دانش و فناوری


2 دقیقه پیش

گرفتن ویزای انگلیس در ایران

از زمانی که اخذ وقت سفارت انگلیس در تهران ممکن شد، بسیاری از مشکلات متقاضیان این ویزا نیز به فراموشی سپرده شد. اگر چه هنوز هم بعضی از متقاضیان این ویزا، به جهت تسریع مراحل ...
2 دقیقه پیش

دوره مدیریت پروژه و کنترل پروژه با MSP

پروژه چیست؟ پروژه به مجموعه ای از فعالیتها اطلاق می شود که برای رسیدن به هدف خاصی مانند ساختن یک برج، تاسیس یک بزرگراه، تولید یک نرم افزار و … انجام می شود. در همه پروژه ...

15 دستور CMD که هر کاربر ویندوز باید بداند




شرکت مایکروسافت به زیرکی Command Line (خط فرمان) را در کنار رابط کاربری پیشفرض ویندوز جای داده است. با اینکه CMD یک ابزار قدیمی مبتی بر متن و نسبتا غیر ضروری تلقی می‌شود، اما باز هم انجام این کار توسط مایکروسافت بی دلیل نبوده است.

 

با این وجود، باز هم دستوراتی از CMD هستند که هنوز کاربرد دارند، حتی در ویندوز ۸ ویژگی‌های جدیدی نیز به آن اضافه شده است. در این مطلب تعدادی از این فرمان‌ها را که به عنوان یک کاربر ویندوز به آن نیاز خواهید داشت بررسی می‌کنیم.


ASSOC

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

بیشتر فایل‌ها در ویندوز مرتبط به یک نرم‌افزار خاص هستند، یعنی برای هر نوع فایلی، یک نرم‌افزار اختصاص داده شده است تا فایل‌ها به صورت پیشفرض با آن اجرا شوند. برخی اوقات به یاد داشتن این ارتباط‌ها می‌تواند اندکی گیج کننده باشد. برای یادآوری می‌توانید از دستور “assoc” استفاده کنید تا یک لیست کامل از انواع فایل‌ها و نرم‌افزاری که با آن مرتبط هستند، نمایش داده شود.

 

همچنین می‌توانید از این دستور برای تغییر نرم‌افزار مرتبط با یک فرمت خاص استفاده کنید. برای مثال با به کار بردن عبارت “assoc.txt=” می‌توانید نرم‌افزار مربوط به باز کردن فایل‌های متنی را به یک نرم‌افزار دلخواه که بعد از علامت مساوی وارد می‌کنید، تغییر دهید. همچنین دستور ASSOC، هم نام فرمت‌های فایل و هم نام نرم‌افزارهای مربوطه را برایتان مشخص می‌کند، این کار به شما کمک خواهد کرد که به درستی از آن استفاده کنید.


Cipher

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

حذف کردن فایل‌ها روی هارد دیسک در واقع آن‌ها را به صورت کامل پاک نخواهد کرد. به جای آن، فایل‌ها به صورت غیرقابل دسترس خواهند شد و فضایی را که اشغال کرده اند به صورت فضای خالی و آزاد به شما نشان داده می‌شود. این فایل‌ها تا زمانی که با داده‌های جدید جایگزین شوند، به صورت قابل ریکاوری باقی می‌مانند.
با این حال دستور Cipher می‌تواند با نوشتن داده‌های تصادفی بر روی یک مسیر مشخص، آن را تمیز کند، یعنی فایل هایی را که حذف کرده اید ولی هنوز در دیسک قرار دارند را به صورت کامل پاک خواهد کرد. برای مثال برای تمیز کردن درایو C می‌توانید از دستور “cipher /w:c” استفاده کنید. این دستور کاری به فایل‌های حذف نشده ندارد، به همین دلیل فایل‌های ضروری شما با استفاده از این دستور حذف نمی‌شوند.

 

Driverquery

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

درایور (Driver)‌ها یکی از مهم ترین نرم‌افزارهای نصب شده در یک PC می‌باشند. پیکربندی اشتباه یا حذف شدن آن‌ها می‌تواند باعث ایجاد مشکلات مختلفی شود، پس اگر بتوانیم به لیست تمامی درایورهای نصب شده روی PC دسترسی داشته باشیم، بسیار عالی خواهد بود. این دقیقا همان کاری است که دستور “driverquery” برای شما انجام می‌دهد. همچنین می‌توانید این دستور را به شکل“driverquery –v” گسترش دهید تا اطلاعات بیشتری مانند مسیر نصب درایورها نیز به شما نشان داده شود.


File Compare

این دستور می‌تواند برای شناسایی تفاوت‌های میان دو فایل متنی مورد استفاده قرار بگیرد و برای نویسندگان و برنامه نویسانی که می‌خواهند تغییرات کوچک میان دو نسخه‌ی مختلف از یک فایل را پیدا کنند، بسیار مفید خواهد بود. برای استفاده، “fc” را تایپ کرده و پس از آن مسیر و نام فایل هایی که می‌خواهید مقایسه شوند را وارد نمایید.

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

همچنین می‌توانید این دستور را به شکل‌های مختلفی گسترش دهید. با استفاده از “/b”، فقط خروجی‌های باینری مقایسه می‌شوند. با استفاده از “\c”، نوع متن در مقایسه نادیده گرفته می‌شود و با استفاده از “/l”، فقط متون ASCII در دو نوشته مقایسه می‌شوند.

 

پس برای مثال با نوشتن دستور زیر، متون ASCII در دو نوشته با آدرس‌های مشخص شده، مقایسه خواهند شد :

“fc /l “C:\Program Files (x86)\example1.doc” “C:\Program Files (x86)\example2.doc”

 

Ipconfig

این دستور، آدرس IP فعلی که کامپیوتر از آن استفاده می‌کند را نمایش خواهد داد. با این حال، اگر کامپیوتر شما به یک روتر (Router) متصل باشد (مانند اکثر کامپیوترهای فعلی)، به جای آن، آدرس شبکه‌ی محلی روتر را دریافت خواهید کرد.

 

با این وجود، باز هم ipconfig می‌تواند مفید باشد. استفاده از دستور “ipconfig /release” پس از دستور “ipconfig /renew” می‌تواند ویندوز را مجبور به درخواست کردن برای یک IP جدید کند. همچنین می‌توانید از دستور “ipconfig /flushdns” برای تازه سازی (Refresh) آدرس DNS تان استفاده کنید.

 

Netstat
وارد کردن فرمان “netstat –an”، به شما لیستی از پورت (Port)‌های باز و IP Address‌های مربوط به آن‌ها را نمایش خواهد داد.
همچنین می‌تواند ببینید که پورت در چه وضعیتی قرار دارد : Listening (در حال گوش دادن)، Established (تصدیق شده) و یا Closed (بسته شده). می‌توانید از این دستور برای شناسایی دستگاه هایی که به PC متصل هستند استفاده کنید. همچنین اگر مشکوک به وجود ویروس یا تروجان‌ها هستید، می‌توانید از این دستور برای مشخص کردن ارتباطات (Connections) مشکوک استفاده کنید.

 

Ping

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

برخی اوقات نیاز دارید بدانید که آیا بسته‌های داده بین یک دستگاه خاص در شبکه رد و بدل می‌شوند یا نه. اینجاست که پینگ (Ping) می‌تواند کاربردی باشد. با تایپ کردن “ping” و به دنبال آن یک آدرس IP یا دامنه‌ی وب (Web Domain)، تعدادی بسته‌ی داده به صورت آزمایشی به آدرس مشخص شده فرستاده می‌شود. اگر داده‌ها به آن آدرس رسیده و سپس بازگردند، می‌توانید بفهمید که آن دستگاه به درستی با PC شما ارتباط برقرار می‌کند؛ اما اگر این ارسال و دریافت با موفقیت انجام نشد، مشخص می‌شود که چیزی مانع ایجاد ارتباط بین دستگاه و کامپیوتر شما شده است.


Pathping
این دستور، نسخه‌ی پیشرفته تر دستور Ping است. این فرمان زمانی کاربردی خواهد بود که چندین روتر میان PC شما و دستگاهی که می‌خواهید تست کنید وجود داشته باشد. همانند Ping، با تایپ کردن عبارت “pathping” و به دنبال آن آدرس IP مورد نظرتان، می‌توانید از این دستور استفاده کنید. همچنین pathping اطلاعات بیشتری را درباره‌ی مسیر و ارسال داده‌ها در اختیار شما قرار می‌دهد.

 

Tracert

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

دستور “tracert” شبیه به pathping است. برای استفاده، عبارت “tracert” و به دنبال آن آدرس IP یا دامنه ای که می‌خواهید ردیابی کنید را وارد نمایید. پس از آن اطلاعات کاملی درباره‌ی هر مرحله‌ی طی شده (مانند عبور از روترها) در مسیر بین PC شما تا مقصد، نمایش داده خواهد. همچنین، دستور tracert میزان زمان پرش (انتقال) بین سرورها یا دستگاه‌های مختلف را نیز اندازه گیری می‌کند (در واحد میلی ثانیه).


Powercfg
Powercfg یک دستور بسیار قدرتمند می‌باشد که با استفاده از آن می‌توانید نحوه‌ی استفاده‌ی کامپیوتر از انرژی (برق) را ردیابی و مدیریت کنید. با وارد کردن “powercfg /hibernate on” و “powercfg /hibernate off” می‌توانید عملیات Hibernate را مدیریت کنید. با استفاده از “powercfg /a” می‌توانید حالت‌های مختلف ذخیره‌ی انرژی که در PC تان وجود دارد را ببینید.

 

دستور کاربردی دیگر، “powercfg /devicequery s1_supported” است که لیستی از دستگاه‌های متصل به کامپیوتر که قابلیت آماده باش (Standby) در عین اتصال (Connected Standby) را دارند، نمایش می‌دهد.
فرمان “powercfg /lastwake” نشان می‌دهد که چه دستگاهی آخرین بار PC شما را از حالت Sleep بیرون آورده است.

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

همچنین می‌توانید از فرمان “powercfg /energy” برای ایجاد یک گزارش دقیق از مصرف انرژی PC خود، استفاده کنید. مسیر ذخیره‌ی این گزارش پس از اتمام عملیات نشان داده می‌شود.
در ویندوز ۸ گسترش جدیدی برای این دستور اضافه شده است. با وارد کردن فرمان “powercfg /batteryreport”، یک تجزیه و تحلیل دقیق از مصرف باتری در اختیار شما قرار می‌گیرد. خروجی این آنالیز که در حالت عادی در مسیر User ویندوز ذخیره می‌شود، شامل اطلاعاتی درباره‌ی زمان و میزان چرخه‌های شارژ و تخلیه‌ی شارژ، طول عمر میانگین باتری و برآورد ظرفیت باتری است.

 

Shutdown
در ویندوز ۸ و ۸.۱ اکنون یک دستور Shutdown نیز وجود دارد که همانطور که از نامش پیداست، کامپیوتر را خاموش می‌کند. البته شاید فکر کنید که با وجود دکمه‌ی Shutdown که به راحتی قابل دسترس است، این دستور اضافی باشد. اما فراموش نکنید که با نوشتن فرمان “shutdown /r /o”، کامپیوتر شما ریستارت شده و پس از شروع مجدد، منوی Advanced Start Options نمایش داده می‌شود که در آن جا می‌توانید به Safe Mode و ابزارهای مربوط به Recovery ویندوز دسترسی داشته باشید.

 

System File Checker
System File Checker یک ابزار اسکن و تعمیر خودکار است که روی فایل‌های سیستمی ویندوز تمرکز دارد. برای استفاده از این دستور، باید ابتدا CMD را تحت دسترسی Administrator اجرا کرده و سپس فرمان “sfc /scannow” را وارد نمایید. اگر فایل خراب یا از دست رفته ای در اسکن شناسایی شود، به صورت خودکار با کپی‌های قبلی و سالم همان فایل که توسط ویندوز به همین منظور نگهداری می‌شود، جایگزین خواهد شد.


Recovery Image

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

بیشتر کامپیوترهای مجهز به ویندوز ۸ یا ۸.۱، همراه با یک Recovery Image (دیسک بازیابی) از سوی کارخانه عرضه می‌شوند، اما ممکن است آن Image دارای Bloatware باشد و به همین دلیل نخواهید که دوباره از آن استفاده کنید. پس از حذف کردن (Uninstall) آن، می‌توانید با استفاده از دستور “recimg”، یک Image دیگر بسازید. به یاد داشته باشید که برای استفاده از این دستور باید CMD را تحت Administrator اجرا کنید. با وارد کردن این دستور، توضیحات کاملی از نحوه‌ی استفاده از آن، نمایش داده می‌شود.


Tasklist

دستور “tasklist” می‌تواند لیستی از تمامی Task هایی که در آن لحظه روی PC در حال اجرا هستند را به شما نمایش دهد. البته ممکن است با وجود Task Manager، این دستور اندکی اضافی به نظر برسد، ولی گاهی اوقات Task هایی را نشان می‌دهد که در بخش Task Manager مخفی هستند و نمایش داده نشده اند.

 

رجیستری ویندوز, هارد دیسک, فایل‌های سیستمی

 

فرمان “tasklist –svc”، سرویس (Service)‌های مربوط به هر Task را نمایش می‌دهد و فرمان “tasklist –v”، جزئیات بیشتری درباره‌ی هر Task برایتان فراهم می‌آورد. همچنین با استفاده از فرمان “tasklist –m” می‌توانید فایل‌های dll مرتبط با Task‌های فعال را شناسایی کنید.

 

Taskkill
Task هایی که با استفاده از دستور “tasklist” نمایش داده می‌شوند، دارای یک فایل اجرایی و یک Process ID (یک عدد ۴ رقمی) مرتبط با خود هستند. شما می‌توانید با وارد کردن فرمان “taskkill –im” و به دنبال آن نام فایل اجرایی مورد نظر، و یا فرمان “taskkill –pid” و به دنبال آن شماره‌ی Process ID مورد نظر، از اجرای یک برنامه جلوگیری کنید و آن را ببندید. دوباره ذکر می‌کنیم که با وجود Task Manager، این بخش ممکن است چندان کاربردی نباشد، ولی ممکن است بتوانید با استفاده از آن برخی از برنامه‌های در حال اجرای مخفی را ببندید.


نتیجه گیری
این مقاله تمامی دستورات CMD موجود را پوشش نمی‌دهد. در واقع اگر متغیرهای آن‌ها را نیز به حساب بیاوریم، می‌توان گفت صدها دستور مختلف وجود دارد که بیشتر آن‌ها دیگر کاربردی نیستند، زیرا توسط منوها و گزینه‌های مختلف در رابط کاربری (GUI) ویندوز، جایگزین شده اند یا اینکه چندان استفاده‌ی خاصی ندارند.
منبع:gooyait.com


ویدیو مرتبط :
هفت ترفند جالبی که هر کاربر اندروید باید بداند

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چهار تنظیم امنیتی که هر کاربر گوگل باید بداند!



 

چهار تنظیم امنیتی که هر کاربر گوگل باید بداند!

 

تقریباً همه ما روزانه به شکلی از امکانات شرکت گوگل استفاده می‌کنیم و آن را یکی از مؤثرترین و امن ترین سرویس های اینترنتی می دانیم. اما در گوگل و سرویسهای مختلف آن هم تنظیماتی هستند که شاید ظاهراً مهم نباشند، اما اعمال هر کدام از آن‌ها به نوعی در استفاده بهتر و امن‌تر از سرویس های مختلف این شرکت، ضروری است.

 

1- پیش‌نمایش اتوماتیک تصاویر ضمیمه ایمیل‌های دریافتی از لیست دوستان تان را غیرفعال کنید

جی‌میل، به صورت پیش‌فرض، پیش‌نمایش تصاویری که از طرف افراد ناشناس و یا منابع نا مشخص برای شما ارسال شده باش را به شما نشان نمی‌دهد، اما از جولای ۲۰۰۹ کسانی که حداقل یک بار برایشان ایمیلی ارسال کرده باشید، در لیست تماس جی‌میل شما قرار می‌گیرند. حال اگر شما ایمیلی که شامل یک فایل تصویری ضمیمه باشد، از افراد لیست خود دریافت کنید، آن تصویر به نمایش در می‌آید.

برای اینکه این پیش‌نمایش را غیرفعال کنید، باید در جی‌میل خود به صفحه Settings مراجعه کرده و در برگه General در قسمت External Content گزینه دوم (Ask before displaying external content) را انتخاب کنید و سپس کلید Save را در پایین صفحه برای ذخیره تنظیمات فشار دهید.

بدین ترتیب پیش نمایش تصاویر ضمیمه تمامی ایمیل‌های تان تنها در صورتی به نمایش در می‌آیند که لینک Display images below را در بالای هر ایمیل کلیک کنید.

بدین ترتیب دیگر مجبور نیستید که حجم زیادی از وقت و پهنای باندتان را صرف خواندن ایمیل دوستانی بنمایید که علاقه خاصی به استفاده از عکس‌های با کیفیت بالا در ایمیل شان هستند. و البته با جلوگیری از نمایش عکس‌های با منبع ناشناس، یکی از باگ های بزرگ امنیتی سیستم تان را رفع نموده اید.

 

۲- قابلیت های Chat، Labs و Buzz را خاموش کنید

این سه سرویس گوگل که در جی‌میل قابل دسترس هستند، علی‌رغم مزایای شان، معایب زیادی هم دارند. برای مثال Labs با اینکه مجموعه‌ای کاربردی از ابزارها برای جی‌میل را در اختیارتان می گذارد، سرعت صندوق پست الکترونیکی شما را کم کرده و ممکن است شما را عصبی کند و چت هم که مرتب حواس شما را پرت خواهد کرد و حجمی از صفحه نمایش را هم اشغال می کند. از معایب گوگل باز هم که احتمالاً آگاه هستید و می‌دانید با وجود تغییراتی که گوگل در این سرویس داده، برای حفظ حریم خصوصی و لیست دوستان خود، بهتر است حداقل فعلاً از این سرویس صرفنظر کنید.

برای خاموش کردن گوگل باز و سرویس چت گوگل در جی‌میل، می‌توانید پس از ورود به جی‌میل، به پایین صفحه رفته و مطابق شکل، کلید های turn off chat و turn off buzz را بزنید. بدین ترتیب از شر پنجره چت خلاص می‌شوید و منوی Buzz که در زیر Inbox قرار دارد، ناپدید می‌شود. البته شما می‌توانید در صورت نیاز دوباره با مراجعه به این قسمت از صفحه جی‌میل و زدن کلید turn on این دو سرویس را به جی‌میل خود برگردانید.

اگر هم به نظرتان سرعت جی‌میل‌ کم شده یا حتی گاهی ارتباط آن قطع می‌شود، می‌توانید با خاموش کردن Labs به‌ بهبود این وضع کمک کنید. وقتی سرعت کم است اگر از لینک زیر برای باز کردن جی‌میل استفاده کنید، جی‌میل‌تان بدون Labs باز خواهد شد:

 

https://mail.google.com/mail/?labs=0#

 

با این لینک جی‌میل در حالت Safe Mode باز می‌شود. شما می‌توانید این آدرس را بوک مارک کنید تا از طریق آن به جی‌میل خود سر بزنید و سرعت و پایداری بیشتر جی‌میل را شاهد باشید.

 

۳-پاک کردن تاریخچه جستجوها و لاگین ها

اگر شما در گوگل یا جی‌میل یا هر کدام از سرویسهای این شرکت لاگین کرده باشید، گوگل جستجوهای شما را ذخیره کرده می‌کند. حتی اگر لاگین نباشید، این احتمال وجود دارد که گوگل مواردی را که قبلاً تایپ و جستجو کرده‌اید، پیگیری کند. با استفاده از آدرس زیر، شما می‌توانید تاریخچه جستجوهایی که در گوگل انجام داده‌اید را به کلی پاک نمایید:

 

https://www.google.com/accounts/DeleteService?service=hist

 

این قابلیت برای همه‌ی کاربران فعال است، اما اگر از طریق آن نتوانستید نتیجه مناسبی بگیرید، ابتدا وارد اکانت گوگل تان شوید و سپس این لینک را امتحان کنید:

 

http://www.google.com/history

 

در اینجا لیست کامل نتایج جستجوی خود را به تقکیک روز می‌توانید مشاهده و مدیریت کنید. قابلیت جالبی که گوگل برای این سرویس خود در اختیار کاربران قرار داده، ایست موقتی و حتی کامل این سرویس است. حتی شما می‌توانید این سرویس را برای مدت زمانی مشخص غیرفعال نمایید. همچنین می‌توانید با استفاده از کلید Remove Items در سمت چپ، برخی موارد را از لیست جستجوی خود حذف کنید.

در صورتی که شما جستجوهای خود را در حالتی که لاگین نبوده اید انجام می داده اید، به دنبال لینک Web history در گوشه سمت راست صفحه بگردید. در اینجا شما می‌توانید هر آنچه که گوگل در کامپیوتر (و مرورگر شما) پیگیری کرده، بیابید و نتایج را برای خودتان سفارشی کنید.

 

۴- مطمئن شوید که گوگل قابلیت https را برای شما فعال کرده باشد

قبلاً در نگهبان گفتیم که گوگل برای امنیت بیشتر کاربرانش شیوه ارتباط تمامی کاربران جی‌میل را از http به https تغییر داده است، اما متأسفانه مواردی مشاهده شده که این کار انجام نگرفته است. پس لطفاً حتماً از طریق صفحه تنظیمات جی‌میلsetting،این مورد راکنترل کنید تا مطمئن شوید که ارتباط تان با سرورهای گوگل به صورت امن است.


منبع:irannaz.com