یافته‌های یک دانشمند ایرانی نشان داد:چرا مغز عاشق موسیقی است؟

یافته‌های یک دانشمند ایرانی نشان داد:چرا مغز عاشق موسیقی است؟

مطالعات جدید در حوزه علم عصب‌شناسی به رهبری یک محقق ایرانی، به این پرسش پاسخ می‌دهد که چرا گوش‌دادن به موسیقی به اندازه یک فیلم پلیسی جذاب است.

در این پروژه که در «موسسه تحقیقاتی روتمن» در کانادا انجام شد و رهبری آن را نیلوفر سلیم‌پور، محقق ایرانی، بر عهده داشت، از گروهی از شنوندگان موسیقی خواسته شد که به نمونه‌های کوتاه از 60 ترانه‌ای که هرگز نشنیده بودند، اما به سبکی بودند که آن‌ها با آن آشنایی داشتند، گوش دهند.

این 19 داوطلب که متشکل از 10 مرد و 9 زن بین سنین 18 تا 37 سال بودند، سپس ترک‌هایی را سفارش دادند که حداکثر دو دلار ارزش داشتند.

برای این که پروژه واقع‌گرایانه‌تر به نظر برسد، هر یک از داوطلبان هزینه خود را پرداختند و یک سی دی از گزیده‌ای از ترک‌های مورد علاقه‌شان به آن‌ها داده شد.

هنگامی که این افراد به موسقی گوش می‌دادند، با استفاده از MRI از مغز آن‌ها اسکن گرفته شد و مشخص شد زمانی که آن‌ها ترانه خاصی را دوست داشتند، نواحی بسیاری در مغزشان تحریک می‌شد.

با این حال، فقط زمانی که آن‌ها تمایل داشتند هزینه‌ای بابت این ترانه‌ها بپردازند، ارتباط قوی با یک ناحیه در مغز موسوم به nucleus accumbens به طور خاص وجود داشت. این ناحیه مسئول حس "تعجب خوشایند" است.

به گفته سلیم‌پور، شاید تعجب‌آور به نظر برسد اما مردم از نقض انتظاراتشان لذت می‌برند.

در دنیای باستان، مدرسان فن بلاغت به خوبی از این نکته آگاه بودند که یکی از شیوه‌های جلب توجه مردم ایجاد انتظارات و سپس انکار آن‌هاست.

فرانسیس بیکن فیلسوف قرن 17 نیز در مقاله‌ای ابراز می‌دارد که "حتی در فریب خوردن نوع لذت وجود دارد."

اما مفهوم این ادعا آن است که چنین ترفندی فقط هنگامی کارساز است که "فریب دادن" بیش از اندازه طولانی نباشد زیرا نقض انتطارات تا زمانی که کوتاه‌مدت است، کارآمد است.

در موسیقی اصطلاحی به نام "آهنگ قطع‌شده" وجود دارد که در آن به نظر می‌رسد که قطعه‌ای موسیقی به پایان می‌رسد اما در دقیقه آخر به یک مقصد غیرمنتظره می‌رسد.

شنونده از این امر لذت می‌برد زیرا این یک شوک خوشایند است و می‌داند که سرانجام قطعه به پایان مناسب و درستی ختم می‌شود./ایسنا

ساخت نخستین دستگاه نوار مغز فروسرخ توسط دانشمند ایرانی

منطقه خراسان، کامرانی در مورد این دستاورد قابل توجه اظهار کرد: این سیستم از یک حسگر نوری ساخته شده که به پیشانی متصل می‌شود و به کمک آن می‌توان ترکیبی از عملکرد نوار مغز و ام‌آرآی را به صورت همزمان، اما بدون استفاده از تجهیزات بزرگ و سنگین به کار گرفت.

وی در مورد سیستم نور فروسرخ و آشکارساز امواج مغزی افزود: در این سیستم از چراغ‌های ال‌ای‌دی با نور فروسرخ و حسگرهای نوری با طول موج بین 650 تا 950 نانومتر برای نفوذ به مغز استفاده می‌شود.

به کمک این طول موج می‌توان حدود چند سانتیمتر به بافت‌های مغز نفوذ کرد و خون مملو از اکسیژن را از خون بدون اکسیژن تشخیص داد.

دکتر کامرانی ضمن اشاره به موفقیت این سیستم در مراحل آزمایشی، در مورد مزیت‌های این سیستم گفت: به کمک حسگرهای نوری فروسرخ، نیازی به اسکنر‌های بسیار بزرگ و سنگین ام‌آر‌آی احساس نمی‌شود و همچنین سرعت پایین سیستم نوار مغز نیز جبران خواهد شد.

کامرانی معتقد است که می‌توان به کمک این سیستم امواج مغزی را شناسایی کرد و به کمک آن‌ دستورات مغزی را دریافت و پس از ترجمه به رایانه ارسال کرد.

وی در مورد زمان تقریبی فروش تجاری دستگاه نوار مغز نوری گفت: برای ثبت و آزمایش قابلیت‌های سیستم جدید نوار مغز حداقل دو تا سه سال زمان نیاز است.

اخبار علمی - ایسنا