«ابوذر» مردی که سه بار ، دور جهان را دوید

«حسین ابوذر» دونده سابق دوهای استقامت ناشنوای کشورمان از آن جمله نام آورانی است که در چندین مسابقه برون مرزی توانست در رشته دو ومیدانی ناشنوایان ،دونده های خارجی را پشت سر بگذارد، به ویژه در مسابقات جهانی 1964 رم ایتالیا(1342)و المپیک ناشنوایان 1969(1347)بلگراد یوگسلاوی. ابوذر به بیش از 10سفر خارجی رفت و درخشید اما این درخشش ها دیگر ادامه نیافت زیرا در پاییز سال 1362،با کامیون تصادف کرد و در دم جان سپرد.

دل حسین روشن بود

حسین ابوذر سال 1320 در تهران متولد شد و سه فرزند پسر داشت. حسین تحصیلات خود را تا سیکل ادامه داد زیرا می خواست کار کند،بنابراین در چاپخانه ای به نام خورشید در اطراف خیابان جمهوری مشغول به کار شد و چون دل حسین مانند خورشید روشن بود، این کار برای او خوش یمن بود.

در چاپخانه می دویدم

حسین که بچه فرزی بود، کارش در چاپخانه این بود که نمونه های کارهای چاپ شده را به مولفان برساند. خودش می گوید: می بایست طبق دستور صاحب چاپخانه کارهای چاپ شده را سریع و در اسرع وقت به مولفان می رساندم. بنابراین مدام می دویدم و نمونه ها را به آنها تحویل می دادم. رفت وبرگشتم چنان سریع بود که کارگران چاپخانه حیرت می کردند. به ویژه آقای «نوری» که ورزش دوست هم بود و وقتی که اشتیاق مرا به دویدن دید،پیشنهاد کرد که اگر تمرینات دوومیدانی درستی داشته باشی، دراین راه موفق می شوی و یکی از دونده های ملی پوش خواهی شد.

قهرمان پیاده روی

حسین ابوذر، در محله خانی آباد زندگی می کرد، یعنی محله تولد شادروان تختی، خودش می گوید: عصرها که کارم در چاپخانه تمام می شد و عازم خانه می شدم، یکراست به سوی خانه نمی آمدم بلکه محل گذرم دویدن خیابانهای کل شهر بود. یعنی اغلب اوقات در حال دویدن از میدان گمرک، میدان اعدام یا میدان راه آهن سردرمی آوردم و حتی گاهی دورتر نیز می رفتم و وقتی خسته می شدم، دیگر نمی دویدم بلکه پیاده روی می کردم. و بعدها قهرمان پیاده روی ایران هم شدم.

نفر پنجم

«حسین» در سالهای 1338 به بعد آنقدر در خیابانهای تهران دویده بود که احساس کرد می تواند دونده خوب استقامت شود . او به یاد پیشنهاد دوست و همکارش «نوری» افتاد و با کمک او در 18 سالگی عضو مبتدی تیم دو ومیدانی استقلال (تاج سابق) شد و تمرینات اصولی مستمری را زیر نظر مربیان باشگاه استقلال انجام می داد و تا حدودی هم با فوت وفن دوهای استقامت و صحرانوردی آشنا شده بود.

او به دلیل استعداد ذاتی خود،یک ماه بیشتر تمرین نکرده بود که دریک مسابقه دو 3000 متر شرکت کرد و روی پیست تارتان ورزشگاه شهید شیرودی(امجدیه) دوید ونفر پنجم این مسابقات شد.

استمرار تمرینات

اکنون راه برای قهرمانی های حسین ابوذر به عنوان دونده آماده شده بود. مسابقه باشگاهها بین تیم های استقلال و شعاع سنگ محکی بود برای او تا خود را خوب نشان دهد و رشته 5000 متر او را به جامعه دو کشور شناساند. ابوذر دراین مسابقه تیم به تیم توانست رقابتی جانانه با دونده باشگاه حریف داشته باشد و نفر دوم شود. حالا از او نامی نیز در مطبوعات دیده می شد. خودش دراین باره می گوید: درمیان ناباوری خودم و همگان مقام دوم را کسب کرده بودم. بنابراین بر استمرار تمرینات خود افزودم و توانستم در کنار دوندگان نام آشنای باشگاه آن زمان استقلال تکنیک دویدنم را به روز کنم. خلاصه در مسابقات بسیاری حضور می یافتم و مقامهای خوبی هم کسب می کردم.

همه از او جا ماندند

سال 1341 فرا رسید و حالا«حسین » 21 ساله بود و کم کم خود را به بزرگانی چون صادق کردبچه، احمد گودرزی، علی باغبانباشی، جانی سرحد، ممتازمنش و ... نزدیک کرد و عضو تیم صحرانوردی استقلال شد.

او کار در چاپخانه را کنار گذاشت و در کارخانه شیر پاک مشغول کار شد و در مسابقات دو ومیدانی (صحرانوردی) کارگران نیز حضور مستمر داشت. حسین چندین بار با تیم صحرا نوردی استقلال در مسابقات مختلف داخلی و باشگاهی و قهرمانی حضور یافت و مقامهای قهرمانی هم کسب کرد. دراین موقع استیل دویدن او دردوهای استقامت زبانزد همه شده بود و دیگر کسی نمی توانست پا به پای او رقابت کند و همه را جا می گذاشت.

مدال طلای جهانی

در سالهای 41 تا1344، حسین ابوذر چنان در دو استقامت کشور گل کرد که همه جا نام وی سر زبانها بود و از او به عنوان امید آینده ایران در دوهای استقامت یاد می کردند و این هنگامی بود که در سال 1344 عضو تیم ملی ناشنوایان ایران شد و همراه سایر قهرمانان ناشنوای ایران به مسابقات 1964 ایتالیا(رم)اعزام گردید. تمرینات مستمر او در رم هم ادامه داشت و حسین با توجه دقیق به تمرینات رقیبان خود نکته های زیادی از آنها آموخت.

روز مسابقه او با رقیبانش فرا رسید و در پیست رشته ده هزار متر چنان با صلابت دوید که بسیار جلوتر از رقیبان چشم آبی خود به خط پایان رسید و با مدال طلا روی سکوی اولی جهان ایستاد.

قهرمان ریز نقش

درخشش حسین ابوذر در رم ایتالیا و کسب مدال طلای جهانی توسط او در کنار دوندگان صاحب عنوان و مدعی خارجی، برخی از مطبوعات ینگه دنیا را چنان به تعجب انداخت که پس از کسب مقام قهرمانی و شکست همشهریانشان روزنامه ها تیتر زدند:

ابوذر، دونده ایرانی اگر همه چیز(لباس، کفش ، غذا و...) برایش مهیا باشد. روزی آبب بیکلای ایران خواهد شد.

حسین کوچک اندام (قد او 166 سانتی متر بود) پس از بازگشت از ایتالیا و کسب افتخاری بزرگ برای کشورمان،ازکارخانه شیرپاک بیرون آمد و کارمند ارتش(ژاندارمری) شد و در چاپخانه آنجا مشغول به کار شد.

صید مدال نقره جهانی

سال 1345، مسابقات انتخابی برای اعزام به ترکیه برگزار می شد و حسین ابوذر همراه باغبانباشی و کردبچه و... در پیست دوومیدانی ورزشگاه شهید شیرودی آتش به پا کرد. حسین در این مسابقه 24 دور از 25 دور مسابقه را پابه پای آن دو دونده معروف دوید و نشان داد که می تواند دونده ای بزرگ وجهانی شود. اوسپس همراه تیم ناشنوایان روی سکوی قهرمانی ایستاد.

جام اعظم پاکستان

حسین در سال 1347 باز هم در مسابقات داخلی و در کنار دوندگان معروف ایران درخشید و با قهرمانی در دوهای 5 هزار وده هزار متر نشان داد که برای سایر دوندگان استقامت ایرانی رقیبی تیزپاست. حسین در 5 هزار متر رکوردی برابر 43/00-15 دقیقه را برجای گذاشت که درآن زمان حد نصاب خوبی بود، آن هم در پیست خاکی.

حد نصاب او در ده هزار متر 21/5-34 دقیقه بود.

او درهمین سال (1347)همراه تیم ملی دوومیدانی ناشنوایان ایران به مسابقات جام اعظم محمدعلی جناح رفت و نایب قهرمان این مسابقات شد.

چمدان به دست

حسین ابوذر بارها چمدان خود را بست و به عنوان یک ایرانی ناشنوای قهرمان، برای رقابت با دوندگان سایر کشورها به سفر رفت. او درآن کشورها یک ایرانی با تعصب بود که بارها زودتر از دوندگان رقیب از خط پایان گذشت و به عنوان نفر اول وبالاتر از قهرمانان شکست خورده از سکوی قهرمانی بالا رفت.

اراده ابوذری

المپیک ناشنوایان بلگراد یوگسلاوی(1969)نزدیک می شد وقرار بود حسین ابوذر به عنوان نماینده ناشنوای ایرانی در مسابقه ده هزار متر در خط استارت و در کنار دوندگان خارجی قرار گیرد دو دونده از انگلیس و سوئد کنار او بودند. آنها با شناختی که از حسین داشتند، سعی می کردند به گونه ای ناجوانمردانه او را آزار دهند. اما اراده حسین ،ابوذری بود و موفق شد با شکست دو رقیب خود با حد نصاب 34/6-32 دقیقه آنهم در پیست خاکی صاحب گردن آویزمدال طلای المپیک ناشنوایان شود.

پرقدرت تر

حسین ابوذر بعد از سال 1969، پرقدرت تر از همیشه شد و در مسابقات خارجی همیشه موفق و نفر اول بود.او چندین دوره در مسابقه های قهرمانی صحرانوردی، باشگاهی و ارتش حضوری پرقدرت داشت و مقام اولی را کسب کرد. در رقابتهایش چنان پرقدرت حاضر می شد و تمرینات اینتروال او واقعاً مثال زدنی بود و دیگر دوندگان کشورمان بعدها برای آمادگی خود از «او»الگو می گرفتند و موفق هم می شدند.

حضور ملموس

آخرین مسابقه ای که «ابوذر» درآن حضور ملموس داشت، مسابقه «جام کیهان ورزشی» به سال 1358 بود که نگارنده مسوول برگزاری آن بودم و وی مانند همیشه با قدرت موفق شد در رده بزرگسالان نفر اول مسابقه شود. او پس از مسابقه گفته بود که تصور می کنم تاکنون حدود 3 دوره کره زمین را دویده باشم وتصمیم دارم اگر خدا عمری بالا به من بدهد تا 80 سالگی بدوم.

اما متاسفانه این دونده نام آور کشورمان نتوانست بیش از 42 سال عمر کند ، زیرا در غروب یک روز پاییزی ( به سال 1362)درحالی که سوار بر موتور سیکلت به منزلش می رفت، با یک کامیون تصادف کرد و در راه انتقال به بیمارستان بر اثر خونریزی مغزی جان سپرد پزشکان علت مرگ وی را شکستگی جمجمه و خونریزی مغزی اعلام کردند. از آن مرحوم فرزندانی به نامهای علیرضا، حمیدرضا و امیر بر جای مانده اند.

منبع:نشریه اطلاعات هفتگی ،شماره 3407.

ورزشکار انگلیسی در 621 روز دور جهان دوید

کوین کارل، ورزشکار انگلیسی در مدت 621 روز دور جهان دوید و عنوان پر سرعت ترین ورزشکار جهان را از آن خود کرد.

رادیو چین: کوین کارل، ورزشکار انگلیسی در مدت 621 روز دور جهان دوید و عنوان پر سرعت ترین ورزشکار جهان را از آن خود کرد.

بنابر گزارش ها، این ورزشکار سی و چهار ساله، به مدت دو سال هر روز یک بار دو ماراتن انجام می داد.

رد پای او در 26 کشور از جمله هند، نیوزیلند، کانادا و آمریکا باقی مانده است. کوین در طول این مدت، 16 جفت کفش از بین برده است.

این سفر حماسی 621 روزه از ماه جولای سال 2013 آغاز و در روز هشتم ماه آوریل 2015 پایان یافت.

کوین کارل با این نتیجه، رکورد تام دنیس ورزشکار استرالیایی را شکسته و به پر سرعت ترین ورزشکار جهان تبدیل شد.

وی تشریح کرد، در سفر خود با خطرها و مشکلات زیادی رو به رو شده است. وی با هوای بسیار بد، تصادف، ترافیک، حمله سگ و گرگ رو به رو شده است. در این میان، رویارویی با یک خرس از خطرناک ترین اتفاقات در مسیر او به شمار می رود.