آقای گزارشگر / زمانی برای تحقیر بچه ها!

 

اخبار ورزشی - آقای گزارشگر / زمانی برای تحقیر بچه ها!/"ببینید زبان منتقدان ما پشت میکروفن بند می‌آید. پس آگاه باشید که گزارشگران خودمان شق‌القمر می‌کنند."

مهدی رستم پور ورزشی نویس مقیم اروپا به نقد برنامه آقای گزارشگر که هرشب از شبکه 3 پخش می شود پرداخته است:

*با فرم مسابقه آکادمی گوگوش تهیه شده، جای خالی برنامه نوروزی مردان آهنین را هم پر کرده. فقط جای فرامرز خودنگاه در هیات داوران خالی است.

*یکی از شرکت‌کنندگان به آقای علیفر گفت گزارشگری از نظر من هنر است. علیفر به نشانه تایید، سر تکان داد!

*مزدک نمره کم می‌کند به خاطر بلد نبودن اسامی بازیکنان ساوتهمپتون! خاطرش هست بازی اردن که از یک هفته قبل می‌دانست باید گزارش کند، اما تا آخر مسابقه یعقوب کریمی را به جا نیاورد.

*اسکندر کوتی به ضعف اطلاعات شرکت‌کننده‌ها گیر می‌دهد! کوتی آن سالها مرد خوبی بود. فقط هرگز با این موضوع کنار نیامد که گرچه املای اتریش و استرالیا شبیه است، اما تیمهای ملی متفاوتی دارند.

*محمدرضا احمدی در نقش رها اعتمادی. وجدان اگر مبنای جام جم بود، احمدی خودش باید ثبت‌نام می‌کرد و تست می‌داد.

*انتقاد مزدک از همه: "خیلی استرس داری." مزدک عزیز در نخستین گزارشش، کمک عادل نشسته بود برای بازی ضبطی یووه. فقط یک دقیقه حرف زد! عادل بعد از معرفی مزدک به عنوان همکار جدید گفت: آنجلو پروتزی مصدوم شده آقای میرزایی. برای شروع، از میکل آنجلو رامپولا برامون بگو. اولین جملات مزدک در تلویزیون بود اما تپش پرصدای قلب و ئه ئه گفتن‌هایش نگذاشت بفهمیم رامپولا چی بالاخره؟

*داوران نگفتند که عطا بهمنش برجسته‌ترین گزارشگر تاریخ رادیو تلویزیون در هر دو رشته "فوتبال و کشتی" است. چون با بداهه‌پردازی خلاقانه و بکارگیری سنجیده‌ترین عبارت‌ها، مسابقه را حکایت می‌کرد. موسیقی متن بازی از حنجره او در می‌آمد.

*مبدا تاریخ گزارشگری، بازی ایران و استرالیا نیست. مجید وارث، راوی بی بدیل فوتبال و کشتی ایران در دهه 60 انگار اصلاً وجود نداشته. داوران، همدیگر را مثال‌ می‌زنند برای شرکت‌کنندگان! یاد نمی‌کنند از بیان شیوای مانوک خدابخشیان. یا حبیب روشن‌زاده، نقال امجدیه در دهه برلیان فوتبال ایران.

*تلویزیونی که عذر مهدی احمدی مطلع‌ترین گزارشگر فوتبالش را "به جرم جوانی" در 22 سالگی خواسته، در این برنامه از نونهالان زیر 10 سال هم تست گرفته!

*مجید صالح کودک 9 ساله را مواخذه می‌کند که چرا اسم تیم محلتان را گذاشته‌اید الاتحاد! صالح گمان می‌کند اسم و فامیل خودش مانند اسامی تیم‌های ثامن الحجج، البدر بندر کنگ، فتح، فجر و...، از بارگاه هخامنشیان دست به دست شده رسیده به ما.

*هوشنگ نصیرزاده بارها شغل شرکت کنندگان را پرسید و گفت بهتر است بروند دنبال همان شغل! آیا رواست چنین اهانتی، وقتی می‌گوییم این 100 نفر را از بین بیست هزار متقاضی گلچین کرده‌ایم؟!

*علیفر، کوتی، پیمان و... به متقاضیان گزارشگری نگفتند: بدون وقت گذاشتن برای دستور زبان فارسی، فردا روز در بهترین حالت، می‌شوید یکی مثل ما

اخبار ورزشی - آی اسپورت

 

ویدیو مرتبط :
تحقیر شدن شركت كنندگان آقای گزارشگر توسط جواد خیابانی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آقای احمدی نژاد! بعد از دوران ریاست جمهوری تان به مصر بروید ؛ تحقیر بس است

 

آقای احمدی نژاد! بعد از دوران ریاست جمهوری تان به مصر بروید ؛ تحقیر بس است

سخنان احمدی نژاد به حدی غیر دیپلماتیک است که تا کنون سابقه نداشته حتی ضعیف ترین کشور جهان در برابر ابرقدرت ها نیز چنین ادبیاتی را به کار گیرد و رئیس جمهور آن کشور کوچک از سفر فوری اش در صورت وصول دعوت نامه و آمادگی برای کار کردن درکارخانه های طرف مقابل سخن بگوید! ولی متأسفانه این ادبیات به نام ایران ثبت شد ، آن هم در برابر کشوری مانند مصر که خودش دچار مشکلات بی شمار داخلی و خارجی است و دست نیازش دراز.

 

 این برای اولین بار نیست که محمود احمدی نژاد ، رئیس جمهور ایران ، با ادبیاتی از موضع پایین درباره ارتباط با مصر صحبت می کند.

او در اردیبشهت 1386 زمانی که هنوز حسنی مبارک بر سر کار بود ، آن جمله معروف را گفت: ما حاضریم تا پایان وقت اداری امروز ، سفارتمان را در قاهره دایر کنیم ؛ جمله ای که با واکنش سرد مصری ها مواجه شد و کسی هم تحویل نگرفت!

هر چند در آن زمان ، این سخن گفتن غیردیپلماتیک ، با نقدهای متعددی در ایران مواجه شد ولی آنچه گویا در این ملک کارگر نیست ، "حرف حساب" است ؛ چه آن که احمدی نژاد همچنان بر رویه خود اصرار کرد و در ادامه ماجراهای مصر ، از ولع بی حد و حصر خود برای سفر به قاهره سخن ها گفت.

او در دیدارهایش با هیات های مصری - البته نه هیأت های دیپلماتیک بلکه گروه هایی مانند دانشگاهیان و انقلابیون مصر - بارها بر اشتیاق یکسویه تهران برای برقراری رابطه با قاهره تاکید کرد و حتی در یکی از ملاقات هایش ، جمله ای گفت که در بسیاری از رسانه های عربی تیتر شد و البته دستاویز تحلیل هایی مبتنی بر تحقیر ایران.

احمدی نژاد گفته بود : به خدا قسم من یک بار عبور از آسمان مصر را با صدها بار سفر به واشنگتن و نیویورک عوض نمی کنم و من این را با افتخار می گویم.

همچنین در حالی که قبل از این مقامات مصری به حرف های قبلی احمدی نژاد چنین پاسخ داده بودند که "برقراری روابط و سفر رئیس جمهور ایران ، مستلزم بررسی های دیپلماتیک و تصمیمات پارلمان جدید مصر است" ، احمدی نژاد باز هم برای "سفر فوری" به مصر اعلام آمادگی کرد و گفت:  به محض اینکه دعوتی از مسؤولان مصری دریافت کنم بلافاصله با افتخار به زیارت مردم مصر خواهم شتافت ؛ کجا بهتر از مصر؟!

این بار هم وقتی هیاتی از خانواده های شهدای انقلاب مصر با هزینه ایران به تهران آمده بودند ، احمدی نژاد با آنها هم جلسه گذاشت و جملات پیشین خود را با شدت و حدت بیشتری تکرار کرد و گفت که برای سازندگی مصر و خروجش از وضعیت کنونی حاضر است در یکی از کارخانه های مصر کار کند!

او همچنین حاتم بخشانه به مصری ها وعده کمک های مالی بلاعوض داد و گفت: کشورهایی مانند آمریکا برای کمک و وام دادن به مصر به مبلغ دو میلیارد دلار، شرط هایی را اعلام کرده اند ولی ما در ایران برای ارائه کمک به مصر، شرط نمی گذاریم.

این نحوه سخن گفتن ، آن هم از سوی بالاترین مقام اجرایی یک کشور ، شاید برای مهمانان مصری رئیس جمهور ایران خوشایند باشد و برایش دست بزنند (کما این که هر وقت احمدی نژاد این گونه سخن گفته ، مهمانان مصری اش سر ذوق آمده و برایش کف هم زده اند) اما هرگز با اصل عزت در روابط خارجی همخوانی ندارد و به شدت تحقیرآمیز است.

در این که برقراری رابطه سیاسی بین ایران و مصر به نفع دو ملت است ، تردیدی وجود ندارد ولی راهش این نیست که رئیس جمهور ایران ، سال ها درخواست های این چنینی از مصری ها بکند که "به محض این که دعوتم کنید می آیم" و " کمک مالی هم می کنم" و "حاضرم در کارخانه هایتان هم کارگری کنم" ... و جالب این که طرف مصری هم اصلاً وقعی به این حرف ها ننهد و حداکثر واکنشش این باشد که بعداً بررسی می کنیم!

اگر آقای احمدی نژاد ، عاشق سفر به مصر است ، یک سال صبر کند و بعد از پایان دوره ریاست جمهوری اش ، ویزای مصر بگیرد و سری به این کشور تاریخی بزند و صد برابر لذت عبور از آسمان مصر را در زمین این کشور ببرد. اما ایشان به عنوان رئیس جمهور ایران ، حق ندارد این گونه از موضع ضعف و انفعال ، حتی پیشنهاد کارگری در کارخانه های مصر را بدهد.

این گونه سخن گفتن ، تنها موجب تحقیر ایران می شود و در طرف مقابل ، این گزاره را ایجاد می کند که "حالا که ایرانی ها این قدر اشتیاق دارند و پیغام و پسغام می فرستند ، باید از موضع قدرت برخورد کنیم و این ما باشیم که شرط بگذاریم و امتیاز بگیریم."

سخنان احمدی نژاد به حدی غیر دیپلماتیک است که تا کنون سابقه نداشته حتی ضعیف ترین کشور جهان در برابر ابرقدرت ها نیز چنین ادبیاتی را به کار گیرد و رئیس جمهور آن کشور کوچک از سفر فوری اش در صورت وصول دعوت نامه و آمادگی برای کار کردن درکارخانه های طرف مقابل سخن بگوید! ولی متأسفانه این ادبیات به نام ایران ثبت شد ، آن هم در برابر کشوری مانند مصر که خودش دچار مشکلات بی شمار داخلی و خارجی است و دست نیازش دراز.

نکته این جاست که رسانه های دولتی ، معمولاً بخش های این چنینی سخنان احمدی نژاد را در داخل کشور منتشر نمی کنند و رسانه های خارجی اقدام به نشر آن می کنند و عدم تکذیب و واکنش دولت ایران نیز مهر تأییدی می زند بر این که رئیس جمهورمان ، باز هم نتوانسته از ادبیات منفعلانه خود در قبال مصر دست بردارد و از آن جملات قصار باز هم بر زبان رانده است تا اعراب به استناد سخنان رئیس جمهور خودمان ، ما را تحقیر کنند!/عصرایران