دوستان و دشمنان کارلوس کی روش در ایران

توهین، تهدید و تحقیر؛ اینها ادبیاتی است که مدام بین دشمنان و خود آقای سرمربی در جریان است. با اولین نشانه های لرزیدن پایه های حکومت کی روش، مخالفان او برای تخریبش به صف می شوند و در سمت مقابل، کی روش در تمام این سال ها مشغول پیش بردن شطرنج پیچیده ای است که مخالفان را از راه به در کند.

با رسانه ای شدن خبر استعفای کی روش هم خیلی ها از بازی تازه ای گفتند که سرمربی پرتغالی برای تضعیف دشمنان و فعال کردن حامیانش پیش می برد.

* دشمنان
وزارت ورزش
اختلاف سلیقه؛ از اولین روزی که محمود گودرزی، سکان ریاست ورزش ایران را به دست گرفت، اختلاف سلیقه مناسب ترین کلمه ای است که می توان برای روابط این دو نفر انتخاب کرد. بیشتر از طرفین ماجرا، شاید بتوان علی کفاشیان را عامل اصلی اختلافات پیش آمده دانست.

 

 

رئیس فدراسیون ایران بعد از جام جهانی با وزیر ورزش توافقی شفاهی کرده بود کی روش را کنار بگذارد. قول و قرارهایی که منجر شد به اینکه حسین فرکی به نزدیکی های نیمکت تیم ملی برسد اما با چرخش علی کفاشیان و البته فشار رسانه ها و مردم، وزیر ورزش زیر هجمه رسانه ها قرار گرفت. حسین فرکی بدون تیم ماند والبته رفتار منفعل علی کفاشیان منجر به ادامه حضور کی روش شد.

پرده دوم اختلافات وزیر ورزش و کی روش بعد از حذف ایران از جام ملت های آسیا رقم خورد و مخالفت وزیر با سرمربی تیم ملی دوباره علنی شد؛ اختلافی که نزدیک بود کی روش را به درهای خروج نزدیک کند اما حمایت های دولت و شخص رئیس جمهور باعث شد وزیر ورزش تا امروز سیاست خاموش تری را علیه کی روش اتخاذ کند و حداقل در چند ماه گذشته همه چیز در حالت آتش بس قرار گرفته است.

دبیر کل فدراسیون
علیرضا اسدی؛ اولین بار این نام بعد از جلسه دبیرکل فدراسیون و کارلوس کی روش در رسانه ها مطرح شد؛ مردی که گفته می شود مجوز مخصوص وزارت ورزش را برای کنترل و کاهش اختیارات کی روش در فوتبال ایران داشت. کنترل کردن مربی پرتغالی که حتی کفاشیان هم در جلسه های داخلی دست پایین را نسبت به او دارد، لزوما اتفاق بدی نیست اما درگیری های او با اجزای فدراسیون بیشتر از دلایل شخصی، به کمبودهایی مربوط می شود که در تیم ملی وجود دارد؛ زمین، کمپ، اردو و... به همین دلیل کوچک سیاست وزارت ورزش در سپردن نوک پیکان حمله به اسدی برای حمله به کی روش از اول هم پروژه ای شکست خورده به نظر می رسید.

 

 

حالا تصور کنید این پروژه اشتباه با اجرای فوق العاده بدی هم همراه شد تا علیرضا اسدی، سیبل حملات رسانه ها شود. خروجی جلسه دونفره اسدی- کی روش که توسط کی روش به بیرون درز پیدا کرد و درست کردن اتهاماتی مثل پورسانت کی روش از برند لباس تیم ملی، جز اینکه مدتی تیترهای جنجالی به رسانه ها بدهد و در نهایت منجر به استعفای رییس کمیته اخلاق بشود، کارکرد دیگری نداشت.

اعضای فدراسیون
کارلوس کی روش جلوی ساختمان فدراسیون فوتبال ایستاده بود و از حضور افرادی در طبقه سوم فدراسیون می گفت که تاب حضور او را در ایران ندارند؛ طبقه ای که به جز علیرضا اسدی، دشمن همیشگی کی روش، دفتر عباس ترابیان، دبیر کمیته بازاریابی فدراسیون هم هست.

 

 

چند سال پیش که هر روز اخبار متناقضی درباره حضور کی روش در ایران شنیده می شد، این عباس ترابیان بود که در سفر به دوبی با مربی پرتغالی ملاقات کرد و بعد هم در برنامه نود از متن ای میل های رد و بدل شده بین خودش و کی روش گفت اما رابطه نزدیک کی روش- ترابیان نقطه شروع ماجراست.

رابطه سرد آنها تا جایی پیش رفت که کی روش او را به اینکه برای حضور دژاگه و قوچان نژاد در یکی از دیدارهای تیم ملی اختلال ایجاد کرده متهم کرد و اینکه پول روزانه ای را که فدراسیون برای بازیکنان درنظر گرفته بود، به بازیکنان نزدیک به خودش می داده. به جز عباس ترابیان، هیئت رئیسه فدراسیون هم روابط چندان گرمی با سرمربی تیم ملی ندارد و از نگاه بالا به پایین کی روش به تمام اجزای فدراسیون ناخرسند است.

مربیان داخلی
ائتلاف مربیان مخالف کی روش را می توان در دو جبهه دسته بندی کرد. ائتلاف اول، مربیان سنتی هستند؛ مربی هایی که محمد مایلی کهن و امیر قلعه نویی در راس آنها قرار دارند. پای ثابت میزگردهای برکناری کی روش در صدا و سیما- به عنوان مهم ترین رسانه علیه کی روش - همیشه محمد مایلی کهن است. مایلی کهن به عنوان نوک پیکان حمله به کی روش، فهرست متنوعی از جنجال های لفظی، نامه نگاری، حضور در برنامه های مختلف را در هجوم به مربی پرتغالی در کارنامه اش دارد.

 

 

اختلافات قلعه نویی و کی روش هم به قدر عمیق است که بازیکنان زیادی مثل امیرحسین صادقی، نکونام و بیگ زاده قربانی این اختلافات شده اند. اما در سمت مقابل دسته مربیان آکادمیک تری قرار دارند که زیر عنوان کانون مربیان ایران از جبهه مربیان سنتی دفاع می کنند؛ مربیانی که سرآمدشان مجید جلالی است و نام حسین فرکی هم بینشان به چشم می خورد. بیانیه های کانون مربیان بعد از حذف تیم ملی از هر تورنمنتی، پای ثابت دعواهای طرفین است.

* دوستان
مربیان نسل جدید
بعد از علی دایی، خداداد عزیزی و محمد خاکپور که بلافاصله بعد از پایان دوران بازی، خیزی بلند برای مربیگری برداشتند و این روزها هم دارند بدون نقطه عطف خاصی تیم هایی معمولی را در لیگ برتر هدایت می کنند، نسل بعدی مربیان ایرانی را می توان جزء موفقیت های فوتبال ایران به شمار آورد.

نسل دوم که با ظهور مربیانی مثل یحیی گل محمدی، منصوریان، عبدالله ویسی، هاشمیان و مهدوی کیا، شروع شد، رخوت فوتبال ایران را دور ریختند، گرایش به استفاده از بازیکنان جوان داشتند، برخلاف همتاهای نسل اولیشان که شیفته کنفرانس های مطبوعاتی هستند و معمولا هم سواد آکادمیکی در فوتبال ندارند، دوره های مربیگری خوبی را پشت سر گذاشتند و قدم به قدم تبدیل به مربی های بهتری می شوند.

 

 

نقطه ای که درباره این نسل از مربیان ما را به تامل بیشتری وا می دارد، رابطه آنها با کارلوس کی روش، سرمربی تیم ملی است. برخلاف بیشتر مربیان داخلی که در ائتلاف دشمنان کی روش قرار می گیرند، مربیان نسل دوم و موفق فوتبال ایران ترجیح داده اند به جای اتهام زنی و شکایت از سیطره کی روش بر فوتبال ایران، سر تمرینات تیم ملی بروند، از او مشاوره بگیرند و به دنبال بالابردن استانداردهای مربیگریشان باشند.

عبدالله ویسی سر تمرینات تیم ملی می رود و از کارهای تاکتیکی کی روش نت برداری می کند. علیرضا منصوریان تمرینات بدنسازی و ریکاوری نفت تهران را براساس مشاوره های کی روش می چیند و گل محمد و هاشمیان و مهدوی کیا هم همیشه در رسانه های جزء حامیان او قرار گرفته اند. مربیانی که شاید نسبت به تعداد مربیان داخلی مخالف کی روش تعداد کمتری داشته باشند اما قطعا به خاطر نتایج تیم هایشان و ذهنیت مثبتی که بین مردم و رسانه ها دارند، حمایتشان تاثیرگذاری بیشتری از جناح رو به روی آنها دارد.

 

 

علی دایی همیشه انتقاداتی فنی نسبت به شیوه بازی تیم ملی تحت هدایت کی روش دارد و چندباری هم نسبت به تعطیلی لیگ و تصمیم های فدراسیون نظراتی مخالف کی روش داشته، اما در مقاطع حساس تیم ملی همیشه با قاطعیت از تیم ملی حمایت کرده است. بعد از حذف ایران از جام ملت ها و هجمه تخریبی مخالفان کی روش، علی دایی عملکرد کی روش و جوانگرایی تیم ملی را مطلوب ارزیابی کرد.

 

علی دایی همیشه به عنوان یک همکار حرفه ای و مهم ترین چهره فوتبال ایران پشت کی روش ایستاده است. چه موقعی که تیم ملی به خاطر استفاده از بازیکنان سرباز زیرفشار قرار گرفته بود، چه زمانی که خیلی ها حذف مقابل عراق در جام ملت ها را برنتابیدند، پشت سرمربی پرتغالی ایستاد و مثال بسیار خوبی بود برای برخورد حرفه ای با یک همکار.

در سمت مقابل این رابطه هم کارلوس کی روش قرار دارد. مربی پرتغالی برخلاف شیوه رفتاری اش در برابر بیشتر مربیان داخلی- که هیچ وقت اظهارنظری نسبت به آنها ندارد و دیده نشده از کسی تمجید کند- بارها از علی دایی گفته است: اینکه باید به حرف ها و نصیحت های دایی گوش داد و علی دایی جزء مربیانی است که می تواند به پیشرفت فوتبال در ایران کمک کند.

مردم
چند ساعت بعد از انتشار خبر استعفای کی روش در رسانه ها، کافی بود سری به صفحه، اینستاگرام، حسن روحانی، رئیس جمهور ایران بزنید تا ضریب نفوذ محبوبیت کی روش دستتان بیاید. مردمی که برخلاف طیف مخالفان او، به شدت از عملکرد کارلوس در ایران راضی هستند و به هیچ قیمتی حاضر نیستند تیم ملی ایران به دوران پیش از کی روش برگردد. مهم ترین دلیلی که کی روش را تبدیل به پرسابقه ترین سرمربی تیم ملی در تاریخ فوتبال ایران می کند، همین حمایت های مردمی است. طناب حضور کی روش در ایران، به مو رسیده اما هیچ وقت به لطف پیامک ها، کامنت ها و حمایت های هواداران تیم ملی پاره نشده است.

 

 

بعد از جام جهانی و جام ملت های آسیا، مدیران ورزش کشور درباره پایان کار کی روش در ایران به اجماع رسیده بودند اما همین حمایت ها بود که پای رئیس جمهور را به قضیه باز کرد و کی روش را تا امروز برنده تمام نبردها کرده است. برخلاف بیشتر مخالفان کی روش که او را مستشاری غربی می دانند که ایرانی ها را تحقیر می کند، آنالیز رفتاری کی روش در سال های حضور در ایران ثابت می کند او بیشتر از خیلی از مربیان ایران هم مقبولیت مردمی دارد، هم به خوبی از این محبوبیت به نفع مقاصدش استفاده می کند.

فردوسی پور
این یک واقعیت است که عادل فردوسی پور در جریان گزارش های فوتبال و برنامه 90 می تواند افکار عمومی را به سمت مثبت یا منفی جلوه دادن چیزی هدایت کند. خیلی ها می گویند جمله «خداحافظ آقای برانکو»ی عادل فردوسی پور درجریان گزارش آخرین دیدار ایران در جام جهانی 2006 سنگ قبر حضور برانکو در ایران شد یا شوخی «چقدر خوبیم ما...» در شب شکست مقابل آرژانتین، سند بازی رضایت بخش ایرانی ها بود.

 

 

عادل فردوسی پور با تکیه بر قدرت رسانه ای برنامه 90، همیشه توانسته هجمه ها و فشارهایی را که به کی روش وارد می شود، جمع و جور کند؛ حامی ای که می تواند شکست ایران در جام ملت های آسیا را موجه نشان دهد و باعث شود مردم ایران در نظرسنجی این برنامه با پیامک های میلیونی خود رو به روی وزارت ورزش و همه برنامه های که قرار بود حکم به اخراج کی روش بدهند، بایستند به همه اینها مشورت پذیری کی روش از مرد اول رسانه ها را هم اضافه کنید تا دستتان بیاید کی روش خودرای چطور مقابل عادل فردوسی پور نرمش به خرج می دهد.

 

اخبار ورزشی - همشهری

ویدیو مرتبط :
برنامه افزایش جمعیت در نظر دوستان و دشمنان ایران

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کارلوس کی‌روش در گفتگو با فیفا: ایران باید قدرت چهارم فوتبال آسیا شود

 

 

 

 

 

کارلوس کی روش در گفتگوی بلندی که با سایت فیفا داشته به طور تفصیلی در خصوص تیم ملی ایران صحبت کرده اما تاکید کرده است ایران هنوز با سه قدرت اول آسیا یعنی ژاپن، استرالیا و کره جنوبی فاصله دارد و باید سخت کار کند تا به آنها برسد.

 

به گزارش خبرگزاری مهر، کی روش هم جاذبه دارد و هم به همان میزان مربی شناخته شده ای است. وی سابقه مربیگری در تیم های فوتبال رئال مادرید و پرتغال را در کارنامه دارد و البته در تیم فوتبال منچستریونایتد به عنوان دستیار فعالیت کرده است. این مربی پرتغالی در ماه آوریل ۲۰۱۱ هدایت تیم فوتبال ایران را برعهده گرفت.

کی روش گفتگوی جامعی را با سایت فیفا انجام داده که از نظر می گذرانید:

نظر شما در ارتباط با پیشرفت فوتبال ایران پس از گذشت شش ماه که از حضورتان در این تیم می گذرد چیست؟

فکر می کنم که تیم ما روند رو به جلویی داشته است. تیم ما از نقطه نظر دفاعی سازمان یافته تر شده و همچنین به ثبات رسیده ایم و ظرفیت این را داریم که به سمت جلو حرکت کنیم. بازیکنان ما به میزان زیادی به لحاظ وضعیت بازی و روحی پیشرفت کرده اند و ما از نقطه نظر تیمی، قوی تر شده ایم. البته همیشه فضا برای بهتر شدن وجود دارد که این انگیزه ای می شود هم برای من و هم برای تیم که سخت تر کار کند تا به یک سطح بهتری دست پیدا کند.

هدف گذاری شما با تیم ملی ایران چیست؟

هدف اصلی ما در درجه اول صعود به رقابت های جام جهانی ۲۰۱۴ در برزیل است بنابراین کار ما در حال حاضر این است که بهترین تیم ممکن را آماده کنیم برای اینکه به هدف خود دست یابیم. البته فدراسیون فوتبال ایران همچنین از من خواسته به توسعه بازیکنان جوان این تیم هم کمک کنم، به ویژه آنهایی که بتازگی به تیم ملی بزرگسالان دعوت شده اند.

با توجه به پیشرفت قابل توجهی که در ماه های اخیر داشته اید آیا اعتماد به نفس بازیکنان نسبت به گذشته افزایش یافته است؟

آنها بیش از پیش با روش بازی ما آشنا شده اند و با آن احساس راحتی می کنند. ضمن اینکه آنها در نقش هایی که ما انتظار داریم بازی می کنند. عملکرد بازیکنان ایران به لحاظ ارتباط با یکدیگر به میزان بسیار زیادی توسعه پیدا کرده است. همه اینها باعث می شود که اعتماد به نفس شان ارتقا پیدا کند و می توانند برای بازی تهاجمی خطر کنند.

کاپیتان جواد نکونام به سایت فیفا گفته که شما روی ذهنیت تهاجمی تیم تمرکز کرده اید و این امر همیشه باعث می شود که بازیکنان رو به جلو حرکت کنند...

من معتقدم که بهترین راه برای دفاع این است که شما توپ را در اختیار داشته باشید و به طور مستمر حمله کنید. اگر شما بهتر بتوانید حمله کنید بنابراین بهتر قادر خواهید بود بازی را در اختیار بگیرید. اما تنها راه ممکن برای پیشروی و حمله این است که بازیکنان شما آمادگی این را داشته باشند که برای یکدیگر فداکاری کنند. هر کسی باید به طور کامل از وظایفش با اطلاع باشد. بازی تهاجمی به معنی این است که شما همیشه از ظرفیت های دفاعی خود آگاه باشید و به لحاظ ذهنی دچار لغزش نشوید؛ زیرا یک تیم هرگز با فوتبال تهاجمی به موفقیت نخواهد رسید مگر آنکه به لحاظ دفاعی آماده باشد.

یکی از تغییرات قابل توجهی که از زمان حضور شما در تیم ملی ایران رخ داده این است که علی کریمی به تیم دعوت شده است؛ کسی که بی تردید باتجربه ترین بازیکن تیم ملی ایران است. آیا شما از عملکرد این بازیکن تا به اینجای کار رضایت دارید؟

من نه تنها از عملکرد او بلکه از عملکرد جوادنکونام هم خیلی راضی هستم. هر دو بازیکن از تجارب بین المللی بالایی برخوردار هستند و سعی می کنند آن را با دیگر اعضای تیم به اشتراک بگذارند. این دو نقش آموزشی پررنگی در تیم ایفا می کنند. نقصان تجربه بین المللی یکی از بزرگترین چالش هایی است که تیم ملی ایران با آن مواجه است بنابراین علی و جواد می توانند به بازیکنان جوان تیم بیاموزند که چه کنند.

آیا شما در روش خلاقانه ۳ ۳ ۴ از عملکرد آندرانیک تیموریان و جواد نکونام راضی هستید؟

من نسبت به عملکرد هر دو بازیکن رضایت دارم اما بعضی دیگر از هافبک های تیم ما مانند قاسم حدادی فر و مجتبی جباری در ارائه این نوع از بازی مشارکت دارند.

به عنوان یک مربی شناخته شده در ارتباط با کشف استعدادها، چه انتظاری از کریم انصاریفرد، محسن مسلمان و احسان حاج صفی که همگی در اوایل ۲۰ سالگی هستند، دارید؟

این بازیکنانی که شما ذکر کردید به همراه چند تای دیگر از تیم المپیک و زیر ۲۱ سال به تیم ما پیوسته اند. ما انتظار داریم که آنها خیلی سریع پیشرفت کنند و تنها راهی که منجر به این اتفاق خواهد شد این است که به آنها فرصت بدهیم تا در بازی های بین المللی شرکت کنند و در این مسیر کسب تجربه کنند.

ایران در حال حاضر برای صعود به دور بعدی رقابت ها جایگاه خوبی دارد اما برای دیدار با تیم های ژاپن، استرالیا و کره جنوبی و در نهایت صعود به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، پیش بینی شما چیست؟

شما نمی توانید با بهترین تیم های جهان به رقابت بپردازید مگر اینکه آمادگی این را داشته باشید که با بهترین تیم های آسیا مبارزه کنید. هدف ما این است که با بهترین ها بازی کنیم و در میان بهترین ها باشیم. آسیا اکنون سه تیم برتر دارد که عبارتند از استرالیا، ژاپن و کره جنوبی اما ما باید سخت کار کنیم تا آنها ایران را به عنوان قدرت چهارم بپذیرند و این هدف ما برای آینده نزدیک است. در درازمدت، البته ما می خواهیم که به سطح بالاتری ارتقا یابیم و مقابل بهترین تیم های جهان بازی کنیم.

شما یک سال با تیم "ناگویا گرمپوس ایت" ژاپن و دو سال با تیم فوتبال امارات در دهه گذشته کار کرده اید. نظر شما در کل در ارتباط با پیشرفت فوتبال در قاره آسیا چیست؟

در کل باید بگویم که پیشرفت بسیار زیادی در سطح قاره حاصل شده اما هنوز شکاف در خصوص سطح فوتبال بین کشورها بسیار است. من دو کشور را می بینیم که خیلی سریع و مستمر پیشرفت می کنند اما آسیا در کل از کاستی توسعه تیم ها رنج می برد. در واقع این مشکلی است که قاره آسیا همچنان با آن دست به گریبان است. شاید در سال های اخیر آسیا میزبان رقابت های بسیاری بوده اما فکر می کنم هنوز ستارگانی که بتوانند در سطوح بین المللی بازی کنند در قاره آسیا کم است.

نظر شما در خصوص عملکرد تیم پرتغال در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی چیست؟

از نقطه نظر من پرتغال عملکرد خیلی خوبی داشت. ما فوتبال خوب و تاثیرگذاری اجرا کردیم اما باید به خاطر داشته باشیم که تیم ما در چه گروه دشواری قرار داشت. سه تیم بزرگ برزیل، ساحل عاج و پرتغال باید برای دو سهمیه با هم رقابت می کردند و ما در نهایت موفق شدیم در کنار برزیل به مرحله بعد صعود کنیم. این در حالی است که ما می توانستیم در جمع هشت تیم و یا حتی چهار تیم قرار بگیریم. پیروزی بزرگ ما مقابل کره شمالی یکی از هیجان انگیزترین رقابت های جام بود. متاسفانه ما در دور دوم با اسپانیا روبه رو شدیم، مسابقه ای که بسیاری بر این باور بودند که باید در نیمه نهایی و یا فینال رخ می داد. از بازی با اسپانیا باید به عنوان یک بازی حماسی نام ببرم که عملکرد بسیار خوبی داشتیم اما آنها در نهایت پیروز شدند و نشان دادند که شایسته کسب قهرمانی در جام جهانی بودند.

"کریستیانو رونالدو" چقدر برای تیم فوتبال پرتغال اهمیت دارد؟

اگر بازیکنی به سطح رونالدو و فیگو برسد ظرفیت این را دارد که نتیجه بازی را عوض کند. با توانایی های خدادادی که آنها دارند می توانند بازی را در یک ثانیه تغییر دهند. آنها واقعا برای تیم های ملی کشورشان بازیکنان با اهمیتی هستند. متاسفانه بعضی از بازیکنان ممکن است در حالی در رقابت های جام جهانی شرکت کنند که در بهترین فرم ممکن نباشند و این به یک فصل طولانی باشگاه شان باز می گردد؛ جایی که بعضی از آنها شاید آسیب ببینند. این اتفاقی بود که برای رونالدو در جام جهانی قبل رخ داد. رونالدو فقط در دور دوم توانست برای تیم ملی پرتغال عملکرد قابل قبولی داشته باشد.../خبرگزارى مهر