برای مرد سیبلوی روزهای عاشقی فوتبال ایرانی/ لبه روشنایی!

به بهانه پرواز ابدی رضا احدی
برای مرد سیبلوی روزهای عاشقی فوتبال ایرانی/ لبه روشنایی!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، متعلق به روزهایی بود که بازی‌های استقلال و پرسپولیس در یک فاصله زمانی مشخص آن هم در یک روز انجام می‌شد. مثلاً استقلال با نیروی زمینی ساعت 14، پرسپولیس- پاس ساعت 16، هر دو در شیرودی. به روزهای خوش فوتبال تعلق داشت. این ورزش به هرحال وارداتی است و متوفی آخرین روزهای ماه دی 1394 با آن سبیل خاصش، روکشی برای مدل ایرانی تحفه انگلیسی تدارک دید.

در استقلال، همه جور ستاره‌ای دید؛ از عصر پایانی مرحوم حجازی تا همبازی شدن با امثال مرتضی یکه که به خاطر ضعف استقلال زمانی دسته سومی به حد توانایی‌هایشان دیده نشدند. خود او هم اهل دیده نشدن بود. همه آنچه باید را در زمین با آن پیراهن آبی می‌گفت و می‌رفت.

در استقلال بزرگ شد و رفت آلمان؛ واقعاً لژیونر شدن در دهه 60 حتی در حد حضور در تیمی محلی هم کاری نشدنی بود چون کشوردرگیر جنگ ما هیچ ارتباطی با جهان بیرون نداشت، اما احدی در روت وایس اسن بازی کرد. فقط بازی نکرد. کلی نکته آموخت؛ نکاتی که بعدها فوتبال ایران را مدیون مرد سبیلو کرد. بازی در دیار ژرمن‌ها و شباهت بی‌بدیل‌ او به رودی فولر، ستاره وقت فوتبال آلمان، لقب جدید او و بساط دسته اول‌ترین شعارها در شیرودی و آزادی را جورکرد. از آلمان برگشت و هر چند مدت کوتاهی را به عنوان خائن در پرسپولیس گذراند اما در استقلال محبوبش، فوتبال را کنار گذاشت. ذهن بازو دهان بسته با توفیق اجباری کمبود رسانه همراه شد تا احدی در آلمان و نزد آن تنها رسانه متعلق به روت وایت اسن هم بیشتر دیده شود تا روی جلد کیهان و دنیای ورزشی!

وقتی خداحافظی کرد، تهران به سبک داستان «نگران نباش» زلزله‌ای درونی را تجربه می‌کرد؛ زلزله ای با شکافی به قصد خروج از دنیای زیبای ساعت 14 شیرودی و ورود به دوره اینستاگرام و آدم‌های علاقه‌مند به روابط دور. در دنیای جدید، احدی لباس باغبان به تن کرد و میوه‌های شیرینی مانند آندرانیک تیموریان را از شاخه آبی استقلال چید.اگر به دیده نشدن او در لباس مربیگری اعتراض دارید فراموش نکنید احدی نمی‌توانست سرنوشتی بهتر از فراموش‌شدگانی داشته باشد که به جرم بزرگ‌تر نبودن دهان از میزان شخصیتشان، نابود شدند!

به جای اینکه بنشیند و از خاطره کباب باد زدن با فلانی سرمربی، فکت بیاورد، آنچه در آلمان آموخته بود را در کمپ استقلال جاری کرد و عده زیادی از بازیکنان بزرگ فعلی باشگاه را ساخت. سازندگی، وجه مثبت شخصیت حقوقی او و به قول دوستان نزدیکش، خودتخریبی، شاخصه بارز شخصیت حقیقی‌اش بود.
این ازخاصیت بزرگان است که اغلب قبل از دیگران، توسط خودشان نابود می‌شوند و بقیه هرگز نمی‌توانند درک کنند چرا همیشه یک نفر( همان فرد خودویرانگر) هست که دوست دارد خودش را از شر آن‌ها خلاص کند. احدی به گفته دوستانش از همان ابتدا انگارعلاقه‌ای به خودش نداشت. مانند امروزی‌ها زیاد جلوی آیینه نبود و بالاخره وقتی در یک جاده برفی به خاطر گیر افتادن در برف و کمبود وسایل گرمایشی، سرمای شدیدی خورد، انگار به خواست خودش، خود را از بقیه خلاص کرد! سرما شدید توام با عدم پیگیری احدی( بخوانید همان خود تخریبی!) کار او را به جاهای باریک کشاند و آن شد که صبح 28 دی دیدیم.

 

 

شاهرخ دولکو، موسیقیدان برجسته در کلیپی که روی آهنگ لبه تاریکی اثر اریک کلاپتن ساخته بود، مردی معتاد را نشان می‌داد که به پشت‌بام خانه‌اش رفته و همزمان با افتادن درهر طبقه به شکلی استعاری، روزهای خوب خود از ازدواج گرفته تا فوتبالیست شدن را می‌دید. نقش اول این کلیپ جذاب، شباهت زیادی به احدی داشت؛ بخصوص در آن طبقه‌ای که پیراهن آبی به تن داشت! این داستان شاید باید برای رضای استقلال ساخته می‌شد. یک معتاد فوتبال که به خاطر علاقه ما به حواشی از روزهای خوش گذشته به روزهای کم نام و نشانی دهه 90 پرتاب شد و عاقبت با پروازی از بالاترین طبقه احترام به جهانی دیگر در تک تک لحظات آب شدنش در بیمارستان ایرانمهر در هر فریم ما را یاد تکه‌هایی از خودش انداخت؛ جوانی در اوج جنگ و البته قدرت، حضور بی سرو صدا درآلمان، پرسپولیس، استقلال، مربیگری، گم شدن در غبار حاشیه،درد، مرگ و... این کلمات، درامی عمیق‌تر از «لبه تاریکی» کلاپتون را می‌سازد.

 

اخبار ورزشی - فارس

 

ویدیو مرتبط :
لبه روشنایی 1

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مرد ایرانی در فوتبال ساحلی بانوان تایلند؟!

شهرام دانه کار: مربی خارجی که به ایران برای کار می آید باید از همه نظر توجیه شود

هفته نامه همشهری تماشاگر: شهرام دانه کار، اولین مربی لژیونر فوتبال ساحلی کشورمان که قریب به 2 سال هدایت تیم ملی فوتبال ساحلی تایلند را برعهده داشت در مورد بحث کمیته نظارت بر مربیان خارجی نظرات جالب دارد. برای وی در تایلند چنین موضوعی رخ نداده بود منتها بعد از پشینهادی که تایلندی ها به وی در ارتباط با مربیگری تیم بانوان این کشور دادند با وجود مناسب بودن پیشنهاد، آن را نپذیرفت چرا که با فرهنگ ما مغایرت داشت.


چه مدتی تیم فوتبال ساحلی تایلند را در اختیار داشتید؟

- من نزدیک به دو سال سرمربی تیم فوتبال ساحلی تایلند را بر عهده داشتم و می توانم بگویم که الفبای فوتبال ساحلی در این کشور را به بازیکنان آن ها آموزش دادم. چند مربی جوان هم در کنارم گذاشتند که بعد از من و با آموزشی که در امر مربیگیری به آن ها دادم هدایت تیم ملی فوتبال ساحلی تایلند را بر عهده گرفتند.

در آن مدت زمان چیزی مانند کمیته نظارت بر مربیان خارجی در تایلند وجود داشت؟

- ببینید آن ها چنین کمیته ای داشتند منتها فقط بر عملکرد فنی نظارت داشت و اصلا وارد مسائل دیگری نمی شدند. برای آن ها کار یک مربی خارجی مانند من از نظر فنی مورد ارزیابی قرار می گرفت و در واقع این من بودم که خودم به مسائل فرهنگی و ساختار تربیتی خودم در آنجا اهمیت می دادم و اتفاقا همین مورد بود که باعث شد یکی از پیشنهادهای آن ها را رد کنم.

چه پیشنهادی؟

- در همان مقطع و بعد از حدود یکسال که با تیم ملی فوتبال ساحلی تایلند کار کردم مسئولین فوتبال ساحلی تایلند که از کار من رضایت داشتند تصمیم گرفتند تیم فوتبال ساحلی بانوان تایلند را تشکیل دهند. به همین دلیل اولین نفر من را برای این مورد کاندیدا کردند. اتفاقا پیشنهاد مالی خوبی را هم ارائه کردند ولی من به لحاظ همان بحث فرهنگی قبول نکردم که باعث تعجب آن ها هم شده بود. من برای آن ها توضیح دادم که شرایط فرهنگی- مذهبی کشورم به گونه ای است که نمی توانم به پیشنهاد آن ها مبنی بر مربیگری تیم ملی فوتبال ساحلی بانوان تایلند پاسخ مثبت دهم.

راجع به بحث کمیته نظارت بر مربیان خارجی چه نظری دارید؟

- این حق طبیعی مسئولین وزارت ورزش است که مربیان خارجی را در باب مسائل اخلاقی و فرهنگی در کشور ما یک اصل محسوب می شود گزینش کنند. منتها تشکیل این کمیته نیاز به بررسی های بیش از چیزی دارد که ما اکنون مشاهده می کنیم. تشکیل چنین کمیته ای البته اگر معیار فنی هم داشته باشد می تواند کمک زیادی به فوتبال ما کند.

موردی را دیده اید که تشکیل کمیته نظارت بر مربیان خارجی را ضروری به نظر برساند؟

- مربی که برای کار به ایران می آید باید از همه نظر توجیه شود. مربی که می رود و در صفحه اختصاصی خود در یک شبکه اجتماعی عکس هایی مغایر با فرهنگ ما منتشر می کند باید بداند که تا هر زمان که هدایت تیمی با نام جمهوری اسلامی ایران را در هر رشته ای دارد ملزم به رعایت موازین فرهنگی ما در تمام زمینه ها است. گرفتن یک تعهد اخلاقی در کنار موارد فنی که در قراردادهای مربیان اخلاقی لحاظ می شود مورد خاصی نیست و باید صورت بگیرد.