.

او در ادامه نیز درباره بازی رفت در دوبلین و از دست رفتن فرصت های ایران گفت: ما اعتماد بنفس پایینی داشتیم و البته باید قبول کرد که با تیم بزرگی بازی داشتیم. می توانستیم در همان بازی رفت هم به آنها حداقل یک گل بزنیم و شرایط بهتری برای بازی برگشت داشته باشیم. اگر در بازی رفت خودباوری و اعتمادبنفس داشتیم می توانستیم راحت صعود کنیم. بچه های ما مقابل تیم های اروپایی بازی نکرده بودند و تجربه کافی را نداشتیم.

و فرصت هایی که علی کریمی در بازی رفت از دست داد. یحیی گل محمدی درباره دریبل‌ها و تک به تک‌های او اینطور می گوید: معمولا علی کریمی در این مواقع ضربات را محکم می زد. اتفاقا چند روز قبل این بازی را دوباره نگاه می کردم. موقعیت های خوبی داشتیم و علی کریمی هم حرکت خوبی انجام داد و واکنش های شی گیون فوق العاده بود. کریمی ضربه اش را خلاف جهت حرکتش زد و هر دروازه بانی بود شاید گل می خورد اما واکنش او عالی بود. من اینجور صحنه ها از علی کریمی زیاد دیدم و معمولا این ضربات را محکم به سمت چارچوب می زد.

او درباره لحظات بعد از بازی و اشک‌هایش نیز اینطور توضیح داد: بعد از بازی به هتل رفتیم و من حال خوبی نداشتم. بلاژویچ به سمت من آمد و بعد از اینکه بغلم کرد گفت از تو کاملا راضی ام و تو زحمتت را کشیدی اما خب همه چیز به آن شکل تمام شده بود و ما جام جهانی را از دست دادیم.