اطلاعاتی کامل درباره رشته ورزشی واترپلو

رشته واترپلو در دهه ۱۸۷۰ در بریتانیا اختراع شد

 

اطلاعاتی کامل درباره رشته ورزشی واترپلو
واترپلو (Water polo) یک ورزش گروهی است که با استفاده از توپ در آب انجام می‌شود. که در آن دو تیم با ۶ بازیکن و یک دروازه‌بان در هر تیم به همراه ۶ بازیکن ذخیره در این ورزش شرکت می‌کنند و در محوطه‌ای درون استخر به ابعاد ۲۰در ۳۰ متر بازی می‌کنند. بازیکنان باید با شنا کردن حرکت کنند. این بازی در ۴ زمان ۸ دقیقه‌ای برگزار می‌شود. برنده تیمی است که در این ۴ زمان توپ‌های بیشتری را وارد دروازهٔ حریف کند.

واترپلو در دهه ۱۸۷۰ در بریتانیا اختراع شد و نخستین قواعد آن در اسکاتلند و انگلیس ایجاد شد، اولین بازی بین‌المللی واترپلو بین تیم‌های ملی این دو کشور در سال ۱۸۹۰ در لندن برگزار و با پیروزی اسکاتلند به پایان رسید. ترجمه تحت‌اللحفظی واترپلو به معنای «چوگان آبی» است. این رشته نخستین ورزش گروهی بود که در سال ۱۹۰۰ وارد المپیک شد که با قهرمانی بریتانیا همراه بود.

 

حاکمیت بریتانیایی‌ها بر رشته واترپلو بعدها از میان رفت و کشورهایی چون مجارستان، ایتالیا، هلند و کشور‌های اروپای شرقی به قدرت‌های اول این رشته بدل شدند. ورود واترپلوی زنان به بازی‌های المپیک در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی صورت گرفت. ادارهٔ این ورزش در سطح بین‌المللی بر عهده فدراسیون بین‌المللی شنا با نام اختصاری «فینا» است. طول استخر واترپلو در مسابقات بین‌المللی ۳۰ و عرض آن ۲۰ متر است. دروازه‌ها ۳ متر عرض دارند و ۹۰ سانتی‌متر از سطح آب ارتفاع دارند. وزن توپ هم ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم است. در مسابقات زنان از استخر کوچکتری به طول ۲۵ و عرض ۱۷ متر استفاده می‌شود.

تاریخچه رشته واترپلو در ایران
 از سال 1318 كمیته ای تحت عنوان كمیته شنا تشكیل شد كه ریاست آن را فتح الله امیرعلائی برعهده داشت و تشكیلات ورزش شنای كشور را سرپرستی كرد. این كمیته تا سال 1325 پابرجا می ماند و سپس فدراسیون شنای كشور تاسیس می شود كه از همان ابتدا دارای 3 كمیته تفكیك شده شنا، شیرجه و واترپلو بود. درسال 1349 تیم واترپلوی ایران برای نخستین بار در بازیهای آسیایی بانكوك شركت كرد و مقام چهارم را به دست آورد.

 

مهارت‌های اولیه در ورزش واترپلو
برای انجام ورزش واترپلو ورزشکار باید در بعضی کارها مهارت داشته باشد. اولین فاکتور لازم برای شروع این ورزش، مهارت در شنا است. در این ورزش، بازیکنان باید بتوانند طول ۳۰ متری استخر را بارها و بارها شنا کنند. نوع شنا کردن بازیکنان واترپلو با شنای کلاسیک متفاوت است. در این روش بازیکنان از یک استیل آزاد استفاده می‌کنند به طوری که هنگام شنا کردن همیشه سر آنها از آب بیرون خواهد بود تا بتوانند بر بازی مسلط باشند.

 

اولین فاکتور لازم برای شروع ورزش واترپلو ، مهارت در شنا است

 

مهارت دومی که بازیکنان باید به دست آورند، شیوه کنترل توپ با یک دست است. همچنین این ورزشکاران باید بتوانند توپ را با هر دو دست خود کنترل کنند. مهارت دیگری که ورزشکاران رشته واترپلو باید داشته باشند، نوعی پا دوچرخه‌است که در آن حرکات پا به صورت دایره وار انجام می‌شود. در این حرکت که ورزشکاران از آن برای نگه داشتن خود روی سطح آب استفاده می‌کنند، انرژی بسیار کم مصرف می‌شود. ورزشکاران ورزش واترپلو باید از تمرکز و سرعت عمل بالایی برخوردار باشند تا بتوانند بر تیم حریف غلبه کنند.

 

مهارتهای مهم در ورزش واترپلو:
1- نوع شنا، به طوری كه بتوانند در آب بمانند و خسته نشوند و سر از آب بیرون باشد تا به بازی مسلط باشند.
2- مهارت در كنترل توپ با یك و هردو دست؛
3- نگه داشتن خود در آب با مهارت پا دوچرخه ای؛
4- داشتن تمركز و سرعت عمل بالا.

 

قوانین ورزش واترپلو
هر تیم از ۱۳ بازیکن تشکیل شده‌است که شامل هفت بازیکن اصلی و شش بازیکن ذخیره‌است. بازیکنان اصلی دارای یک دروازه بان و شش بازیکن زمین هستند. این شش بازیکن می‌توانند هم در نقش حمله و هم در نقش دفاعی ظاهر شوند و جای مخصوص به خود ندارند. یکی از قوانین مهم واترپلو این است که بازیکنان زمین اجازه ندارند توپ را با دو دست بگیرند و باید آن را فقط با یک دست کنترل کنند. در فاصله دو متری از دروازه بان‌های هر تیم نشانه‌هایی به نام خط دو متری وجود دارد. بازیکنان تیم مقابل اگر توپ نداشته باشند نباید وارد این محوطه شوند. مدت زمان بازی برای آقایان در چهار ست هشت دقیقه‌ای و برای خانم‌ها چهار ست چهار تا شش دقیقه‌ای است.

 

اندازه زمین ( بیـن المللی ):– طول ۳۰ متر و عرض ۲۰ متر و عمق آب ۲ متر ( ۴ پا ) و نباید از ۸۰/۱ متر کمتر باشد در مسابقات داخلی سعی بر این است که شرایط فوق رعایت شود و برای بانـوان ۱۷×۲۵ متر می باشد.

اندازه دروازه : طول آن ۳ متر و ارتفاع ۹۰ سانتی متر و عمق ۳۰ سانتی متر و جنس آن از چوب یا فلـز و یا پلاستیک و رنگ آن سفید می باشد.

 

توپ واترپلو: ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم و رنگ زرد می باشد. این نوع توپ از سه قسمت اصلی، بلیدر، نخ پیچ و رویه توپ تشکیل شده است و در دو سایز ویژه مردان و زنان تولید می شود.
محیط توپ واترپلو : بین ۶۷ تا ۷۱ سانتی متر و جنس رویه آن از چرم یا پلاستیک باشد.
شروع بازی :توسط حلقه ای توپ در وسط آب قرار می گیرد و یا توسط داور انداخته می شود.

تعداد تعویض : آزاد

- فاصله نقطه پنالتی تا دروازه ۴ متر می باشد.
- بلند کردن ۲ پرچم متوسط داور یعنی گل قبول است.
- تعداد استراحت بعد از هر دوره به مدت ۲ دقیقه و در هر دوره دو استراحت ۱ دقیقه ای.
- یک تیم می تواند ۳۵ ثانیه توپ را می تواند در اختیار داشته باشد.
- از پشت ۷ متر می توان خطا را یک ضرب گل کرد.

- چهار خط با رنگ های خط قرمز ، خط زرد ، خط سبز ، خط سفید وجود دارد.

خط قـرمز : ۲ متر بازیکن تیم مقابل اگر توپ داشته باشند نباید وارد این محوطه شود.
خط زرد : ۴ متر پنالتی – خطایی که داور تشخیص به پنالتی می دهد .

خط سفید : خط دروازه و خط نیمه
خط سبز : ۷ متر – آزاد بازیکنان در این منطقه آزاد می باشنـد.
کرنر : از منطقه ۲ متر و محل درست وبا خروج بازیکنان تیم حمله از این منطقه می باشد و در غیر این صورت تکرار می شود.

وقت اضافی : ۲ زمان ۵ دقیقه ای

 

در واترپلو هر تیم از ۱۳ بازیکن تشکیل شده‌است که شامل هفت بازیکن اصلی و شش بازیکن ذخیره‌است

 

- اگر یک بازیکن ۳ بار اخراج شود اسیکالیفه با جایگزین – اگر بازیکن مرتکب خشونت شود. اکسکلود بدون جایگزین خواهد بود.
- اخراج بازیکن ۲۰ ثانیه و پشت خط دروازه خودی قرار می گیرد.
- زمان بازی – ۴ دروه ( پریود) ۷ دقیقه ای مفید و فعال برای آقایان و خانم ها در چهار ست ۴ تا ۶ دقیقه ای.

 

خطاها:
√ زدن توپ با مشت بسته
√ تکیه کردن و یا گرفتن چوب های دروازه

√ شنا کردن روی شانه ها و پشت حریف
√ فرو بردن توپ زیر آب در موقع حمله طرف مقابل

√ گرفتن توپ در یک لحظه با هر دو دست
√ پاشیدن آب به صورت حریف
√ مانع بازی حریف شدن
√ انداختن تنه روی حریف و فشار آوردن  

√ اتلاف وقت

 

فواید ورزش واترپلو
واترپلو ورزشی آبی و تیمی است. بنابراین از یک طرف باعث بروز آثار ورزش شنا می‌شود و از طرف دیگر اثر مفید ورزش‌های توپی را به همراه دارد. بازیکنان این رشته باید از قدرت و سرعت بالایی برخوردار باشند. در ورزش واترپلو تمام اعضای بدن مانند یک زنجیر عمل می‌کنند. یعنی ورزشکار باید از تمام عضلات خود کمک بگیرید تا بتواند نیروی لازم را به توپ وارد کند.

 

اعضای مختلف بدن مثل دست‌ها، لگن و پاها باید بتوانند حرکات چرخشی خاصی را انجام دهند. بنابراین علاوه بر قدرت، انعطاف پذیری نیز در ورزش واترپلو لازم و ضروری است. بعضی از حرکات باعث می‌شوند سرعت توپ افزایش یابد مثل چرخش مناسب در ناحیه کمر و شانه و همچنین قدرت به عقب بردن بازوها و آرنج و توانایی خم کردن مچ دست. به دست آوردن مهارت در این زمینه‌ها نیاز به تمرین فراوان دارد. بازیکنان علاوه بر قدرت و انعطاف پذیری باید از تمرکز کافی و قدرت طراحی نقشه برای تمرکز بر حریف هم برخوردار باشند.

 

بنابراین به طور خلاصه می توان گفت که ورزش واترپلو دارای اثرهای مفید زیر است:
- افزایش قدرت بدنی به خصوص در ناحیه عضلات ران، بازوها و مچ دست

- افزایش قدرت تمرکز، هماهنگی و طراحی نقشه
- افزایش انعطاف پذیری
- افزایش سرعت عکس العمل در پاسخ به محرک‌ها

 

نوع شنا کردن بازیکنان واترپلو با شنای کلاسیک متفاوت است

 

آسیب‌های ورزش واترپلو
برخی از آسیب‌های واترپلو ناشی از انجام این ورزش در آب است مثل حساسیت و قرمزی چشم، آفتاب سوختگی و عفونت‌های پوستی. اما از آسیب‌های شایع و مخصوص به این ورزش می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کشیدگی تاندون‌های شانه: این آسیب بسیار شایع است زیرا ورزشکاران برای افزایش قدرت و سرعت پرتاپ توپ به عضلات و تاندون‌های این ناحیه فشار زیادی وارد می‌کنند و باعث کشیدگی و گاهی پارگی تاندون‌های این ناحیه می‌شوند.

 

- آسیب به انگشتان: سرعت سریع توپ و برخورد آن با انگشتان دست ورزشکاران باعث ضرب دیدگی، کبودی و حتی بروز زخم و شکستگی در این نواحی می‌شود.
- آسیب ناحیه صورت: واترپلو ورزش پر برخوردی است و ورزشکاران به سهو یا به عمد ضرباتی را به بازیکن حریف وارد می‌کنند. در نتیجه کبودی زیر چشم و پارگی لب از جمله آسیب‌های شایع است.

 

عواملی که سبب بروز آسیب بیشتر می‌شوند:

- بی تجربگی و مهارت ناکافی در اجرای تکنیک‌ها
- نداشتن بنیه و انعطاف پذیری لازم برای این ورزش
- استفاده نکردن از وسایل ایمنی مثل کلاه ایمنی و وسایل حفاظتی از گوش و دهان

 

پیشگیری از آسیب ها در رشته واترپلو
√ رعایت چند نکته از بروز آسیب بدنی جلوگیری می‌کند:
√ منظم ورزش کنید تا بدن شما برای این ورزش قدرت و انعطاف پذیری کافی را به دست آورد.
√ علاوه بر تمرینات واترپلو، از سایر تمرین‌ها بدن سازی به منظور ارتقای سطح قدرت و انعطاف پذیری بدن استفاده کنید.
√ حتما" در حین و بعد از ورزش آب فراوان بنوشید.
√ قبل از ورزش بدن خود را گرم کنید.
√ بعد از خروج از آب، تمرینات کشش را فراموش نکنید.
√ از وسایل ایمنی و عینک شنا استفاده کنید.
√ اگر احساس کردید آسیب دیده‌اید، بلافاصله ورزش را متوقف کنید و در صورت لزوم از کمپرس یخ و بالا نگه داشتن اندان آسیب دیده استفاده کرده و به پزشک مراجعه کنید و تا بهبود کامل ورزش نکنید.

منبع : yjc.ir

ویدیو مرتبط :
ثبت رشته ورزشی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

معرفی کامل رشته ورزشی کبدی

معرفی کامل رشته ورزشی کبدی
كبدی همان زو یك بازی ایرانی است. اصل و منشاء این بازی بومی و محلی است و این بازی نیاز به قدرت و مهارت داشته و كاملاً ساده و كم خرج می باشد و نیازی به محوطه بزرگ و وسایل بازی ندارد.

این بازی در تمام نقاط ایران معروف و مشهور است و مسابقات كبدی به طور عادی برگزار می شوند. قوانین این بازی با گذشت زمان تغییر و اصلاح گردیده است. كبدی از مسابقات آسیایی سال 1982 به صورت نمایشی و پس از آن جزء‌ مسابقات رسمی بازیهای آسیایی قرار گرفت.

تعریف كبدی :
كبدی در اصل یك بازی ایرانی است و به اسامی مختلف نامیده می شود، این بازی در گیلان شیرین دودو و در خراسان، گلستان و مازندران زو و در سیستان و بلوچستان كبدی نامیده می شود. كبدی یك بازی كم خرج و یك بازی بیرون سالنی و سالنی پرتحرك است كه تركیبی از كشتی و راگبی است. برای گرفتن مهاجم یا فرار از دست حریف در این بازی به مهارت، انعطاف پذیری چابكی، استقامت، حضور ذهن و جرأت نیاز است.

 

قوانین و مقررات بازی :
1. هر تیم شامل 12 بازیكن (7 نفر بازیكن اصلی و 5 نفر بازیكن ذخیره) می باشد.
2. تعویض در بازی در مواقع تایم اوت پزشكی و تایم مربی مجاز می باشد و محدودیت تعویض وجود ندارد.
3. وقت بازی 2 وقت 20 دقیقه ای می باشد و در صورت تساوی دو تیم در پایان وقت قانونی پنج حمله از سوی دو تیم و اگر باز هم مساوی شدند حمله یك به یك پیگیری می شود، تا تیم برنده مشخص گردد.
4. وقت استراحت بین دو نیمه، 5 دقیقه می باشد.

 

 

كبدی تحت قوانین و مقررات زیر اجرا می شود:
زمین كبدی :
زمین بازی قطعه زمینی است مسطح با تشك تاتامی با ابعاد 10*5/12 متر برای مردان كه توسط یه خط میانی به دو قسمت تقسیم می شود،‌ هر نیمه از زمین 10 متر عرض و 6 متر و 25 سانتی متر طول دارد كه اندازة هر نیمه به عرض 8 متر و طول 5 متر و 50 سانتی متر است.تعاریف خطوط كبدی به شرح ذیل می باشد:

 

1- مرز : عبارت است از خطوط چهار طرفه محوطه زمین بازی كه به عنوان خطوط مانع در نظر گرفته شده اند، مثل DA/CD/BC/AB كلیه خطوط حداكثر به عرض 5 سانتی متر و از قسمت محوطه زمین بازی تشكیل می شوند.

2- خط میانی: MID LINE : این خط زمین بازی را به دو قسمت (25/6 برای مردان و 50/5 برای زنان) تقسیم می كند به اسم خط میانی یا پیروی. و یا شروع حمله نامیده می شود.
3- لابی LOOBY : هر یك از كناره های زمین بازی به صورت راهرو یا لابی به عرض 1 سانتی متر در نظر گرفته شده است.

4- خط باك یا حمله BAULK :باید از عرض كامل در فاصله 75/3 متر برای زمین مردان و در فاصله 3 متر برای زمین زنان باشد و كلیه خطوط نشان داده شده در شكل باید به طور واضح كشیده شوند و نباید بیشتر از 5 سانتی متر عرض داشته باشند.
5- خط امتیازی BONUS :از خط باك 1 متر و فاصله آن تا انتهای زمین 5/1 متر می باشد.

 

نكات مهم :
1. لازم است در هر طرف زمین به اندازة 4 متر فضای بیرونی در كنار و انتهای خطوط اختصاص داده شود.

2. سكوی نشستن : SITTING BLOCK
باید در فاصله 2 متر از انتهای خطوط قرار گیرد. این سكو باید به شكل مستطیل 8*1 متر برای مردان و 6*1 متر برای زنان باشد. در صورت عدم امكان فراهم ساختن سكو با چنین ابعادی، داور می تواند در مورد علامت گذاری و تعیین محل مناسب سكوهای محل نشستن تصمیم گیری نماید.

3. كبدی گفتن:
با صدای بلند و واضح، باید كلمه كبدی را به طور ممتد بازیكن مهاجم تكرار كند.

4. مهاجم:
كسی است كه وارد میدان حریف می گردد مهاجم قبل از اینكه به زمین یا میدان حریف برسد باید شروع به كبدی گفتن بكند.

5. حریف:
هر یك از بازیكنان یك گروه كه در محوطه زمین خود در مقابل گروه مهاجم در طرف دیگر زمین قرار می گیرند، حریف یا طرف مخالف گروه دیگر محسوب می گردند.

6. قطع:
قطع كردن صدای كبدی كلمه (كبدی كبدی) یا نفس گیری در طی بازی به معنی قطع كردن محسوب می گردد. این عمل باید به طور ممتد كبدی ـ كبدی شروع شده و ادامه یابد تا زمانیكه مهاجم به زمین خود برگردد.

7. موفق شدن:
در صورتیكه مهاجم بدون نقض قوانین بازی با حریف تماس پیدا كند یا اگر قسمتی از بدن حریف با قسمتی از بدن مهاجم تماس پیدا كند و سپس مهاجم با زمین خود تماس پیدا كند، مهاجم موفق به كسب امتیاز شده است.

 

 

8. متوقف ساختن مهاجم:
در صورتیكه حریفان یا حریف بدون نقض قوانین بازی مهاجم را نگه داشته و او را در زمین خود متوقف سازند و به مهاجم اجازه رسیدن به زمینش را ندهند تا وی نتواند بازی را ادامه دهد، مهاجم متوقف شده شناخته می شود و یك امتیاز را از دست می دهد.

9. صحیح رسیدن به زمین:
در صورتیكه مهاجم پس از عبور از خط میانی، با هریك از اعضای بدن با زمین خود تماس پیدا كند و قوانین بازی را نیز نقض نكرده باشد و بازی را ادامه داده باشد وی صحیح به زمین خود رسیده است.

 

10. چنانچه مهاجم خط امتیازی را رد كند یك امتیاز می گیرد.

11. تماس پیدا كردن:  منظور از تماس پیدا كردن تماس مهاجم با حریفان یا لباس، كفش و مو یا هر یك از وسایل یا اعضای بدن آنها می باشد.

12. درگیری: هنگامی كه مهاجم با حریف یا حریف با مهاجم تماس پیدا كند درگیری آغاز می گردد.

13. حمله: هنگامی كه مهاجم وارد زمین حریف می شود حمله آغاز شده است.
14. حمله موفق: اگر مهاجم حداقل یكبار هنگام زمان حمله از خط 75/3 متری (باك) عبور نماید و به زمین خود برگردد، حمله موفقیت آمیز انجام شده است.

 

 

  نحوه بازی :
1. طرفی كه برنده شیر یا خط می شود، حق انتخاب زمین یا حمله را دارد و در نیمه دوم زمین باید عوض شود و طرفی كه مهاجمان خود را اول نفرستاده است باید حمله را آغاز كند. بازی در نیمه دوم با همان تعداد بازیكنانی كه در نیمه اول وجود داشته اند ادامه پیدا می كند.

2. در صورتیكه هر یك از قسمتهای بدن بازیكن با زمین خارج از محدوده تماس پیدا كند باید از زمین خارج شود اما هنگام درگیری اگر هر یك از قسمتهای بدن بازیكن یا بازیكنانی كه در محدوده زمین بازی است برخورد كند، وی نباید از زمین خارج شود (قسمت تماس باید در داخل محدوده زمین بازی باشد)

 

3. در صورتیكه بازیكن در زمان بازی از محدوده زمین بازی خارج شود، وی باید از زمین بازی خارج گردد یا سر داور با اعلام شماره بازیكن به وی دستور خروج از بازی را می دهد در این حالت صورت زده نمی شود و بازی ادامه می یابد.

4. مهاجم می بایست كلمه كبدی را به صورت بلند ادا كند چنانچه او نتواند كلمه مذكور را مكرر ادا كند داور او را با دادن تذكر بر می گرداند و حمله به تیم مقابل داده می شود.
5. پس از برگشت مهاجم به زمین خودش تیم مقابل باید بلافاصله مهاجم خود را روائه حمله نماید. اگر حمله را بیشتر از 5 ثانیه به تأخیر بیاندازد، سر داور حمله را به تیم مقابل میدهد. بنابراین هر تیم مهاجم خود را تا آخر بازی به نوبت به حمله می فرستد.

6. چنانچه مهاجم یا مهاجمین پس از یك اخطار، عمداً قوانین شماره 5 و 6 را نقض كنند داور یا سرداور بایستی برگشت او را اعلام كرده و یك امتیاز به حریف بدهد.
7. چنانچه افراد تیم مقابل، مهاجم را گرفتند و او با تلاش از چنگ آنها بیرون آید و خود را به زمین خودی رساند نبایستی دنبال شود. اما چنانچه مهاجم فقط حریف یا حریفان خود را لمس كرد باید دنبال شود و در زمین خودشان او را زمین گیر كنند تا 1 امتیاز بگیرند.

 

8. در یك زمان بیش از یك مهاجم نباید داخل زمین حریف شود، چنانچه بیش از یك مهاجم داخل زمین حریف شود، سر داور می بایست دستور دهد همه آنها برگردند و حمله را به تیم مقابل می دهد.
9. در صورت تكرار مورد 8، سر داور یا داور بایستی به آنها اخطار دهد و اگر علیرغم اخطار آنها این كار را ادامه دهند داور یا سرداور تمامی مهاجمینی كه به زمین حریف وارد شده اند و قوانین را نقض كرده اند به زمین خود برگردانده و حمله را به تیم مقابل می دهد.

 

10. چنانچه مهاجم هنگامی كه در زمین حریف است نتواند امتیاز كسب كند و هنگامی كه مهاجم نگه داشته شده است حریفان نمی دانند عمداً با بستن دهان مهاجم او را ساكت كنند. داور یا سرداور بایستی مهاجم را به زمین خود برگرداند و مدافع خطاكار را از زمین بازی اخراج كند و یك امتیاز به حریف بدهد.
11. هیچ حریفی نباید خودسرانه مهاجم را هل بدهد و از خط وسط خارج كند. (تنه قانونی مجاز است)

12. تا زمانی كه مهاجم به زمین خود نرسیده باشد هیچ یك از حریفان نباید با سطح زمین مهاجم تماس پیدا كند و تمامی بدن آنها باید در پشت خط میانی باشد. اگر وی مرتكب چنین عملی شود در مورد او اعلام اوت می شود از بازی اخراج می گردد.

13. اگر حریف یا حریفانی كه از بازی بیرون شده اند از قانون شماره 13 تخطی كرده باشند، مهاجمی را بگیرند یا در هنگام گرفتن یا كمك به گرفتن مهاجم از قانون مذكور تخطی كنند در مورد مهاجم اعلام اوت نباید كرد و حریف یا حریفانی كه در زمین مهاجم هستند به زمین خود برمی گردند و فرصت حمله به تیم مقابل داده می شود.

14. چنانچه مهاجمی خارج از نوبت خود وارد زمین شود یا بازی را شروع كند، سرداور یا داور می بایست به او دستور برگشت و اخطار بدهند اگر به عقیده سرداور یا داور چنین ورودی به طور مداوم و مصرانه صورت گیرد وی به حریف مقابل یك امتیاز می دهد (چنین امتیازی می بایست حداقل پس از دادن یك اخطار به مهاجمین اعلام شود).

15. هنگامیكه یك تیم اخراج می شود یا تمام تیم حریف در بیرون زمین هستند و هیچ یك از حریفان حق دوباره بازی كردن را نداشته باشند می بایست امتیاز اونا كه دو امتیاز می باشد علاوه بر امتیازات كسب شده از سوی بازیكنان اخراج شده بدهند. بازی ادامه می یابد و تمامی بازیكنان دو گروه ظرف مدت 10 ثانیه وارد زمینهای خود می شوند و در غیراینصورت سرداور یا داور می بایست یك امتیاز به حریفان بدهند و سپس چنانچه تیم وارد زمین نشود سرداور یا دارو برای هر 5 ثانیه یك امتیاز می بایست بدهد. در نتیجه بازی تا آخر به همین
ترتیب ادامه می یابد.

16. چنانچه به مهاجمی در برابر یك بازی خطرناك اخطار داده شود و یا به هر طریقی از سوی تیم خود راهنمایی شود سرداور یا داور می تواند بازیكن خاطی را دیسكالیفه نماید و 2 دقیقه یا بیشتر از بازی اخراج نماید.

17. چنانچه امتیازات دو تیم یكسان باشد قانون پنج حمله ای اجرا می شود. از هر تیم 5 نفر مهاجم انتخاب می شود و به ترتیب حمله (حمله اول مهاجم از تیمی كه برنده سكه بوده انجام می شود) انجام می شود و در صورت قطع كردن خط باك توسط مهاجم منجر به كسب امتیاز می شود و مدافعین هفت نفر كامل هستند، اگر باز هم مساوی شدند قانون حمله ناگهانی اعمال می شود.

18. در سیستم لیگ طرفی كه برنده است صاحب دو امتیاز لیك می شود و طرف بازنده هیج
امتیاز لیگ كسب نمی كند. در صورتیكه دو تیم مساوی شدند هر دو طرف یك امتیاز كسب خواهند كرد.

19. اگر نور سالن و زمین كافی نباشد یا باران شدیدی ببارد یا بنا به هر دلیل دیگری در ادامه مسابقه اختلال پیش آید و مسابقه تا آخر ادامه نیابد، چنین مسابقه ای می بایست دوباره برگزار شود. در صورت توقف موقتی مسابقه، باید مسابقه ادامه یابد.
20. مربیان و سرپرستاران تیمها نباید از روی نیمكت بلند شده و سر و صدا نمایند بلكه در وقت تایم اوت و در دو نیمه تیم خود را راهنمایی نماید چنانچه از قانون تخطی نمایند اخطار و جریمه خواهند شد.
منبع : delgarm.com