آذرشکیب: ای‌کاش کشتی‌گیر نمی‌شدم!

خبرگزاری فارس: محمدرضا آذرشکیب در خصوص انجام عمل جراحی روی زانوی مصدومش گفت: بعد از مسابقات قهرمانی کشور از ناحیه زانو احساس درد شدیدی داشتم که بعد از مراجعه به پزشک متوجه شدم رباط‌های جانبی و مینیسک پایم دچار پارگی شده است و به رباط صلیبی‌ام آسیب جدی وارد شده است. بعد از حضور در اردوی تیم ملی این مصدومیت تشدید شد، اما با هر مصیبتی بود در جام تختی کشتی گرفتم و در انتخابی تیم ملی هم هرطور که بود روی تشک رفتم.

وی ادامه داد: وقتی که دیگر ادامه کار برایم ممکن نبود با تشخیص پزشک معالجم تحت عمل جراحی قرار گرفتم. در مدتی که زانویم را عمل کردم به غیر از دوستان نزدیکم هیچکس سراغی از من نگرفت، حتی هزینه درمان را هم خودم پرداخت کردم، اما هیچکدام از مسئولان فدراسیون جویای حال من نشدند. توقعی هم ندارم چرا که شرایط حکم می‌کند روی پای خودم بایستم. من روی تشک کشتی مصدوم شدم نه در خیابان بر اثر تصادف که حالا چنین رفتاری با من می‌شود.

نایب‌قهرمان جوانان جهان افزود: متأسفانه با وجود تمام تبلیغاتی که در فدراسیون کشتی می‌شود کوچک‌ترین ارزشی برای کشتی‌گیران قائل نیستند. این سیستم کشتی را به ورطه نابودی می‌کشد چرا که تصمیمات یک‌شبه و انفرادی گرفته و صادر می‌شود.

ملی‌پوش سابق کشتی آزاد گفت: نگاه کنید و ببینید که لیگ کشتی به چه روزی افتاده است. کشتی‌گیرانی که زمانی با حداقل 100 میلیون تومان در لیگ کشتی می‌گرفتند در مسابقاتی که به جای لیگ برگزار می‌شود به 2 - 3 میلیون تومان راضی هستند. لیگ تمام رشته‌ها حتی شطرنج هم پیشرفت کرده است و از کشتی جلو زده‌اند، اما لیگ کشتی که قدمت و سابقه‌ای طولانی دارد رو به نابودی است. در سال‌های آینده مشخص می‌شود چه بر سر کشتی آمده است.

آذرشکیب با بیان اینکه زمان حضورش در اردوها هیچکس حق اعتراض نداشت، گفت: 3 سال است تلاش می‌کنم صاحب دوبنده تیم ملی شوم، اما هیچ توجهی به من نمی‌شود. رسول خادم در این مدت بیش از 100 بار با کمیل قاسمی جلسه گذاشته است، اما توجهی به سایرین ندارد. ای کاش من کشتی‌گیر نمی‌شدم چرا که خیلی از دوستانم من را فراموش کرده‌اند. بسیاری از ورزشکاران رشته‌های دیگر حال من را جویا شدند، اما دیگر در کشتی شاهد جوانمردی نیستیم که مایه تأسف است.

وی خاطرنشان کرد: این اتفاق ممکن است برای هرکسی بیافتد، اما چنین رفتاری مایه تأسف و ناراحتی است. نتایج کشتی آزاد منوط به همین چند سال نیست بلکه افراد زیادی برای موفقیت کشتی و رسیدن آن به این جایگاه زحمت کشیده‌اند؛ از غلامرضا محمدی و محسن کاوه گرفته تا منصور برزگر که پایه‌های موفقیت کشتی آزاد را در سال‌های گذشته گذاشته‌اند.

خبرآنلاین: محمد بنا، خوزه مورینیو نیست اما با او یک وجه اشتراک دارد؛ آقای خاص. به او می گویند آقای خاص کشتی. بنا درباره این لقب می گوید: «باید بگویم که برخلاف این لقب، آدم خاصی نیستم اما به هر حال این لطف آقای عامل بود که این لقب را روی بنده گذاشت و بعد از آن هم این لقب سر زبان‌ها افتاد، لقبی را که روی من گذاشته‌اند دوست دارم چراکه خاص بودن هم حسن هایی دارد. این لقب به نوعی با شکل و شمایل ساختاری کشتی فرنگی عجین شده و باید بگویم من از مردم ممنونم که مرا با این لقب صدا می‌زنند، هر لقبی به‌بنده بدهند من خادم شان هستم.»

بنا درباره ارتباطی که با دیگر ورزشکاران دارد، توضیح می دهد: «اول باید بگویم از مصدومیتی که برای بهداد سلیمی به‌وجود آمده بسیار ناراحت شدم. ارتباط خوبی با ورزشکاران رشته‌های دیگر دارم و همه ورزشکاران را دوست دارم، با احسان روزبهانی، محمدرضا رودکی، بهداد سلیمی و کیانوش رستمی ارتباط خوبی دارم بخصوص وزنه برداران، چرا که با علی مرادی، رئیس کنونی فدراسیون وزنه برداری رفیق بودم و زمان زیادی را با او گذراندم. با فوتبالیست‌های قدیمی هم ارتباط خوب و نزدیکی دارم و با خیلی از آنها بزرگ شدم که یکی از آنها علی پروین بود که از نظر فوتبالی شاخص بودند اما رفاقت نزدیکی با مجید جلالی و وحید قلیچ داشتم.» او درباره خاطره ای که با این چهره ها دارد، می گوید: «زندگی من سراسر خاطره است و با خیلی از این نفرات خاطرات زیادی دارم اما نمی‌توان هیچ کدام را گلچین کرد. وحید قلیچ دروازه بان بود و من هم در آن زمان دروازه بان بودم اما او گلر تیم بزرگی همچون پرسپولیس شد و من در زمین‌های خاکی پشتک می‌زدم.(باخنده)»

بنا در پاسخ به این سوال که چرا کشتی را به گلری ترجیح داد، ادامه می دهد: «باید بگویم که فوتبال را دوست دارم و پیش از این هم فوتبال بازی می‌کردم. در محله‌ای بزرگ شدم که همه فوتبالی بودند و هیچ کس با کشتی کاری نداشت اما با وجود این با اصرار پدرم به کشتی آمدم، پدرم با کتک زدن من را به سمت کشتی برد، او مرحوم تختی را خیلی دوست داشت و به این دلیل علاقه‌مند بود تا در کشتی کار کنم. «پدرم معتقد بود که فوتبال جمعیت زیادی دارد و یازده نفر دنبال یک توپ می‌دوند اما در کشتی یک نفر هستی و افتخاراتش هم برای خودت است، او گفت که من کشتی را دوست دارم و باید کشتی گیر شوی، پدرم گفت که یالا این پولو بگیر و برو دنبال کشتی.» بعد از آن یک کفش کشتی گرفتم و یک دوبنده و در کل جهت زندگی ورزشی من این گونه با اصرار پدرم تغییر کرد و به یک باره کشتی گیر شدیم.» آیا بنا از این تغییر رشته پشیمان است؟ «خیر، البته شاید خیلی‌ها بگویند که فوتبال بهتر است و درآمد بیشتری دارد اما در کل استعدادم در فوتبال خوب نبود و در هر مسابقه صد گل می‌خوردم (باخنده) البته پرش‌ها و شیرجه‌های خوبی داشتم.»